Piekielny Cierń

Piekielny Cierń
{{{4}}}
Postać	Roślina
Skład

Kolor ciemnego brązu i czerni

Roślina pochodząca z Piekła. W nim rośnie i pozostaje w stanie uśpienia. Szary pył jej towarzyszący przypomina popiół i unosi się na wysokości 1 palca, czyli na całą długość roślin. Są więc niskie i mają krótkie listki bardziej przypominające odnogi. Kształtem porównywalne są do koralowców, podobnie też kołyszą się w swoim naturalnym, piekielnym środowisku. Przybierają wszelkie odcienie czerni bądź ciemnego fioletu lub brązu. Kolor roślin określa ich działanie, chociaż w Piekle często służą jako ozdoba, bowiem raz na dziesięć lat kwitną ciepłymi, różnorodnymi barwami. Wówczas wyrastają kwiaty o długich i cienkich płatkach, a sam środek zazwyczaj hipnotyzuje słoneczną żółcią. Piekielni wbrew pozorom zachwycają się tym widokiem, jest to również dobry pretekst do popełniania grzechów. Pokusy często wplatają sobie kwiaty we włosy, a później przechodzą do odpowiednich, zbiorowych przyjemności. Trudno jest zdobyć tę popularną w Piekle roślinę. Poza pierwotnym światem jest niebywale niebezpieczna i nieodpowiednio hodowana może doprowadzić do niesamowitego chaosu. Piekielny cierń, który nie jest uśpiony we własnym prochu rozrasta się niewiarygodnie szybko. Potrafi przybrać niewyobrażalne długości, wrosnąć w ziemię, gdzie następnie bardzo trudno jest się jej pozbyć. Tej barwy ciernia nigdy nie zakwitną poza Piekłem, ale za to ich łodygi zyskują ostre szpikulce. Potrafią wieloma tygodniami panoszyć się w żyznej ziemi, a gdy nadejdzie pora wręcz wystrzelić spod niej i zacząć atakować. Mają grube i silne łodygi, które poza glebą zwiększają swój przekrój i długość. Zabijają na różnorodne sposoby. Potrafią przebić na wylot bądź zawinąć się wokół gardła wbijając w skórę swoje kolce. Wszystko jedno jak, najważniejsze dla niej jest to, aby owe kolce mogły nasączyć się krwią. W ten sposób się żywi.

Aby pozbyć się rośliny nie należy jej jedynie ciąć, bo może na nowo się rozrosnąć. Atakowane bronią się kolcami bądź cofają się i zwinięte chowają pod ziemią. Obowiązkowo trzeba usunąć ją całkowicie z gleby, co do ziarenka. Inaczej na nowo się rozwinie. Jest to żmudna praca, szczególnie, że roślina ta potrafi rozpleść się na kilkadziesiąt kilometrów. Pocieszający jest jednakże fakt, że nigdy nie zapuszcza się zbyt głęboko. Niektórzy mówią, że to ziarnina piachu sprawia, że czują się niemalże jak w naturalnym środowisku, ale obudzone nie potrafią żyć bez krwi. Nawet delikatne skaleczenie o ich kolce daje im satysfakcje. Po oczyszczeniu ziemi, jeżeli po roku nie dadzą oznak życia, można uznać teren za czysty.

Kolor fioletu

Przybierają bardzo różną formę. Dostosowują swój kształt zawsze do kwiatów, wśród których przebywają i zawsze prezentują się w odcieniach najróżnorodniejszego fioletu, co jest zarówno ich wadą jak i zaletą. Z jednej strony potrafią być łatwo rozpoznawalne, bo osoba znająca się na botanice lub zielarstwie wie, że niektóre kolory kwiatów danego rodzaju są niemożliwe, z drugiej zaś trudno je rozpoznać np. wśród bzu.

Tego typu piekielny cierń żywi się energią. Życiową, jak i tą magiczną. Działają w bardzo dyskretny sposób, bo wszelkie zaburzenia organizmu prędzej skojarzą się z chorobą niżeli z rośliną. Każde zaś zaburzenie wewnątrz organizmu prowadzi do kolejnych, a roślina w międzyczasie robi sobie dobrą pożywkę. Doprowadza nawet do śmierci.

Rozpoznać ją można również na inny sposób. W przypadku ich dużego nagromadzenia (np. cały ogród piekielnego ciernia) widać jak pozyskują energię. Pochłaniają wszelką zgromadzoną moc, również tę z zaklęć z magii energii, przez co czary z tej dziedziny są nieskuteczne, bo nie można ich wykonać. Jeżeli jednak jest to zaledwie jeden kwiat wśród bukietu ta metoda jest bezskuteczna. Stąd też w niektórych domach powstał zwyczaj nietrzymania fioletowych kwiatów przy chorych.

