Atramentowa Renys
| Atramentowa Renys | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Wodne |
| Nastawienie | Ekstremalnie wrogie |
| Odżywianie | Mięsożerne, padlinożerne |
| Występowanie | Morze Cienia, Wszechocean |
| Populacja | Malejąca |
Spis treści
Wygląd
Renys to demoniczna bestia skrywająca wiele sekretów mórz i oceanów, rybaków, piratów, kłusowników i ofiar, które pozbawiła życia i zdrowia w sposób bezwzględny i błyskawiczny. Zrodziła się z morskiej piany, tylko pozornie będąc kuzynką syreny czy nimfy wodnej. W rzeczywistości tworzy całkiem odrębny gatunek a to, co jeszcze niedawno mówiliśmy na temat potworów z bagien czy wód, mylnie kojarząc najpierw z syrenami, a później harpiami, dotyczyło właśnie Atramentowej Renys, nazywaną po prostu Renys. To mieszkanka Wszechoceanu zdolna zatopić potężne łodzie i statki, jej legowisko znajduje się przy Archipelagu Farrahin, zaś droga morska, gdzie żeruje idzie na kształt trójkąta, zaczyna się mniej więcej od Ilaris, kontynuuje wzdłuż wód przy Nivie a kończy na Akei. Zaskakujące jest to, że to właśnie przy wyżej wymienionych wyspach jest najwięcej zatopień i wypadków, oczywiście w niewyjaśnionych okolicznościach. Demoniczna w swej naturze, już patrząc w jej żółte ślepia wiemy, że mamy do czynienia z podstępną i niebezpieczną bestią. Długość ciała wynosi od 170 do 200 centymetrów, choć jest to długość z pominięciem obu pokaźnych, twardych macek. Sylwetka tylko z pozoru jest szczupła, na pierwszy rzut oka nie widzimy mackowych odnóży, ponieważ jest to silny oręż w jej podłych rękach, toteż pozostawia te oślizgłe kończyny pod wodą, natomiast gdy znajduje się na powierzchni, widać jedynie połyskujący, choć zazwyczaj ciemno zielony długi ogon, krótką talię i przybrudzone włosy zdecydowanie niebędące ich atutem. Ma ogromny żołądek trawiący pokarm przez kilka dni od ostatniego posiłku, ogon przypomina węża, a całość jest odpychającym skrzyżowaniem tego właśnie gada z ośmiornicą, w każdej chwili gotową na zadanie śmiercionośnego ciosu. Z jej macek tryska ciecz granatowego koloru mogąca kogoś oślepić czy ogłuszyć. Macki posiadają wypustki, dzięki którym może przedostać się na odległe i głębokie rejony oceaniczne oraz w sposób błyskawiczny zaatakować z ukrycia potencjalną ofiarę. Ciężko obronić się przed takim atakiem, bowiem prawie natychmiast z macek wydostaje się ciecz paraliżująca nerwy. Bardziej wykształceni mieszkańcy Alaranii są zdania, że Atramentowa Renys zrodziła się w taki sam sposób, co pokusy. Nie są to doniesienia potwierdzone a jedynie przypuszczenia. W każdym razie nie mylą się ci, którzy uważają, że Renys posiada, podobnie jak pokusy, kuszące i piękne ciało. Jej bujne biodra, zaokrąglenia sylwetki, duży biust sprawiają, że są łakomym kąskiem względem kłusowników czy morskich kapitanów, gdyż udało się nie jednemu potworowi tego typu przekonać do siebie poprzez kobiece wdzięki. W ten oto sposób uszły z życiem szczęśliwie. Ich gibkie ciało odznacza się ogromnymi możliwościami, jeśli chodzi o zakres ruchu. Są podobne do syren i z daleka można je pomylić z tymi stworzeniami, ale to, co sprawia, że Renys się wyróżniają znajduje się na wysokości czoła. Mowa tu o koronie wykonanej z uschniętych gałązek służącej nie tylko jako ozdoba, ale także broń. Renys nie tylko walczy przy pomocy macek, tak samo wykorzystuje to, co spoczywa na jej głowie. Warto zaznaczyć, że nie każda reprezentantka gatunku ma ową koronę, więc te, które jej nie posiadają są inną odmianą tego samego gatunku. Podczas ataku, z korony wydostają się w kierunku potencjalnej ofiary gałązki, raniąc twarz i oczy. Ogon ma różne kolory, z reguły jest ciemny, może być zielony czy granatowy, spotykane są przypadki Renys z czarnym jak noc ogonem, więc to zależy od konkretnego egzemplarza. Na ramionach i piersiach znajdują się ponadto twarde wzory, które możemy skojarzyć z elementami zbroi. Ciężko powiedzieć cóż to takiego, gdyż Renys zbyt często nie jest widziana przez człowieka albo ktokolwiek, kto jest w stanie ją opisać w kronikach. Elementy te nadają bestii groźniejszy wygląd. Posiada ostre i krótkie kły, które są niewidoczne, kiedy ma zamkniętą paszczę, ale gdy ją otworzy, zmieści się tam ludzka głowa. Renys ma parzące czułki na koronie, które wykorzystuje, żeby obezwładnić ofiarę i poparzyć prądem. Porusza się dzięki ogonowi, choć niekiedy wystarczy, że działają morskie fale.
