Tekst źródłowy strony Klasztor Mrocznych Sekretów

{{Specyfikacja miejsca | Klasztor Mrocznych Sekretów | Szczyty Fellarionu | Biblioteka |
[[File: Kraina_klasztor_mrocznych_sekretow.jpg]]
}}

{{Opis miejsca | Opis = 
Klasztor Mrocznych Sekretów to na pierwszy rzut oka nie jeden budynek, ale kompleks kilkunastu pomniejszych, otaczających potężny zamek o ciężkiej architekturze. Połączone siecią korytarzy budowle z szarego kamienia stanowią jednak wyjątkowo bogate rozgałęzienie Klasztoru, nieraz tak odległe, że zdaje się osobnym budynkiem. W istocie są to liczne skrzydła, korytarze i strzeliste wieże, stanowiące istny labirynt. Nieliczne dziedzińce i krużganki są wybrukowane i pozbawione roślin, niemal zawsze opustoszałe. Otaczają je wąskie arkady o strzelistych kolumnach, podkreślający surowy charakter architektoniczny całego kompleksu. Nawet witraże znajdujące się w większych oknach u sklepienia głównych kuluarów składają się wyłącznie z ciemnego szkła.

Co zaskakujące jest tylko jedno oficjalne wejście do Klasztoru. Na zdrowy rozsądek musi być ich więcej, ale jeszcze nikt nie znalazł przejścia innego, niż znajdującego się za długim kamiennym mostem na strzelistych przęsłach, których podstawy giną w otaczającej Klasztor rzece. Zamek otacza mur bardziej dekoracyjny niż obronny, a znajdująca się w nim brama jest zawsze zamknięta. Główną ochronę stanowi bowiem magiczna kopuła otaczająca cały teren Klasztoru, sprawiając że nie tylko nie można się tam dostać w inny sposób, niż przez bramę, ale nie można się również teleportować na jej teren, nawet jeśli było się tam już wcześniej. Wstęp do Klasztoru jest bowiem restrykcyjnie ograniczony. Nie tylko nie każdy może wejść na jego teren, ale do niektórych nie wyjdzie nikt nawet po przybyciu pod bramę. Wiele osób zwyczajnie pocałowało klamkę, podczas gdy inni mieli chociaż zaszczyt słownej odmowy wstępu od Mnicha, który wyszedł im na spotkanie. 

Wnętrze Klasztoru stanowi labirynt surowych, kamiennych korytarzy. Brak tam dywanów, obrazów, a nawet pochodni; jedynym urozmaiceniem pustych ścian są rozmieszczone w regularnych odstępach dwuskrzydłowe dębowe drzwi do komnat o wiele większych, niż pozwala na to rozmieszczenie wejść w korytarzu. Bo jak gdyby siatka tajemniczych korytarzy stanowiła zbyt małe wyzwanie, to umieszczone przy nich komnaty, nieraz wieloizbowe, są zaczarowane w przestrzeni. Każda z nich wypełniona jest regałami z drewna tak starego, że straciło już wszelki zapach i fakturę, wyślizgane przez setki tysięcy dłoni. Na nich właśnie znajdują się tak upragnione przez wszystkich księgi i zwoje pergaminów. Powiedzenie, że niektóre z nich są stare jak świat, nie będzie przesadą.

| Lokalizacja = 
Klasztor Mrocznych Sekretów zlokalizowany jest u stóp [[Szczyty Fellarionu|Szczytów Fellarionu]], skryty przed wzrokiem w dolinie między zalesionym wzgórzem, a ścianą łańcucha górskiego. Otoczony naturalną rzeką, która rozgałęzia się w dolinie za jego plecami i łączy na powrót od strony południa, zdaje się otoczony sztuczną szosą, przez co rzeki nikt nie zaznacza nawet na mapach, traktując to jako kolejne utrudnienie w dostępie do Klasztoru.

| Historia = 
Nie ma oficjalnych dokumentów wskazujących na moment powstania Klasztoru. Brakuje rysunków architektonicznych i urzędowych zgód na budowę. Dla okolicznych mieszkańców Klasztor stoi tam od zawsze, a legendy o jego tajemnicach sięgają czasów Ery Środka. Stoi to w sprzeczności z wybitnie dokładną dokumentacją wszelkich innych krain i państw, zawartych w bibliotekach Klasztoru, jak gdyby ktoś umyślnie pozbawił kolekcji jakichkolwiek śladów o jego początkach.

