Sferacyzm

Sferacyzm
Typ	Monoteizm
Główne Bóstwo	Wędrujący pomiędzy Sferami - Ailas Iliqen
Centrum Kultu	Świątynia na wzgórzu
Lokalizacja	Wielka Pustynia Słońca
Występowanie	Południe kontynentu

Główne bóstwo

Wielki Wędrujący lub Wędrujący między Sferami to tajemniczy byt zamieszkujący poziomy sfer. Istota ta jest płynną energią przenikającą każdy poziom sferyczny, kumulując swoją siłę i rozładowując ją w postaci fal (bodźców). Alias Iliqen uznał się za wysłannika tej energii, jej materializację w świecie Alaranii. Zaczął postrzegać siebie jako bóstwo, którego zadaniem jest pokazać wybranym tajemnice sfer.

Opis Ogólny

Sferycyzm stawia na niezależność wierzących i ich nieustanny rozwój duchowy. Każdy w społeczności sferycyzmu ma prawo wystąpić ze swoją własną tezą, którą przyjmie się do kanonu rozważań tylko jeśli zostanie poparta sprawdzonymi argumentami. Wszyscy jednak odnajdują wspólną zgodność wiary w istnienie sfer i bytu Wielkiego Wędrującego, który dla kontaktu ze światem przyjął postać Aliasa Iliqena. Głównym celem każdego adepta sferycyzmu jest nieustannie eksplorowanie sfer, odkrywanie ich tajemnic i piękna, poszukiwanie kontaktu z Wielkim Wędrującym oraz innych istot zamieszkujących sfery.

Założenia

Otaczający nas świat jest podstawową planszą, której elementy jesteśmy w stanie odbierać poprzez prawidłowe funkcjonowanie zmysłów. Kult sferacyzmu zakłada jednak istnienie wielu sfer, warstw przykrywających planszę. W każdej z nich dany zmysł jest o wiele bardziej wyostrzony od pozostałych, pozwalając dostrzec, wyczuć lub zaznać wielu bodźców, które normalnie nie występują w podstawowej sferze. Według opisów z dziennika Aliasa sfery cechują się krajobrazami przypominającymi kalejdoskopową mozaikę, zapachy są słodkie i pikantne, a dźwięki długie, wibrujące i melodyczne. Należy jednak pamiętać, że odbiór poszczególnych bodźców zależy od indywidualnego odbioru podróżującego. Adepci wyróżnią poszczególne poziomy sfer:

-Sfera Węchu,

-Sfera Dźwięku,

-Sfera Widzenia,

-Sfera Czucia,

Ostatnim poziomem jest tzw. Sfera Transcendentna w której finalnie każdy zmysł jest wyostrzony ponad przeciętną normę. Nikomu jednak poza Ailasowi nie udało się dotrzeć, aż tak daleko w wędrówce między sferycznej. Nielicznym udało się zanotować obecność istot egzystujących w sferach. Według notatek istoty te wyróżniają się niezwykle bogatym i soczystym ubarwieniem. Nie przypominają jednak, żadnych stworzeń żyjących w Alaranii. Wykazują za to pokojowe nastawienie i nie zwracają większej uwagi na przybyszy z planszy rzeczywistej.

