Bestiariusz

Bahamuty

Typ: Ryby.

Cechy charakterystyczne: Ogromnych wielkości ryby pływające w Morzu Cienia. Przypominają wyglądem wieloryby lecz są zwinniejsze i na domiar złego mięsożerne. Skóra ich pokryta jest czarnymi łuskami. Bardzo często atakują statki pożerając je, wpierw zatopiwszy.

Występowanie: Morze Cienia.

Populacja: Niektórzy mówią że jest ich kilka, inni że tylko jeden.

Odżywianie: Delfiny, rekiny, mniejsze wieloryby, statki.

Behemot

Cechy charakterystyczne: Ogromne stworzenie, na dwadzieścia stóp wysokości, o dużej masie ciała, tak, iż zmiażdżyła by dom pokaźny. Owe stworzenie ma ciało pokryte gładką szarą skórą. Duża głowa, wyłupiaste oczy i szczęka o silnym zacisku z parą wystających kłów. Pierwsza para nóg jest masywna, potężna, jakoby miała służyć do zgniatania ludzkich głów, jak dzieci zgniatają w dłoniach owoce jagody. Druga zaś bardziej zgrabna podobna bardziej koniowi. Ogon podłużny, podobny do skórzanego paska służącego za bicz, aby odganiać muchy od cielska.

Występowanie: Piekielne czeluści.

Populacja: Istnieje tylko jeden.

Odżywianie: Żywi się różnego rodzaju piekielnymi stworzeniami co jest nadzwyczajnymi preferencjami.

Błędne ogniki

Typ: Owady.

Cechy charakterystyczne: Błędne ogniki są wielkości pięści dorosłego mężczyzny. Roztaczają wokół siebie poświatę latarni, przez co są przyczyną zguby wielu podróżnych na bagnach i bezdrożach.

Występowanie: Mgliste Bagna, Las Driad.

Populacja: Bliskie zagrożenia wyginięciem.

Odżywianie: Mniejsze owady. Najczęściej muchy. Te żyjące w Lesie Driad żywią się błękitnymi wróżkami.

Błękitne wróżki

Typ: Owady.

Cechy charakterystyczne: Są to świetliki wielkości zaciśniętej dłoni noworodka. Swą nazwę wzięły od błękitnego pyłku, jaki roznoszą. Pyłek ten ma magiczne właściwości.

Występowanie: Las Driad.

Populacja: Przeciętna.

Odżywianie: Liście drzew.

Dwunastomackownica

Typ: Głowonogi.

Cechy charakterystyczne: Jest to ośmiornica o nadzwyczajnych rozmiarach i dwunastu długich obślizgłych mackach zakończonych wielkimi kościanymi grotami. Atakuje statki jedynie przez pomyłkę, myląc je z jadalnymi stworzeniami, aczkolwiek zdarza się to bardzo rzadko. Prawdopodobnie powstała przez zaburzenie magii, która spowodowała wzrost i długowieczność stworzenia.

Występowanie: Ocean Jadeitów.

Populacja: Występuje tylko jedna.

Odżywianie: Pożera duże wodne stworzenia, jak rekiny, delfiny, a nawet mniejsze wieloryby.

Gnoły

Typ: Węże.

Cechy charakterystyczne: Są to niewielkie, kilkunastocentymetrowe skrzydlate węże, które wysysają krew ze zmarłych. Są niegroźne dla istot żywych.

Występowanie: Zazwyczaj zagnieżdżają się w ziemnych norach na terenie, w których odbyły się niegdyś krwawe bitwy.

Populacja: Liczba nieokreślona.

Odżywianie: Krew zmarłych.

Gryfy

Typ: Hybryda.

Cechy charakterystyczne: Szlachetne stworzenie o skrzydłach, głowie i przednich łapach orła oraz tułowiu i uszach lwich. Jest bardzo pięknym i groźnym stworzeniem zamieszkującym góry. Są dzikie, aczkolwiek od razu po wykluciu z jaja, można je udomowić, ale ciężko zdobyć ich jaja, gdyż zawzięcie bronią swych gniazd.

