Szepczący Las
Opis ogólny
Szepczący Las – kompleks leśny położony w samym centrum Środkowej Alaranii, obejmujący sobą obszar kilku krajów, będący największym skupiskiem leśnych elfów oraz znacznej części naturian na kontynencie. Swoiste „serce” samej Matki Natury oraz miejsce, w którym owa rozpoczęła swój żywot. Utopijna kraina, w której szansa spotkania baśniowej istoty jest ogromna, a każde stworzenie może spodziewać się przyjacielskiego traktowania. Postrzegany przez istoty spoza niego jako odseparowane od reszty świata królestwo marzeń.
Historia
Trudno powiedzieć cokolwiek o początkach Szepczącego Lasu – istoty mogące być świadkami wyrastania pierwszych drzew na tym terenie już od dawna nie żyją, a dla każdej innej fakt istnienia tak prastarego lasu wydaje się czymś równie naturalnym, co codzienne wschody i zachody słońca. Jednakże las ten nie zawsze posiadał swoją obecną nazwę; jego dawna została już zapomniana, lecz w dniach, w których była używana, jego powierzchnia była ponad o połowę mniejsza od tej, którą dziś zajmuje na mapach, ciaśniej przylegając do Gór Dasso oraz rozciągając się jedynie od źródeł Livaru wraz z jego dopływami, aż do okolic dzisiejszej stolicy Kryształowego Królestwa. Za tamtych czasów drzewa osiągały o wiele mniejsze rozmiary, a i ich zagęszczenie nie prezentowało się tak imponująco. Wszystko się zmieniło wraz z rytuałem w Piaskach Czasu.
Uwolniona wówczas energia, która dla większości kontynentu oraz żyjących na niej istnień objawiła się jako niszczycielska, w przypadku owej puszczy okazała się niezwykle życiodajną. Jej fala, która prześlizgnęła się poprzez Góry Dasso, spłynęła z ich stoku na las, a rosnące w nim drzewa wchłonęły w siebie potężną dawkę magii, która to nie tylko doprowadziła do znacznego wzmocnienia ich, ale także poprzez ich korzenie przeniknęła do ziemi.
Szepczący Las okazał się jednym z pierwszych przystanków elfów, gdy te powracały do stron ich przodków. Część z nich powędrowała dalej, odnajdując swój dom w innym miejscu, lecz spora ich grupa postanowiła zatrzymać się właśnie tutaj, tworząc odmianę leśnych elfów, która z czasem także rozrosła się na tyle, aby być obecną i poza granicami rodzinnej puszczy. Naturianie przyjęli gości z radością, pomagając im wznieść Adrion oraz Kryształowe Królestwo, choć w przypadku tego pierwszego ich pomoc była znacznie większa. W późniejszym czasie powstało jeszcze Danae, a jeszcze później w obszar Szepczącego Lasu zostało włączone ludzkie miasto Menaos, co skutkowało napływem do niego elfich osadników. Stało się tak w wyniku rozrastania się puszczy.
Tchnięty duchem Matki Natury las albowiem nie miał zamiaru ustać w swych wcześniejszych granicach i powoli, ale pewnie poszerzał swój zasięg – tym sprawniej, że naturianie skutecznie tępili próby większych jego wycinek, a ludzka ręka dewastowała go tak mało, że mógł w spokoju się rozwijać. Dziś wypełnia całą dolinę Gór Dasso, a i wciąż się rozrasta – na tyle wolno, aby w ciągu jednego ludzkiego pokolenia nie można było odczuć tej subtelnej zmiany, ale istoty długowieczne są w stanie zaobserwować ów proces. Zdecydowanie jednak nie jest to coś, co groziłoby szybkim zawładnięciem całej Środkowej Alaranii przez puszczę w ciągu nawet kilkunastu tysiącleci.