Odżywianie
Żywi się nie tylko mięsem ludzkim, ale również elfim, zmiennokształtnym czy krasnoludzkim. Naturianie również nie mogą czuć się bezpiecznie, zwłaszcza syreny i trytony, które traktuje jak przekąskę przed daniem głównym. Jej ulubionym jedzeniem są tkanki elfów morskich i górskich, lecz nie pogardzi jakimkolwiek elfem. Elfia skóra podoba się Renys bardziej niż ludzka. Elfy w ich mniemaniu posiadają też więcej tkanki mięśniowej od człowieka, więc smakują im wybornie, stanowiąc istny rarytas na podniebieniu. Niekiedy żywią się padliną, zwłaszcza w sytuacjach, gdy mogą nie mieć dostępu do polowań na żywe stworzenia. Padliną nazywamy w tym przypadku ciała innych stworzeń morskich bądź stricte topielce opadłe na ich strefie oceanicznej.
Zachowanie
Atramentowe potwory uosabiają najbardziej złożone zachowania spośród wszystkich morskich stworzeń, są niesamowicie inteligentne, odznaczają się doskonałym wzrokiem oświetlającym mroczne części oceanu. Swój dzień spędzają niewinnie i niemal nieszkodliwie, poza atakowaniem małych i średnich ryb, pływają sobie tam i z powrotem szukając okazji do zaczepki lub włączenia się w jakąś podwodną awanturę. Wiedzą, kiedy wypływają największe statki, obserwują ich rejs i czasem im niepostrzeżenie towarzyszą. Samotna Renys rzadko atakuje, a jeżeli już, jest bardzo szybka i skuteczna. Zależy jej na awanturze oraz, by spowodować nieszczęście w czymś życiu. Często zbiera kilka koleżanek do wspólnego ataku i wtedy ofiara praktycznie nie ma szans. Interesuje ją rejs wzdłuż wysp należących do Archipelagu Farrahin, gdzie zwykle urzęduje. Populacja Renys jest niewielka, aczkolwiek stabilna i, jak się wydaje, nic jej nie zagraża. Nie rozmnaża się w tradycyjny sposób, nie jest ssakiem, tylko człekokształtną rybą, więc powinna składać ikrę. Okazuje się, że powstaje w zagadkowy sposób, rodzi się z morskiej piany niczym mityczny stwór, którym istotnie jest. po kontakcie śmiertelnika z mackami człowiek musi czym prędzej dostać odtrutkę i leżeć plackiem przez kilka dni, żeby oczy nie ucierpiały, gdyż ciecz produkowana przez Atramentową jest groźna dla życia i zdrowia, powoduje trwałe kalectwo. Renys zamieszkuje nie tylko dno morskie, ale również rafy koralowe w głębinach. Najczęściej jednak przebywają w najgłębszej strefie oceanicznej (abisal) pozbawionej światła. Są wytrzymałe, wytrwałe i silne, gotowe płynąc aż na powierzchnię, by atakować statki i śmiertelników. Mawia się, że Renys nie da się udomowić, ale jest to nie do końca prawda a przynajmniej należy w tym miejscu nieco rozszerzyć owe zagadnienie o moc magiczną, zgodnie z którą bestie te są zdolne do egzystowania w normalnych domowych warunkach, ale pod warunkiem, że zostaną pozbawione macek i wszelkiej maści agresji. Słyszy się niekiedy opowiadających marynarzy dzielących się z informacjami dotyczącymi udomowienia Renys, więc podejrzewa się, że jest to jak najbardziej możliwe. Z zaznaczeniem, że proces odbędzie się przy pomocy magii potężnego czarownika. Wówczas, na lądzie żyją zdecydowanie dłużej, ale wciąż nie jest to