Kult Krwawej Matki

Zakon Krwawej Matki
Typ	Monoteizm
Główne Bóstwo	Krwawa Matka
Centrum Kultu	Wielka Świątynia Krwawej Matki
Lokalizacja	Opuszczone Królestwo
Występowanie	Środkowa Alarania

Główne bóstwo

Krwawa Matka, choć nierzadko nazywana też Krwawą Panią lub po prostu Matką, jest głównym i jedynym bóstwem wyznawanym przez Zakon. W dawnych czasach została zesłana do Świata Materialnego, stała się boginią przychylną ludzkości, obserwującą ich i dbającą o to, żeby jej kapłani – za pośrednictwem przekazanych im rytuałów, również przez Nią – nie dopuścili do tego, aby Prasmok przebudził się i tym samym unicestwił świat. Istnieje wiele relacji kapłanów, którym, w wyjątkowych sytuacjach, objawiała się Krwawa Matka. Relacje te, choć mogą różnić się od siebie niewielkimi szczegółami, to mają wiele cech wspólnych, zwłaszcza jeśli chodzi o to, w jakiej postaci Matka postanowiła im się ukazać. Pojawia się w białym świetle, w pierwszej chwili wydaje się mieć ciało w tym samym kolorze, co światło, z którego się zmaterializowała, choć po krótkim czasie jej skóra zaczyna przygasać i staje się ciemna, niemalże czarna. Bardzo jasne włosy, przykryte czymś, co można było było nazwać welonem, rozmieszczone są na nim ozdoby, do złudzenia przypominające gwiazdy. Ubrana jest w długą suknię, przynoszącą na myśl rozgwieżdżone niebo. Ciągnie się ona do światła, z którego przyszła Krwawa Matka i znika w nim. Piękna kobieta, to pojawia się w każdej relacji. A gdy przemawia, z jej ust wydobywa się ten sam blask, jakby wnętrze jej ciała było stworzone właśnie z niego. Zawsze, gdy objawia się kapłanowi, ten widzi też linię krwi, która łączy go z Matką.

Opis Ogólny

Religia monoteistyczna, której członkowie wyznają Krwawą Matkę. Wierzą w to, że obarczyła ich ona bardzo ważnym zdaniem – nie dopuszczeniem do Wojny Koszmarów, do której doszłoby, gdyby nie wykonywali oni Rytuału Snów. Nie jest to duża religia i nie ma wielu miejsc kultu, choć świątynie i kapliczki rozsiane są właściwie po całej Środkowej Alaranii. Kapłani nie kryją się z tym, że należą do Zakonu i bez problemu opowiedzą o nim komuś, kto byłby zainteresowany, ale jednocześnie nie będą też namawiać nikogo do tego, żeby również dołączył. Niestety, nie zmienia to nastawienia niektórych ludzi i kapłani wędrujący po świecie często muszą czyścić lub nawet naprawiać kapliczki, które padają ofiarami tych, którym nie podoba się, że kapliczki te zostały pozostawione właśnie w tej okolicy. Ataki na kapłanów, te związane konkretnie z wiarą, na szczęście zdarzają się rzadko. Sami kapłani dzielą się też ze względu na to, jakie zadanie otrzymali w czasie Rytuału, w którym stają się kapłanami – wtedy otrzymują też nowe imię. Są kapłani, którzy dbają o świątynie, są ci, którzy zbierają wiedzę i relikwię, tacy, którzy wędrują po świecie i świątyniach, aby wykonywać zadania zlecone przez innych kapłanów, szerzący słowa samej Matki, a także ci, którzy odpowiedzialni są za sam Rytuał i czytanie z ognia.

Założenia

Głównym, najważniejszym i właściwie jedynym założeniem jest to, że każdy kapłan raz w miesiącu musi odprawić Rytuał Snów, w przeciwnym razie do snu Prasmoka zaczną wkradać się koszmary, które powoli doprowadzą w końcu do zniszczenia świata.

