Lirin-Dahr
| ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
Spis treści
Władza
Władca: Sułtan Hamid Alahri Imun un Athenthor
Rodzina królewska: Sułtanka Lahanish Ishan Ayja un Athentor, Księżniczka Sarabi Messua Anaya Zephyra un Athenthor jako następczyni tronu.
Wielki Wezyr: Alshar Orani Karnah an Ahtar
Ustrój polityczny
Monarcha dziedziczna - sułtanat - władza jest dziedziczna, jednak nie przechodzi z ojca na syna, a z wybranego pokolenia, na kolejne. W każdym pokoleniu bowiem rodzi się jeden potomek posiadający "skrzydła". Z rąk takowego wyrastają kolorowe pióra, których nie można się pozbyć. Jeżeli sułtanka nie wyda na świat takowego potomka, sułtan ma prawo wziąć konkubiny i z nimi starać się o uprzywilejowane dziecko. Władzę może odziedziczyć zarówno potomek żeński, jak męski. W przypadku, gdy władzę obejmuje kobieta, a jej mąż nie jest w stanie spłodzić pożądanego dziecka, ona również ma prawo do posiadania konkubentów. Jeżeli władca, lub władczyni zemrą przedwcześnie, wtedy władzę obejmuje Wielki Wezyr. Do czasu, aż wśród krewnych pierwotnego władcy urodzi się dziecko ze "skrzydłami". W całej historii państwa zdarzyło się to tylko raz.
Herb i flaga
Siedziba władcy
Złoty Pałac - ogromna twierdza z piaskowca, znajdujące się w centrum Lirin-Dahr. To wokół niej zbudowano miasto. Otoczona jest niezwykle głęboką fosą, którą wypełniają wody gruntowe. To dzięki nim powstało całe państwo. Nazwa pochodzi od licznych minaretów, których dachy i elementy ozdobne pokryte są czystym złotem, na które nałożone są zaklęcia ochronne. Dzięki nim minarety lśnią bez względu na warunki atmosferyczne. Pałac zbudowano tak, by nie wyglądał "topornie", liczne balkony, mniejsze i większe wieżyczki. Różne wysokości i kształty kondygnacji. Wszystko zgrywa się w jedną całość, ale budowla nie jest monotonna. Do ozdobienia pałacu użyto głównie złota i lazurytu i barwionego na turkusowo howlitu. Na niższych piętrach elewację zdobią również ozdoby z niebieskich opali. Wewnątrz używa się kolorowych kryształów i ogromnej ilości złota, a także jaspisów w różnych barwach. Pałac pełen jest basenów, łaźni, wewnętrznych ogrodów i fontann. Nie brakuje w nim kwiatów, głównym elementem zdobiących wszelkie zbiorniki wodne są białe i różowe lotosy. Kwadratowe kolumny często porośnięte są sucholubnymi pnączami. Pałac wypełnia zapach kadzideł. Komnaty zdobią dywany, dywaniki, koce, niskie siedziska oraz różnokolorowe poduszki. Odsłonięte części wewnętrznych dziedzińców często osłonięte są lekkimi, kolorowymi tkaninami. Nocą pałac i wszelkie akweny, w których można pływać ogrzewane są przez marmur słoneczny
Ubiór
W zależności o statusu społecznego. Najniższe warstwy noszą proste, przewiewne ubrania. Męskie spodnie szyte są z jasnych, głównie beżowych tkanin, koszule i tuniki natomiast standardowo są białe, lub niebieskie. Kobiety noszą długie spódnice, by chronić skórę przed nadmiernym słońcem. Górna część ubioru to przepaska na piersi i lekka, cienka narzutka z długim rękawem. Zdobienia wykonuje się z drobnych koralików, kobiece narzuty to głównie różnokolorowe, wiązane na wiele sposobów frędzle. Wyższe warstwy społeczne używają rozszerzonej palety barw. Kobiety noszą suknie, z cienkiego jedwabiu, półprzeźroczystej satyny, atłasu i szyfonu. Mężczyźni lubują się w intensywnych barwach turkusu, fioletu, różu, czerwieni, czy zieleni. Noszą szerokie, luźne spodnie, długie kaftany, kolorowe tuniki, czy cienkie, zdobne kamizelki. O ile biedniejsi zawiązują na głowach chusty - w najróżniejszy sposób. Tak bogatsi używają dużych, kolorowych turbanów, ozdabianych szlachetnymi kamieniami, haftami, a nawet piórami. Kobiety przykrywają głowy cienkimi welonami, których brzegi zdobią kryształowe koraliki.