nie wiadomo jak imponujący żywot, może trwać do 30 lat. Wśród gatunku nie występuje terytorializm, mogą zmieniać kilka razy w swoim życiu miejsce pobytu. Prowadzą najczęściej samotniczy tryb życia a to sprawia, że nie mają w sobie chęci przetrwania za wszelką cenę. Renys, podobnie jak ośmiornice wykorzystują kamuflaż podczas polowania oraz do ukrywania się przed innymi drapieżnikami. Umożliwia im to między innymi korona, która wpływa na układ nerwowy, jednocześnie go osłabiając oraz chropowatości na skórze. Kolor ciała w przypadku wykorzystania kamuflażu jest więc pomarańczowy, szary, brązowy, żółtawy oraz zielonkawy. Podczas przeprowadzenia badań na rzecz tych stworzeń, odkryto, że Renys są najbardziej agresywne wobec małych ryb, koników morskich czy meduz, częściowo względem syren i trytonów, krasnoludów, niekiedy elfów oraz jaszczurek. Ludzi czasami zostawiają w spokoju.
Informacje dodatkowe
Żyje niezbyt długo, bo jedynie 8-10 lat, przy czym często umiera na schorzenia związane z jelitami czy żołądkiem. Jest drapieżnikiem, więc, jeżeli zje wnętrze kogoś, kto był na coś chory, może się okazać, że umrze właśnie na tę chorobę, co jej ofiara. Stanowi to pewną zemstę losu za jej nikczemność i brak wszelkich zasad etycznych. Przepada atakować nawet ciężarne kobiety i zajadać się łożyskiem oraz tym, co zostanie z dziecka. Jest okrutna, niewiele ma wspólnego z człowiekiem, to prawdziwa bestia ponad wszelką miarę. Atramentowa Renys jest też inspiracją względem malarzy, kronikarzy, rzeźbiarzy czy pieśniarzy, którzy chętnie powołują się na motyw potwora oceanu w osobie właśnie demonicznej Renys. Zapewnia więc artystom sporą i wierną publiczność. Całkowite jej unicestwienie przez kłusowników wpłynęłoby na pozbycie się pewnego mitu, albowiem Renys w niektórych kręgach artystycznych postrzegana jest jako coś wyjątkowego. To postać w tym wypadku kultowa i, mimo że osnuta złą sławą, stanowi element folkloru, pojawia się w licznych mitach, baśniach i podaniach, które przywoływane z ust do ust żyją wiecznie. Można ją zabić poprzez podanie jej do ust płynną postać mirry, najlepiej w zakorkowanym flakonie. Istnieje opcja ogłuszenia Renys, kiedy polejemy tą substancją jej włosy, wówczas powinna spać jak dziecko przy pomocy zagadkowego czaru, albowiem Renys i mirra nie idą z sobą w parze. Przez ostatnie kilkanaście lat atramentowe potwory są wyławiane z oceanu na potrzeby badań i bywa, że trzymane na lądzie w klatce. Naukowcy chcą spowodować, że gatunek będzie mniej agresywny w kolejnych pokoleniach. Ciała Renys są więc nakłuwane specjalnymi dłutami, w ten sposób upuszcza się im krew, która jest przelewana do menzurek w celach badawczych. Następnie krew spuszcza się niemal całkowicie do utraty przez bestie przytomności i na samym końcu eksperymentu, z użyciem strzykawki wlewa się krew innych stworzeń do krwioobiegu Renys: elfów, zmiennokształtnych czy pradawnych. Nowa krew ma zbawienny wpływ na postępowanie morskiego potwora który wówczas o wiele mniej agresji w sobie, ma także nowy, bardziej odporny układ nerwowy.
