Adrion
| ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
Spis treści
Władza
Władca: Rada Pięćdziesięciu - w jej skład wchodzi pięćdziesięciu osób, które uznawane są za najmądrzejsze w państwie. Po śmierci jednego z członków, kolejny wybierany jest przez głosowanie pozostałych. Do rady może wejść jedynie elf czystej krwi. W skład rady wchodzi dwudziestu pięciu mężczyzn i dwadzieścia pięć kobiet. Podczas głosowań każdy członek ma takie same prawa, jednak w przypadku reprezentowania państwa, rada kobiet ma swojego przedstawiciela, a rada mężczyzn swojego. Obecnie reprezentantami strony kobiecej jest księżniczka Elinore Amelie Issengal, a przedstawicielem Lord Itthelin Alisse Melbret. Tytuły książęce, lordowskie i hrabiowskie pozostały po poprzednim systemie władzy, lub są wynikiem małżeństwa z osobą pochodzącą z innego kraju. Przedstawiciele wybierani są poprzez głosowanie, które, ze względu na długowieczność elfów odbywa się co 150 lat.
Rodzina królewska: Brak.
Ustrój polityczny
Merytokracja (rządy najmądrzejszych).
Herb i flaga
Elficka korona na szczycie herbu jest symbolem władzy Rady Pięćdziesięciu. Tylko członkowie rady mają prawo ją nosić. Zakładana jest ona jednak jedynie podczas obrad. Liście, rzecz jasna, są symbolem zespolenia państwa z lasem. Drzewo znajdujące się w centrum nawiązuje do ogromnego pałacu zbudowanego z koron drzew, gdzie na co dzień mieszka część rady, ale przede wszystkim obecni przedstawiciele państwa. Kwiaty po obu stronach herbu, to specjalny, bardzo rzadki gatunek róż, mający właściwości magiczne, od przeciwstarzeniowych po lecznicze. Ich uprawą zajmują się wyłącznie elfy zamieszkujące na terenach podległych Adrionowi. Flaga podzielona jest na trzy pasy, górny nawiązuje do Róży Adriońskiej, kolejny do lasu, a ostatni do koloru kryształów umieszczanych w elfickich koronach rady.
Siedziba władcy
Siedzibą władzy jest, nazywany przez elfy Szmaragdowy Pałac, nie przypomina on jednak ludzkich siedzib królów. Jego główna część znajduje się w koronie ogromnego drzewa nazywanego Lementis Alathe - co w dialekcie elfów adriońskich oznacza dosłownie Królowa Lasu. Ogromny pień otaczają schody, prowadzące do komnat znajdujących się w koronie Lementis Alathe, ale także w sąsiednich koronach ogromnych drzew. Komnaty w Szmaragdowym Pałacu nie są zbudowane rękami rzemieślników, a elfich tkaczy zaklęć. Ściany tworzone są ze ściśle połączonych ze sobą gałęzi, dachy to oczywiście listowie. Zmieniające się pory roku, nie mają wpływu na pałac, ponieważ spoczywa nad nim magiczna, niewidoczna dla oczu kopuła, stworzona przez najpotężniejszych magów. Pałac zamieszkuje część Rady Pięćdziesięciu oraz przedstawiciele państwa.
