Nole'ara

Nole'ara
Lokalizacja	Równiny Theryjskie
Typ	Region leśny

Opis

Nole'ara nie jest de facto odrębnym bytem posiadającym wszelkie prawa, jakimi powinno się cieszyć nowoczesne państwo. Stanowi zaś fragment terytorium Karnsteinu tak różniący się od Macierzy, iż zasługuje na szerszy aniżeli wzmianka w przewodnikach dla obieżyświatów opis. Cały niemal region porasta olbrzymia połać lasu praktycznie niezmienionego w wyniku działań cywilizacji ludzi lub elfów, zachowującego przez millennia swój dziki, pierwotny charakter prastarych puszcz, które stanowiły element środowiska zamieszkiwanego przez wczesnych Przodków, a może jeszcze dawniejszych antenatów. Niewiele jednak brakowało, by ów bezcenny ekosystem bezpowrotnie przepadł pod toporami margrabiów z najdalej na zachód wysuniętych przyczółków wpływów Demary.

Las wbrew pozorom także nadaje się do stworzenia rozwiniętej cywilizacji dysponującej czymś więcej aniżeli tylko prymitywnym zestawem składającym się z ognia, łuku i włóczni czy oszczepu. Oczywiście, jeśli da się zamieszkującym go istotom rozumnym odpowiednio dużo czasu lub środków na osiągnięcie powyższego celu. Tak też się stało w przypadku Nole'ara. Bogactwo pierwotnej, niemal nietkniętej przez topór tak zwanego postępu puszczy wraz z bliskością kupieckiego Vaerren złożyły się na unikatowy charakter tworzącej się społeczności Duchów Lasu. Ich budynki -zarówno mieszkalne, jak i użytkowe- przypominają zawieszone wśród koron drzew lub przymocowane do wysokich cokołów bądź pali kopuły tudzież struktury podobne do plastrów wosku. Wszystkie rasy, które współtworzą ten powstający jeszcze naród, używają lokalnych materiałów budowlanych: drewna, żyjącego tworzywa, mchów oraz porostów do większego magazynowania ciepła we wnętrzach i niekiedy szkła. Zazwyczaj poszczególne komory połączone są ze sobą walcowatymi tunelami lub linowymi mostami. Zamożniejsi mieszkańcy stawiają kilkukondygnacyjne domy, jednakże liczba pięter bardzo rzadko dochodzi do pięciu. Na poziomie gruntu tworzone są tylko pomieszczenia gospodarcze i takie, w których bytują zwierzęta hodowlane. Wszystko jest -a jakże by inaczej- wtopione w prastary las i doskonale zgrane z jego kolorytem.

Nawet taka połać ziemi jak las może być interesująca dla potencjalnego najeźdźcy, gdyż liście drzew będą bardziej zielone po przeciwnej stronie granicy, a człowiek jest tylko człowiekiem. W związku z tym rasy, którym przyszło żyć w Nole'ara, zorganizowały całkiem nielichą armię, by skutecznie przepędzić agresora. W jej skład której wchodzą oddziały piesze i kawaleryjskie, nie wytworzył się zwyczaj używania machin oblężniczych.

Wszelki Duch to unikatowa dla regionu jazda, dosiadająca kilku gatunków wierzchowców. W zależności od ich rozmiarów można wyróżnić następujące pododdziały: Nagłą Śmierć oraz Widmowe Uderzenie. Pierwsza, ciężka formacja wykorzystuje mastodonty, wielkie leniwce naziemne (określane przez miejscowych jako saev’dearmh) oraz olbrzymie nielotne ptaki, zwane mamutakami. Druga zaś grupa jeźdźców stanowi lekką kawalerię właściwą. Łucznicy i lansjerzy ujeżdżają bowiem oswojone tarpany leśne.

Straż Leśna składa się głównie z pieszych łuczników, rzadko można w niej spotkać kuszników bądź strzelców wyposażonych w hałaśniki pozyskane z Vaerren. Formacja ta pełni także funkcję konwencjonalnego zwiadu.

Lokalizacja

Centralnym, a zarazem najwyższym punktem Nole'ara jest tak zwane Wzgórze Cisów (Seidd Taexinn). Rosną na nim ponoć najstarsze drzewa regionu, a może nawet całej połaci składającej się na Szepczący Las. Cis od zarania dziejów wykorzystywany był do wyrobu łuków i kusz, dlatego gdzie indziej został przetrzebiony i funkcjonuje niemal wyłącznie jako roślina ozdobna. Wzgórze porośnięte jest w przeważającej większości cisem właśnie, chociaż można tam też spotkać dęby, buki, kasztany czy tulipanowce, a w podszycie dominuje jałowiec, sumak i czarny bez. Rozłożyste korony wiekowych drzew stały się swego rodzaju stolicą nowo powstałego regionu Księstwa. Dzięki kształtowaniu roślinności, którym dysponują driady, budynki mieszkalne i użytkowe wkomponowane zostały w leśny krajobraz, ba, stanowią jego nieodzowną część. Powstały w ten sposób kompleks stołeczny składa się z różnej wielkości budowli przypominających kształtem plaster wosku bądź miodu połączonych ze sobą walcowatymi tunelami lub rzadziej mostami linowymi. Niemal każdy element konstrukcji zbudowany jest z drewna bądź częściej magicznie zmienionych tkanek roślin, zwanych przez miejscowych żyjącym tworzywem, mieszkańcy Macierzy ukuli termin dykcica (materiał wydawał im się czymś pomiędzy drewnem/tarcicą a dyktą) lub rzadziej dykta leśna. Materiał ów jest praktycznie niepalny, odporny na warunki środowiska, nie rozkładają go też grzyby. Świetnie trzyma ciepło, chroniąc mieszkańców przed wychłodzeniem. Stolica, zbudowana głównie z tego specyficznego surowca jest miejscem pełnym życia, prawdziwą ostoją cywilizacji wśród prastarych kniei pełnych dzikiego zwierza. Stanowi zwornik i centrum komunikacyjne dla jej mniejszych, a w związku z tym nie tak okazałych wersji, które rozsiane są po leśnych ostępach niczym gniazda pszczół.