Geografia
W Szepczącym Lesie, położonym w głębi lądu, wpływ morza jest ograniczony, dlatego występuje stosunkowo wysoka dzienna amplituda powietrza; dni są znacznie cieplejsze od nocy, choć nie jest to gigantyczna różnica. Poprzez swoje położenie na tuż u stóp Gór Dasso, na jej nawietrznej stronie, sprawia, iż w dolinie tej można uraczyć znaczne ilości opadów, jednak nie na tyle wielkie, aby umiarkowany klimat Środkowej Alaranii został w tym miejscu znacząco zmieniony. Opady deszczu nie są także na tyle duże, aby powodować wymywanie nadzwyczaj bogatej w składniki odżywcze gleby, która to w tej okolicy zdaje się być najżyźniejszą na terenie całego kontynentu – zarówno z aspektów przyrodniczych, jak i przez opiekuńczą obecność Matki Natury, wzmacniając cały ekosystem oraz tym samym przyspieszając proces powstawania grubej próchniczej warstwy gleby. Pomimo tego, że deszcz pada często oraz silnie, to rzadko kiedy da się w lesie uraczyć złą pogodę. Nawet podczas obfitych opadów chmury nie zasłaniają słońca, które to wciąż oświeca swoje dzieci, a niebo przynosi roślinom zarówno promienie słoneczne, jak i tak potrzebną wodę. Szczególnie duże opady można zaobserwować u podnóży Gór Dasso, czasem nawet skutkują one niewielkimi powodziami, tworząc tymczasowe rzeki bez koryta, ale zwarta roślinność puszczy sprawia, że jest to problem krótkotrwały oraz lokalny, skutecznie pochłaniając nadmiar wody. Powietrze w Szepczącym Lasie odznacza się wyjątkowymi właściwościami; nawet ono zdaje się pełne życia, a oddychanie nim jest nadzwyczaj zdrowe dla organizmu, zarówno sprzyjające leczeniu chorób, jak i kajając zakłopotany umysł; czy jest to magia, czy też po prostu konsekwencja tak potężnej flory, trudno określić.
Fauna i flora
Cały teren Szepczącego Lasu jest kompleksem leśnym, składającym się z najróżniejszego rodzaju drzew występujących na terenie Środkowej Alaranii; dominują jednak te charakterystyczne dla klimatu umiarkowanego, choć osiągając rozmiary oraz kondycję nadzwyczajne, niemożliwe do zaobserwowania nigdzie indziej. Choć jest lasem mieszanym, to wyraźnie przejawia się dominacja drzew liściastych, szczególnie na terenach położonych na zachód od Anibii. Na wschodzie prastarej puszczy odsetek drzew iglastych jest znacznie większy. W piętrowym układzie roślinności można odnaleźć praktycznie każdy jej rodzaj – ten potrzebujący dużo światła oraz ów miłujący cień, ten wymagający wiele wody oraz ów preferujący suchy teren. Oprócz jednak możliwości uraczenia tu flory znanej z całego niemal kontynentu, całkiem spora jest także szansa na odnalezienie endemitów. Zarówno niezwykłe warunki przyrodnicze, obecność Matki Natury, jak i działalność inteligentnych istot, tak blisko z nią związanych sprawiły, że w Szepczącym Lesie pojawiły się rośliny, których próżno szukać gdziekolwiek indziej – często przepełnione są magią bądź też posiadają wyjątkowe właściwości, szczególnie dla zielarzy czy alchemików. Wiele spośród z nich stało się przedmiotem baśni czy legend, szczególnie w krajach będących sąsiadami prastarej puszczy. Czasem można także odnieść wrażenie, że poprzez tak bliską egzystencję ze świadomymi istotami, niektóre spośród roślin zaczęły przejawiać pewną inteligencję oraz świadomość swoich działań.
