Elisia
| Elisia | |
|---|---|
| |
| |
| Położenie | Równina Maurat, wschodni skraj Pustyni Nanher |
| Mieszkańcy | Elfy |
| Ustrój | Monarchia patriarchalna |
Spis treści
Władza
Ustrój: monarchia patriarchalna.
System władzy: arcyksięstwo.
Władca: arcyksiąże Theodor Mariael.
Rodzina królewska: brak.
Zamek umieszczony na sztucznej wyspie, w centrum niewielkiego, „wewnątrz-miejskiego” jeziora. Zgodnie z najnowszymi badaniami, jezioro zostało także wykopane przez ludzi, ale nie ma na to żadnych dostępnych zapisków. Grube mury z niskimi wieżami oraz solidnymi fundamentami zakrywają całą powierzchnię wyspy, przez co zamek dostał nazwę „pływającej fortecy”. Prowadzi do niego ogromny, w większości kamienny most, nad którym góruje wieża strażnicza gotowa zniszczyć każdą szturmującą armię. Jedna z części mostu została wzniesiona z drewna, tak iż w razie ataku można ją podpalić. Pod względem architektonicznym zamek nie wyróżnia się niczym szczególnym. Podobnie jak w mieście Fargoth, ma być przede wszystkim praktyczny.
Ustrój polityczny
{{{Ustrój}}}
Herb i flaga
{{{Herb}}}
Siedziba władcy
{{{Siedziba}}}
Ubiór
{{{Ubiór}}}
Architektura
{{{Architektura}}}
Geografia
Położenie: Równina Maurat, południowy wschód od niesławnej pustyni, pomiędzy terenami lesistymi. Granice ustalane przez rzeki Nefari oraz Taura. Na północy granice są niestałe, słupy obecnie znajdują się na linii prowadzącej od wzgórz na wschodzie od stolicy do krańca pustyni Nanher.
Miasto przedstawia bardzo stereotypowy wygląd architektury przedstawianej w literaturze i malarstwie. Szare, kamienne domy w najbogatszej części miasta. Arystokracja ma nawet osobną dzielnicę. W miarę oddalania się od ogromnej katedry będącej centrum miasta, zabudowania rozrzedzają się, a kamienie są zamieniane na drewno i glinę.
Wojsko
Przewaga świetnie wyszkolonej ciężkiej jazdy - rycerzy, której niełatwo jest sprostać. Oddziały pozostałych jednostek są małe i bez większego znaczenia w walce.
Stosunki dyplomatyczne
Handel: Szlak Rubinowy.
Produkcje (wyroby eksportowe): tkaniny, chmiel, wina.
Stosunki dyplomatyczne: spory terytorialne z Fargoth.
Miasta Sojusznicze: brak.
Handel
{{{Handel}}}
Kuchnia
Elisia to kraj słynący ze swych wyrobów alkoholowych ze szczególnym uwzględnieniem wina i piwa. Ze względu na obfitość plantacji chmielu tutejsze browary wyspecjalizowały się przede wszystkim w produkcji piwa typu pilsner oraz ale, największym specjałem jest jednak piwo elisiańskie jaskółcze - ma ono wysoką zawartość alkoholu, charakterystyczną ciemno-miedzianą barwę i wyczuwalny karmelowy posmak, chociaż nie należy ono do piw ciemnych. Swą nazwę wzięło od miesiąca, w którym jest produkowane - miesiąca jaskółki - jego moc ma mu zapewnić trwałość w ciepłym okresie letnim. Jeśli zaś chodzi o wina, Elisia ma do zaoferowania szeroki wybór jego rodzajów, najszerszy w całej Środkowej Alaranii, jednak szczególnym powodzeniem cieszą się wina czerwone półwytrawne oraz półsłodkie, a poza nimi wina różowe i, przede wszystkim, musujące - ten rodzaj wina jest produkowany tylko tutaj, w Elisii, a tutejsze winnice pilnie strzegą sposobu jego produkcji. Jest to wino bez wątpienia z górnej półki, rzadko serwowane w karczmach, za to często goszczące na stołach bogaczy.
Najbardziej charakterystyczne dla tego regionu są dania z dzikiego ptactwa oraz wołowiny. W prawie każdej karczmie można zamówić pieczone na ruszcie bażanty czy przepiórki, te drugie podaje się również duszone w sosie z wina i wiśni lub szpikowane słoniną. Wołowinę zaś podaje się na setki sposobów, od pasty z surowego mięsa serwowanej na chlebie aż po różnego rodzaju pieczyste - wielu karczmarzy poleca pieczeń w miodzie, szczodrze doprawioną gorczycą. Wśród słodkości prym wiodą przede wszystkim maślane ciastka oraz obtaczane w drobnym cukrze słodkie galaretki z winogron, wiśni oraz leśnych owoców.
Ciekawostki
Elisię otaczają liczne podległe, mniejsze księstwa i baronie zarządzane przez lokalnych możnowładców. Pomiędzy nimi często wybuchają spory, które nierzadko kończą się konfliktami zbrojnymi. Z tego też względu targane licznymi konfliktami arcyksięstwo traci na potędze i znaczeniu politycznym.