Historia

Niewiele wiadomo o początkach Zakonu. Żaden z żyjących aktualnie kapłanów nie wie tego, kiedy Zakon został założony. Wiadomo jedynie, że jest on starą organizacją, a gdzieś głęboko w archiwach może znajdować się coś, co określiłoby dokładną datę jego założenia. Powstał on z polecenia Krwawej Matki, która dawno temu opisała ludziom rytuały, które – odprawiane codziennie – mają zapewnić Prasmokowi spokojny sen, a powstałemu w jego snach światu to, że będzie on istniał nadal. Po jakimś czasie powstała specjalna grupa kapłanów, których przeznaczeniem było dbanie o to, aby ciągłość plecenia Snów była zachowana. Nazwali się Zakonem Krwawej Matki. Od samego początku była to grupa licząca sobie niewielu członków, choć Najwyżsi Kapłani zawsze dbali o to, żeby ich liczebność wynosiła minimum tyle, żeby każdy z kapłanów miał własny dzień, w którym będzie musiał wykonać Rytuał Snów. Z czasem Zakon zaczął się rozrastać, co sprawiło, że na terenie Opuszczonego Królestwa powstała w końcu główna świątynia. Po jakimś czasie, gdy wpływy Zakonu zaczęły powoli rosnąć, na terenie całej Środkowej Alaranii powstało też kilka mniejszych świątyń. Kapłani na środkowej części kontynentu rozmieścili też niewielkie kapliczki poświęcone Krwawej Matce. Tych również nie było dużo i najczęściej można je zobaczyć w okolicy mniej uczęszczanych dróg handlowych. Nie znajdują się w bezpośrednim ich sąsiedztwie, lecz wprawne oko bez problemu dostrzeże wydeptaną w trawie ścieżkę, która ostatecznie zaprowadzi kroczącą nią osobę do małej polany z kapliczką znajdującą się na jej środku.

Centra Kultu

Świątynie Krwawej Matki – na terenie Środkowej Alaranii znajduje się ich kilka i właściwie są mniejszymi kopiami Wielkiej Świątyni, zarówno jeśli chodzi o ich wygląd i budowę, jak i o rozmieszczenie pomieszczeń w budynku. W świątyniach tych znajduje się po jednym Najwyższym Kapłanie, który dba zarówno o świątynie, osoby znajdujące się na jej terenie, jak i o zbiory ksiąg, zwojów i także artefaktów, które akurat przechowuje dana świątynia. Kamienie Kapliczne Krwawej Matki – potocznie nazywane po prostu „Kapliczkami”, są proste konstrukcje, o które każdy przechodzący w ich pobliżu kapłan ma obowiązek dbać. Najczęściej znajdują się one w okolicy szlaków handlowych i wiedzie do nich zbaczająca w bok ścieżka, dodatkowo oznaczona przeważnie tak, że celowo podążać nią będzie tylko Krwawy Kapłan. Umieszczone są one na niewielkich polanach, które akurat znalazły się w miejscu z podwyższoną zawartością energii magicznej, co pomagać ma w nawiązaniu kontaktu z Krwawą Matką i Prasmokiem. Kamień o wysokości sięgającej połowie wzrostu dorosłego mężczyzny, ozdobiony jest pojedynczą runą symbolizującą Krwawą Matkę, która może lekko świecić się nocą, gdy akurat padnie na nie światło księżyca. Umieszczony jest on na niewysokim, kilkustopniowym postumencie, który pokryty jest mniejszymi kamieniami, lecz już bez znaku runicznego. Z czasem zarówno postument, jak i mniejsze kamienie mogą porosnąć mchem i lekko się zniszczyć, poddane działaniu zmieniającej się pogody, lecz niewskazane jest wymienianie ich. Można to zrobić jedynie wtedy, gdy kamień runiczny zostanie w jakiś sposób zniszczony.

Kapłani

Hierarchia w Zakonie wygląda następująco: Powiernik Krwawej Matki sprawuje władzę nad całym Zakonem i rozdziela ją między Najwyższymi Kapłanami, których jest tylu, ile świątyń. Niżej są Znawcy Rytuału, których głównym zadaniem jest przeprowadzanie Krwawego Rytuału – na jedną świątynię przypada ich dwóch. Następni są Krwawi Kapłani, którzy dzielą się na kilkanaście grup ze względu na to, jakie zadanie wyznaczyła im Krwawa Matka w czasie ich Rytuału. Na samym dole znajdują się Nowicjusze, zwani też Rekrutami – ich głównymi zajęciem jest nauka (trwająca przeważnie kilka lat), której zwieńczeniem będzie przystąpienie do Krwawego Rytuału.

