Usypiacz Północny

Z Grymuar
Skocz do: nawigacja, szukaj
Usypiacz Północny

Bestia usypiacz polnocny.jpg

Grupa Gryzonie
Nastawienie Od przyjaznego do wrogiego
Odżywianie Roślino/Owado/Życiożerne
Występowanie Północ
Populacja Wysoka

Wygląd

Na pierwszy rzut oka mamy tutaj do czynienia z susłem lub innym gatunkiem wiewiórki ziemnej, wliczając nieświszczuka preriowego, zwanego niekiedy przez gmin pieskiem preriowym, ale raczej nie świstakiem i to nie tylko z powodu zajmowanego przez te zwierzęta środowiska. To dość spore, jak na przedstawiciela tej grupy gryzoni stworzenie mierzy bowiem od 1 piędzi i 1 palca do 1 stopy i dwóch palców (~25-~40 cm) długości, a do tego należy doliczyć dwupalcowy (~10 cm) puszysty ogon. Przeciętny osobnik waży od niemal 26 do nieco ponad 36 łutów (350-500 g). Samce (zwane szczekaczami) są nieco większe i ciut cięższe od samic (określanych jako piszczałki), ale w umaszczeniu ciała nie obserwuje się różnic między płciami. Suseł północny, zwany też usypiaczem ze względu na somnogeniczne właściwości “śpiewu”, a przez uczonych, magów i druidów określany terminem binominalnym Spermophilus hypnoticus, co oznacza hipnotycznego wielbiciela nasion. Umaszczenie usypiacza północnego zlewa się ze środowiskiem - zwierzęta są szare z białymi bądź kremowymi brzuchami, natomiast na pyszczkach i łapkach występują rudobrązowe lub przybierające rozmaite odcienie czerwieni pasma sierści, zlewające się niekiedy w plamy o nieokreślonych kształtach, podobnym kleksom na pergaminie lub papierze.

Odżywianie

Usypiacz północny - jak niemal każdy przedstawiciel rodziny wiewiórkowatych- odżywia się znalezioną materią roślinną, a zatem głównie nasionami, owocami i spichrzowymi częściami podziemnymi roślin, tj. korzeniami, kłączami, bulwami lub cebulami. Niekiedy zdarza mu się chwytać owady w różnych stadiach rozwojowych, najczęściej będą to tłuste pędraki chrząszczy bądź dorodne imagines (dorosłe osobniki) turkucia podjadka, uważane za przysmak tych zwierząt. Poza tym, ten gatunek susła posiada niezwykłą zdolność, a mianowicie usypiający “śpiew” czy może raczej gwizd ostrzegawczy, pod wpływem którego drapieżnik lub nieostrożny intruz wpada w objęcie Pralegwana (lub innego Prawęża, lub Prasmoka), by się z nich już nie wybudzić, ponieważ usypiacze potrafią czerpać energię z sił witalnych innych żywych stworzeń. Służą im do tego celu barwne plamy na mordkach i łapkach oraz oczywiście same pyszczki. Wystarczy, by gryzoń przebywał w pobliżu poddanego specyficznemu rodzajowi narkozy delikwenta, a “kleksy” na sierści zaczynają jarzyć się karminową poświatą, której barwa intensywnieje z czasem. Im dłużej zwierzę kręci się wokół ofiary, tym mocniejszy kolor plamek. Oczywiście, na większe gatunki środek zaradczy używany jest przez wiele susłów, pojedynczy usypiacz z pewnością otumani psa bądź lisa, jednakże na niedźwiedzia może mu nie wystarczyć mocy, co innego cała kolonia licząca setki tysięcy osobników.

