Alchemia

Alchemia to dziedzina z pogranicza magii i nauki, w uproszczony sposób definiowana jako chemia angażująca w swoich przemianach również właściwości magiczne substancji, a nie tylko fizykochemiczne. Wbrew przypuszczeniom osoba parająca się tą sztuką nie musi mieć wcale wykształcenia magicznego, gdyż jest to przedmiot wykładany zarówno na uczelniach magicznych, jak i politechnicznych, choć w dawnych czasach była ona klasyfikowana jako dziedzina magii.

Efektem pracy alchemików są wszelakie magiczne eliksiry, maści, ale również modyfikowane alchemiczne rośliny, jedzenie czy nawet substancje stanowiące przedmioty codziennego użytku, jak na przykład paliwa do lamp. Alchemiczne specyfiki znajdują zastosowanie przede wszystkim w medycynie, ale również w rolnictwie (transmutowane nawozy i ziarna), sztuce (magiczne barwniki), budownictwie (specjalistyczne zaprawy oraz szkła), no i oczywiście stanowią one bardzo pożądane wyposażenie wśród poszukiwaczy przygód. Poza tym legendarnymi substancjami poszukiwanymi przez większość alchemików jest dający nieśmiertelność kamień filozoficzny, panaceum (lekarstwo na wszelkie choroby) oraz sposób przemiany ołowiu w złoto.

W Środkowej Alaranii istnieje około tuzina znanych szerszej publiczności szkół alchemicznych oraz niezliczona ilość ich wariancji. Poniżej przedstawiono kilka z nich.

Stara szkoła południowa

Opis ogólny

Jedna z najstarszych szkół alchemicznych w Alaranii, niezwykle popularna ze względu na to, iż mogą ją praktykować osoby nieposiadające wykształcenia i zdolności magicznych. Powstała prawdopodobnie w jednym z miast Jadeitowego Wybrzeża i do tej pory jest najczęściej praktykowaną szkołą alchemiczną na południe od Gór Dasso. Głównymi założeniami szkoły południowej jest wykorzystywanie energii magicznej pobieranej z otoczenia, w połączeniu z operowaniem na pięciu żywiołach, którymi są: woda, ogień, powietrze, ziemia oraz metal. Rygorystyczne wymogi warunków przeprowadzania przemian, powiązane z fazami księżyca i porami roku, są ściśle powiązane ze zmianami natężenia energii w przestrzeni. Magia w momencie transmutowania zostaje przepuszczona przez krąg transmutacyjny i jednocześnie zostaje nią wysycony przedmiot znajdujący się w kręgu. Oprócz wykorzystania kręgów stara szkoła południowa bazuje na klasycznych chemicznych reakcjach i powszechnie znanych alchemicznych odczynnikach i zależnościach.

Kręgi

Kręgi transmutacyjne charakterystyczne dla starej szkoły południowej tworzy się zgodnie ze ściśle określonymi regułami i z wykorzystaniem konkretnych znaków i sekwencji symboli. Podstawowe szkielety kręgów powstają w oparciu o pięć symboli żywiołów.

Symboli nie można nanosić w sposób losowy, gdyż obowiązują ścisłe zależności między ich wzajemnym położeniem a prawidłowym przepływem energii przez krąg. Symbole tego samego elementu nie mogą być w stosunku do siebie symetryczne, konieczny jest ich obrót względem środka kręgu o odpowiedni kąt, w zależności od rozpatrywanego symbolu i tak: element powietrza rysuje się naprzemiennie poziomo i pionowo, element ziemi obraca się o jedną czwartą koła, a symbole metalu i ognia obraca się o kąt powstały przez podzielenie okręgu przez ogólną liczbę symboli w kręgu. Kierunek obrotu zależy od efektu, jaki chce się uzyskać - obracając w prawo uzyskuje się wzbudzenie, zaś w lewo - wygaszenie (tzw. symbole odwrotne). Istotna jest również kolejność rysowania symboli. Zawsze należy zacząć od symbolu substancji, którą się transmutuje oraz zamknąć krąg symbolem substancji wyjściowej, przykładowo transmutując wodę w wino skrajnymi symbolami będą dwa koła, zaś podczas skraplania gazu zaczyna się od linii i kończy na kole. Kolejność elementów wewnętrznych jest uzależniona od rodzaju przeprowadzanego eksperymentu.