Rozpoznawalnym elementem ubioru każdego Kapłana jest czerwona peleryna z kapturem (Nowicjusze ubierają się w długie, czerwone szaty), którą większość z nich zawsze nosi na sobie. Kolejna jest też biała maska, a jej wspólnymi cechami dla każdego z Kapłanów – oprócz koloru – są ostro zakończone zęby, którymi jest ona ozdobiona u dołu. Zniszczenie jej nie jest łatwym zdaniem, ale gdyby się to komuś udało, dostrzegłby, że pod warstwą bieli znajduje się kolejna, choć przybiera ona kolor krwawej czerwieni.

Obrzędy

Krwawy Rytuał – zwany jest też „Rytuałem Przejścia”. Obrzęd ten umożliwia stanie się pełnym Krwawym Kapłanem. Odbywa się on nocą, w dzień, który później staje się dniem, w którym dany kapłan odprawia Rytuał Snów. Sama noc musi być też w pewien sposób wyjątkowa, a miejsce rytuału wypełnione magią otoczenia. Oprócz Znawcy Rytuału, Najwyższego Kapłana i Nowicjusza stającego się Kapłanem, w rytuale tym udział bierze też każdy Krwawy Kapłan, który akurat znajdował się w świątyni. Ubrani w czerwone peleryny i z białymi maskami na twarzach. Przed specjalnym, drewnianym totemem z podobizną Krwawej Matki, twarzami kapłanów i innymi symbolami z nią związanymi, rozpala się ognisko, przed którym nago staje przyszył Kapłan. Na ciele takiej osoby wymalowane są magiczne runy, które chronią ciało przed płomieniami. Znawca Rytuału wzywa Krwawą Matkę i zachęca przyszłego Krwawego Kapłana do wstąpienia w ogień i dotarcia do totemu. Następnie osoba taka przywiązywana jest do tegoż totemu, aby rytualny sztylet przeciął jej gardło. Białe znaki na skórze okazują się mieć jeszcze jedno zadanie – podtrzymują przy życiu osobę oddającą się Krwawej Matce, nawet, gdy już cała jej krew ścieknie do rytualnych naczyń. Upuszczona w ten sposób krew sprawia, że przechodząca przez to osoba łączy swój los z Zakonem i Krwawą Matką. Wracająca do ciała krew nie jest już też zwyczajna – ciężko jest jej wypłynąć z ran zadanych Kapłanowi, a przez to niemożliwe jest dla kogoś takiego stracenie życia przez wykrwawienie. Gdy Krwawy Rytuał zostanie zakończony pomyślnie, wszyscy obecni wznoszą słowa pieśni ku Krwawej Matce. Nowy Kapłan często doświadcza wizji w czasie Rytuału Przejścia, które są jedynie potwierdzeniem tego, że połączenie to istnieje. Poza tym, w płomieniach, przez które osoba ta przeszła na początku, ukazuje się też jej nowe imię i cel. Oba nadane przez Krwawą Matkę.

Rytuał Snów – jest to najważniejsza rzecz dla każdego Krwawego Kapłana. Odprawiany jest on codziennie, jednak każdego dnia przez innego kapłana. Kapłan odprawiający ten obrzęd musi założyć maskę i wejść w tras, odmówić modły i złożyć ofiarę z krwi ziemi – może to być zwierzę, lecz także można użyć w tym celu rośliny, gdyż we wszystkich organizmach żywych można znaleźć esencję Prasmoka). Zakon wierzy, że w ten sposób Nić Snów zostanie zachowana, a Prasmok będzie mógł w dalszym ciągu śnić i nie przebudzi się w wyniku koszmarów, które na jego umysł mogłoby zesłać to, że Rytuał Snów nie zostałby odprawiony.

Informacje dodatkowe

Brak.

Religie
Główne	Wiara w Najwyższego
Pomniejsze	Aandhemalianizm - Zakon Krwawej Matki - Sferacyzm