Aury

Witaj. A więc sięgnąłeś po tę księgę, aby dowiedzieć się czegoś na temat Aur. Mam nadzieję, że twój zmysł magiczny jest wystarczająco ostry, by je rejestrować i wychwytywać ich niuanse, w przeciwnym razie to, co tu przeczytasz będzie dla Ciebie tylko mało ciekawą teorią, której nie będziesz w stanie sprawdzić w praktyce. Jeśli jednak posiadasz odpowiednie umiejętności to pełen życia świat Aur czeka na Ciebie.

Aby nauczyć się czegoś o Aurach należałoby najpierw zrozumieć, czym one są. Aury to magiczne emanacje, które roztaczają niemalże wszystkie żywe istoty. Od ludzi i elfów począwszy, na zwierzętach skończywszy. Nawet rośliny mają swe aury, chodź te są wyczuwalne jedynie dla wyjątkowo uzdolnionych lub dobrze przeszkolonych w tym osób. Aury roztaczają też wszystkie magiczne efekty, od zaklęć po przedmioty magiczne.

Aury nie są widoczne w „normalnym” świecie, odbieranym przez nasze pięć podstawowych zmysłów. Mogą być jednak one zarejestrowane przez szósty zmysł, nazywany zmysłem magicznym, magiczne przedmioty specjalnie w tym celu stworzone oraz niektóre magiczne efekty mające na celu właśnie ich wykrycie. W tej księdze zajmiemy się tylko pierwszym z powyższych przypadków, bowiem zarówno przedmioty jak i zaklęcia mogą się od siebie drastycznie różnić i ich działania nie da się opisać w sposób ogólny. Natomiast Aury odbierane naszym zmysłem magicznym dla każdego z grubsza wyglądają tak samo, choć są nieliczne wyjątki, które odbierają je w całkiem inny sposób. Jednakże nimi nie będziemy się tutaj zajmować.

Szósty zmysł posiada prawie każdy, tak jak prawie każdy posiada pięć pozostałych zmysłów. Nie wszyscy jednak potrafią z niego korzystać i dlatego właśnie Aury wśród ludzi prostych są owiane mgiełką tajemnicy i stawiane na tej samej półce co Magia, a nie jest to prawdą i nie należy tych dwóch rzeczy mylić. Świat magicznych Aur egzystuje wspólnie z światem Materialnym. Co więcej on jest nieodłączną częścią tego świata, tylko że my nie zawsze potrafimy go odbierać. Świat Magii (podobnie jak Świat Ducha) istnieje obok, koegzystując ze światem Materialnym, lecz nie będąc z nim jednością. Oddziaływanie to najbardziej widoczne jest właśnie dzięki naszemu zmysłowi magicznemu, choć zwykle odbieramy je również przez inne zmysły.

Odbieranie Aur

Jak odbierać Aury? Jest wiele technik, które to umożliwiają. Jedne są lepsze, drugie gorsze. Ja spróbuję przedstawić tu podstawową technikę, której uczy się większość adeptów sztuk magicznych, a która jest używana czasem nawet przez mistrzów magii, chodź Ci zwykle z czasem uczą się bardziej wyrafinowanych metod lub tworzą własne. Technika ta nie jest może ani najszybsza, ani najskuteczniejsza, jednakże osobom początkującym w tej dziedzinie daje największe możliwości i pozwala wprowadzić je w świat Aur, a czasem bywa również nieodzowna na wyższym poziomie zaawansowania.

Aby rozpocząć trening potrzebujesz znaleźć silne źródło magicznej Aury. Silne, ponieważ będzie Ci je łatwiej wyczuć i się na nim skupić. Jeśli nie jesteś w posiadaniu żadnego magicznego przedmiotu ani nie masz za przyjaciela istoty o potężnych uzdolnieniach, udaj się do sal medytacyjnych, które znajdują się w większości ośrodków zajmujących się magią. Jeśli i to jest dla ciebie nieosiągalne, znajdź miejsce gdzie natura tętni życiem, lub które posiada własną magiczną energię. Trudniej będzie Ci się skupić wtedy na pojedynczej emanacji, ale powinieneś zdołać coś wyczuć, a to lepsze niż nic.

Gdy znajdziesz już odpowiednie miejsce, rozsiądź się wygodnie i na chwilę odłóż wszystkie swoje problemy i plany na przyszłość. Najlepiej będzie jak zamkniesz oczy i spróbujesz zjednoczyć się ze swoim ciałem. Wyrównaj oddech, rozluźnij mięśnie, uspokój umysł. Jeśli przychodzi Ci to z trudem, to zanim przejdziesz dalej, naucz się sztuki medytacji. Ja nie będę wprowadzał Cię w jej tajniki tutaj, bowiem nie o tym ma być ta księga.

