Góry Księżycowe
Opis ogólny
Jeden z krótszych łańcuchów górskich w Alaranii, posiadający jednak jeden z trzech najwyższych szczytów na Łusce. Chętnie zamieszkany przez ludzi i zwierzęta, których znaleźć można nawet w najbardziej nieprzystępnych miejscach łańcucha, poza głównymi miastami. Liczne osady nie zaznaczone są na mapach jednak rozsiane gęsto wśród szczytów. Te zaś drążone są ponoć w tunele zamieszkane przez mroczne elfy. Częsty kierunek podróżników polujących na najpiękniejsze widoki tej Łuski, gdyż to właśnie Góry Księżycowe słyną z najpiękniejszych i najczęściej występujących zorz polarnych. Góry Księżycowe są kolebką życia górskich elfów, to one niepodzielnie rządzą tymi terenami. Niestety obecność mrocznych elfów w korytarzach pod górami sprawia, że nie wszystkich osadach można czuć się bezpiecznie.
Historia
Początek Gór Księżycowych sięga czasów Przodków, kiedy to wskutek ruchów Prasmoka doszło do wypiętrzenia na terenie Wielkich Borów Sariańskich. W tamtych czasach nie były one tak gęsto zamieszkane i tylko najstarsi pamiętają rodzące się z wolna góry, stopniowo rozbijające Bory w trzech czwartych szerokości.
To właśnie rodzące się na przestrzeni wieków góry zaczęły przyciągać podróżnych, zarówno tych zainteresowanych nowymi miejscami do odkrycia, jak również tychszukających drogocennych źródeł minerałów, które odnaleźć można w górach. W ten sposób powstały osady, które z czasem przekształciły się w miasta. Te dwa największe na obu stronach łańcucha, Ilargię i Vitruvię stworzyły Górskie Elfy, które oddzieliły się od swoich pobratymców odchodząc z Środkowej Alaranii na wschód. Wśród mieszkańców Gór istnieje legenda o tym, że góry powstały, gdy Prasmok przewracał się na bok w swoim śnie, a jego łuski poruszyły się gwałtownie, wywołując zmiany tektoniczne na terenie całej Alaranii. Mówi się, że w tym miejscu do teraz czuć czasem jego oddech, dmący wśród szczytów
Geografia
Góry Księżycowe leżą na południowo-wschodniej części Alaranii. Od północy otacza je Pojezierze Neolar, a od południa Viridianowe Doliny, Łąki Malokrim i Wschodnie Stepy. Łańcuch górski znajduje się na terenie Wielkich Borów Sariańskich, które roztaczają się szeroko na wschód i ciągną jeszcze kawałek na zachód, za Górami Księżycowymi, dopiero tam ustępując Wielkim Dolinom Smutku. Znajdujące się blisko morza Góry mają ogromny wpływ na tamtejszą pogodę, niosąc regularne opady deszczu lub śniegu, w zależności od pory roku, co sprawia, że tamtejsze wybrzeże nie jest popularne wśród marynarzy, którzy wolą ominąć niespokojne wody i poszukać przystani w Lazurowej Zatoce i za nią.
Góry Księżycowe dają źródło pięciu sporym rzekom, które płyną przez Wielkie Bory Sariańskie i tam łączą się w dwie główne rzeki wpływające do Srebrnego Jeziora. Bezpośrednio w ciągu łańcucha górskiego, po dwóch jego stronach, położone są dwa większe miasta – Ilargia i Vitruvia, stanowiące początki największych szlaków handlowych idących przez góry. W górskich dolinach i kotlinach odnaleźć można wiele jezior, stwarzających piękne krajobrazy, tak chętnie poszukiwane przez podróżnych, zaś liczne strumienie i potoki, zapewniają bogatą roślinność.
Niższe partie Gór Księżycowych witają podróżnych umiarkowanym klimatem, wspieranym przez ciasne otoczenie lasów, które z łatwością wdzierają się pomiędzy niższe granie. Jednak jak każde góry, i te charakteryzują się zmienną pogodą, a po wyniesieniu się ponad linię lasu również sporym nasłonecznieniem. Wraz ze wzrostem wysokości temperatura powietrza spada, sprawiając że niektóre ze szczytów pokryte są śniegiem przez cały rok.
Fauna i flora
Góry Księżycowe są wyjątkowo bogate w roślinność i zwierzynę na niemal całym swoim obszarze, wyłączając jedynie najwyższe szczyty. Wielkie Bory Sariańskie wdzierają się głęboko między szczyty, a korzenie potężnych drzew rozbijają kamienie zatrzymując się dopiero na litej skale, tworząc w ten sposób kryjówki dla mniejszej zwierzyny i licznych gryzoni. Niższe rejony gór zamieszkują zwierzęta charakterystyczne dla większości lasów Alaranii, które mimo relatywnie gęstego zaludnienia borów i gór pozostają w idealnej równowadze. To elfy zapoczątkowały niepisaną tradycję polowania głównie na drapieżniki, by nie dopuścić do przetrzebienia zwierzyny łownej, na którą polowałyby wówczas i zwierzęta znajdujące się wyżej w łańcuchu pokarmowym, jak i rasy rozumne.