Zachowanie

Susły te żyją w wielkich skupiskach, zwanych koloniami. Pojedyncza kolonia może liczyć nawet do miliona osobników i rozciągać się na obszar wielu staj. Zwierzęta przeważnie zasiedlają tereny pozbawione większych zadrzewień, a granicą zasięgu ich występowania jest z jednej strony lądolód i wieczna zmarzlina, z drugiej zaś pierwszy napotkany większy obszar leśny. Bardzo rzadko obserwuje się próby funkcjonowania tego gatunku na terenie rzadkich lasów czy lasostepów, choć w tych ostatnich radzi on sobie całkiem nieźle, jak na zwierzę otwartych terenów. Czasami nawet wypiera -wydawać by się mogło- lepiej przystosowane do życia w takim środowisku dzikie króliki, często przejmując ich rozbudowane nory wraz z siecią korytarzy. Tego typu eskapady na tereny leśne dotyczą jednak tylko nielicznych populacji, z reguły cierpiących na “klęskę urodzaju” i jej pokłosie w postaci eksplozji populacyjnej, przekraczającej możliwości aktualnie zajmowanego siedliska. Zazwyczaj zwierzęta te prowadzą osiadły tryb życia, drążąc sieć podziemnych tuneli przeplataną norkami mieszkalnymi, z których każda liczy sobie kilka pomieszczeń, w tym osobny magazyn żywności i położony w oddaleniu od części mieszkalnej ustęp. Mieszkańcy kolonii wspólnie dbają o jej dobrostan, szybko naprawiając możliwe awarie, nie są jednak nadorganizmem, jak niektórzy uczeni określają typowo społeczne owady - błonkówki (pszczoły, mrówki) i termity. Trzon kolonii stanowią rodziny złożone z samca i kilku samiczek stanowiących swoisty harem. Niekiedy w skład takiej komórki wchodzi więcej samców, ale nie jest to częsty widok u tego gatunku. Zwierzęta te wpadają w stan hibernacji przez większą część roku, potrafią trwać w rzeczonym letargu nawet 9 miesięcy, budzą się w okolicy miesiąca łabędzia (lub lokalnych odpowiedników), intensywnie żerują na roślinności i owadach oraz gromadzą tak sadło, jak i zapasy na czarną godzinę przez kolejne 3-5 miesięcy, by najpóźniej przed pierwszymi opadami śniegu zjednać się z Prasmokiem aż do kolejnej wiosny. Tuż po przebudzeniu samce urządzają sobie zawody w szczekaniu. Ten, który wyda z siebie najdonośniejszy dźwięk ma prawo pierwszeństwa w wyborze kolejnych samic do swego haremu. Samiczka po miesięcznej ciąży rodzi 3-8 młodych. Zwierzęta te mają rozbudowany system ostrzegania głosowego, niektórzy badacze sądzą, iż można w tym przypadku mówić już o prostym języku. Na każde z rozlicznych zagrożeń czyhających na nie na stepach i w tundrze usypiacze dysponują odrębnymi gwizdami, piskami bądź poszczekiwaniami. Gdy jednak alarm zawiedzie lub drapieżnik wedrze się w głąb kolonii, usypiacze ruszają do kontrnatarcia. Otaczają intruza i z kilku kierunków bombardują jego uszy swoim śpiewem czy może raczej piskiem, który niemal od razu pogrąża go w głębokim śnie. Następnie łowcy wloką takiego napastnika bądź nieproszonego gościa do największej z nor, jaką dysponuje kolonia i chłoną jego siły witalne. Następnie przenoszą zwłoki do nieużywanego tunelu, po czym zasypują je ziemią razem ze zgromadzonymi uprzednio nasionami (także bulwami, cebulami czy kłączami tudzież korzeniami spichrzowymi) roślin, którymi potem się żywią. Dzięki temu sprytnemu fortelowi gatunek ten przetrwał w niegościnnym środowisku, w którym nie zawsze można polegać na tradycyjnych źródłach żywności.

Informacje dodatkowe

Mieszkańcy Północy, zwłaszcza żyjące tam krasnoludy, a z rzadka społeczności Nordyjczyków uwielbiają sadło usypiaczy północnych, którego używają do różnorodnych celów. Najpowszechniejsze jest zastosowanie kulinarne - jako środek do smażenia potraw. Niektóre grupy nacierają nim skórę i włosy, by uchronić się od nieprzyjemnych skutków wystawiania ciała na siarczyste mrozy. Mężczyźni pielęgnują swe brody, natłuszczając je suślim sadłem lub specyfikami na jego bazie. Cenione jest także jako impregnat przedłużający żywot skórzanej galanterii, ubrań i obuwia.

Susły te nie mają zbyt wielu naturalnych wrogów. Duże koty, tj. lwy stepowe, a na obszarach północnej tundry - koty bułatozębne, zwane przez krasnoludów bladą śmiercią, nie są wrażliwe na hipnotyczne działanie śpiewu tych gryzoni. Istnieje również gatunek orła, określany przez miejscowych badaczy czarnopiórem kruczym, który grupowo poluje na usypiacze, pozostałe wiewiórki ziemne i inne żyjące w norach gryzonie, a także zajęczaki. Ptak ten nabył odporność na usypiające właściwości niektórych nawoływań zwierząt i magicznych stworzeń (nie tylko usypiaczy północnych).

Futro z susłów stanowiło kiedyś synonim przepychu i arystokratycznej wytworności. Do dzisiaj nawet w niektórych miejscach posiadanie takiego elementu odzienia dodaje właścicielowi majestatu i ułatwia kontakty z lokalnymi mieszkańcami, nie zawsze skorymi do pomocy obcym. Jedyną jego wadą jest- niestety- cena, wynikająca po części z ogromu pracy, który musi zostać włożony, by zdobyć kilkaset suślich skór, a następnie je wyprawić, zaimpregnować i uszyć w gotowy strój. Jedno takie futro może mieć wartość nawet kilku siół lub dwóch - trzech dobrych rumaków.