Występowanie: Góry Dasso i Druidów.

Populacja: Około 3500.

Odżywianie: Żywią się głównie gryzoniami.

Holedraki

Typ: Duchy.

Cechy charakterystyczne: Niegdyś rodzice straszyli dzieci holedrakami. Wiara młodego pokolenia w te stworzenia była na tyle silna, że te duchy naprawdę zaistniały. Nie mają one określonego wyglądu. Każde dziecko posiada od urodzenia jednego holedraka i wygląda on tak, jak wyobraziło sobie go ów dziecko.

Występowanie: Tam gdzie dzieci w przedziale wiekowym 3 - 10 lat.

Populacja: Populacja Holedraków odpowiada populacji dzieci w powyższym przedziale wiekowym.

Odżywianie: Dziecięcy strach.

Jednorożce

Typ: Koniowate.

Cechy charakterystyczne: Białe, wysokie i zgrabne konie o lśniących grzywach z jednym rogiem na głowie o kryształowym poblasku. Podobny poblask posiadają ich białe kopyta, które są niezwykle wytrzymałe i ostre. Są to bardzo płochliwe stworzenia. Prawdopodobnie ich rogi są magiczne, a srebrna krew cennym składnikiem alchemicznym.

Występowanie: Nieznane.

Populacja: Obecnie istnieją prawdopodobnie niewielkie dwa stada.

Odżywianie: Żywią się roślinami.

Katerflaty

Typ: Owady.

Cechy charakterystyczne: Są to pokaźnej wielkości, dochodzące nawet do dwóch metrów długości i pół metra szerokości lecz płaskie gąsienice. Mają tysiące nóżek przyczepiających się do każdego rodzaju powierzchni, dzięki czemu mogą poruszać się po pionowo ustawionych kamieniach i drzewach. Są wręcz całkowicie zielone, tylko parzące końcówki szczeciny są barwy żółtej, przez co w bezruchu przypomina porastający powierzchnię mech. Rany, które powodują parzydełka goją się nawet do roku czasu. Z przodu posiada parę szczękoczułek, dzięki którym łapie małe stworzonka. Potrafią spowodować oparzenia u ludzi, gdy ci będą na tyle nieostrożni, żeby ich dotknąć.

Występowanie: W całym Szepczącym Lesie.

Populacja: Jest ich bardzo wiele. Nikt nie przeprowadzał ich spisu.

Odżywianie: Żywią się drobnymi stworzonkami jak myszy, króliki czy wiewiórki.

Kelpie

Typ: Duchy.

Cechy charakterystyczne: Są to białe widma koni, które pojawiają się przy zbiornikach wodnych i zwabiają na swoje grzbiety wędrowców, aby następnie wraz z nimi zanurzyć się w otchłani jezior, topiąc ich. Nikt nie wie dlaczego to robią i skąd się wzięły.

Występowanie: Okolice jezior podczas mgły.

Populacja: Nieznana.

Odżywianie: Nie odżywiają się.

Mamuty

Typ: Elefanty.

Cechy charakterystyczne: W powszechnym mniemaniu mamuty były i są zwierzętami niezwykłych rozmiarów co zaowocowało przenośnym znaczeniem samego określenia mamut jako czegoś wielkiego. Najokazalszy znany gatunek mamuta, mamut stepowy, osiąga 4,5–5 m wysokości w kłębie. Tego typu olbrzymy wojska Karnsteinu wykorzystują czasem jako oręż na przeciwnika lub jako żywy taran. Wielkość większości gatunków mamutów można porównać z dzisiejszym słoniem indyjskim, choć istnieją także jeszcze mniejsze formy, jak mamut karłowaty (do ok. 2 m w kłębie). Ogólną budową przypominają występujące powszechnie w Alaranii słonie, aczkolwiek odróżnieniu od nich, uszy mamutów są znacznie mniejsze. Formy zamieszkujące tereny o klimacie subpolarnym do umiarkowanego wykształciły grubą, chroniąca przed zimnem sierść.

