Leniwiec Papuzi
| Leniwiec Papuzi | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Szczerbaki |
| Nastawienie | Przyjazne |
| Odżywianie | Roślinożerne |
| Występowanie | Lasy klimatu tropikalnego |
| Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Leniwiec Papuzi, to nieduży przedstawiciel swojego gatunku, jest mniejszy od pospolitych leniwców nadrzewnych, lecz porusza się równie wolno. Jego ciało pokryte jest brązową, lub zieloną sierścią, w zależności od wilgotności powietrza. Im wyższa wilgotność, tym sierść staje się zieleńsza. Od innych pobratymców różną go uszy, które są mocno widoczne i przypominają długie "pędzelki", pokryte cienką, choć długa sierścią. Poza tym z grzbietu leniwca papuziego wyrastają, błoniaste skrzydła. Nie służą one jednak do latania, a są dodatkowymi "kończynami" do obrony przed drapieżnikami, a, co ogromnie ciekawe, głównie, nadrzewnymi wężami. Skrzydła leniwca papuziego, mają bardzo twarde kości i niezwykłe trwałą błonę. Zwierzę może ruszać nimi niezwykle szybko, błonę pokrywają mikroskopijne włoski, które wyczuwają zmiany w otoczeniu. Skrzydła leniwca potrafią reagować mimowolnie, jeżeli wyczują nadchodzące zagrożenie, otwierają się natychmiastowo i są w stanie strącić na ziemię atakującego węża, czy innego, większego drapieżnika. Leniwiec chroni w ten sposób siebie, ale także mieszkające na nim i wokół niego papugi. Jego długą sierść zasiedlają larwy najróżniejszych owadów i mikroorganizmów. Papugi żyjące wokół leniwca wyjadają pasożyty z jego sierści, ale także samą sierść, która zasiedlona jest przez zwiększoną liczbę drobnoustrojów. Zwierzę, w odróżnieniu od większości swoich krewniaków, posiada duże oczy, które doskonale widzą kolory. Dzięki temu są w stanie rozróżnić "swoje" papugi, czyli te, z którymi leniwiec żyje w "rodzinie", to jest pozwala im na czyszczenie swojej sierści. Świetny wzrok pozwala mu rozpoznawać inne ptaki, które mogłyby stanowić potencjalne zagrożenie i dla niego i dla zamieszkujących wokół papug.
Odżywianie
Leniwiec papuzi je głównie owoce, miękkie, liście i kwiaty. Jest prawie wyłącznie roślinożerny. jeśli chodzi o owoce, nie pogardzi nawet tymi przejrzałymi. Choć najbardziej lubi te mocno dojrzałe. Zjada kwiaty tropikalne wszelkiej maści, jego największym przysmakiem są te, które posiadają najwięcej nektaru. Zjada młode pędy roślin i miękkie liście. Trawi też porosty, mchy i tym podobne rośliny obrastające gałęzie. Jedynym odstępstwem od roślinnej diety jest miód, którym nigdy nie pogardzi.
Zachowanie
Leniwce skrzydlate, bo tak czasem określa się ten gatunek, to spokojne, przyjazne stworzenia, które żyją w zgodzie z innymi zwierzętami tropikalnych puszczy, z wyjątkiem drapieżników. Rodzina leniwców papuzich liczy, od 3 do maksymalnie 10 osobników, mieszkających niedaleko siebie. Zazwyczaj jest to starsza para i ich potomstwo, lub potomstwo z partnerem. Leniwiec papuzi rozmnaża się rzadko, ale jeśli para już się odnajdzie, zostaje ze sobą na całe życie. Samiczka rodzi jedno młode, po dwunastomiesięcznej ciąży. Opiekują się nim oboje rodzice. Poza tym do rodzin tych leniwców należą również papugi, które żyją z nimi w symbiozie. Papugi pożywiają się larwami owadów, które mogą odnaleźć w sierści tych stworzeń, a samą sierść, która jest już zanieczyszczona, zanoszą do swoich gniazd i legowisk. Do "rodzin" tych leniwców najczęściej należą mikropapużki limonkowe i papugi amarantowe. Te pierwsze są w stanie pożywiać się martwą sierścią leniwców, zwłaszcza tą, która jest pokryta mikroorganizmami. Papugi amarantowe natomiast są miłośniczkami larw egzotycznych owadów. Poza tym leniwce, dzięki reagującym skrzydłom, ochraniają ptasią część rodziny. Papugi żyjące z leniwcami, w zamian za ochronę, często przynoszą im jedzenie w postaci owoców i miodu. W ten sposób działa symbioza tych gatunków.
Informacje dodatkowe
Leniwiec papuzi z powodzeniem żyje w niewoli. Wystarczy mu kilka drzew, odpowiednia ilość pożywienia i rodzina papug, która zajmuje się pielęgnacją jego sierści. Ze względu na charakterystyczne skrzydła i kolorowe ptaki, które osiedlają się wokół niego, jest częstą ozdobą królewskich ogrodów. Zwłaszcza, że leniwiec wiszący na niskiej gałęzi bez problemu daje się głaskać, a papugi przyzwyczajone do obecności człowieka, chętnie siadają na rękach i ramionach humanoidów. Nie da się jednak trzymać leniwców w ogrodach zimowych w strefach o umiarkowanym klimacie. Zwierzę to nie ma tam odpowiedniej ilości słońca, a jak się okazało, bez niego, zaczyna powoli umierać. Zaprzestano, więc prób hodowli w chłodniejszych zakątkach świata.
Leniwce te zaskakująco mocno przywiązują się do swoich humanoidalnych opiekunów. Stworzenia wychowywane od małego przez człowieka potrzebują jego obecności. Potrafią zmienić swój tryb życia i z powodzeniem usypiać obok opiekuna. Z tęsknoty za kimś, kogo kochają zaczynają gwizdać, lub cienko piszczeć. Podobnie sprawa się ma, jeżeli chodzi o leniwcową rodzinę. Jeżeli umiera któreś ze stada i tyczy się to zarówno papugi, jak i drugiego leniwca, stworzenia gwiżdżą i popiskują przez kilka dni. W przypadku odejścia humanoidalnego opiekuna, leniwiec papuzi, z tęsknoty potrafi nawet umrzeć.
Te niezwykłe stworzenia nie znoszą samotności, dlatego ich symbioza z papugami wpływa korzystnie nie tylko na ich życie, ale także psychikę.
Ludzie nie polują na leniwca papuziego, ponieważ jego mięso jest dla nich zbyt gorzkie i łykowate. Natomiast węże nadrzewne potrafią polować nawet na duże osobniki. Zwłaszcza wielkie, magiczne gatunki jadowite. Jeśli uda im się uśmiercić takiego leniwca, często ich jad zmiękcza tkankę i masę mięśniową, wtedy takowy wąż wpełza do środka martwego zwierzęcia i połyka jego wnętrzności. Inne gatunki - dusiciele pożywiają się resztą stworzenia, połykając je w całości.