Jeśli osiągniesz już odpowiedni stan, możesz otworzyć się na świat Aur. Jak to zrobić? Musisz wsłuchać się w otaczający Cię świat, wpatrzeć w jego strukturę, poczuć jego zapach i smak, oraz poczuć jego dotyk. Nie! Nie otwieraj oczu, nie słuchaj uszami, nie pociągaj nosem i nie liż niczego, no i wreszcie nie machaj rękami jak opętany. Musisz zapomnieć o swych podstawowych zmysłach i otworzyć się na świat duchem. Zobacz go takim, jakim jest naprawdę, a nie jedynie jego część, którą odbierasz pięcioma podstawowymi zmysłami. Jeśli nie udaje Ci się, nie popadaj w złość, a próbuj dalej, aż do skutku. Cierpliwość to najważniejsza cecha, której potrzebujesz przy nauce tej sztuki. Nie uda Ci się dzisiaj, spróbuj jutro, pojutrze, za tydzień.

Czujesz to? Wspaniałe uczucie prawda? Zapewne na początku oszałamiające. Dociera do Ciebie teraz tyle bodźców, że z trudem potrafisz oddzielić jeden od drugiego. Wszystkie mieszają się ze sobą. Znajdź jeden na którym się skupisz. Wychwyć ten, który objawia Ci się najwyraźniej, potem następny i następny. Widzisz? Bodźców nadal jest wiele, ale teraz potrafisz je rozróżnić.

Dobrze, teraz zapewne chcesz dowiedzieć się, które z odczuć jakie odbierasz, odpowiada danej cesze podmiotu, który je emituje. W tym celu przygotowałem dla Ciebie dwie rzeczy. Pierwsza z nich to Leksykon, znajdziesz w nim wytłumaczenie większości emanacji, z którymi możesz się spotkać. Jest on prosty w korzystaniu, jednakże nie pozwala zrozumieć istoty rzeczy. Znajdziesz go na końcu tego rozdziału. Drugi tekst, który przygotowałem, zabiera się do wytłumaczenia Aur od drugiej strony. Przedstawia, jakie podmioty emitują jakie cechy, moim zdaniem to właśnie jest esencją Aur. Przedstawiam Ci go w następnym rozdziale.

Odczytywanie Aur

Siła aury

Pierwszą rzeczą, jaką zwykle się zauważa odbierając czyjąś aurę, jest jej siła – czyli to jak mocno dana emanacja jarzy się w twym umyśle. Na początku, gdy nie ma się jeszcze porównania z innymi aurami, trudno jest orzec, która aura jest silna, a która słaba. Z czasem wyrabia się w sobie pewną skalę i stwierdza, że dominująca większość aur jest… średnia. Bowiem jakaż inna mogłaby być?

Siła aury zależy od kilku czynników. Największy wpływ na nią ma magia zaklęta w przedmiocie lub uzdolnienia magiczne postaci, te bowiem mają największe odbicie w świecie aur (stąd też wzięła się nazwa „zmysł magiczny” dla szóstego zmysłu), a najmniejszą w świecie pozostałych zmysłów. Kolejnym istotnym elementem jest osobowość. Im osobnik bardziej pewny siebie, uzdolniony, wyszkolony, oraz posiadający więcej doświadczenia tym jego aura będzie silniejsza.

Ostatnim elementem, wcale nie mniej istotnym, a często pomijanym w tego typu podręcznikach jest maskowanie aur. Istnieją odpowiednie przedmioty, zaklęcia, a nawet techniki, które pozwalają zmniejszyć (lub zwiększyć – ale to rzadko) siłę aury. W niektórych przypadkach można zmienić nimi nawet i inne cechy magicznej emanacji, na przykład z piekielnego tworząc niebianina.

Siła Aury emitowanej przez magiczny przedmiot zależy w głównej mierze od tego, ile swoich magicznych mocy zaklął w nim jego twórca oraz od tego, jak dużo jej jeszcze pozostało (w przypadku narzędzi, których moc się zużywa). W przypadku broni, czasem moc zależy również od liczby zabitych wrogów. Podobnie i niektóre inne przedmioty nabierają siły wraz z ich używaniem. Istnieją również takie, których siła aury rośnie wraz z wiekiem.