Ubiór
Wśród adriońskich elfów panują dwa trendy jeśli chodzi o ich ubiór. Mieszkańcy stolicy i wyższych sfer ubierają się lekko, w takiny zwiewne, delikatne, czasem półprzeźroczyste, dotyczy to szczególnie kobiet. Suknie elfek nie posiadają gorsetów, są szyte w całości, rękawy mogą być albo rozkloszowane, albo ciasno przylegające do ciała. Nie stosuje się bufek, elfy nie lubią poszerzanych ramion. Dekolty najczęściej układają się w łódkę, rzadziej w trójkąt, czy serce. Kobiety pochodzące z arystokracji czasem zakładają suknie, których dekolt stanowią wody, czyli fałdy zebrane na ramionach i układające się w fale, krótsze przy szyi, dłuższe przy piersiach. Mężczyźni mający wysoki status społeczny, to jest nie wykonujący pracy fizycznej, również noszą długie stroje, najczęściej szyte z grubej satyny, matowej, lub błyszczącej, w zależności od preferencji. Lubiane też są aksamity i welury. Jeśli chodzi o kolory to zarówno wśród kobiet, jak i wśród mężczyzn dominują wszelkie barwy zieleni, złota, dymnego, lub pastelowego fioletu, a także różu w tonach spotykanych na płatkach róży adriońskiej. Drugi typ ubioru jest zgoła odmienny. Niezależnie od płci rzemieślnicy najczęściej noszą spodnie, wykonane ze różnego rodzaju skór, grubszego lnu, czy płótna. Górna część to przeważnie lekka koszula, lub tunika, na którą nakłada się kamizelkę, lub drugą tunikę z trwalszej tkaniny. Dominują kolory brązu, zieleni, czerni, granatu. Natomiast przy koszulach i spodnich tunikach jest to biel, kolor kremowy, czy beżowy. Rzemieślnicy zazwyczaj używają długich, skórzanych butów, wyższe sfery, w zależności od tego gdzie zamieszkują, używają butów krótszych, z cienkiej skóry, często zdobionych haftami. Kobiety szlacheckim pochodzeniu mają prawo nosić sandały, lub, jeżeli warunki są sprzyjające chodzić boso. Jeśli chodzi o ozdoby, elfy nie stronią od biżuterii, najczęściej wykonuje się ją ze srebra i naturalnych kamieni. Ubrania natomiast ozdabia się różnorakimi haftami, bardzo często odnoszącymi się do kultury lasu. Stosuje się także koraliki, jednak bardzo oszczędnie, ponieważ ich ciężar stanowiłby kłopot przy wszywaniu do lekkich tkanin.
Architektura
Budynki Adrionu zlewają się z otaczającą miasto przyrodą w jedną, harmonijną całość. Wkomponowane w krajobraz, zbudowane z żywego drewna budowle odznaczają się delikatnym pięknem i zdają się żyć wraz z całym lasem. Cały Adrion przypomina bardziej las niż ludzkie osady. W mieście nie brakuje również mniejszych bądź większych polan usłanych kwieciem. Im dalej od serca stolicy, czyli Szmaragdowego Pałacu tym bardziej architektura zmienia się w bardziej ludzką. Ponieważ Adrion usposobiony jest pokojowo do innych ras dalsze części stolicy i dalej miasta i miasteczka są mieszaniną różnych stylów i trendów architektonicznych. Tam gdzie populację w większości stanowią elfy, budynki mieszkalne, sklepy, czy karczmy mają charakter mocno spójny z naturą. Natomiast tam gdzie rasy mieszają się ze sobą, budowle budowane są z drewna, przez rzemieślników. Dachy pokrywa się deskami, następnie mchem i listowiem z drzewa niruwia. Niruwia rośnie w dużych lasach mieszanych, lub liściastych, posiada ogromne liście w kształcie serca, które naturalnie pokrywa substancja przypominająca wosk. Zerwany liść niruwii odrasta w ciągu kilku dni. Korę tych drzew nacina się i pozyskuje lepką, białą żywicę, która służy do "sklejania" liści podczas budowy dachów. Żywica zastygając tworzy bardzo solidną konstrukcję. W niektórych miasteczkach, zwłaszcza na północy, gdzie ziemie zagrożone są zalaniem przez potoki budynki mają podstawy budowane z kamieni.
Geografia
Adrion jest położony w środkowo-zachodniej części Szepczącego Lasu. Ukształtowanie terenu jest bardzo łagodne, gdzieniegdzie znajdują się lekkie wzniesienia i małe doliny. Całe terytorium państwa pokryte jest lasem mieszanym. Granice na zachodzie stanowi rzeka Livar, na północy Góry Dasso, na południu wysokie wzgórza pomiędzy Wodospadem Snów, a Danae. Natomiast wschodnia granica Adrionu jest płynna, nie ma ustalonej konkretnej linii granicznej, tutaj przenikają się ze sobą dwa państwa, Adrion i Danae, które są swoimi sojusznikami.
