Mamutak
| Mamutak | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Ptaki |
| Nastawienie | Neutralne lub wrogie |
| Odżywianie | Wszystkożerne |
| Występowanie | Głównie lasy i mokradła |
| Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Pierwsze skojarzenie, które przychodzi na myśl, gdy przedstawiciel rasy rozumnej widzi to olbrzymie zwierzę, to przerośnięty struś bądź kazuar hełmiasty. Wygląd jednak daje mylne wrażenie o pochodzeniu ptaka, gdyż jego bliskim krewniakiem jest niewielkie, owadożerne kiwi, zamieszkujące odległe wyspy w pobliżu innej łuski Prasmoka. Mamutak zaś, zwany także ptakiem słoniowym - jak sama nazwa wskazuje - to prawdziwy potwór. Widywano osobniki mierzące ponad pięć łokci i o masie przekraczającej 12 cetnarów. Mamy więc do czynienia z największym ptakiem, jaki kiedykolwiek stąpał po Alaranii. Pierze, przypominające bardziej sierść ssaków czy też puch, pokrywa całe ciało mamutaka, za wyjątkiem masywnych nóg zakończonych trójpalczastymi stopami z ostrymi szponami. Ubarwienie - jak na ptaka - wydaje się mizerne, albowiem z reguły zwierzęta te są brązowe, szarawe, szaro-bure lub czarne. Albinotyczne osobniki występują sporadycznie, częściej w populacjach oswojonych. Tylko u samców, zwanych kogutami, występują gdzieniegdzie modre pióra oraz niewielki kostny grzebień na głowie, czym nieco przypominają kazuary. Skóra na nim oraz w okolicy oczu i skroni także zazwyczaj jest zabarwiona na niebiesko.
Odżywianie
Mamutaki są wszystkożerne, podobnie jak strusie, emu czy kazuary. Preferują jednakże pokarm roślinny, tj. głównie owoce. Urozmaiceniem diety mogą być pąki, kwiaty i z rzadka pędy. Czasami jedzą korę drzew, grzyby oraz porosty. Przepadają za tłustymi larwami owadów, są zdolne upolować gryzonia tudzież małego gada. Niekiedy wygrzebują i połykają jaja gadzie bądź tych ptaków, które gniazdują na ziemi. Zaobserwowano stada mamutaków pożerające padlinę ssaków kopytnych i słoniowatych, jednak nie jest to częsty zwyczaj tych zwierząt. Oswojone osobniki wręcz uwielbiają chleb, zjadają także połcie tłuszczu zwierzęcego i kawałki mięsa. Mogą czynić szkody w sadach lub na plantacjach roślin owocujących.
Zachowanie
Ptaki słoniowe tworzą stada liczące do kilkudziesięciu osobników. Zazwyczaj przewodzi im najsilniejszy kogut, który zaskarbił sobie przychylność większości samic, zwanych kurami. Zwierzęta te prowadzą z reguły nocny tryb życia, wydłużony o aktywność w okolicach świtu i zmierzchu. Stado przemierza obszar lasu (zazwyczaj około kilku staj) bądź mokradeł w poszukiwaniu cennych owoców, uzupełniając dietę białkiem ze znalezionych owadów, jaj lub upolowanych drobnych zwierząt. Niekiedy ptaki zakopują twardy pokarm (trwałe owoce, nasiona, jaja) na tzw. suche czasy, tworząc swego rodzaju spiżarnie. Ścieżki wytyczane w gęstwinie leśnej przez te olbrzymy są przydatne także innym mieszkańcom puszczy: świniom, jeleniom, a niekiedy nawet i słoniowatym. Zachowania godowe tych ptaków przypominają obecne u kazuarów. W wysiadywaniu jaj i opiece nad potomstwem, czym zajmują się głównie koguty, mamutaki przypominają zaś strusie.
Informacje dodatkowe
Mamutaki zostały oswojone przez niektóre ludy Szepczącego Lasu i pełnią funkcję wierzchowców oraz mobilnych platform obserwacyjnych. Pierze tych ptaków posiada znakomite właściwości izolacyjne, toteż stosuje się je jako materiał ocieplinowy w podpinkach i różnego rodzaju pikowanych elementach ubioru.
Na Południu wielkie nieloty są czczone niczym bóstwa, a ich kości traktuje się jako relikwie zwiastujące pomyślność dla posiadacza. Święty status ptaków zapewnia im ochronę, a w razie zabicia zwierzęcia bez konieczności przeżycia (głód, obrona własna bądź pobratymców), mieszkaniec czy obcy zazwyczaj skazywany jest na śmierć, a w rzadkich przypadkach wypędzany bez prawa powrotu. Długie na ponad sześć palców, a osiągające wagę nawet w okolicach jednego kamienia jaja wielkich nielotów stanowią prawdziwy przysmak. Niekiedy znalezione bądź podebrane oswojonym ptakom są w stanie zapewnić jeden obfity posiłek dla rodziny lub klanu.
W Mai Laintha’e istnieje zwyczaj wyścigów na mamutakach przez leśne ostępy. Z reguły są to oswojone ptaki, jednakże nie brakuje śmiałków, chcących -z różnym skutkiem- okiełznać dzikiego nielota.