Skłonności podmiotu

Istotną cechą, którą można odczytać z aur, jest przynależność postaci do pewnych grup społecznych. Zapytasz pewnie, czemu przynależność do takich grup miałaby mieć wpływ na czyjąś aurę? Otóż istoty należące do takiej grupy zwykle posiadają wiele podobnych cech i zachowań. To właśnie podobieństwo przejawia się w Aurach.

Aura osób, które interesują się głównie złotem – a więc kupców i złodziei – przybiera kolor zgodny z ich zainteresowaniami - złoty. Ludzie parających się wojaczką, walką i szermierką posiadają Aurę o połysku żelaza, a Ci których głównym zajęciem jest tkanie zaklęć oraz studiowanie wiedzy tajemnej - srebrny. Aura osób związanych z naturą, opieką nad zwierzętami (albo ich tresowaniem) lub zielarzy przybiera kolor batrachitu. Zajmujący się sztuką – muzyką, malarstwem, rzeźbą, tańcem – posiadają Aurę w kolorze miedzi. Ci, którym dana była władza, arystokratyczne urodzenie lub tacy zajmujący się zarządzaniem lub pełniący inne wysokie funkcje szczycą się Aurą platynową. Osoby wiodące zwykłe i stabilne życie posiadają Aurę barwy cynku, zaś wędrowcy, którzy nie mogą usiedzieć w miejscu i koniecznie chcą zwiedzić świat obdarzeni są Aurą cynową. Osoby zajmujące się alchemią posiadają Aurę koloru rtęci, zaś uczeni – kobaltu.

Niektórzy osobnicy należą do kilku z powyższych grup, a ich Aury są przeważnie mieszaniną wyżej wymienionych barw. Istnieją również tacy, którzy nie klasyfikują się do żadnej z tych kategorii, a ich Aury są niecodzienne i ciężko byłoby ich w tym miejscu opisać.

Charaktery

Oprócz przynależności do danej grupy społecznej, z Aur postaci można wyczytać również ogólny charakter postaci lub inteligentnego przedmiotu, który to przejawia się w postaci poświaty, otaczającej podmiot. I tak:

Podmioty o skłonnościach ku dobru, będą roztaczać poświatę w kolorze szafiru, te zaś, które służą wyłącznie sobie (złe), roztaczać będą rubinową poświatę. Osoby przestrzegające reguł i szanujące harmonię emanują obsydianem, zaś te, które są nieprzewidywalne (chaos) – topazową. Aura osób, które przejawiają zarówno skłonność ku dobru jak i porządku, przejdzie w ametyst, osób dobrych i chaotycznych w szmaragd, złych i chaotycznych w bursztyn, zaś złych i harmonijnych w turmalin. Natężenie poświaty będzie świadczyć o tym jak mocne są skłonności postaci w stronę danego charakteru. Osoby, które będą miały bardzo nikłą poświatę lub nie będą jej roztaczać wcale, będą neutralne.

Rasy

Po Aurze już z daleka można rozpoznać, do jakiej rasy należy sondowana istota (lub spod czyjej ręki wyszedł magiczny przedmiot). Rasę poznasz po zapachu jakim emanuje dana istota. I tak:

• Ludzie wydzielają całą gamę zapachów. Zwykle jest to woń powiązana z zajęciem, którym się zajmują. I tak, przykładowo Alchemicy pachną chemikaliami, zaś Zielarze suszonymi ziołami.
• Czarodzieje wydzielają zapach palonego kadzidła lub świec. Czasem jest to również woń starych ksiąg.
• Elfy roztaczają wokół siebie zwykle delikatny zapach lasu. Przedstawiciele tych ras, którzy żyją w innych miejscach, mogą roztaczać woń przynależną danemu miejscu.
• Smoki – ich zapach jest ciężki, męczący zmysły i składa się z mieszaniny bardzo wielu zapachów, trudnych do odróżnienia, dla wszystkich poza samymi smokami, które to po tym zapachu potrafią rozpoznać konkretnego osobnika.
• Zjawy – zjawy nie wydzielają żadnego zapachu.
• Piekielni nieodmiennie „pachną” (lub, jak kto woli śmierdzą) siarką. Czasem bywa to również zapach smoły lub palonych włosów.
• Niebianie roztaczają wokół siebie przyjemny (przynajmniej dla większości istot) zapach lilii. Niekiedy również można poczuć w ich obecności mirrę.
• Błogosławieni - choć należą do grupy niebian ich aura posiada charakterystyczny zapach fiołków, dzięki któremu można ich odróżnić.
• Demony roztaczają wokół siebie różne zapachy w zależności od swego rodzaju, nigdy jednak nie będziesz potrafił go porównać z żadną znaną Ci wonią (chyba, że sam jesteś demonem).
• Naturianie pachną kwiatami i miodem. Naturianie powiązani z morzem, niosą ze sobą zapach morza.
• Zmiennokształtni – zwykle pachną mokrą ziemią, sierścią. Ci rzadziej spotykani mogą roztaczać zapachy powiązane ze zwierzętami, w które się przemieniają.
• Liche – nieodmiennie pachą pergaminami, kurzem i wysuszoną skórą.
• Wampiry niosą ze sobą zapach świeżej krwi. Czasami wraz z nim pojawia się w ustach metaliczny posmak.
• Ożywieńcy niosą ze sobą smród gnicia i rozkładu. Niekiedy wydzielają również zapachy, jakie posiadali za życia.
• Upiory – pachną ozonem i burzą. Niekiedy jest to również zapach strachu, chodź ten potrafią wyczuć tylko niektóre rasy.