Szkielet kręgu w większości przypadków jest wzbogacany tzw. symbolami pomocniczymi. Umiejscawia się je na krawędziach symboli szkieletu, a w skomplikowanych eksperymentach również w wolnych przestrzeniach pomiędzy, wtedy jednak ich położenia dobiera się eksperymentalnie.

Należy pamiętać, iż energia przepływa jedynie przez całkowicie domknięte kręgi - symbole szkieletowe nie mogą być przerwane, w przeciwnym razie krąg pozostanie nieaktywny (gdy wszystkie elementy pozostaną niedomknięte), bądź przepływ energii zostanie zakłócony, co stanowi częstą przyczynę wypadków. Istnieją eksperymenty, w których przepływ energii reguluje się ręcznie, wtedy należy zacząć od niedomkniętych symboli i w odpowiednim momencie domykać kolejne elementy.

Podczas tworzenia kręgów należy brać pod uwagę aspekt numerologiczny: wskazane jest, by symbole elementarne występowały parzyście - wliczając w to symbole odwrócone - gdyż im więcej nieparzystych liczb opisuje krąg, tym bardziej jest on niestabilny. Istotne jest również, by cały krąg rysować bez poprawek, na czystej powierzchni, gdyż wszelkie symbole nienależące do kręgu a znajdujące się w jego zasięgu prowadzą do jego destabilizacji bądź dezaktywacji. Zasięg kręgu określa się jako dwukrotność jego najdłuższej przekątnej.

W szczególnych przypadkach, do których zaliczają się głównie przemiany wysokoenergetyczne lub wysoce niestabilne, należy zwracać uwagę na podłoże, na którym znajduje się krąg, oraz na substancję, którą został on narysowany. Najtrwalsze kręgi są rysowane na kamieniu metalowymi rylcami (głównie srebrnymi), z reguły jednak wystarczy zwykły papier i węglowy rysik bądź atrament w zależności od indywidualnych upodobań alchemika.

Symbole

W szkole południowej korzysta się z teorii mówiącej o istnieniu pięciu żywiołów, którym przypisano następujące symbole:

• powietrze - linia,
• woda - okrąg,
• ogień - trójkąt,
• ziemia - kwadrat,
• metal - gwiazda pięcioramienna.

Oprócz nich istnieje szereg symboli pomocniczych służących precyzyjniejszym operacjom na energii magicznej. Są to piktogramy odpowiadające m.in. znanym pierwiastkom, kwartom księżyca czy niektórym roślinom, ale również zwykłe liczby czy litery. Podzielono je na pięć głównych grup ze względu na żywioły, a wewnątrz nich na trzy podgrupy, ogólnie określane jako symbole życia, śmierci oraz neutralne, chociaż w każdej grupie noszą one inne nazwy, np. podgrupy metalu to złoto, rtęć oraz miedź. Znajomość przynależności symboli jest bardzo istotna, gdyż grupy oddziałują między sobą, niektóre z nich się wzmacniają, a inne osłabiają, jeszcze inne gdy występują razem mogą prowadzić do destabilizacji kręgu.

Słowniki symboli są powszechnie dostępne w większości księgarń i bibliotek Alaranii.

Nowa szkoła południowa

Jak sama nazwa wskazuje, nowa szkoła południowa to relatywnie nowy twór, który nie ma jeszcze zbyt licznej rzeszy zwolenników i nadal wymaga skrupulatnego rozpisania swoich założeń. W stosunku do starej szkoły nowa zachowała niezależność od umiejętności magicznych alchemika, wprowadziła jednak nowy podział symboli nawiązujący do kręgów i dziedzin magii. Nadal trwają badania nad przynależnością poszczególnych substancji do stworzonych grup oraz nad wzajemnym ich oddziaływaniem na siebie.

