Łowcy Dusz
| Łowcy Dusz | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Piekielni |
| Rasa | Łowcy Dusz |
| Przeciętna długość życia | 700 lat |
| Grywalny wiek postaci | 16 - 700 lat |
| Cechy rasowe | Latanie
Regeneracja Zdolność przemiany w człowieka Biegłość we władaniu biorą białą Odporność większość broni Wrażliwość na pobłogosławiony oręż |
| Przeciętne atrybuty | Bardzo silni
Bardzo zręczni Odporni Szybcy Precyzyjni Wyostrzony słuch Błyskotliwi Bardzo charyzmatyczni |
| Występowanie | |
Wygląd
W swej prawdziwej postaci łowcy dusz posiadają czarną niczym węgiel skórę. Na ich ciele jarzą się i gasną tatuaże o barwie najczęściej kojarzącej się z lawą i wbrew ogólnym pozorom stanowią one słowa. Zapisane w czarnej mowie przedstawiają treść ślubowania przysięgi, jaką każdy z łowców dusz składa Księciu Ciemności. Stały się one dla nich symbolem dumy oraz przywiązania do swojego miejsca, czyli Piekła. Często zdarza się, że ciała łowców nie są jednostajne. Zdają się one rozpływać w przestrzeni, stanowią jakoby niejednorodną, gęstą smugę. Jednakże nie są one złożone z energii, co oznacza, że nie mogą przenikać przez przedmioty, ściany itp. Łowcy są jak najbardziej materialni, chociaż wypływa z nich istny mrok. Przywodzą na myśl „Piekielne duchy” i tak tez często są nazywane. Włosy tych piekielnych w tej postaci malują się w barwach ciemności, zdają się wręcz pochłaniać światło, a ich źrenice ustawione są pionowo. Oczy nie posiadają tęczówek, a białka przedstawiają się w różnych odcieniach – najczęściej jarzą się czerwienią. Wnętrza ust tych istot są czarne w tej postaci, a w krew w przypadku zranienia przybiera kolor tatuaży. Posiadają również parę nietoperzych skrzydeł, które wyrastają im z pleców.
Łowcy dusz przybierają także drugą formę. Wówczas jawią się jako niezwykle piękni młodzieńcy. Nadzwyczaj przystojni, podobni nieco do aniołów, aczkolwiek ich uroda jest o wiele mniej niebiańska i bardziej grzeszna. To zdecydowanie ułatwia ich pracę poza granicami Piekła i dzięki temu mogą działać w imię Księcia Ciemności oraz siać istny chaos.
Od Księcia Ciemności często otrzymują przedmioty pozwalające im na ukryciu ich aury, tak aby nie zostali szybko rozpoznani i mogli swobodnie działać w imieniu swego władcy.
Pochodzenie
Łowcy dusz to twory Księcia Ciemności, całkowitego przeciwieństwa Pana, będącego ucieleśnieniem całej ciemności oraz zła wypełniającego Piekło. Gdy Najwyższy wysłał swych aniołów, aby zaczęli nawracać ludzi i otwierać im bramę Niebios, potrzebna była reakcja. Książę stworzył z lawy i mrocznego tchnienia swej mocy łowców dusz, najinteligentniejszych oraz najsprytniejszych piekielnych, których jedynym zadaniem jest napełnianie Piekła duszami umęczonych dusz.
Kultura
Przy powstaniu każdy z łowców dusz posiada już pewną podstawową wiedzę oraz umiejętności, które w trakcie swojego żywota mogą rozwijać bądź też nabywać nowe doświadczenia. Natychmiast muszą też oddać Księciu Ciemności przysięgę wierności, rzadko się zdarza, że któryś odmówił, pomimo faktu, iż posiadają wolną wolę, zresztą, jak wszyscy piekielni. Jeśli jednak tak się zdarzy, zawsze są unicestwiani.
Łowcy dusz są wiecznymi wędrowcami pomiędzy Piekłem, a Alaranią. Nigdzie nie zostają w jednym miejscu, nigdy nie posiadają domu i nie są w stanie się ustatkować.
Z reguły otrzymują specjalne przedmioty służące do zakłócania lub zmieniania ich aury. Pozwala to na przyspieszenie procesów działania łowców i uproszczeniu ich pracy. W Piekle otrzymują także specjalną broń, tylko jedną. Inną mogą zdobyć na różne sposoby, ale nie od Księcia Ciemności. Owa broń zazwyczaj posiada niezwykłe właściwości, jednakże głęboko ukryte, razem z magiczną aurą owej broni, także po to, aby chronić ich tożsamość.