Magie

Magia w aurach jawi się przeważnie jako dźwięk, choć nie jest to ścisłą regułą i zdarzają się od niej odstępstwa, zwłaszcza w przypadku wyjątkowo silnych emanacji magicznych. Krąg Żywiołów jest najprostszy do rozpoznania, ponieważ manifestacje jego dziedzin nieodłącznie wiążą się z żywiołami, które reprezentują. Również krąg przeznaczenia nie pozostawia zwykle większych wątpliwości. Kręgi Bytu i Egzystencji są już bardziej subtelne i czasem mogą być mylone. Najtrudniejszy do rozpoznania jest prawdopodobnie Krąg Materii, niuanse pomiędzy jego dziedzinami może wychwycić tylko osoba o rozwiniętym zmyśle magicznym.

• Magię Ognia - rozpoznasz po trzaskach płomieni, iskrach sypiących się wokół, nieznośnym gorącu i uczuciem suchości w ustach.
• Magia Wody - przejawia się szmerem wody, uczuciem wilgoci, czasem wręcz kropelkami wody unoszącymi się w powietrzu lub hukiem wodospadu.
• Magia Ziemi - manifestuje się stałym, głębokim tonem, rumorem spadających głazów, naciskiem na pierś.
• Magię Powietrza - poznasz po szepcie liści, zawodzeniu wiatru, podmuchach bijących od podmiotu aury.

• Magię Chaosu - poznasz po kakofonii dźwięków, licznych głosach pojawiających się i znikających, niespodziewanych zmianach koloru lub natężenia aury.
• Magię Prawa - wyczujesz w postaci harmonijnej melodii płynnie przechodzącej z jednego tonu w drugi, stabilnym i monotonnym głosie odmawiającym mantrę.
• Magia Dobra – tę magię poznasz po przyjaznej, wesołej melodii, uczuciu spokoju i błogości, które na Ciebie opadnie, ciepłym blasku roztaczającym się wokół podmiotu.
• Magia Zła – to jęki torturowanych, przytłaczający smród oraz uczucie zagrożenia.

• Magia Życia - objawia się w postaci licznych głosów, śmiechu dzieci, a także szybszego pulsu.
• Magię Śmierci - poznasz po rozchodzących się w powietrzu krzykach agonii, a także po poczuciu straty, doznasz też uczucia stagnacji.
• Magię Pustki - poznasz po ciszy panującej wokół. Nie, nie będzie to zwyczajny brak dźwięków. Będzie to cisza, w której będą tonąć wszystkie inne odgłosy.
• Magia Istnienia - manifestuje się pojedynczym, głębokim tonem, lekko buczącym, który nie daje się zagłuszyć przez żadne inne dźwięki, to także uczucie spełnienia.

• Magię Demonów - wywoła w twej głowie głosy i dźwięki, których nigdy wcześniej nie słyszałeś i których nie będziesz potrafił do niczego przypisać, doznasz także wrażenia obecności czegoś obcego i niezidentyfikowanego.
• Magia Ducha - przejawia się zawodzeniem upiorów i głosami, których z pewnością nie mogła wydać żywa istota.
• Magię Emocji – poznasz po zmysłowym głosie szepczącym Ci do ucha, zapachu mocnych perfum i po burzy uczuć przetaczających się przez twój organizm, może także pojawić się uczucie podniecenia.
• Magia Umysłu – to spokojna, głęboka melodia niosąca ulgę twoim zmysłom, a także wrażenie oświecenia, jakbyś odkrył coś nowego.

