Igrys
| Igrys | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Kotowate |
| Nastawienie | Neutralne lub wrogie |
| Odżywianie | Mięsożerne |
| Występowanie | Większość lasów i gór Alaranii |
| Populacja | Średnia |
Spis treści
Wygląd
Igrys (zwany inaczej tygrysem kocim) uznawany jest za podgatunek tygrysa i jako taki bardzo przypomina swoich kuzynów. Ma masywne ciało, silne łapy, długi ogon i giętki grzbiet. Po bokach głowy futro gęstnieje i nadaje jej charakterystyczny kształt. Jednak to samo futro sprawia, że Igrysa nie da się pomylić z żadnym innym zwierzęciem - jego umaszczenie dokładnie przypomina to spotykane u kotów domowych. Od burych prążków, przez jednolite kolory takie jak biel, brąz czy czarny, aż po białe skarpetki, łatki i szylkret (w tym przypadku występujący równie często u samców jak i samic). Także ich oczy, choć o okrągłych źrenicach, mogą przybierać różne barwy - najczęściej są złote, zielone albo niebieskie.
Igrysy ze wszystkich tygrysów najsilniej różnią się między sobą - mogąc rozmnażać się z każdym innym podgatunkiem przekazują potomstwu charakterystyczną kocią maść (w różnych wariantach) i swój temperament (co każdego kociaka takiej pary czyni Igrysem), lecz rozmiar ciała i preferencje co do siedliska pochodzą od obu rodziców. W tego względu ich waga i rozmiar waha się mocno między populacjami.
Odżywianie
To typowi mięsożercy i choć w zależności od warunków polują na różne zwierzęta, nie przeżyją długo tam, gdzie nie ma ssaków kopytnych, stanowiących podstawę ich diety. Celem kotów bywają tak kozice, antylopy i pekari, jak jelenie i dziki. Gdy nadarzy się okazja nie pogardzą zającem lub innym mniejszym stworzeniem. Oswojone, często za cel obierają trzodę.
Zachowanie
Dziko żyjące tygrysy kocie reagują wrogo na istoty humanoidalne, ale częściej ignorują ich obecność lub wycofują się niż atakują. Z temperamentu nieco podobne do gryfów, są dumne i niezależne, ale podatne na oswojenie. Raz przyzwyczajone do jakiejś rasy zwykle nie atakują innych jej podobnych (choć może się na przykład zdarzyć, że osobnik wychowany przez elfy nie zaakceptuje zmiennokształtnego) i można wyjść z nimi nawet na ulicę miasta. Nie są płochliwe, wykazują się inteligencją i potrafią podążać za swoim ‘panem’. Jednak choć są dobrymi towarzyszami i potrafią obronić swoich dwunożnych przyjaciół, nie poddają się tresurze - mogą atakować inne zwierzęta lub nie tolerować przedstawicieli własnego gatunku - nie wykonują też poleceń.
Informacje dodatkowe
Często trzymane są w pałacach i dworach jako wyznacznik prestiżu. Dobrze hodować je tam, gdzie mają dostęp do ogrodów, ale nie gospodarstw. Nie ma problemu z rozmnażaniem ich w niewoli. Gdy żyją z humanoidami, przestają także być terytorialne i zamiast tego roszczą sobie prawa do wybranych osób. Na wolności żyją samotnie - niektóre kotki potrafią jednak utworzyć grupę i wspólnie wychowywać potomstwo.
Dzikie Igrysy trzymają się z daleka od ludzkich czy elfich siedzib, więc konflikty między nimi w zasadzie nie występują. Ze względu na skojarzenia z kotami rzadko poluje się na nie dla futra.
Na temat powstania tego gatunku krąży wiele legend - jedna z nich głosi, że to pradawni magowie zmienili swoich kocich towarzyszy w tygrysy, tak by mogły im one towarzyszyć w drodze. Faktem jest, że do dzisiaj te wielkie koty chętnie podróżują razem z taborami lub grupami, które je oswoiły.
