Zegary w Alaranii

Zacznijmy może od tego, jak w ogóle w Alaranii odmierza się czas, ale pomówmy tutaj o dobie, nie o miesiącach czy latach, bo przecież rzecz ma dotyczyć zegarów. Najprostszym sposobem są palce skierowane w słońce. Ustawia się dłoń poziomo kierując w stronę słońca i odmierza ile palców mieści się pomiędzy horyzontem, a słońcem. Jeśli horyzontu nie widać, często obiera się jakiś punkt, np. najwyższe drzewo i liczy ile palców zostało do momentu, aż słońce dotknie korony. Oznaczać to może na przykład, że zaraz nadejdzie zmrok i trzeba zejść z pola, by dotrzeć do domostwa.

Drugim, bardzo popularnym sposobem odmierzania czasu jest zegar słoneczny. Wystarczy narysować okrąg, a na jego środku wbić patyk. Cień pokaże, która jest godzina. Problem w tym, że miejsce musi być całe oświetlone światłem słonecznym. Z pewnością wiecie jak to wygląda. Zegary słoneczne wykonane z prostych kamieni często można spotkać w wioskach (tak zwany gnomon). Te rzeźbione, czy z inskrypcjami są zazwyczaj używane są także do rytuałów. Można też spotkać zegary słoneczne w dworskich ogrodach, często zdobne, gdzie cyfry wykonane są ze złota, dodaje się do nich kryształy i drogocenne kamienie. Ot ozdoba w arystokratycznych posiadłosćiach.

Kolejnym sposobem odmierzania czasu są klepsydry. Jak wygląda klepsydra nikomu tłumaczyć nie trzeba. Tworzy się je do precyzyjnego odmierzania minut i godzin. Jednak ważniejsze zdają się tu jednak minuty, a nawet sekundy. Klepsydry używane są często do rytuałów i w alchemii, gdzie warzenie składników zbyt długo, lub zbyt krótko może skutkować "bombowym" efektem. Te, które odmierzają godziny przydają się na akademiach by odmierzacz czas danej lekcji, czy wykonywanego ćwiczenia. Klepsydry mogą wyglądać różnorako, od takich prostych drewnianych, po złote, czy srebrne, grawerowane, ozdobione czym tylko popadnie. Jednak ich cel ich prosty - odmierzanie czasu. Klepsydry służą także w gospodach do odmierzania czasu gotowania np. jajek.

Poza tym mamy też zegary wodne, działające na takiej zasadzie jak klepsydry. I tu pojawia się pojęcie budzika. Czy w Alaranii mamy budziki? W zasadzie istnieją zegary wodne, które po wypłynięciu odpowiedniej ilości wody wyrzucają na tackę np. kamyczek, który sygnalizuje ile czasu minęło. A także zegary, również wodne, które mają zamontowany gwizdek i po wypłynięciu konkretnej ilości wody gwizdek zaczyna wyrzucać z siebie nieprzyjemne dźwięki.

Zegary świecowe to nieco inna para kaloszy, mogą służyć jako budzik, ale jedynie dla tych mieszkańców, którzy mają doskonały węch. Knot zalewa się odpowiednią ilością parafiny/wosku/ czy innej substancji, z której powstaje świeca. Substancja ta musi mieć odpowiedni zapach, kolejna warstwa musi być idealnie odmierzona i o innym zapachu i tak do uzyskania odpowiedniej podziałki godzinowej. Takie zegary zazwyczaj mają nałożone zaklęcie, by płomień palił się równomiernie. Zmiany zapachu mają dawać znać zmysłom, że wybiła określona godzina. Zegar świecowy można też stosować wizualnie, zalewając warstwy różnymi kolorami. W uboższej wersji do warstw wkłada się jedynie patyczki nasączone zapachem (kadzidełka), zegar jest wtedy dużo tańszy, ale i wymaga lepszego zmysłów węchu.

Przejdźmy teraz do zegarów, które mają skomplikowane mechanizmy, a co za tym idzie do wielkiej sztuki zegarmistrzostwa. Zacznijmy może od zegarów stołowych tak zwanych wieżyczkowych. Można je spotkać na komodach, rzadziej właśnie na stołach. W zwykłych domostwach pojawiają się nieczęsto. Zaś w bogatych domach, dworach, pałacach i zamkach są wszechobecne. Wykonywane z drewna, lub metalu, lub jednego i drugiego. Kunsztowne, zdobione, jak to u bogatych szlachciców. Te zegary należy ustawić na jakimś meblu. Inna sprawa jeśli ma się o zegary stojące, z wahadłem. Te są wielkie, stawiane przy ścianach, bezpośrednio na podłodze. Oczywiście zegary wieżyczkowe także mogą posiadać wahadło - są po prostu stworzone z innym mechanizmem w środku.

Zegarki osobiste to najczęściej te kieszonkowe. Nazwa wzięła się od tego, że mężczyźni nosili je w kieszeniach swoich ubrań, na łańcuszku. Kobiety takie zegarki noszą jako naszyjniki. Są to zegarki najczęściej otwierane, niczym sekretniki. Mogą mieć różne kształty, najczęściej jednak są okrągłe lub w kształcie serca. Wśród najbogatszych kobiet popularne są zaś maleńkie zegarki na bransoletkach, np z pereł, czy innych kamieni. Większe znaczenie ma tu bransoletka z rubinami, czy diamentami, niż sam zegar. Wymyślono także wersję dla mężczyzn. Zegarek montuje się na szerokiej bransolecie z metalu, złota, srebra, miedzi, brązu itp. Te zegary także są zdobione i można znaleźć je raczej u arystokracji. Wersja dla biedniejszych jest podobna. Jednak zegar umieszcza się w szerokim pasie wyprawionej, twardej skóry. Pas zaś obwiązuje się rzemieniami, by bransoleta razem z zegarkiem nie spadła.

Zegary magiczne to coś czego nie znajdziecie w świecie rzeczywistym. Nie jest tu ważna forma, a działanie. Można stworzyć np. bliźniacze zegarki, każdy dać innej osobie i wysłać ich w świat. Zegary takie mają dwie tarcze. Na jednej wyświetla się czas i data osoby, która trzyma zegar w ręku, na drugiej data i godzina osoby, która znajduje się zupełnie gdzie indziej. Jak wiecie czas w Alaranii bywa przewrotny. Dzięki takim zegarom można wiedzieć ile czasu minęło u drugiej osoby. Zegary magiczne mogą być najróżniejsze, np wskazywać kiedy nadejdzie jakieś zjawisko astronomiczne. Odmierzać czas w określony przez właściciela sposób, pokazywać datę, a nawet przewidywać pogodę. Są to skomplikowane urządzenia, na które stać niewielu. Jedno jest jednak pewne, takie zegary ani czasu nie cofną, ani go nie przyspieszą. No chyba, że napotkałeś na jakiś artefakt, którego i tak pewnie nie rozpracujesz, a jedynie wybuchniesz czas... a nie, to już chyba miało miejsce.