Szkoła Laure Alda

Opis ogólny

Najstarsza alarańska szkoła alchemii stworzona przez elfy i wywodząca się jeszcze z czasów, gdy stanowiła jedynie dziedzinę magii, a nie osobną naukę. Pierwsza siedziba tej szkoły wedle różnych źródeł znajdowała się w Adrionie bądź Menaos.

Osoby podejmujące naukę w tym miejscu na wstępie musiały wykazać się silnie rozwiniętym zmysłem magicznym, mile widziane były również znajomości podstaw czarowania i umiejętność stosowania rozkazów. Osoby nie posiadające talentu do magii nie były w stanie nasycić mikstur energią niezbędną do wywołania przemian. W przypadku tejże szkoły mówi się, że bazuje ona na dwóch filarach. Tak jak szkoły południowe polegają na naturalnym podziale dyktowanym przez żywioły i koło życia, tak szkoła Laure Alda opiera się na matematyce i potencjale magicznym alchemika.

Numerologia

Mikstury alchemiczne wymagają konkretnej ilości składników i ich indywidualnego przetworzenia, aby osiągnęły potencjał niezbędny do przemiany. W szkole Laure Alda potencjał wyznaczany jest przy pomocy liczb, a zapis eksperymentów przypomina równanie matematyczne.

Każdy materiał, który może wziąć udział w przemianie, posiada swój potencjał spoczynkowy czy też według niektórych tłumaczeń: pierwotny. Potencjał ten wyrażany jest w postaci liczb dodatnich i osiąga wartości od zera do (teoretycznie) nieskończoności, w praktyce jednak substancje i mieszaniny, których potencjał przekroczy 1100 jednostek są wysoce niestabilne i szybko ulegają destrukcji jeśli nie są nieustannie stabilizowane energią dostarczaną z zewnątrz, zaś przedział 520-1100 cechuje wysoka wrażliwość na wahania potencjałów, przez co są to eksperymenty wysokiego ryzyka, lecz gotowy produkt cechuje stabilność energetyczna umożliwiająca bezpieczne korzystanie z wytworzonej substancji - przykładem tego typu tworu alchemicznego jest marmur słoneczny.

Jest to potencjał, który można zmieniać poprzez różne reakcje, indywidualne dla każdej substancji. Potencjał mieszaniny wyrażany jest w postaci sumy poszczególnych jej składników, gdyż sam kontakt dwóch substancji nie zmienia ich potencjału, a dopiero wprowadzenia dodatkowego czynnika zewnętrznego w postaci energii kinetycznej (mieszanie, potrząsanie), cieplnej (gotowanie, ale również chłodzenie), itp. Dodatkowym czynnikiem w równaniu jest potencjał magiczny alchemika.

Magia

Przemiany w przypadku tej szkoły magii nie zachodzą w sposób samorzutny, z wykorzystaniem energii pochodzącej z natury, a są całkowicie zależne od magii alchemika, który przy pomocy zaklęć kontroluje przemiany materii. Dzięki temu eksperymenty nie są zależne od naturalnych cyklów natury i można je przeprowadzać przy dowolnych warunkach zewnętrznych, bazując jedynie na umiejętnościach maga. Jeśli chodzi o dziedziny zaklęć, te są wyjątkowo różnorodne, zależne od rodzaju przemiany, większość wywodzi się jednak z dziedziny struktury oraz z kręgu żywiołów. Najbardziej pożądanym sposobem rzucania zaklęć w tym przypadku są rozkazy, a najmniej inkantacje, gdyż wymagane jest od alchemika, aby w trakcie eksperymentów mógł pracować z narzędziami oburącz.

Czary wykorzystywane przez alchemików Laure Alda często są opisywane jako klej, który scala energie poszczególnych składników mikstur, ale również może nadać im nową formę, zwiększając bądź zmniejszając finalny potencjał, aby uzyskać pożądany efekt. Dzięki temu czystość składników oraz precyzja ich odmierzania nie gra tak istotnej roli, gdyż niewielkie zaniedbania powstałe na etapie prostych prac chemicznych można nadrobić przy pomocy magii.