Przeklęta Irmilla

Przeklęta Irmilla
Lokalizacja	Wulkany Sori-Andu
Typ	Wulkan

Opis

Za życia młoda i nieziemsko piękna Irmilla zaklęta została w wulkan o ciemnych, ostrych bazaltowych skałach pełnych pęknięć i bruzd. Twarz dziewczyny została uchwycona w ostatniej chwili tchnienia, kiedy to jej mina wyrażała strach i zdziwienie. Jarzące się wulkanicznym blaskiem oczy, pogodną nocą, widać nawet z portu miasta Soral. Wielu wciąż poza smutkiem dopatruje się w nich także gniewu i zawiści. Przez skamieniałe, lekko rozchylone usta nieustannie leje się leniwymi strumieniami lawa gotująca się we wnętrzu skały. Ziemia dookoła wulkanu jest sucha i spękana, a zaległy u jego podnóża pył wulkaniczny i zaschnięta magma nie pozwalają zbliżyć się do skalnego popiersia. Każdy mądry omija to miejsce szerokim łukiem, gdyż zapuszczanie się w te rejony nie przynosi żadnych korzyści.

Lokalizacja

Jeden z wulkanów Sori-Andu znajdujących się nad brzegiem Cieśniny Vareal.

Historia

Legenda głosi o Irmillii, która była córką możnego kupca Archibalda posiadającego sklep w ekskluzywnej dzielnicy miasta Soral. Dziewczyna słynęła ze swojego niezwykłego piękna, ale i trudnego, kapryśnego charakteru. Po mieście krążyły plotki na temat wielu zachcianek dziewczyny, których ojciec nigdy jej nie odmawiał. Jedni mówili, że w jadalni trzymali oni złote klatki ze słowikami. Drudzy zarzekali się, że po ich patio spacerowały pawie, stroszące swe barwne ogony, a jeszcze inni uważali się za nielicznych świadków, którzy mieli okazję widzieć ramy luster wysadzane drogimi klejnotami oraz ściany zdobione malowidłami wykonanymi przez najbardziej znamienitych malarzy. I choć żadna z tych informacji nie była do końca prawdą to Irmilla i tak nie narzekała na zaniedbanie ze strony ojca. Jeszcze za młodu została wychowana na osobę chytrą i pewną swoich umiejętności, co w połączeniu z wrodzonym sprytem i pojętnym umysłem pozwoliło Irmillii stawiać na swoim. W szybkim tempie nauczyła się używać na swoim ojcu technik negocjacji, które sam wykorzystywał w swojej pracy, a niewinna uroda, którą się szczyciła tylko ułatwiała osiąganie celu. Dzięki temu suknie wiszące w jej szafie szyte były z najdroższych materiałów, a perfumy zdobiące toaletkę dostarczane były do jej rąk z najdalszych zakątków kontynentu. I choć całe miasto doskonale wiedziało o zamiłowaniu Irmillii do przepychu, tak tylko nieliczni znali sekret trzymany w murach kupieckiej kamienicy. Archibald dokładał wszelkich starań, aby na jaw nie wyszła druga wielka słabość jego córki jaką była... kokieteria. Irmilla miała słabość do przystojnych mężczyzn. Uwielbiała z nimi flirtować i doprowadzać ich do obsesji na swoim punkcie. I choć ojciec zatrudniał całe rzesze przyzwoitek tak każda szybko rezygnowała z posady przerażona kompletnym brakiem przyzwoitości ze strony Irmillii. W końcu Archibald uciekł się do ostateczności i zakazał córce opuszczać ich domu, aż ta nie osiągnie wieku odpowiedniego do zamążpójścia. Dziewczyna choć zbulwersowana tą decyzją po raz pierwszy widziała, że nie uda się jej przekonać załamanego ojca do odwołania tego zakazu. I tak minęły dwa lata które Irmilla spędziła na nauce rysunki i malarstwa. W tym czasie zyskała także jej uroda, lecz sam charakter nie uległ większej zmianie. Kaprysy, psikusy i chęć łapania męskich spojrzeń, wciąż stanowiły dla niej wyznaczniki dobrej zabawy. I zajęcia te dalej mogłoby zajmować ją bez pamięci, aż do dnia jej dwudziestych urodzin. Ojciec w ramach prezentu oznajmił córce, że ma zamiar wydać ją za swojego dobrego przyjaciela, słynnego czarodzieja i polityka Letha. Irmilla znała tego mężczyznę przelotnie. Był ponad trzydzieści wiosen starszy od niej i ani jego liczne tytuły i zasługi, ani wielki majątek nie przekonały dziewczyny co do przyjęcia na siebie ojcowskiej woli. Dyskusja okazała się jednak zbędna w obliczu gorliwości dwójki mężczyzn. Zaledwie trzy miesiące później Irmilla została żoną Letha. Archibald wierzył, że jego decyzja była słuszna, a nowy małżonek córki nieco ugasi jej jurny temperament. Nikt jednak nie spodziewał się, że przeprowadzka do nowego domu okaże się dla dziewczyny zbawienna. Posiadłość bowiem była ogromna, a Leth jako rozchwytywana osobistość często udawał się w podróż, co otwierało przed dziewczyną wiele możliwości. Irmilla często odmawiała mu swojego towarzystwa pod pretekstem choroby lokomocyjnej. Zostawała w rezydencji i organizowała, słynne już dla podziemia artystycznego Soralu, wieczorki ze sztuką. W zamyśle miały one służyć wspólnemu szlifowaniu umiejętności, wymianą spostrzeżeń i rozwijającej dyskusji na tematy istotne dla arstokracji takie jak polityka, religia czy historia. W praktyce jednak spotkania te kończyły się wielką zbiorową orgią od której drżały mury posiadłości. I choć każdy ze służby zdawał sobie sprawę z rozpustności Irmillii tak nikt nie odważył się zaryzykować doniesieniem na nią mężowi. Dziewczyna bowiem dobrze się zabezpieczyła i nim wdrożyła swoje plany w życie poświęciła kilka miesięcy na dokładne przyjrzenie się służbie. W ręku trzymała informacje zamykające usta niejednemu oddanemu słudze, przez co czuła się bezkarna i wolna, jak nigdy wcześniej. Gdy Leth wracał do domu Irmilla ponownie wchodziła w rolę żony i choć żywiła chłodny dystans względem niego, tak on nigdy nie nabrał podejrzeń względem wierności żony. Za godne źródło informacji uważał swoją służbę, która nigdy nie powiedziała mu prawdy w obawie przed zemstą. Mijały lata, a Irmilla wciąż organizowała spotkania artystów, a w innych dniach tygodnia gościła na różnych bankietach i korzystała z uciech życia. Wszystko do momentu, aż raz podczas wieczoru artystycznego posiadłość odwiedziła pewna tajemnicza kobieta, znacznie starsza od Irmillii, ale dorównująca jej pięknem. Okazało się, że była to czarodziejka imieniem Delalie, dobra przyjaciółka Letha w którym była szczerze zakochana od najmłodszych lat. Przybyła do rezydencji z pretensjami względem Irmillii, która dzień wcześniej spędziła noc z siostrzeńcem czarodziejki. Młodzieniec zakochał się w młodej arystokratce bez pamięci, a gdy tylko Delalia się o tym dowiedziała natychmiast postanowiła zobaczyć się z niewierną żoną swojego ukochanego. Okoliczności w jakich zastała Irmille wprawił ją w prawdziwą furię. Wiedziona emocjami rzuciła na Irmille klątwę. Ostatnim co udało się zobaczyć dziewczynie był widok zza tarasowego okna, majaczące w oddali, rozciągające się nad cieśniną Vareal wulkany Sori-Andu. Irmilla chwilę po zamknięciu oczu dołączyła do tej mrocznej korony szczytów.

