Yanma Szafirowa
| Yanma Szafirowa | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Pająki |
| Nastawienie | Bardzo agresywne |
| Odżywianie | Mięsożerne |
| Występowanie | Mroczna Puszcza, Dzikie Ostępy |
| Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Jeśli jedno spojrzenie na Yanmę nie przekona cię do natychmiastowej ucieczki, bądź absolutnie pewien, że nie będziesz miał drugiej szansy aby naprawić ten błąd. Ale o tym później. Zacznijmy od tego, że pająki te osiągają rozmiary dobrze odżywionych wilków i podobnie jak one, potrafią bardzo szybko biegać. Ich ciało przypomina owalną sferę, pokrytą jednolitą warstwą niebieskiego (czy też raczej szafirowego) futra, z której wyrastają długie na osiem metrów, cztery pary czarnych odnóży, każda zakończona jest ostrym szpikulcem. Na pierwszy rzut oka nie sposób odróżnić samca od samicy, staje się to możliwe dopiero w okresie godowym, kiedy samica całkowicie linieje (po złożeniu jaj futro odrasta). Głowa Yanmy jest idealnie okrągła i bardzo nisko osadzona, przez co pająki te przypominają trochę porośnięty rzadkim mchem kamień. Z tą różnicą, że kamienie się nie ruszają. Posiadają też typowe dla swojego gatunku osiem sztuk oczu rozmieszczonych w dwóch rzędach i jedną parę wystających kłów jadowych. Yanmy posiadają także dwanaście ostrych zębów w otworze gębowym, którymi są w stanie nie tylko rozrywać płaty mięsa, ale i przegryźć dobrej jakości drewno. Nie produkują jednak sieci, a przynajmniej nie tak, jak inne pajęczaki. Odpowiedzialny za to gruczoł znajduje się na podbrzuszu i działa podobnie do ludzkich gruczołów potowych, wydzielając ciecz. W tym przypadku bardzo szybko schnącą. Yanmy oblepiają nią całe swoje gniazdo, w którym samica składa do czterech jaj, średnio co dwa lata.
Odżywianie
Yanmy żywią się wszystkim, co upolują bo nie było dość szybkie aby przed nimi uciec. Pojedynczo atakują lisy, borsuki, ptaki w gniazdach (głównie sowy), samotne i stare niedźwiedzie, ale razem potrafią przyprzeć do muru nawet dorosłego mamuta. Nie boją się także napadać na ludzi, którzy decydują się na samotną wędrówkę przez puszczę. Ich jad nie jest zabójczą trucizną, ale nawet najmniejsza dawka powoduje natychmiastowy paraliż z zachowaniem pełnej świadomości, co jest o tyle gorsze, iż Yanmy pożerają swoje ofiary żywcem i na miejscu. I nie specjalnie im się przy tym śpieszy.
Zachowanie
Yanmy potrafią żyć w grupach, nawet do trzydziestu osobników, którym przewodzą największe samce. Zamieszkują wielkie lasy, drążąc w ziemi nory mogące pomieścić całą rodzinę. Są niebywale terytorialne, atakują wszystko, co zbliży się do gniazda i mają dobrą pamięć. Jeśli ich dom nie zostanie doszczętnie spalony, a ziemia przekopana, wygnane potrafią wrócić i odbudować gniazdo. Co ciekawe Yanmy nie walczą między sobą. Spotkanie dwóch pajęczych rodzin kończy się wspólnym polowaniem, po którym "przybysze" odchodzą w swoją stronę niezaczepiane. Jeśli atakują pojedynczo, robią to bez ostrzeżenia, wybiegając na ofiarę i próbując ją ugryźć. Potem przechodzą do konsumpcji. Paraliżujący jad Yanmy działa natychmiastowo. W grupie osaczają swój cel, co jakiś czas ujawniając swoje szafirowe odwłoki i sycząc, a gdy ofiara nie ma gdzie uciec, atakują wszystkie razem
Informacje dodatkowe
Jad Yanmy Szafirowej w połączeniu ze środkami znieczulającymi jest wykorzystywany przez adriońskich medyków przy wielu operacjach ponieważ paraliżuje całe ciało bez zwględu na miejsce podania, co skutecznie unieruchania pacjenta na kilka godzin. Ważne jest też aby w trakcie działania jadu nawilżać oczy (paraliż atakuje powieki), a po ustąpieniu objawów, natrzeć ciało czymś rozgrzewającym mięśnie, by pobudzić je do pracy.
