Pouakai
| Pouakai | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Ptaki |
| Nastawienie | Neutralne lub wrogie |
| Odżywianie | Mięsożerne |
| Występowanie | Wschód i wyspy Alaranii |
| Populacja | Średnia |
Spis treści
Wygląd
Pouakai, zwany też orłem arrantalskim, to największy żyjący na terenach Alaranii orzeł. Przeciętny osobnik tego gatunku osiąga długość 3-4,7 stopy (90-140 cm) przy słusznej masie 29,5-44,5 funta (12-18 kg), mamy zatem do czynienia z prawdziwym królem przestworzy. Jest to także najbardziej różnorodnie ubarwiony ptak drapieżny Alaranii. Górna część (łeb, szyja, kark oraz pas na skrzydłach) przybiera kolory od kości słoniowej przez brudną żółć, pomarańcze, łososie, odcienie czerwieni, buraczkowy, śliwkowy, wiśniowy, turkus, zgniłą zieleń, morski po fiolety, granaty aż do węglowej czerni. Pozostałe pióra przypominają deseń konia maści tarantowatej lub upierzenie mniejszych ptaków szponiastych typu krogulec czy jastrząb gołębiarz. Dziób, szpony oraz czasami u samców, zwanych kogutami, pierzasty czub na łbie bywają w odcieniach grafitu albo ajerkoniaku. Jasne ptaki z reguły charakteryzują się kontrastową kępą ciemnych piór na głowach i odwrotnie (orły ciemno ubarwione mają czuby w jasnym kolorze).
Odżywianie
Orły olbrzymie odżywiają się głównie mięsem upolowanych przez siebie ofiar, jednak nie pogardzą też padliną. Organizm tych ptaków nie jest w stanie trawić materiału roślinnego. Ich szpony i dzioby są na tyle silne, by bez problemu rozłupać kości, odsłaniając pożywny szpik. Ptaki te stosują rozmaite strategie łowieckie, w zależności od upatrzonej zdobyczy. Olbrzymie nieloty łatwiej im zaatakować z powietrza z wielkim impetem, co prowadzi do powalenia zwierzęcia. Kopytne niekiedy ścigają na ziemi, łącząc się w grupy do kilkunastu osobników, zwane przez ornitologów hufcami. W podobny sposób polują także na hipopotamy, a małpy, jeżozwierze i leniwce chwytają w potężne szpony bezpośrednio z gałęzi drzew. Czasami uda im się złapać świniaka, a niekiedy nawet zabłąkanego wędrowca, który nie zdążył schronić się w karczmie. Poza człowiekiem (oraz innymi humanoidami) pouakai nie ma naturalnych wrogów w miejscach występowania.
Zachowanie
Ptaki te zazwyczaj łączą się w pary na całe życie. Niekiedy wszystkie gotowe do rozrodu samice w hufcu składają do wspólnego gniazda jaja, które wysiadują na zmianę podczas gdy samce dostarczają im pokarmu i odbierają odchody. Pozostałe zachowania przypominają te obecne u większości ptaków szponiastych oraz sów.
Informacje dodatkowe
Orły olbrzymie bywają wykorzystywane przez sokolników tak przeciw zwierzętom - szkodnikom (dziki, sarny, hipopotamy karłowate), jak i humanoidalnym intruzom. Nie ma chyba bardziej przerażającego widoku od wielkiego ptaka szponiastego pikującego na wrogich piechurów z nieosiągalną dla ras rozumnych prędkością.
Na wyspach tworzących Arrantalis utarło się porzekadło, iż ten młody kraj zniknie z mapy świata, gdy cokolwiek spowoduje wyginięcie tego orła. Dzięki temu ptak ten jest chroniony edyktami królewskimi, a ludność uważa go za symbol ledwo co opierzonego państwa. Każde miejsce gniazdowania jest skrupulatnie obserwowane przez wyznaczoną do tego służbę (rodzaj straży), a przypadki kłusowania tudzież celowego trucia orłów czy podbierania im jaj surowo karane wedle obowiązującego prawa.