Występowanie: Na Dalekiej Północy i w Odległych Krainach, w Alaranii – Równiny Theryjskie.

Populacja: Dziko żyjące stada liczone są w tysiącach osobników, forma udomowiona – kilka rzędów wielkości więcej.

Odżywianie: Rośliny (głównie liście, owoce, zielone pędy, kwiaty, źdźbła traw, niekiedy grzyby i kora drzew czy podziemne części spichrzowe, czasami uzupełniają minerały jedząc sól bądź glinki).

Mantykora

Typ: Hybryda.

Cechy charakterystyczne: Mantykora jest bardzo groźną hybrydą o ciele lwa, dzięki czemu jest szybka i silna, skrzydłach nietoperza oraz ogonie skorpiona zawierającym niebezpieczną truciznę, zabijającą po paru minutach. Jest niebezpieczna dla każdego, który się do niej zbliży.

Występowanie: Jaskinia w górach Dasso.

Populacja: Występuje tylko jedna.

Odżywianie: Mięsożerna, żywi się dużymi stworzeniami.

Ożywiony szkielet

Cechy charakterystyczne: Na świecie istnieje wiele rodzajów istot opisywanych tym samym mianem, a ich cechą wspólną jest to, że w rzeczywistości są one zestawem kości praktycznie dowolnej kreatury, w której zamieszkuje teraz duch. Istnieje jednak wiele rodzajów jak i odmian tych właśnie interesujących stworzeń.

Najbardziej istotnym jest to w jaki sposób powstał ten twór. Niektóre z nich powstały w momencie, gdy dana istota po śmierci była dalej zbyt przywiązana do świata materialnego i nie chciała lub nie mogła udać się na wieczny spoczynek. W większości ta odmiana nie przejawia niepohamowanej agresji i woli zniszczenia wszelkiego życia. Próbuje natomiast skończyć to co zostało przez nią zaczęte za życia. Nie oznacza to jednak, że będzie bardzo szczęśliwa widząc grabieżców dobierających się do nie swoich rzeczy. Drugi rodzaj tworzą ożywieńcy powstali za sprawą magii potężnych nekromantów. Istoty te są zazwyczaj wrogo nastawione ponieważ zostały przyzwane do świata materialnego w brew ich woli.

Innym rodzajem podziału jest zależność od rozmiaru stworzenia. Swój osobisty szkielet posiada bardzo wiele i bardzo różnych stworzeń, i tak jak one różnią się między sobą rozmiarem, tak i powstały przy pomocy ich ciał ożywieniec będzie przybierał różny rozmiar. Oczywiste również jest to, że im większy stwór, tym jego siła większa. Istnieją również i inne podziały takie jak wiekowość, w której pod uwagę bierze się czas w jakim szkielet przybrał swą nieumarła postać, potęga doczesna istoty, która opisuje, że lepszych ożywieńców robi się z silniejszych przedstawicieli danej rasy oraz wiele innych.

Występowanie: Cmentarze, pracownie nekromantów.

Populacja: Nieznana.

Odżywianie: nie odżywiają się, istnieją aż spełnią swój cel, lub zostaną odesłane przez twórców.

Pegazy

Typ: Koniowate.

Cechy charakterystyczne: Są to niezwykłe, dzikie, skrzydlate konie. Wbrew wyobrażeniom posiadają wszelakiego koloru sierść i pióra. Są zwierzętami stadnymi i płochliwymi, choć da się je oswoić tak samo jak ich ziemnych przedstawicieli. Z powodu częstego przemieszczania się z powodów czyhających na nich niebezpieczeństw, często pozostawiają na pewną śmierć swoje dzieci.

Występowanie: Okolice równiny Drivii.

Populacja: Liczy około kilkudziesięciu osobników.

Odżywianie: Żywią się roślinami.

Rybogryfy

Typ: Hybryda.