Jeśli zaś chodzi o legendy, to chociaż mnisi żadnej z nich nie potwierdzają, ani nie zaprzeczają, jedna z nich powtarza się najczęściej i w najmniej zmienionej formie. Mówi bowiem o księciu prastarego rodu, którego największym pragnieniem było pozyskanie wszelkiej wiedzy, nie tylko magicznej. Podobnie jak żądni władzy magowie giną przez swoje niezaspokojone pragnienia, tak samo pradawny żądny wiedzy doczekał się klątwy rzuconej na niego przez jego kolejne destrukcyjne zachowania. Jeden ze smoków, oszukany przez maga pragnącego zdobyć sekrety gada, uwięził go w pobliskim opuszczonym zamku, skazując na wieczne więzienie, dopóki pradawnemu nie uda się zebrać wszystkich informacji na temat smoków. Gad miał bowiem swoje własne intencje oraz poszukiwania spędzające mu sen z powiek, stąd liczne księgi zgromadzone w jego leżu. Okazja do zdwojenia wysiłków okazała się dla niego nie do przepuszczenia i od tamtej pory smok zdobywał wszelkie księgi i prastare zwoje, dostarczając je magowi do zamku, gdzie ten przeczesywał je w poszukiwaniu informacji. Prastare istoty przez wieki rozbudowywały bibliotekę, która siłą rzeczy nie ograniczała się do jednej tematyki. Legenda powstała więc już za życia tych dwojga, przyciągając specyficzne jednostki, które gotowe były oddać swoje życie zdobywaniu wiedzy i które z własnej woli pozwalały zamknąć się w zamku, z którego nie było wyjścia. 

To, kiedy kompleks osiągnął swój właściwy kształt, w którym momencie smok przestał przynosić zaopatrzenie i kiedy Klasztor Mrocznych Sekretów zyskał swoją nazwę i ponurą renomę, pozostaje tajemnicą, a opowieści wciąż przekazywane są jedynie ustnie, gdy każdy spisany ślad o przeszłości klasztoru ginie w tajemniczych okolicznościach.

| Informacje dodatkowe = 
Mówią, że znajduje się tam akt urodzenia każdej żywej istoty, a jej losy magicznie spisują się same na zwojach z pergaminu, przechowywanych w ogromnych komnatach, podzielonych odpowiednio na regiony [[Alarania|Alaranii]]. Nawet jeśli ktoś urodził się w najpodlejszej wsi, gdzie nawet nie dociera słowo pisane, nie mówiąc już o władaniu tą sztuką, wzmianka o narodzinach każdego mieszkańca znajduje się jakimś cudem w bibliotece. Nikt nie wie, jak to się dzieje, ale nie ma na Łusce stworzenia, które skryłoby swe istnienie przed Klasztorem.

Podobno znajduje się tam spisana cała magia tego świata, czyli największa ilość zaklęć, tajemnych ksiąg i pism, pozwalających na władanie każdym arkanem i zdradzających jego tajemnice… 

Mówią też, że ludzie, którzy tam weszli, rzadko opuszczają posiadłość i nikt tak naprawdę nie wie, czy informacje tam zgromadzone są tak porywające, że nie sposób się od nich oderwać i ludzie zwyczajnie uzależniają się od ich zdobywania, ostatecznie umierając ze starości, otoczeni księgami, bogaci w upragnioną wiedzę… czy też zwyczajnie gubią się w niezliczonych przejściach, niekończących się kondygnacjach i ciągnących stajami korytarzach… ostatecznie również umierając w murach Klasztoru. 
Wejść tam mogą tylko ci o czystych intencjach, chociaż nadal nie jest jasne, na jakiej zasadzie ocenia się petenta. Wystarczy bowiem spotkanie, nawet nie rozmowa, z wychodzącym naprzeciw przybyszowi Mnichem i decyzja zostaje podjęta. Próbować można wiele razy, ale bez zgody do Klasztoru nie wejdzie nikt.  
}}