Koń Równinny
| Koń Równinny | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Koń gorącokrwisty |
| Nastawienie | Przyjazne |
| Odżywianie | Roślinożerny |
| Występowanie | Królestwa środkowej Alaranii |
| Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Jest to bardzo powszechnie występująca rasa. Początkowo konie te żyły dziko na terenie nizin. Z czasem jednak człowiek udomowił je i przeznaczył do lekkich prac w gospodarstwie. Typowymi elementami ich budowy jest prosty, suchy profil głowy z szerokim czołem, wąskimi chrapami i małymi uszami. Ich sylwetka jest dość zgrabna, charakteryzująca się wysoko osadzoną szyją, płytką klatką piersiową oraz umięśnionym, krótkim zadem. W kłębie mierzą niecałe trzy łokcie, a ich łączna waga wynosi około pięćdziesięciu kamieni. Występują w podstawowych odmianach maści (kasztanowatej, gniadej i karej), rozjaśnionej kremowej (izabelowatej i jeleniej) oraz rozjaśnionej bułanej (bułanej i myszatej) z różnymi białymi odmianami na łbie i nogach.
Odżywianie
Żywią się przede wszystkim trawą i sianem. Rolnicy wiedzą, aby nie karmić konia przed pracą. Podczas wysiłku krew jest równomiernie rozprowadzana po całym organizmie, zamiast ukrwić organy przewodu pokarmowego, co prowadzi do zaburzeń trawienia. Może to nawet spowodować kolkę. Ponadto pełen brzuch uciska płuca, zaburzając swobodne oddychanie podczas pracy. Pora karmienia powinna odbywać się przynajmniej trzy godziny przed pracą lub po gdy oddech konia się wyrówna.
Zachowanie
Rasa ta służy jako dobry koń roboczy w niedużych gospodarstwach rolnych i sadowniczych. Pozyskuje się z nich także skórę oraz mięso. Cechują się dobrym zdrowiem i niewybrednością pokarmową. Nie wymagają dużych nakładów pracy w kwestii szkolenia. Z natury są spokojne i bardzo przyjaźnie nastawione względem człowieka.
Informacje dodatkowe
Kiedyś rasa ta żyło dziko, ale zniknęła całkowicie z otwartych terenów po udomowieniu przez człowieka.