Wojsko
Państwo, którego stolicą jest Adrion ukierunkowane jest nadzwyczaj pokojowo, nie przeszkadza mu to jednak w utrzymywaniu doskonale wyszkolonej armii składającej się z wyspecjalizowanych oddziałów. Nawet najbardziej pokojowo nastawiony kraj musi posiadać armię. Choć Adrion utrzymuje przyjazne stosunki z sąsiadami wie, że należy być przygotowane na atak z nieznanej strony. Poza tym armia ma także za zadanie utrzymywać porządek i pokój wśród obecnych mieszkańców ziem adriońskich. Do armii przyjmowane są zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Najchętniej przyjmuje się elfy i półelfy oraz naturian, jednak inne rasy również służą w adriońskich oddziałach. Odziały armii dzielą się na kilka wyspecjalizowanych grup:
Strażnicy Lasu – doskonali wojownicy posługujący się pikami i puginałami, stacjonujący głównie w stolicy i wokół zwartych siedzib;
Szept Drzew – łucznicy, doskonale wyszkoleni, gibcy, potrafiący wspinać się w niezwykle szybkim tempie i strzelać z najróżniejszych pozycji, część z nich uczona jest strzelania z łuku podczas jazdy konnej, w samym lesie umiejętność ta nie jest bardzo przydatna, natomiast na traktach i wojnie - niesamowicie ceniona.
Oczy Lasu – oddziały zwiadowców poruszających się pieszo. Mają oni wyostrzone zmysły, a ich ciała są odporne na długie przebywanie w jednej pozycji. Część zwiadowców tworzy grupy, część wykonuje swoją prace samotnie. Oczy Lasu potrafią poruszać się bezszelestnie, znają się na tropieniu i przetrwaniu jak żadni inni wojownicy. Ich bronią są łuki, długie i krótkie sztylety, noże do rzucania, a rzadkich przypadkach kusze.
Wola Lasu – elfi czarodzieje i tkacze zaklęć, część z ich znajduje się w służbie czynnej, część pozostaje uśpiona, prowadzi normalne życie, jednak w każdej chwili mogą zostać powołani do wojska.
Stosunki dyplomatyczne
Adrion utrzymuje pokojowe stosunki z wszystkimi państwami znajdującymi się na terenie Szepczącego Lasu, to jest z Danae oraz Kryształowym Królestwem. Poza tym Adrion ma podpisane pakty o nieagresji i wzajemnym wsparciu z krajami okalającymi las - Ekradonem, Menaos oraz położoną nieco dalej Elfidranią.
Handel
Eksport: medykamenty, odczynniki chemiczne, opatrunki roślinne, zioła, liście i żywica niruwii, róże adriońskie, księgi magiczne, papier.
Import: zboża, mąka, słoma, olej słonecznikowy i rzepakowy.
Kuchnia
Adrion przez swe położenie w samym sercu Szepczącego Lasu nie może pochwalić się zbyt różnorodną dietą, za to tutejsza kuchnia należy do tej bogatej w witaminy i lekkostrawnej. Większość potraw jest bezmięsna, można je ewentualnie o nie wzbogacić. Jednym z popularniejszych dań jest gulasz z duszonych warzyw, m.in. bakłażanów, pomidorów, ogórków, szczodrze doprawiony ziołami i posypywany natką pietruszki. Bardziej sycącym daniem są pieczone ziemniaki podawane z różnymi nadzieniami, od tych ze świeżych warzyw, przez sporządzone z białego sera aż po gulasze. Przekąskę na ciepło stanowią pieczone kasztany oraz orzechy, czasami robi się z nich słodką pastę i smaruje nią pszenne placki albo bardzo cienkie naleśniki robione z mąki, mleka i wody. Wśród popularnych adriońskich słodyczy znaleźć można również krem i syrop z leśnych fiołków - oba mają fioletowy kolor, są bardzo słodkie i aromatyczne. Kremem dekoruje się wszelkiego rodzaju ciasta i nawet serwuje się go ze świeżymi owocami, syrop zaś świetnie sprawdza się przy słodzeniu napojów.
Gdyby jednak chcieć w Adrionie spróbować lokalnego mięsa, nie jest to aż takie niemożliwe. Tutejsze karczmy serwują przede wszystkim dania z jelenia, w tym potrawki i pieczenie podawane z dodatkami w postaci warzyw pieczonych z dodatkiem masła, czosnku i rozmarynu.
Ciekawostki
Adrion posiada słynną na cały kontynent akademię medyczną i jej bibliotekę. Co roku, setki tysięcy elfów i ludzi stara się dostać na ten uniwersytet, a prośby o otworzenie biblioteki dla celów badawczych spływają dosłownie w tonach listów.