Aby pozbyć się szkodliwych cierni należy postępować podobnie jak w przypadku odmian brązowych i czarnych. Należy całkowicie oczyścić zakażoną ziemię, ale jest to już w tym przypadku o wiele łatwiejsze, ponieważ korzenie kwiatów nie potrafią się rozrosnąć aż tak mocno.

Zastosowanie:

Piekielny cierń jest rozchwytywany wśród czarownic, wiedźm, a nawet uzdrowicieli na wysokim stopniu wyszkolenia. Jest to jednak zakazana roślina do przechowywania w Alaranii, a jej opis znajduje się tylko i wyłącznie w księgach niedostępnych dla zwykłego obywatela. Nawet arcymistrzowie nie zawsze są dopuszczani do ich opisu ze względu na niebezpieczeństwo jakie szerzy za sobą Piekielny Cierń.

Kolce czarnego i brązowego typu mają działanie oczyszczające, a także zwiększają ilość hemoglobiny i czerwonych krwinek we krwi. Dzięki temu u anemików można pozbyć się wielu dolegliwości, jak np. zawrotów głowy, a regularne ranienie kolcem może prowadzić do całkowitego wyleczenia choroby.

Płatki kwiatów fioletowego Piekielnego Ciernia stosowane są do różnorodnych eliksirów i naparów. Odpowiednio zmieszane i skondensowane są idealnymi trutkami. Wyzbywają się posmaku innych trujących roślin, dlatego tak lubią je wiedźmy. Również działają neutralizująco na smaki innych, bardziej lub mniej, pospolitych roślin.

Płatki fioletowych kwiatów używane są również do farbowania tkanin. Po odpowiednim przegotowaniu i rozdrobnieniu są w stanie wypuścić z siebie farbę. Niektórzy alchemicy byli zdolni do zmiany koloru złota czy marmuru, jednak od momentu zakazania stosowania piekielnej rośliny zaczęli szukać innych sposobów.

Pierwotny Piekielny Cierń również wykorzystywany jest do różnych czarów i zaklęć, nawet do rytuałów. Występuje jednakże brak dokładniejszych informacji na ten temat z powodu nieudostępnionych przez wiedźmy informacji.

Hodowla

Roślina w piekielnym środowisku wcale nie potrzebuje jakiejkolwiek opieki. Żeruje ona na popiele spalonych ciał, który pomaga im w produkcji własnego, usypiającego pyłku. W piekle nawet rozbudzone nie kwapią się do atakowania któregokolwiek piekielnego, co zmienia się wraz ze zmianą środowiska (w Alaranii nie zważają na rasę swoich ofiar).

Przeniesienie Piekielnego Ciernia również wydaje się nietrudne. Wystarczy, że podczas całej swojej podróży wciąż będzie umieszczony z korzeniami w popiole wraz ze swoim pyłkiem. Potrafi tak wytrzymać do około dwóch tygodniu, maksymalnie do miesiąca w zależności od tego, jaki akurat wytrzymały Piekielny Cierń się trafi.

W przypadku chęci zasadzenia go, również wszystko zależy od jego wytrzymałości i środowiska. Fioletowy Cierń należy traktować tak samo, jak kwiaty, w których zostały zasadzone, aby mogły przybrać ich kształt. W przypadku ciernia brązowego i czarnego nie opisano odpowiedniej opieki ze względu na to, że rośliny te nawet najbardziej zadbane i skrupulatnie pielęgnowane zazwyczaj odrzucają nowe środowisko. Stąd też bardzo trudna jest ich hodowla, chociaż nie niemożliwa.

Odkrycie

Piekielni nigdy nie chwalili się roślinnością w swoim świecie. Wielu też więc uważało, że w Piekle nie występuje flora, co było oczywiście błędem. Odkryta została przez Vilhema Dearharz. To właśnie on dostrzegł pierwszą roślinę zbudowaną z samych łodyg i kolców, która doprowadziła w późniejszym czasie do rzezi na wsi. Również jest pomysłodawcą pozbycia się rośliny, a w późniejszych czasach była badana przez kolejnych uczonych. Początkowo, po makabrycznej rzezi, postanowił spalić całą wioskę by wypalić korzenie rośliny. Wówczas zauważył, że popiół ze spalonych ciał zmienia kształt roślin, których nie imał się płomienie. Ich łodygi się spaliły, ale korzenie schowane w ziemi wystrzegły się ognia. Podejrzenia padły więc na pochodzenie piekielne. Vilhem dla tej rośliny był w stanie nawet wstąpić do piekła i tak też rzeczywiście zrobił. Przeprowadzono wiele eksperymentów, badań i lat nim odkryto, że występują ich aż trzy rodzaje. Nim jednak zostały odkryte swoją pierwsza nazwę przyjęły od pochodzenia oraz cierni, które posiadają.

Vademecum
Rośliny	Piekielny Cierń - Śniące Drzewa - Płacząca Lilia
Medycyna	Znieczulenie
Minerały