W kwestii zwierząt sprawy wyglądają jeszcze niezwyklej; sprzyjająca flora sprawiła, że dom chętnie szukają tutaj rozmaite gatunki, także i te rzadko spotykane w innych miejscach Alaranii, chyba że w mitycznych oraz baśniowych opowiadaniach. Pegazy czy jednorożce nie stanowią tutaj aż tak niespotykanego widoku. Choć można tu spotkać przeważającą liczbę gatunków zwierząt ze Środkowej Alaranii, to różnią się w jednym względzie od swoich krewnych – są znacznie łagodniejsze, szczególnie dla inteligentnych istot. Choć wciąż pozostają zwierzętami, a czasami nawet dzikimi bestiami, to szansa, że jakieś zwierzę samo z siebie zaatakuje człowieka czy elfa, jest tutaj minimalna. Zwierzęta także przejawiają znacznie większe pokłady inteligencji od stworzeń z innych stron świata, żyjąc w zgodzie z Lasem oraz jego mieszkańcami.
Mieszkańcy
Populacja Szepczącego Lasu w przeważającym stopniu składa się z leśnych elfów oraz różnorakiego rodzaju naturian, w szczególności driad, nimf, centaurów, satyrów i krydian. Stosunkowo dużo także występuje tutaj jeleniołaków, stworzonych bezpośrednio przez Matkę Naturę. O ile naturianie oraz jeleniołaki byli tutaj już od czasów bliskich katastrofy czasu i jest ich to bezpośrednia, pierwotna ojczyzna, o tyle elfy stanowią tutaj przybyszy, którzy zaadaptowali się do środowiska na tyle, aby móc go nazywać swoim domem i od wieków go zamieszkują. Jedynie naprawdę przedwieczne istoty mogłyby wciąż postrzegać ich jako gości. Rodzajem owych mogą być ludzcy druidzi – ci spośród swojej rasy, którzy nadzwyczaj umiłowali Matkę Naturę i mogą liczyć na odwzajemnione uczucie. O ile jednak w innych miejscach Alaranii często są skazani na życie we własnych społecznościach, o tyle w puszczy są mile widziani w każdym mieście czy grupie, gdyż wszędzie są wśród swoich.
Teren Szepczącego Lasu politycznie przynależy do trzech elfich królestw – Adrionu, Kryształowego Królestwa oraz Danae – i jednego państwa założonego przez ludzi i w dalszym ciągu przez nich rządzonego, lecz w znacznym stopniu zamieszkanego przez elfy, które to żyją ze swoimi dalekimi krewnymi we względnej harmonii. Adrion to jedno z najstarszych miast leśnych elfów oraz w największym stopniu oddające ich ducha; tutaj długousi mieszkańcy lasu żyją w zupełnej zgodzie nie tylko ze swoimi naturiańskimi braćmi oraz siostrami, ale i z leśnymi stworzeniami, które to w tej części Szepczącego Lasu – a najprawdopodobniej i całej Łuski – wykazują się największym rozumem oraz stopniem świadomości siebie i świata. Są też dosyć pacyfistyczne, przejawiając swoją zwierzęcą naturę jedynie w szczególnych, jednostkowych przypadkach. Kryształowe Królestwo znacząco się w tym aspekcie różni; choć jego mieszkańcy także posiadają specyficzną więź z przyrodą, roślinami oraz zwierzętami, to nie jest ona tak silna, bądź też nie ujawnia się w aż tak wielkim stopniu. Elfy zamieszkujące Królestwo w znacznie większym stopniu skupiły się na oddaniu chwały swojej rasy, utraconej w wyniku kataklizmu. O ile Adrion wtapia się wręcz w Las, to ich miasto jest wielką perłą, wyróżniającą się niczym diament wyrzucony na plażę. Niektórzy widzą w tym dumę, niektórzy pychę. Elfy z Kryształowego Królestwa są najbardziej wyniosłymi spośród leśnych elfów i można po nich dostrzec pewne objawy wynoszenia się ponad inne rasy, jednak w bardzo niewielkim stopniu oraz dosyć rzadko.