• Magia Struktury – manifestuje się jako ciche brzęczenie to nasilające się to słabnące. Czasem też doznasz uczucia, jakby cały świat drgał.
• Magia Przestrzeni - to echo czyichś słów, muzyka płynąca zdaje się z bardzo daleka, a także uczucie spadania.
• Magia Energii - objawia się w postaci grzmotów, czasami też powoduje, iż włosy na Twojej głowie się unoszą, a skóra drętwieje.
• Magia Sił – to uderzenia młota kowala w kuźni, szczęk metalu, a także sporadyczne pchnięcia próbujące Cię przewrócić.

Predyspozycje Fizyczne

Również predyspozycje fizyczne przejawiają się w Aurach. Często jednak są one tłumione przez inne, mocniejsze cechy i zwykle są zauważane jedynie przez utalentowanych w czytaniu Aur lub tych, którzy spędzili na nauce tej sztuki długie miesiące. Niemniej jednak, jeśli ktoś posiada wyjątkowy talent w jakiejś dziedzinie (lub antytalent), może to być zauważone również przez bardziej przeciętnych.

Aura osób posiadających wielką[b] siłę, odporność czy też kondycję[/b], sprawia wrażenie twardej, natomiast Ci, którzy są wyjątkowo słabi emanują miękką Aurą. Osoby zręczne i zwinne, cechują się giętką i elastyczną aurą, te zaś, którym czynności manualne przychodzą z trudem – sztywnością. Posiadające doskonałą percepcję osoby, posiadają również Aurę, która jest lepka, tych zaś, którzy z trudem odbierają świat materialny – suchą. Emanacja istot bystrych, o nieprzeciętnej inteligencji jest ostra, zaś osób… tępych – tępa. Osobnicy cechujący się wielką charyzmą, wdziękiem oraz będący pięknymi posiadają Aurę w dotyku gładką, aksamitną, przyjemną. Ci zaś, których ludzie raczej unikają, odznaczają się chropowatością i szorstkością.

Inne

W aurach przejawiają się często również i inne, trudniejsze do uchwycenia, a także do sklasyfikowania, cechy podmiotu. Poniżej wymieniam kilka z nich, jednakże nie są to z pewnością wszystkie.

Aury osób młodych lub niedawno stworzonych przedmiotów będą jasne, błyszczące i połyskujące. Z wiekiem jednak zbledną i zmatowieją (wyjątkiem są aury błogosławionych - te od początku wyróżniają się niezwykłą świetlistością i pozostają takie do samego końca). Naprawdę wiekowe istoty, mają aurę ciemną i całkiem pozbawioną blasku. Wydawać by się mogło, że powinno być inaczej, że z wiekiem aury stają się bardziej jasne. Cóż… nie ja o tym decyduję, świat magicznych Aur jest, jaki jest. Pamiętać również należy, że choć z wiekiem aura matowieje, to jednak zwykle przybiera na sile i intensywności, a to właśnie jest głównym wyznacznikiem potęgi podmiotu.

Od osobników, którzy niezbyt przepadają za towarzystwem innych i wolą spędzać czas sami ze sobą, będzie bił chłód, a czasem nawet powietrze może zrobić się lodowate. Z kolei osoby, które lubią towarzystwo obdarzone są ciepłymi aurami. Trzeba jednak uważać, bowiem wysoka temperatura może oznaczać również, iż dana postać posługuje się magią ognia.

Osoby, które są impulsywne wywołują ostry, pikantny posmak w ustach, te zaś, które są opanowane – łagodny. Podmioty cechujące się zmiennością swoich decyzji i brakiem stanowczości cechują się słodką Aurą, te zaś, które są zdecydowane i trzymają się raz obranego kursu – gorzką. Ci, którzy są wrażliwi, a wszelkie wydarzenia wywołują u nich burzę emocji emanują kwaśnym smakiem, zaś Ci, którzy pozostają niewzruszeni – słonym.

Zapewne kiedyś natkniesz się na jeszcze inne przejawy Aur, takie, które nie zostały opisane w tej księdze. Kieruj się wtedy intuicją, którą wyrobisz sobie z czasem, podczas czytania bardziej pospolitych emanacji. Pamiętaj, że natura Aur często podsuwa się poprzez skojarzenie, przyczynę, która ją wywołuje.

Leksykon

Leksykon Aur Leksykon to słowniczek aur służący do łatwego ich tłumaczenia.