Historia

Ailas Iliqen urodził się i wychował w królestwie Adrionu. Jego ojciec był żołnierzem, a matka właścicielką sklepu z sukniami. Posiadał jeszcze dwie siostry i trzech braci, nie był jednak najmłodszym z dzieci i zapewne właśnie to przyczyniło się do rozwoju jego osobowości i poglądów. Czując się ciągle pomijanym przez zapracowanych rodziców i resztę rodzeństwa spędzał czas w samotności. Dużo czytał, przede wszystkim elfickiej poezji, a to wykształciło w nim wrażliwość i zamiłowanie do piękna i sztuki. W młodym wieku próbował pisać, rysować i komponować, jednak tworzone dzieła nie satysfakcjonowały go. Zarzucał sobie brak umiejętności wydobywania głębi i tajemniczości. W takich chwilach szczególną sympatią darzył chwile spędzone w miejskich ogrodach. Tam wsłuchiwał się w naturę, dialogował z roślinnością i okolicznymi zwierzętami, kształcąc w swym młodym umyśle poczucie refleksyjności i wyjątkowości miejsca w którym żył. To oraz natura marzyciela, samotność i poczucie niespełnienia twórczego doprowadziły go do rozmyślań na temat swojego powołania i odczuwania rzeczywistości. Zaczął się zastanawiać czy inni także potrafią z równą intensywnością myśleć o świecie i odbierać płynące od niego bodźce. Po niedługim czasie uznał się za wyjątkowego w tej materii i chcąc pogłębić swoje przekonania któregoś dnia po prostu opuścił dom, za którego pięknem tęsknił do końca swych dni. Alias podczas swojej podróży osiągnął wiele sukcesów. Ukończył dwa kierunki studiów, w tym jedne z tytułem doktora. Prowadził także wiele własnych, prywatnych badań mieszczących się w tematyce funkcjonowania umysłów istot oraz postrzegania wielozmysłowego. W swoich badaniach Alias korzystał w wiedzy zdobytej podczas studiów medycznych, jak i z ludowych wierzeń oraz podań, mających zakładać istnienie innych wymiarów czy światów. Zagadnienia te doprowadziły go do eksperymentowania na własną rękę. Alias chciał dociec czy z jego wrażliwością i wiedzą byłby w stanie dostrzec coś ponad otaczającą go rzeczywistość, a pomóc mu w tym miało stymulowanie i wyostrzanie zmysłów. Doprowadziło go to do stadium w którym był w stanie opuścić swoim umysłem wąskie ramy cielesne i wznieść się ponad bodźce obierane z otoczenia, przyswajając rzeczy które normalnie nie są widoczne bez odpowiedniej i długotrwałej stymulacji polisensorycznej. W sferach tych spotkał istotę, którą uznał za swoje „spirytualistyczne odbicie sferyczne”. Po udanych testach i pierwszej, pomyślnej wyprawie międzysferycznej Alias uznał się, za wcielenie bóstwa. Rozpoczął poszukiwania chętnych gotowych przyjąć jego nauki. Charyzma oraz pasją, z jaką szerzył swoje teorie zachęciła wielu młodych ochotników do pójścia w jego ślady. Wspólnie założyli zgrupowanie i wznieśli potężny klasztor w którym mogli uprawiać podróże między sferyczne. Alias został wyniesiony do rangi bóstwa, wielkiego mędrca ścieżek sferycznych, którego celem było otworzenie oczu niczego nieświadomym śmiertelnikom. Po jego śmierci adepci zebrali wszystkie jego notatki i prace naukowe, tworząc jedną, spójną księgę zatytułowaną „Kompendium Wielosferyczności”, która służy zgromadzeniu za najświętszą pamiątkę po Wielkim Wędrującym.

Centra Kultu

Ważnym elementem ideologi sferacyzmu jest wyciszenie i nieustanne dążenie do refleksyjności, czemu przede wszystkim sprzyja samotność. Alias zapragnął ulokować siebie i swoich uczniów w miejscu, które pozwoli im na spokojne przygotowania do podróży sferycznych. Po długim rozmyślaniu podjął decyzję o wzniesieniu klasztoru na pustyni. Podczas podróży po piaskach odkryli opuszczoną świątynie. Jej odnowa zajęła im ponad dziesięć lat, lecz finalnie okazała się idealnym miejscem dla społeczności kultu sferycznego, w szczególności odrestaurowane ogrody, w których wielu adeptów prowadzi seanse wyciszające.

Kapłani

Adeptami kultu sferycznego najczęściej są młode osoby głęboko wierzące w to, że poza otaczających ich światem istnieje coś jeszcze, coś tajemniczego i niezbadanego, czekającego na odkrycie. Dzięki temu społeczność sferyczna jest niezwykle rozmaita pod względem rasowym i kulturowym, a co za tym idzie wysoce tolerancyjna. Posiada jednak kilka zasad, których nie przestrzeganie skutkuje poddaniu systemowi kar lub w skrajnych wypadkach wydaleniem z kultu.

Nabór odbywa się raz na miesiąc, kiedy to kilku adeptów opuszcza świątynie i wyrusza do dużych ośrodków miejskich, głosząc nauki Aliasa. Każdy nowo dołączony do zgrupowania dostaje tydzień na zaklimatyzowanie się w nowym otoczeniu. W tym okresie nie zostaje poddany żadnemu szkoleniu, a jedynie przygląda się życiu społeczności, poznaje panujące w niej zasady, zalety oraz wady życia w kulcie sferycznym. Nauki nie są narzucone, a jedynie prezentowane wraz z uwzględnieniem wszelkich konsekwencji związanych z oddawaniem się sferycznym wędrówką. Po upływie tego czasu osoba może zdecydować czy chce dołączyć do zebrania czy opuścić mury klasztoru.