Danae jest miastem powstałym w późniejszym okresie i stanowi swoisty kompromis pomiędzy sposobami bycia pozostałych dwóch elfich królestw. Nie dorównuje jednością z naturą Adrionowi – budowle wyraźnie oddzielone są od kompleksu leśnego – ale nie stara się także się tak wyróżniać, jak Kryształowe Królestwo. Państwo obejmuje sobą największe złoża kruszców w Szepczącym Lesie, szczególnie złota – skąd pochodzą jego barwy. Według ludzi uważane jest za elfie królestwo, w którym najłatwiej jest się im odnaleźć; elfia odmienność jest tutaj na tyle zharmonizowana, że nie przytłacza ani niezwykłą architekturą, ani nadzwyczajnym sposobem bycia mieszkańców. Menaos to miasto wyjątkowe – wzniesione przez ludzi, przeżywające wiele zmian oraz przebudowań, zagarnięte przez rozrastający się Szepczący Las, zalane elfimi osadnikami, przeżywające kryzys z tym związany, który jednak zakończył się pokojowo i dziś zarówno ludzie, jak i elfy żyją ze sobą w pokoju, coraz bardziej zbliżając się do siebie. W mieście wciąż można znaleźć grupy izolujące się z obydwu stron, lecz małżeństwa elficko-ludzkie są coraz częstsze, a i wzajemna akceptacja wzrasta. Rodzina królewska od kilku pokoleń realizuję politykę harmonicznego, wspólnego rozwoju, dzięki czemu miasto korzysta z najlepszych cech zarówno ludzi, jak i elfów. Dochodzi wciąż do konfliktów na tle rasowym, lecz są powodowane przez mniejszości i dzięki królewskich interwencji z reguły kończą się szybko.
Krainy
Szepczący Las posiada wiele niezwykłych miejsc, zdających się być wyrwanymi z baśni. Do szczególnych, słynniejszych należą:
Wrzosowa Polana - Wyjątkowa, dosyć obszerna polana porośnięta wrzosami, otoczona jodłami większymi niż większość budynków wznoszonych przez ludzi. Leży na skrzyżowaniu ścieżek, nienaniesionych na żadną mapę, lecz znanych każdemu mieszkańcowi Szepczącego Lasu. Można tutaj spotkać praktycznie każde stworzenie związane z Naturą. Geneza jej powstania nie leży jednak w rękach żadnego naturiania, a aniołów, które to właśnie tutaj ukrywały się w chwilach potrzeby – ponoć żadna istota ze złymi zamiarami nie jest w stanie odnaleźć drogi do tego miejsca. Czy jest w tym ziarno prawdy trudno stwierdzić, ale faktem jest, że wszyscy, którzy spotykają się na Polanie, są dla siebie nadzwyczaj przyjaźni – czy to przez ich własną naturę, czy też niezwykłą atmosferę tej okolicy. Podróżujący przez Szepczący Las często wymieniają się tutaj wieściami, poradami – rozmowy z nieznajomym o swoim życiu wydają się tutaj nadzwyczaj powszechne oraz naturalne. Jeżeli chce się odpocząć, odzyskać wiarę w ludzkość czy też spojrzeć na sprawy z przeszłości innymi, to właśnie tutaj powinieneś się udać.
Smocze Pieczary - Obszar znany, lecz nieszczególnie zbadany, stanowiący wielką tajemnicę, której towarzyszy cała rzesza mniejszych. Ogromny system korytarzy i jaskiń ciągnących się w głąb ziemi – nikt nie jest w stanie stwierdzić, jaką głębokość osiągają, ale podejrzenia mówią o gigantycznych liczbach. Zamieszkiwane oraz najprawdopodobniej stworzone przez Smoki Ziemi – inteligentne oraz przyjazne stworzenia, posiadające jednak wiele tajemnic, którymi nie są aż tak skore dzielić się z innymi istotami. Wedle legend żyją tam aż od zakończenia wielkiej smoczej wojny, są tymi smokami, które to nie chciały mieszać się w niszczący konflikt i odizolowały się pod ziemią, tworząc własną społeczność i żyjąc tam dziesiątki tysięcy lat – miałoby to wyjaśniać, dlaczego tak trzymają się swoich sekretów – z obawy, aby niszczycielska wiedza nie została ponownie wykorzystana. Dodatkowo na prawdopodobny tej teorii przemawia fakt, że są to jedyne smoki zdolne tworzyć ze sobą pokojowe społeczności. Korzystając ze zmian form, budują sobie zarówno pieczary, jak i domy podobne do ras śmiertelnych, choć o wiele bardziej niezwykłe. Mają swoje biblioteki, ogrody, skarbce, a zawartość każdego z nich może być nadzwyczaj drogocenna.