Bestiariusz
Gady Elomoto Gnuśny - Prosiór Bydłojad - Żółwiogłaz - Żółwiszcze Olbrzymie
Gryzonie Arratoi - Groszkowiec - Kirpi - Lotki - Pella - Rattini Rae- Szczurek Łąkolubny - Szczurodziej - Usypiacz Północny - Ahatfu antracytowy
Humanoidalne Mniszek Puchowy - Relvanie
Jaszczuropodobne Akkedis - Arco'Iris - Karnotaur Rogaty - Melkhii - Smok z Eriantur - Jajołap Gruchacz - Jaszczurzec Kaktusowy - Muchogryz Tęczowiec - Zauropod - Szarżownik Szkarłatny
Jeleniowate Amano - Ariates Hira - Delaine - Erimalai - Fot-hun - Irmis - Kartylopy - Łosiojeleń - Megaloceros - Varrao
Konie Magiczne Arklys - Asaria Jakarandowa - Aterragis - Equolius - Goryloń - Groziryk Zebrowaty - Ithillien - Jednorożec - Mglak Zmorooki - Nietopyrnik Gawroni - Pegaz - Wisieniec Rafgarski - Zebrzyniec Uparciuch - Zuva Solarna
Konie Rasowe Dhorharim - Koń Pustynny - Tarpaniec Niedźwiedzi - Złoty Koń Sharijski - Valladoński Koń Rycersku Typu Lekkiego - Valladoński Koń Rycersku Typu Ciężkiego - Ilargiański Koń Rycerski - Koń Równinny - Kłusak Verdaliański - Mustang - Sharhanti - Koń Czystej Krwi Gorlańskiej - Nasfereth husarski
Kotowate Gepard Olbrzymi - Homotherium - Irbis Thargornski - Igrys - Iring - Koya - Lampart Sariański - Lew Różany - Lew Stepowy - Machairodus - Namur - Rysiec Marmurkowy - Smilodon - Strzygoń Szmaragdowy - Tygrys Sprężyniec - Vilinder - Vulgris - Jagrys turmalinowy
Łasicowate Borsuk Północny - Undira
Nieumarłe Kościej - Rodoptak - Żałobnik - Nekrodrachon
Nosorożcowate Bezrożec - Elasmotherium - Nosorożec Włochaty - Storczykorożec Trawiasty
Niedźwiedziowate Czarnodźwiedź Miodojad - Vettippu - Xsiang Mao
Owady Jelonek Magmowy - Osa Wulkaniczna - Ostoniczyna
Pająki Arachnidea - Arlekin Purchawka - Karaczaniec Złotoszpony - Krwistogrzbiet - Lotnik Jaskiniowy - Martwiak Fioletowy - Pająk Drzewny - Różoworyjec Tentegośnik - Yanma Szafirowa
Płazy Ropuch Niebieski - Kumak Modry - Tryton Czerwonoskrzydły - Kumka Koleżeńska - Korneliusz z Malokrim
Psowate Anubis Sori - Biesoszakal Ujadacz - Gilis Grafitowy - Refur Leśny - Wężowy Pies - Wiewiórożer Lazurowy - Wilk Mgławicowy - Wilk Zielony - Wilkor - Zielisek Błonkoskrzydły - Mea Hua
Ptaki Uszatka Tęczowa
Ptakowate Burung - Gryf - Gil Karmazynowy - Khona Marengo - Lintu - Mamutak - Mikropapużka Limonkowa - Pouakai - Simia - Strachopiór - Telstari - Wróbel Iydyjski - Yaghaan
Pradawne Pustelnice - Kukulcan - Manauia
Roślinopodobne Aarkid - Aphylla - Bagienniak - Baie - Cierniowiec Różanogłowy - Fung Leśny - Odri - Niewyrostek Roślinny - Zahra
Ryby Kolorowy Anioł - Sukiennik Fiołkowy - Welon Eravallski
Słoniowate Mastodont Leśny - Mamut Eravalski - Mamut Simavu - Mamut Włochaty - Mikrosłonik Motyloskrzydły - Słonik Irrasilski - Słoń Kerendirski
Szczerbaki Glyptodon Pancerny - Inersuna - Leniwiec Papuzi - Pławileń Burawy - Wielkozwierz Theryjski
Smokowate Ajagar Arkadyjski - Balaring - Hasuyen - Lodownik Jarzębinowy - Nekrodrachon
Świniowate Gackouch - Fajkarz Ryżogrzywy
Wężowate Deep’ressyone - Kaarme - Lunarie - Wielkowąż Plamisty - Serpent Pustynny - Czerw Straszydlak
Wołowate Barabuch - Gavriela Imbuzi - Klacz Stokrotkowa
Wodne Atramentowa Renys - Dermin - Niguri - Mizu - Rereki - Wybałusz Rybojad - Manilla Szklana
Pozostałe Golem Kamienny - Hipopotam Taliański - Lewiatan Brzuchacz - Indlulamithi - Juchosz - Kanotis - Kolcogrzbiet Jeżowaty - Makrauchenia - Nibypies Płowowłosy - Ziewuszka Śnieżna