Cechy charakterystyczne: Stworzenie podobne do gryfa, a więc posiadające orle skrzydła, głowę, dziób, szpony i lwi tułów oraz uszy lecz tylnie łapy zastępuje mu rybi ogon. Po za tym ciało pokryte jest śluzem, który zapobiega nasączaniu się piór wodą. W wodzie porusza się ruchem odrzutowym wykorzystując do tego celu skrzydła.

Występowanie: Wody i okolice Morza Cienia.

Populacja: Określa się na kilkadziesiąt sztuk.

Odżywianie: Pożywiają się rybami oraz niedużymi ptakami.

Troglodyci

Typ: Humanoidy.

Cechy charakterystyczne: Troglodyci są podziemnymi stworzeniami nie znoszącymi światła słonecznego. Mają zieloną, półprzezroczystą, obślizgłą skórę i nie posiadają oczu. Chodzą na tylnych nogach, a ich przednie kończyny sięgają do kolan. Mimo swego pokracznego wyglądu są bardzo niebezpieczne, gdyż mają niezwykle wyostrzone zmysły.

Występowanie: Troglodyci żyją pod ziemią. Można je spotkać w każdej głębokiej jaskini.

Populacja: Populację tych stworzeń szacuje się na kilkaset tysięcy osobników.

Odżywianie: Padlina.

Umbrisy

Typ: Koniowate.

Cechy charakterystyczne: Piekielne konie. Mają zazwyczaj około siedmiu stóp w kłębie. Ich kończyny są długie i suche. Wszystkie umbrisy są intensywnie czarne. Posiadają czerwone oczy z pionowymi, czarnymi źrenicami. Spod ich cienkiej, zaskakująco wytrzymałej i elastycznej skóry bardzo wyraźnie prześwitują żyły. Zwierzęta mają długie, wąskie pyski o prostym profilu i duże chrapy, które od wewnętrznej strony są czerwone. Umbrisy mają małe, niesamowicie twarde kopyta. Włosy grzywy i ogona nie występują. Łyse ogony są długie i giętkie. Trafienie takowym może być niebezpieczne. Posiadają ostre, długie zęby, którymi rozrywają mięso swoich ofiar.

Występowanie: Zamieszkują obszary piekła, w których panuje najwyższa temperatura.

Populacja: Nikt nie odważył się liczyć tych istot, ale ich liczebność szacowana jest nawet na kilka tysięcy.

Odżywianie: Umbrisy żywią się mięsem, najchętniej świeżym, zarówno innych zwierząt jak i ludzi, a także istot humanoidalnych.

Widma

Typ: Duchy.

Cechy charakterystyczne: Widmo jest to pewien rodzaj duchów. Niegroźny, ale potrafi przestraszyć. Legendy głoszą, że to właśnie przez widmo mamy tak zwane fatamorgany. Mianowicie tego typu duchy mają to do siebie, że pojawiają się pod najstraszniejszą dla nas postacią, po czym znikają jak gdyby nigdy nic. Bardzo tajemnicze stworzenia, gdyż nie wiadomo kiedy i gdzie się pojawią. Mogą pojawić się dosłownie wszędzie, nie tylko na cmentarzach.

Występowanie: Miejsca ciemne, lub zaciemnione, pola bitew, miejsca niedawnej śmierci.

Populacja: Nieznana.

Odżywianie: Nie odżywiają się się.

Wiwerna

Typ: Draconidy.

Cechy charakterystyczne: Kilkumetrowi zieloni kuzyni smoków, nieziejący ogniem i posiadający jedynie jedną parę nóg zakończonych ostrymi pazurami, które z łatwością mogą przebić się przez grubą tkankę tłuszczową zwierząt domowych. Ich ogon zakończony jest grotem, zawierającym w sobie truciznę paraliżującą.

Występowanie: Najwięcej spotyka się ich na terenie równin Maurat i Drivii, mieszkają w dużych ziemnych norach lub jaskiniach.

Populacja: Liczy się na około 600 sztuk.

Odżywianie: Żywią się zazwyczaj zwierzętami domowymi lecz nie pogardzą mięsem ludzkim.