Kryształowe Jezioro - Największy zbiornik wodny w Szepczącym Lesie oraz drugie co do wielkości jezioro w Środkowej Alarnii, jedno z największych na całym kontynencie. Nazwane tak przez nadzwyczaj czystą wodę, którą zawiera – wielu ludzi myli jego położenie, kojarząc je z Kryształowym Królestwem, ale znajduje się na terenie Danae. Stanowi swoistą oazę ciszy, schronienie oraz wodopój dla różnego rodzaju niezwykłych istot – szczególnie jednorożców oraz pegazów. Na jego brzegach oraz w nim samym można odnaleźć wyjątkowo rzadkie zioła, potrzebujące do wzrostu krystalicznie czystej wody. Otoczone jest murem z drzew, które to pochylają się w jego kierunku, niczym starałyby się sięgnąć ku niemu, tworząc dosyć niezwykły widok.
Wodospad Snów - Szczególnie piękny wodospad, położony na samym pograniczu Szepczącego Lasu, nie tak daleko miasta Menaos. Podobnie jak owo miasto, niegdyś on stanowił dosyć zwyczajne zjawisko, jednak gdy Szepczący Las rozszerzył na niego swoje granice, moc Matki Natury przeniknęła i jego, obdarzając wodę nadzwyczajnymi właściwościami – jej wypicie uspokaja umysł, co często kończy się najspokojniejszym oraz najwspanialszym snem w życiu tego, kto ją skosztował. Dolina rzeki spadającej z wodospadu zamieszkana jest przez wiele zwierząt, stanowi także największe skupisko chochlików, często płatających psikusy stworzeniom w swoim zasięgu – zarówno stałym mieszkańcom doliny, jak i gościom
Kamienny Ołtarz– Tajemnicze miejsce – wielki ołtarz, wzniesiony niewątpliwie w bardzo odległych tysiącleciach. Nie wiadomo kto go zbudował ani w jaki sposób, ale każdy posiadający zmysł magiczny potrafi wyczuć tutaj nadzwyczajne pokłady magii – właśnie tutaj ponoć rytuały mogą przynieść największe skutki, ale ogrom mocy, którą można przywołać, ma także być niebezpieczny oraz łatwy do wyrwania się spod kontroli. Niełatwo tutaj dostrzec, gdyż droga jest nadzwyczaj trudna, a zdaje się czasami, że nawet wspomagana zwodniczą magią, choć tej nikt nie potrafi przyuważyć. Niektórzy twierdzą, że sama Natura nie chce, aby ktokolwiek odwiedzał ten teren. Większość informacji o nim stanowią legendy oraz spekulacje, więc jest naprawdę twardym orzechem do zgryzienia dla badaczy. Jego lokalizacja nie jest znana, gdyż różne opowieści są ze sobą sprzeczne.
Polana Wróżek– Nikt tak naprawdę nie jest w stanie powiedzieć, gdzie znajduje się polana - jej położenie zdaje się zmieniać w nieprzewidywalny sposób, ale jest to najpewniej jedynie ochronne działanie Matki Natury. Wstęp tutaj mają głównie wróżki, a także pojedyncze stworzenia, wybrane przez nie oraz godne zaufania. Właśnie tutaj udają się wszystkie ciężarne wróżki, aby urodzić dziecko – gdy jest to wróżka, zostaje ona tutaj oraz dorasta, ucząc się tego, jak pomaga się innym stworzeniom. Każdy poród odbywa się w rodni – centrum wielkiego drzewa wznoszącego się w centrum polany, stanowiącego dom dla każdej z wróżek. Miejsce to jest nadzwyczaj spokojne, odizolowane od reszty świata.