Architektura
Budowle głównie z piaskowca i glinianych cegieł malowanych na beżowo. Budynki posiadają dość grube ściany, w które wprawia się marmur słoneczny, dzięki niemu mieszkańcy nie mają problemów podczas zimnych, pustynnych nocy. Okna nie posiadają szyb, w razie burzy piaskowej zamyka się drewniane, malowane na turkusowo, okiennice. W każdym domu znajdują się też specjalnie dopasowane do okien ramy, na które naciągnięte są grube, gęsto tkane materiały, które wkłada się w okna jako dodatkowa ochrona. Meble wyrabiane są z drewna pochodzącego z drzew egzotycznych, impregnowane głównie naturalnymi preparatami. Pospolite domu budowane standardowo na dwie kondygnacje, rzadziej na trzy. Szlachcice mogą pozwolić sobie na niewielkie wieżyczki, wewnętrzne dziedzińce, a nawet niskie minarety.
Geografia
Lirin-Dahr położone jest na wschodzie Wielkiej Pustyni Słońca, dokładnie w samym centrum. Leży na szlaku handlowym pomiędzy Oazą Kerendir, a Na'Zahirem. Jest głównym państwem handlowym, bez jego istnienia przewożenie towarów trwało by znacznie dłużej i było większym przedsięwzięciem.
Wojsko
Lirin-Dhar narażone jest nie tyle na wojnę z którymś z państw ościennych. Niestety kwitnący tutaj handel sprowadza wiele niebezpieczeństw na mieszkańców. Najliczniejsze oddziały, to wyszkoleni strażnicy, którzy zajmują się porządkiem w mieście.
Złota Straż – odziały piechoty, które stacjonują w stolicy i we wszystkich okolicznych miejscowościach. Nazwa pochodzi od koloru noszonych przez nich zbroi. Nie są to zwykli strażnicy miejscy, a wyszkolone jednostki. Mają zapobiegać kradzieżą, napaścią, pobiciom i gwałtom. Legitymują też podróżników przy bramach, sprawdzają towary, które wjeżdżają do miasta. Strażnicy ci nie mają nic wspólnego z ospałą piechotą wielu miast. Ze względu na to, że Lirin-Dahr jest miastem handlowym, strażnicy muszą być bardzo czujni. Ulice patroluje znacznie większa ilość wojska, niż w przeciętnym mieście na północy.
Kolibry – do oddziału kolibrów należą głównie kobiety, mężczyzn jest niewielu. Nazwa ma przywodzić na myśl szybkie, zwinne i maleńkie ptaki - takie mają być te odziały. Zwykle nie noszą one mundurów, ani pancerzy. Specjalizują się w rzucaniu sztyletami i walką sztyletami sai. Są to oddziały patrolujące miasto po cichu. Mają wykrywać te przestępstwa, których na co dzień nie widać. Zajmują śledzeniem i szpiegowaniem. Są bardzo skuteczne w odnajdywaniu trucicieli, handlarzy nielegalnymi substancjami, a przede wszystkim gwałcicieli. Jeżeli noszą mundur, to tylko galowy i tylko na specjalnych wydarzeniach. Kolibry nie mieszkają w koszarach, mają swoje prywatne domy i rodziny, zazwyczaj także przypisany zawód, który wykonują "teoretycznie". Ich mundury można zobaczyć jedynie, kiedy zostają zaproszone do pałacu. Noszą zielone spodnie, wysokie buty, różową tunikę i długie kaftany, przewiązane fuksjową, aksamitną szarfą.
