Balaring
| Arklys | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Smokowate |
| Nastawienie | Neutralne |
| Odżywianie | Owadożerne |
| Występowanie | Podmokłe łąki |
| Populacja | Niska |
Spis treści
Wygląd
Balaringi to stworzenia z grupy smokowatych, choć niepozorne i na pierwszy rzut oka niegroźne. Przeciętny osobnik tego gatunku ma ciało długości dłoni i takiej samej długości ogon, lecz ich skrzydła mogą mieć rozpiętość sięgającą nawet dwóch stóp, są przy tym bardzo lekkie.
Balaringi – nawet te dorosłe – przypominają pisklęta smoków ze skrzydłami przypominającymi motyle. Jest to jednak skojarzenie mylne, gdyż skrzydła motyli i tychże smokowatych różnią się znacząco budową – u omawianego gatunku jest to błona rozciągnięta na stelażu z cienkich kości, jak u nietoperza, a mylne skojarzenie bierze się z barwnych wzorów, które je pokrywają. Niezwykle różnorodna kolorystyka nie dotyczy jedynie skrzydeł, ale również całych ciał tych zwierząt. W ich budowie można wyróżnić mocno rozbudowaną klatkę piersiową i silne tylne łapy, które pozwalają im się wysoko wybić w początkowej fazie lotu. Mają długie, gładko zakończone ogony służące im do zachowania równowagi – nie mają zdolności chwytnych. W ich głowach wyróżniają się duże, zajmujące ¼ pyska, gadzie oczy, zawsze w jasnej obwódce bez względu na kolor reszty skóry. Ich pyski zakończone są papuzim dziobem.
Odżywianie
Balaringi to stworzenia owadożerne z dużym zapotrzebowaniem na białko. Większość życia spędzają na polowaniu, za swoje główne tereny łowieckie wybierając łąki i okolice lekko podmokłe. W okresach dużego niedoboru pożywienia są w stanie zapaść na kilka tygodni w stan hibernacji by ograniczyć straty energetyczne i jakoś przetrwać ten niedogodny czas. Rzadko zdarza się, że balaringi pożywiają się jajami bądź pisklętami ptaków-nielotów. W niewoli mogą być karmione mięsem wołowym, jajami oraz skorupkami jaj.
Zachowanie
Balaringi to zwierzęta bardzo terytorialne w stosunku do innych przedstawicieli swojego gatunku, zaś w stosunku do większych stworzeń raczej płochliwe i nie podejmują walki, zamiast niej wybierając ucieczkę. Samica strzegąca swoich młodych stosuje klasyczną technikę odciągnięcia drapieżnika od gniazda przez udawanie chorej, łatwej do upolowania. Są stosunkowo łatwe do oswojenia, lecz prowadzenie ich hodowli jest nieopłacalne - trzymane zbyt blisko siebie Balaringi robią się nerwowe, a samice przestają składać jaja, jeśli zaś doszłoby jakimś sposobem do zapłodnienia, prawdopodobnie porzucą młode.
Informacje dodatkowe
Balaringi to stworzenia żyjące w pojedynkę, które łączą się jedynie na czas trwania okresu godowego. W kwestii doboru partnera samica kieruje się przede wszystkim tym jak barwne i imponujące są jego skrzydła, a po zapłodnieniu przegania ojca i młodymi zajmuje się w pojedynkę. Balaringi są jajorodne, a pisklęta osiągają względną samodzielność po niecałym miesiącu od urodzenia – wcześniej żywią się przeżutymi i wyplutymi przez matkę owadami.
