Śnieżny Las

Okolica, która sąsiaduje z jałowymi ziemiami Lodowego Pustkowia, stąd też młodnik ten, choć odległy i mroźny, jest przepełniony życiem. Zupełnie, jakby chronił się przed puszczą i pragnął żyć. Podłoże lasu nie jest jest pokryte żywą zielenią, a mieniącą się bielą. Gruba warstwa śniegu jest w stanie sięgnąć do ud, w okresach zimniejszych i bardziej śnieżnych, jednakże tereny te stają się zdecydowanie łatwiejsze do przebycia w cieplejszych miesiącach Roku Alarańskiego. Występują tu wyłącznie drzewa iglaste i zaskakujące jest to, że nie są one wcale wysokie. Korony drzew tworzą niskie dachy, a wszelakie sosny, świerki oraz inne gatunki, rosną bardzo blisko siebie tworząc naturalną ochronę przed burzami śnieżnymi, jakie mają miejsce w tej okolicy. Tworzy to więc obraz surowej krainy, ale tylko na pierwszy rzut oka. Miejsce to jest magiczne, szczególnie za dnia, gdy niebiesko-białe drobiny odbijają światło pod wpływem promieni słońca. Pośród gęstych igieł kryją się cieniutkie, niczym igła, kryształki. Niektóre tylko są ostro zakończone, ale raczej trudno jest się nimi zranić – chyba, że nadarzy się jeden, bardzo rozbudowany okaz. Przypominają one lodowe sople, które również występują tu bardzo często, nawet na odstających gałęziach, po których ścieka woda. Spod grubych, śnieżno-białych warstw, nieśmiało wyglądają zielone, gęsto osadzonych obok siebie igły oraz mech, porastający grubą warstwą pnie drzew. To, co jednakże zasługuje na szczególną uwagę to zwierzęta, a może raczej tak zwane - kryształowe istoty. Żyją tu między innymi kryształowe lisy. Ich futra stanowią lodowe kryształy, które brzęczą niczym szkło w nagłym biegu. Jelenie dostosowując się do klimatu uzyskały kryształowe poroża, niedźwiedzie tego samego typu pazury, zębiska a w futrze znajdują się wspomniane wcześniej kryształowe igiełki. Każde zwierzę, nieważne czy sowa, czy też ryś, uzyskały dodatkowe wzmocnienia z powodu środowiska, w jakim dane im zostało żyć. Trudniej jest je zabić, a wszelkie ataki dzikiej zwierzyny są zdecydowanie groźniejsze dla życia. Wędrowcy muszą więc głównie żywić się rybami, które jako jedyne nie otrzymały tak wielu profitów od matki natury. Jest to jednak o tyle problematyczne, że rzeki i jeziora są często zamarznięte a w innych przypadkach, w lodowatej wodzie nie można zbyt długo wytrzymać. Wbrew pozorom, w głównej mierze zwierzęta nie są tam wyłącznie od pyszczka po ogon całkowicie białe. Żyją pośród barw drzew i krzewów, które mimo wszystko zachowują swoje naturalne kolory, dlatego też brązowe czy czarne plamki nie są niczym dziwnym. Kryształowe istoty nigdy nie opuszczają Śnieżnego Lasu. Porwane lub upolowane dla zachcianek bogatych arystokratów zazwyczaj umierają. Kryształowe elementy pod wpływem ciepła rozpuszczają się, ale to dreszcze i spazmy towarzyszące przy tym zjawisku zabijają zwierzęta, dlatego też są one tak wyjątkowe i niepowtarzalne. Owoców na marne szukać w tym lesie, lecz rośnie tu wiele jadalnych oraz trujących grzybów.

W surwiwalowym świecie trudno jest żyć, ale przy odpowiednim dostosowaniu się, jest to jak najbardziej możliwe. Podróżnicy odwiedzają to miejsce dla niebywałych widoków czy też atmosfery. Śnieżny Las jest dowodem nieugiętej walki o to, by nie stać się częścią pustej ziemi Lodowego Pustkowa. Z geograficznego punktu widzenia, chroni on przed szerzeniem się mrozu i zimna. Stanowi naturalną ochronę dla choćby Mrocznego Pustkowia. Wielu wierzy, że magiczna aura tego miejsca chroni Alaranię przed wieczną zimą.