Złote Feniksy – lub po prostu feniksy. Nazwa nie przypadkowa. Lirin-Dahr posiada odziały, latające na pustynnych gryfach, które są niezwykle wytrzymałe i odporne, na wysokie temperatury. Gryfy te są beżowe, lecz swoją wielkością nie odbiegają od pierwotnego gatunku. Najbardziej elitarne ze wszystkich oddziałów sułtanatu. Peleryny jeźdźców mają na plecach haftowany znak gryfa.
Jeźdźcy Pustyni - oddziały jeźdźców, którzy dosiadają koni i wielbłądów. Te pierwsze stawia się do walki, jeżeli potrzebna jest duża siła i prędkość. Drugie to odziały wolniejsze, ale wytrzymalsze.
Strzały Boga - łucznicy i kusznicy, stacjonujący głównie na murach miastach i wieżach. Łucznicy używają raczej krótkich łuków. Kuszników charakteryzuje niezwykła celność. Choć działają na krótszy dystans ich strzały zabijają z ogromną precyzją. Uczy się ich celować w oczy i usta. By zostać przyjętym do "Strzał Boga" trzeba charakteryzować się dużą wytrzymałości i idealnym wzrokiem. Dlatego w tych oddziałach znajdują się głównie zmiennokształtni.
Stosunki dyplomatyczne
Lirin-Dahr jest ośrodkiem handlowym, bez którego przemierzanie Wielkiej Pustyni Słońca byłoby bardzo trudne, zwłaszcza dla karawan. Jest ośrodkiem handlu wszelkimi dobrami i miejscem odpoczynku. Ma podpisane traktaty handlowe z Kerendirem, Na'Zahirem, Imperium Xan-Lovar, a nawet Rendenir. Jeśli zaś chodzi o wsparcie wojskowe, to w razie potrzeby zapewnić je ma Xan-Lovar i Oaza Kerendir.
Handel
Eksport: Owoce, kruszce, minerały, woda, tkaniny, barwniki, ceramika, specjalne gatunki lotosów.
Import: Zboża, kukurydza, przyprawy, warzywa, w tym ziemniaki, niektóre gatunki owoców, kryształy.
Kuchnia
Najbardziej rozpoznawalnym elementem kuchni Lirin-Dahr są dania z lotosu – jego korzeń jest tu podawany pieczony lub gotowany do niemal każdego dania, a jego wersja pieczona w cieście na głębokim tłuszczu to popularna uliczna przekąska. Poza tym używa się go również jako wkładki do zup, zamiast makaronu czy kaszy, stanowi również podstawę nagto – bardzo treściwej zupy z korzenia i nasion lotosu oraz żeberek wieprzowych. Samego mięsa jada się w Lirin-Dahr dość sporo, głównie w postaci szaszłyków albo cienko skrawanych kawałków z pieczonej w całości tuszy. W marynatach dominuje smak ostry i słodki. Mocny alkohol nie jest szczególnie popularny w tym kraju, choć w świecie Lirin-Dahr słynie ze złotej wódki o słodko-orzechowym smaku – mihar – którą destyluje się z nasion wczesnych odmian lotosu. Jednak najczęściej pijana w tym kraju – jak zresztą na całym obszarze Wielkiej Pustyni Słońca – jest mocna, słodka herbata oraz wody owocowe. Piwo bądź wino gronowe stanowi tu raczej zagraniczną ciekawostkę niż standard, a z lekkich alkoholi najczęściej spotkać można inne wina owocowe o niewielkiej mocy.
Popularnym deserem jest amala – bardzo słodkie ciasto z rodzynkami i daktylami, które podaje się pokrojone w dużą kostkę i zalane gorącym mlekiem z miodem w takiej ilości, aby było bardzo mokre, ale nie stanowiło zupy mlecznej. Poza tym kolejnym słodkim rarytasem cieszącym się dużą popularnością jest basbus, zrobiony z kaszy manny, podawany na zimno ze słodkim syropem i jogurtem.