Ten kto zdecyduje się zostać poddany zostaje szeregom badań. Testuje się na nim tolerancję i przyswajalność na wszelkiego rodzaju substancje i zapachy. Badania te nie zawsze kończą się sukcesem, a osoby badane mogą skończyć albo z uszczerbkiem zdrowotnym o różnym nasileniu, albo umrzeć w trakcie przeprowadzanych testów. Takie przypadki są jednak bardzo rzadkie. Po pomyślnym zaliczeniu testów nowi adepci rozpoczynają studium sferyczne. Uczą się prawd wiary oraz zagadnień z dziedziny medycyny i botaniki mających pomóc w tworzeniu odpowiednich mieszanek ziół i kadzideł służących w wędrówkach sferycznych. Wiara nastawiona jest na nieustanny, indywidualny rozwój każdego z wierzących. Dlatego członkowie zgromadzenia pomimo dużej liczebności starają się prowadzić samotny tryb życia. Mieszkają w osobnych, skromnie urządzonych pokojach prowadząc seanse wyciszające oraz poddając się kilkudniowym medytacją, mającym na celu lepiej przygotować zmysły do wędrówek. Zgodnie z założeniami Ailasa to jak wygląda nasze ciało, jaką posiadamy płeć, posturę, masę, wzrost, jak uformowana jest nasza twarz - żadne z tych aspektów nie ma znaczenia. Nasza cielesność jest jedynie blokadą, którą porzucamy w momencie wędrówki sferycznej. Liczy się tylko czysty umysł i wielozmysłowość. Dlatego właśnie wszyscy w zgrupowaniu noszą złote maski z tym samym wizerunkiem, który rzekomo ma przedstawiać spirytualistyczne stworzenia przemieszczające się po sferach. Alias spisał o nich informacje w swoich notatkach, zarzekając się że spotkał takowe podróżując przez Sferę Widzenia. Istotnym elementem ubioru jest także, długi i obszerny, bordowy płaszcz maskującym ciało.

Obrzędy

Wędrówki sferyczne to główny cel do którego dąży każdy wierzący w ideologię Aliasa. Kilkuminutowe odloty wymagają jednak całej rzeszy przygotowań, po to, aby cały proces przebiegł pomyśleń, bez nieporządnych skutków ubocznych. W tym celu praktykowane są wyciszające medytacje w akompaniamencie odgłosów natury. Istotniejsze jest jednak przygotowanie odpowiednich środków mających wpłynąć na wyostrzenie zmysłów. Członkowie zgromadzenia praktykują zbieranie ziół, grzybów i glonów charakteryzujących się mocnym wpływem na kory mózgowe. Z nich tworzą napary, kadzidła i maści służące do polisensorycznego stymulowania zmysłów. Same wędrówki sferyczne w czasie rzeczywistym są procesem krótkim, trwającym od pięciu do piętnastu minut. Jednak osobom, które poddawały się temu stanu wydawało się, jakby trwało to od kilku do nawet i kilkunastu godzin.

Informacje dodatkowe

Tak naprawdę nikt nie jest w stanie potwierdzić, na ile historie opowiadane przez Aliasa były prawdziwe. Wszystkie swoje seanse prowadził w odosobnieniu, a po skończonej wędrówce odpoczywał i spędzał czas na spisywaniu tego co udało mu się doznać. Ideologia jednak poprzez swoje pokojowe nastawienie i nacisk na życie w odosobnieniu nie posiada przeciwników gotowych ją obalić. Wątpliwości mogą rodzić się tylko w samych kapłanach, którzy czasami potrafią dostrzec pewne różnice we własnych doświadczeniach, a notatkach spisanych przez Aliasa. Sama jego śmierć również była dość zagadkowa. W wędrówkach miał pomagać jego rzekoma boska siła, lecz w chwili jego śmierci adepci dostrzegli na jego ciele charakterystyczne objawy przedawkowania mieszkanki psychoaktywnych substancji. Nikt jednak nigdy nie podważył jego autorytetu, pozostawiając miejsca na domysły.

Religie
Główne	Wiara w Najwyższego
Pomniejsze	Aandhemalianizm - Zakon Krwawej Matki - Sferacyzm