Informacje dodatkowe

Wokół wulkanu rozciąga się przygnębiająca aura smutku i rozpaczy. Mieszkańcy wierzą, że Irmilla zaklęta w wulkanicznej skale nigdy nie pogodziła się ze swoim losem. Zawsze w okolicach Miesiąca Pawia ze szczeliny przypominającej usta tryskają ogromne ilości lawy, a ziemia nieopodal wulkanów drży. Mówi się wtedy, że dziewczyna upomina się o zemstę na czarodzieje Delalie, która zaraz po rzuceniu zaklęcia uciekła z miasta. Wielu próbowało jej szukać, w tym Leth i Archibald jednak słuch po czarodzieje zaginął.

Wielu mieszkańców nie współczuło Irmillii jej tragicznego końca, uważając że dostała to na co zasłużyła. Jednak ekstrawagancka grupa artystów, którzy brali udział w jej Wieczorkach Sztuki postanowiła podtrzymać rozpoczętą przez nią tradycję. W każdą untrię (czwarty dzień tygodnia) realizują tajne spotkania towarzyskie, podczas których odbywają się wystawy sztuki, warsztaty malarskie i bankiety.

Krainy
Krainy Geograficzne	Daleka Północ - Góry Dasso - Góry Druidów - Góry Ksiezycowe - Jadeitowe Wybrzeże - Las Driad - Morze Cienia - Mroczne Doliny - Nizina Arkadyjska - Ocean Jadeitów - Opuszczone Królestwo - Pustynia Nanher- Równiny Andurii - Równina Drivii- Równina Magenar - Równina Maurat - Równiny Theryjskie - Szepczący Las - Szczyty Fellarionu - Śnieżny Las - Lasy Eriantur - Wybrzeże Cienia - Wielka Pustynia Słońca - Wulkany Sori-Andu - Wyspa Syren
Regiony Naturalne	Astra i Luna - Czarna Puszcza - Dolina Umarłych - Jezioro Czarodziejek - Lisie Wodospady - Łzy Rapsodii - Wierzbowy Gaj - Tęczowe Jeziora
Tajemnicze Miejsca	Drzewo Jutrzenki - Drzewo Świata - Drzewo Zmierzchu - Hurma Dotkniętych - Klasztor Mrocznych Sekretów - Kryształowe Groty - Ogrody Edenu - Piaski Czasu - Ruiny Nemerii - Świątynia Deszczu - Świątynia Węży - Twierdza Czarodziejów - Zamek Czarodziejek - Zatopione Miasto
Plany Zewnętrzne	Otchłań - Niebiosa - Piekło