W ten sposób w Górach Księżycowych spotkamy ogromny przekrój łagodnych i przyjaznych stworzeń, jak również bestii z ostatnich stron elfickich bestiariuszy. Cechą charakterystyczną tego regionu jest też to, że wśród drapieżników dominują kotowate, sprawiając, że nawet pospolite wilki szybko wyniosły się w inne miejsca, oddając swoje tereny Smokom z Eriantur, Machairodusom, Koyom, Igrysom i Gepardom Olbrzymim
Ze względu na to, że tylko Igrysy i Gryfy zapuszczają się w wyższe rejony gór, to tam skupiają się łagodniejsze gatunki, potrafiące poradzić sobie w surowym klimacie. Tam też znajdują się siedliska niedźwiedzi Xsiang Mao, którymi opiekują się górskie elfy. Jest to jedno z nielicznych miejsc, w którym występują te zwierzęta, dlatego elfy postanowiły ingerować w ich życie i chronić je, głównie przed ludźmi i innymi istotami, chcącymi zabić zwierzęta dla ich wyjątkowego futra.
Góry Księżycowe to też jedyne miejsce występowania Ithilliena, bestii z grupy koniowatych, żywiącej się roślinami oraz kryształami. Ilargia i Vitruvia wykorzystują te zwierzęta jako wierzchowce dla swoich kurierów i zwiadowczyń. Ze względu na prędkość i wytrzymałość tych niezwykłych zwierząt, są one w stanie pokonać łańcuch górski szybciej niż jakiekolwiek inne stworzenie, a tym samym stają się niezbędne przy przekazywaniu ważnych wieści. Grupy Ithillienów żyjące wolno są przyjaźnie nastawione wobec górskich elfów, ale raczej ostrożne w stosunku do przedstawicieli innych ras rozumnych. Ze względu na to, że uwielbiają żywić się kryształami, są często traktowane, jako przewodnicy poszukiwaczy drogocennych kamieni, którym to Ithllieny wskazują drogę.
Mieszkańcy
Teren Gór Księżycowych objęty jest politycznymi wpływami dwóch dużych miast, spoczywających na jego przeciwległych zboczach – Ilargii od zachodu i Vitruvii od wschodu. Oba miasta zamieszkiwane są przez górskie elfy, a w Ilargii na wespół z nimi rządzą dodatkowo mroczne elfy. Są to indywidua, które opuściwszy podziemie i postanowiły przyłączyć się do alarańskiej cywilizacji i stąd brak w nich wrogości do innych pobratymców. W obu miastach spotkać można także zwykłych ludzi i przedstawicieli innych ras.
Leżące wśród szczytów wioski również zdominowane są przez górskie elfy, jednak wiele z nich zamieszkują również naturianie i fellarianie, którzy zauroczeni tutejszymi krajobrazami i klimatem postanowili osiedlić się na stałe. Są to niewielkie osady, opierające się na skromnym rolnictwie i łowiectwie, ale utrzymujące się przede wszystkim z podróżnych, którzy przeprawiając się przez góry potrzebują noclegów, świeżego prowiantu czy niekiedy i przewodników.
Niższe partie gór, zwłaszcza zalesione obszary, zamieszkują głównie naturianie, a przede wszystkim driady i krydiany, chochliki i wróżki, a nawet satyry. Swoje schronienie znajdują tutaj też zmiennokształtni, a w szczególności ci decydujący się oddalić od cywilizacji i pozostać bliżej swych zwierzęcych dusz, jak chociażby panterołaki i tygrysołaki. Mimo tego, jak wiele istot zamieszkuje te góry, imponujące rozmiary łańcucha sprawiają, że można podróżować całe dni bez napotkania choćby żywej duszy i właśnie tym nazywa się jego piękno, niezakłócone cywilizacją.
Krainy
Ilargia. Stolica zamieszkana głównie przez elfy górskie i mroczne, które wspólnie rządzą krajem. Nie ma tu dzielnic dla podras elfów, wszystkie starają się koegzystować wspólnie. Oczywiście miasto zamieszkują także ludzie i niektórzy zmiennokształtni, ale próżno szukać tu dzielnic, gdzie swobodnie mogliby osiedlić się nieumarli. Ilargia znajduje się na zachodnim stoku w północnej części łańcucha Gór Księżycowych.
Vitruvia. Położona w Górach Księżycowych, pomiędzy szczytami wznosi się Vitruvia. Jest stolicą państwa zamieszkującego głównie przez Górskie Elfy. Głęboka, rozległa, żyzna dolina pomiędzy szczytami pozwoliła zbudować piękne, elfie miasto. Część budynków wykuto w skałach, ale centrum znajduje się w dolinie. Jest enklawą spokoju i piękna. Artyści często i chętnie odwiedzają to miejsce ze względu na piękne widoki i nastrój sprzyjający kreatywności.
Kalganari znajduje się w lasach, na wschód od Gór Księżycowych. Głównymi mieszkańcami są tutaj zmiennokształtni, którzy postanowili żyć wśród cywilizacji. Jednak architektura mocno wpasowuje w ciemną zieleń lasów tej części świata. Pomiędzy zmiennokształtnymi żyją też naturianie, ludzie, czy elfy. Kalganari jest spokojnymi państwem, rządzonym przez króla-niedźwiedziołaka.
Mauriel. Na wschód od Vitruvii znajduje się niewielkie królestwo Mauriel, rządzone przez królową krydianę. W Środkowej Alaranii Mauriel jest bardzo mało znane, a jeśli już słyszeć można o nim opowieści, jako o mieście mroku, choć jego mieszkańcy nie są nieumarłymi. Prawda jest taka, że Mauriel znajduje się w dolinie, otoczonej zewsząd wysokim, iglastym borem. Mieszkańcy to głównie naturianie. Driady, krydiany, feerie, centaury, satyry, a nawet harpie. Mauriel jest enklawą dla naturian. Ci, którzy założyli to państwo, zapragnęli żyć razem pośród lasu, lecz w zwartej społeczności. Na wschodzie Mauriel znane jest z pokojowego nastawienia i niezwykłej architektury.