Jedynym celem łowców dusz jest zwodzenie ludzi na zła drogę, w czym odnajdują przyjemność oraz uznają za pewną formę sztuki. Starsi łowcy dusz są prawdziwymi mistrzami w tej dziedzinie i potrafią przekabacić na swoją stronę niemal każdego. Szczególnie podziwianym wśród łowców czynem jest sprowadzenie do Piekła anioła, choć zazwyczaj są to anielice, z którymi potrafią sobie poradzić łatwiej. Wśród łowców rzadko kiedy jednak pojawia się szacunek, najczęściej jedynie czysta zazdrość, która popycha tych piekielnych do ciągłej rywalizacji oraz poprawiania swoich umiejętności. Pomimo, iż te posiadają już od urodzenia, to są one daleko od ideału. Niektórzy łowcy dusz, zazwyczaj młodsi, zakładają specjalne grupy, w których obszarze prowadzą ranking zdobytych dusz. Ciężko tu jednak mówić o zdrowej rywalizacji. Łowcy częstokroć oszukują, nieraz też giną przez to, że zbyt szybką chcą skończyć pojedyncze zadania. Zdarza się także, że zazdrośni łowcy pozbywają się tych, którzy górują w rankingach, choć należy to do rzadkości. Zazwyczaj wolą udowadniać swoją wyższość w mniej banalny sposób.
Łowcy dusz wprost uwielbiają intrygi oraz podstępy, co bezpośrednio wiąże się z ich pracą. Zdarza się jednak, że niektórym to nie wystarcza i chcą czegoś więcej. Tacy łowcy dusz odnajdują szlachcica lub inną wpływową osobę, której zaczynają towarzyszyć oraz podszeptywać do ucha to, co należy robić. Jest to wyjątkowo trudne oraz wymagające sprytu zadanie, jednakże w przypadku powodzenia łowca zdobywa wpływ na politykę lub dworskie intrygi. Taki łowca zazwyczaj jest mniej wydajny, jeżeli chodzi o ilość zbieranych dusz, lecz jego możliwości oraz wpływy pozwalają mu na sięganie znacznie dalej niż w przypadku zwykłego pobratymca. Znacznie także poszerzają jego pole manewru i zwiększają ilość posiadanych możliwości. Ci łowcy są jednymi z najbardziej niebezpiecznych, gdyż świetnie potrafią się ukrywać, posiadają wpływowego protektora, są nad wyraz sprytne, a do tego gdy obiorą sobie kogoś za cel, ów może być pewien, że niedługo skończy w Piekle, kimkolwiek by on nie był. Na szczęście dla Alaranii łowcy dusz rzadko się tego podejmują, istnieje zaledwie kilku, którzy aktualnie tak działają.
Odżywianie
Łowcy dusz w naturalnej postaci nie są w stanie spożywać stałego pokarmu, aczkolwiek dosyć dobrze radzą sobie z płynnym pożywieniem. Szczególnie z napojami. Nie potrzebują jednak jeść aby żyć, ewentualnie robią to dla przyjemności, jednakże w drugiej postaci jest im to zalecane. Nie spożywanie pokarmu przez dłuższy czas, gdy są pięknymi młodzieńcami, obniża ich siłę, wytrwałość, sprawia, że ogólna kondycja tych piekielnych jest o nieco gorsza niż normalnie, a łowcy dusz nie lubią ryzykować porażką. Mimo obniżonych atrybutów łatwo mogą odzyskać utraconą witalność, nawet poprzez jeden, dobry posiłek. Jako przybrani ludzie są w stanie spożywać pokarm zarówno stały, jak i płynny głównie dlatego, że pozwala im na to organizm.
Rozmnażanie
Są bezpłodni.
Śmierć
Choć łowców dusz nie jest łatwo zabić, to nie są nieśmiertelne jak potępieńcy. Książę Ciemności nie był w stanie utworzyć czegoś wiecznego, i pod tym względem jest przeciwieństwem Pana. Łowcy odporni są na wszelkiego rodzaju choroby i trucizny, a rany zadane zwykłym orężem zazwyczaj regenerują się na tyle szybko, że naprawdę ciężko zabić je w ten sposób. Wyjątek stanowi pobłogosławiona broń, na którą łowcy są szczególnie wrażliwi, a zadane przez nich rany goją się miesiącami, jeśli nie latami. Jeszcze mniej odporni są jednak na inny rodzaj broni i ta słabość posiadają jako jedyne istoty znane w Alaranii. Rany zadane im strzałami lub bełtami sprawiają im straszliwy ból i najczęściej okazują się śmiertelne. Są w stanie także umrzeć ze starości, wówczas ich ciało rozpada się na kawałki. Po śmierci łowca dusz odchodzi w zapomnienie, a na jego miejsce Książę Ciemności tworzy kolejnego.
Cechy rasowe
- Latanie
- Za pomocą skrzydeł są w stanie latać, robią to znacznie mniej majestatycznie od aniołów, ale równocześnie są szybsze i zwinniejsze.
- Regeneracja
- Większość ich ran goi się w kilka sekund, o ile nie zostaną zadane poświęconą bronią lub strzałami i bełtami.
- Czytanie w myślach
- Są w stanie odczytywać myśli ludzi o słabszych umysłach, niezwykle uproszcza to ich pracę. Jednakże w spotkaniu z kimś o silniejszej woli muszą wykazać się własnym podstępem i przenikliwością, dlatego zazwyczaj nie polegają w pełni na tej zdolności.
- Zdolność przemiany w człowieka
- Potrafią przybrać ludzką postać, praktycznie nie do odróżnienia. Posiadają wówczas ludzką anatomię, jedyną wyróżniającą je wtedy rzeczą jest aura.
- Wrodzona biegłość we władaniu bronią białą.
- Odporność bronie z wyjątkiem łuku i kuszy.
- Wrażliwość na pobłogosławiony oręż.
