Arachnidea
| Arachnidea | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Pająki |
| Nastawienie | Neutralne |
| Odżywianie | Mięsożerne |
| Występowanie | Bagna Wschodniej Alarani\Alaranii |
| Populacja | Niska |
Spis treści
Wygląd
Arachnidea rosną przez całe życie, dlatego można je spotkać w bardzo wielu rozmiarach – jedne będą mniejsze od psa, a inne będą miały odwłok o średnicy sążnia. Ich cechą wspólną jest jednak bardzo specyficzny wygląd otworu gębowego, odwłoku oraz kończyn. Ich ciało ma nieregularny kształt, z grubsza przypominający kulę. Pokrywają go plamki i narośla, które wraz z szaro-zielonym kolorem pancerza mocno upodabnia arachnidee do zwykłych zamszonych kamieni. Pająki te mają ciekawą zdolność zwinięcia swoich grubych odnóży pod siebie, aby były całkowicie niewidoczne, by jeszcze lepiej wtopić się w otoczenie. Gdy to zrobią, jedyne co przykuwa do nich wzrok to ich paszcza, która swoim kształtem i kolorem przypomina egzotyczny kwiat o szerokich, grubych płatkach, które mogą przybierać intensywne odcienie czerwieni, oranżu, żółci, a czasami fioletu bądź błękitu. Prawdopodobnie ich kolor uzależniony jest od diety, lecz nikt nie przeprowadził póki co dokładnych badań na ten temat. Ich drobne zęby z daleka wyglądają jak pręciki kwiatu - nie służą ani do żucia ani do gryzienia, a jedynie do przytrzymywania ofiary podczas jej połykania.
Odżywianie
Dieta arachnidei opiera się głównie na gryzoniach i niewielkich ssakach, choć bardzo stare i bardzo duże osobniki z powodzeniem żywią się również większymi zwierzętami, a nawet co bardziej nieostrożnymi humanoidami. Pająki te nie robią zapasów, mają jednak niewielkie zapotrzebowanie energetyczne, dlatego mogą się obyć bez posiłku przez wiele dni a nawet tygodni.
Zachowanie
Arachnidee swoją strategię przetrwania oparły w całości na mimikrze. Nie są szybkie ani nie mają kłów jadowych czy innych skutecznych narzędzi obrony bądź ataku. Nie tkają również sieci ani nie budują nor. Przez większość czasu siedzą bez ruchu w jednym miejscu, z powodzeniem udając kamienie i roślinność. Gdy polują, rozpylają wokół siebie substancje zapachowe, które wabią w ich pobliże ofiary, a następnie chwytają je i połykają w całości. Są stworzeniami prowadzącymi samotniczy tryb życia, nie spotykają się nawet w okresie godowym. W celu spłodzenia potomstwa samce pozostawiają w zagłębieniach terenu niewielkie ilości galaretowatego nasienia, które jest w stanie wytrzymać kilka do kilkunastu dni w dobrym stanie. Gdy płodna samica natrafi na tego typu pakiet, wciera go w swoje podbrzusze – w ten sposób następuje zapłodnienie. Po 20-30 dniach samica składa jaja, które następnie porzuca – wyklute młode są od początku samodzielne, bardzo szybko rosną, a na początkowym etapie rozwoju żywią się głównie owadami i gryzoniami, często posuwając się również do kanibalizmu i pożerając swoje rodzeństwo. Arachnidei nie da się udomowić, poza tym nie miałoby to większego sensu – dla człowieka nie przedstawiają żadnej wartości poza być może kolekcjonerską.
Informacje dodatkowe
Nasienie tych pająków jest toksyczne – zjedzenie go powoduje bóle brzucha i ostre biegunki, lecz w przypadku zdrowego dorosłego organizmu nie powinno być śmiertelne. Z twardej skóry pokrywającej ich odwłok prymitywne ludy tworzą czasami kaftany ochronne o wytrzymałości porównywalnej do średniej jakości skórzni.
