Bananowiec Aksamitny
| Bananowiec Aksamitny | |
|---|---|
|
| |
| Rodzaj | Owoc |
| Występowanie | Lasy strefy umiarkowanej |
| Rzadkość | Stabilna |
Spis treści
Wygląd
Choć bananowiec aksamitny przypomina palmę, to do palm właściwej mu jednak daleko. Alchemikowi, czy botanikowi skojarzy się z bananowcem. Wbrew powszechnej opinii panującej wśród gminu, banan nie jest drzewem ani tym bardziej palmą, a byliną z liśćmi o długich mięsistych ogonkach, które tworzą coś na kształt pnia, mającego średnicę ok. dwóch piędzi (~40 cm). Banan ten posiada silne kłącze, z którego wyrasta krótki pęd główny, zwany przez uczonych konarem. Gatunek ten osiąga maksymalnie niecałe trzy pręty (~12 m) wysokości. Od tropikalnych pobratymców odróżnia go kolor liści wybarwiających się w promieniach słonecznych; z wierzchu intensywna głęboka zieleń niczym za machnięciem czarodziejskiej różdżki przeistacza się w granatowy błękit - podobny do tego, jaki zazwyczaj posiada materiał zwany aksamitem bądź welwetem. Liście -jak to u bananowatych bywa- są pojedyncze i lancetowate. Posiadają gruby nerw środkowy. Niekiedy ulegają postrzępieniu. Wyrastają zwinięte w rurkę, zwaną przez Alarian tutką. Ten gatunek posiada najdłuższe liście wśród bylin klimatu umiarkowanego: pojedynczy taki organ przeciętnie dorasta od ~10 do ~13,5 stopy (~3-~4 m). Każdy liść pokryty jest włoskami, które trzymają ciepło, a gdy zbliża się zima, opada. Na wiosnę z kłącza wyrastają nowe listki. Niepozorne kwiatki kolory wytartego aksamitu zebrane są w ciężki i długi (nawet ponad 10 stóp) kwiatostan u szczytu rośliny. Owoce -zwane bananami- to lekko zakrzywione jagody. W miarę dojrzewania ich kolor zmienia się z zielonkawo-żółtego do granatowego. W odróżnieniu od bananowca uprawnego znanego z tropików, jego aksamitny krewniak wytwarza nasiona. Każda jagoda ma ich przeciętnie po kilka (3-5) sztuk. Kwiaty tej rośliny zapylane są przez motyle, pszczoły, niedźwiedzie (jak choćby czarnodźwiedź miodojad), a czasami owocożerne gady. Nasiona zaś przenoszą trąbowce, wielbłądowate koniowate i niedźwiedzie.
Właściwości
Owoce tej rośliny stanowią cenne źródło pokarmu: dojrzałe je się na surowo zwykle podczas deseru, “zielone” zaś poddawane są obróbce cieplnej - z reguły jest to smażenie lub duszenie, najczęściej pokrojonych w plastry niedojrzałych bananów w towarzystwie imbiru, trawy cytrynowej, czosnku, cebuli i kuminu.
W niektórych regionach na obszarach zamieszkiwanych przez Eravallów liście tego bananowca używane są jako równocenny zastępnik papieru w budownictwie. Papier jest jak powszechnie wiadomo wykorzystywany do wytwarzania ścian działowych w domach. Na drewnianych lub bambusowych ramach montuje się płachty z odpowiednio przetworzonej pulpy z liści banana lub niekiedy całe liście. Ponadto dachy budynków niekiedy kryte są liśćmi zamiast drewnianego bądź kamiennego gonta.
Dowiedziono empirycznie, iż regularne spożywanie owoców banana aksamitnego przez koniowate wspomaga ich delikatny układ pokarmowy, a także chroni przed wieloma infekcjami. Zwierzęta karmione bananami rosną szybciej, osiągają większe rozmiary i wykazują zwiększoną długość życia.
Rośliny te mogą rosnąć w pomieszczeniach - nieważne, czy to izba mieszkalna, czy korytarz, czy też może oranżeria lub ogród zimowy. Wszędzie czują się jak przysłowiowa ryba w wodzie. Zaletą takiej uprawy jest oczywiście trwający cały czas sezon wegetacyjny, a więc można się cieszyć własnymi owocami przez cały rok!
Występowanie
Banan aksamitny może rosnąć wszędzie tam, gdzie występują w miarę rzadkie lasy i nie ma skrajnych zjawisk klimatycznych typu srogie zimy z trzaskającym mrozem i pokrywą śnieżną na kilka łokci. Dlatego też występuje w strefie umiarkowanej i ciepłej z wyjątkiem zboczy górskich oraz mokradeł. W tropikach szybko wypierany jest przez lepiej przystosowanych do tego klimatu pobratymców, próżno go szukać na pustyniach i mokradłach za wyjątkiem grądów oraz olsów.
Informacje dodatkowe
Papier czerpany wytworzony z materiału pozyskanego ze skórek bananów aksamitnych jako ceniony na Zachodzie surowiec rzemieślniczy jest również wyjątkowym towarem luksusowym, dlatego tajemnica jego wyrobu należy do najpilniej strzeżonych sekretów regionu, a każdy śmiałek, który by ją wyjawił, musi się liczyć z najwyższymi konsekwencjami swego czynu.
Bananowce są często sadzone na zboczach wzgórz, by wiązały ziemię, co obniża prawdopodobieństwo wystąpienia osuwisk. Dawniej rosły również w pobliżu kopalń i biedaszybów, jednakże nie miało to nic wspólnego z celowym działaniem humanoidów. Po prostu ich pożywne owoce były jedynym (oprócz ryżu) pokarmem dostępnym dla górników w ówczesnych czasach oraz niemal wyłącznym źródłem energii dla biedoty.