Nole'ara jest ostoją zwierząt, które na innych obszarach Równin Theryjskich, a może nawet całej Alaranii dawno zostały wytępione lub funkcjonują tylko jako unikaty w menażeriach wielmożów. Mieszkańcy szanują więc to, co otrzymali od Matki Natury i wymogli wprowadzenie ochrony gatunkowej najrzadszych przedstawicieli fauny, natomiast pozostałymi zasobami lasu gospodarują w zrównoważony sposób. Uczestniczą także w restytucji zwierząt, które drzewiej zasiedlały Therię wraz z przyległościami i cieszyły oko pierwszych elfich kolonizatorów tych ziem.

Nole'ara stanowi najdalej na północ wysunięty obszar Karnsteinu, sąsiadujący z Danae i fragmentami Szepczącego Lasu nie przynależnymi do żadnego kraju. Region ten posiada wspólną dla całości Księstwa politykę zagraniczną, uznaje także główną dynastię panującą. Pozostałe kwestie organizacyjne pozostawiono mieszkańcom zwanym Duchami Lasu. Należą do nich głównie driady, elfy oraz nieliczni ludzie, centaury i zmiennokształtni. Nole'ara słynie z następujących dóbr, roślin oraz zwierząt, stanowiących towary eksportowe: łuki kompozytowe, rośliny ozdobne, miód, mastodonty, ich ciosy oraz dzieła z tego surowca, wielkie leniwce, mamutaki, ich pióra i jaja.

Historia

Prastara puszcza, która prawdopodobnie pamięta jeszcze czasy Przodków. Wiele krajów: tak elfów, jak i ludzi, w tym osławione Kryształowe Królestwo, wytworzyło swoją kulturę w oparciu o lasy porastające ich tereny, jednak tylko Nole'ara - społeczność, która w innym środowisku nigdy by nie powstała, można określić Żywym Lasem. Powiada się, że mieszkańcy regionu wymrą, gdy puszczańskie ostępy znikną z ich ziem. Lud i środowisko wzajemnie wpływają na siebie, tworząc sieć delikatnych powiązań wewnątrz swoistego jestestwa, które uczeni nazwali superorganizmem.

Bliskość kupieckiego Vaerren, a co za tym idzie - mnogość dóbr i technologii, o których nie marzyli współcześni uczeni, spowodowała swoisty skok cywilizacyjny tego -wydawać by się mogło- dzikiego regionu. Życie w zgodzie z przyrodą nie musi przecież oznaczać wyrzeczenia się wszystkiego, co z niej nie pochodzi. Vaerreńczycy założyli w Nole'ara sieć faktorii handlowych w celu pozyskania cennych leków, wytworów lokalnego rękodzieła, a przede wszystkim darów lasu. W zamian otrzymano niemożliwe do zdobycia inną drogą dobra i technologie. Utworzyły się szlaki, spajające te na pozór całkowicie odrębne światy.

Informacje dodatkowe

Las jako taki zapewnia położonym w jego pobliżu krajom wiele smakowitych dóbr, po które złem byłoby nie sięgnąć. Nie inaczej jest w przypadku Nole'ara, zwanego niekiedy Żywym Lasem. Prastare knieje dostarczają regionowi dzikiego zwierza, który spożywany jest przez mieszkańców pod postacią tak potraw jednego garnka, jak np. gulasze z miejscowymi grzybami, żurawiną i owocami czarnego bzu oraz pieczeni prosto znad ognia lub ziemno-kamiennego pieca. Dziczyzna służy także jako surowiec do produkcji wykwintnych wędlin i suszu, który traktowany jest jak prowiant na tak zwane chude lata. Mieszkańcy Nole'ara udomowili bytujące w lesie żubry, które półdziko pasą się w cieniu drzew. Mleko tych zwierząt wykorzystywane jest do wyrobu fermentowanych napojów - tzw. zewu lasu, delikatnego twarogu oraz żółtego sera w osłonce ze zmielonych owoców jałowca. Niemal wszędzie, gdzie jada się przetwory mięsne, występuje danie znane jako półmisek bądź deska wędlin. Nole'ara wypracowało osobliwą formę tej potrawy - na deskach drewnianych bądź wykonanych z żyjącego tworzywa powstają finezyjne kompozycje w kształcie dzikich zwierząt: głównie ssaków, ptaków i gadów. Najczęściej potrawa przybiera postać jeża - swoistego odpowiednika kota znanego z reszty Alaranii. Prześmiewczy anperyjczycy ukuli owemu dziełu nazwę mięsny jeż. Stała się ona popularna w innych zakątkach tak Therii i okolic, jak również dalszych regionów Łuski. Charakterystyczną cechą kuchni Nole'ara jest duży udział owsa w diecie mieszkańców. Wyrabia się z niego placki podobne do ziemniaczanych, z tym że podstawę stanowi gniecione ziarno lub płatki, a w skład dopełnienia wchodzą: mleko, prapiwo lub cydr i jaja. Niekiedy dodaje się także czosnek niedźwiedzi. Alternatywą dla owsiaczków (aven’naellen) -jak miejscowi nazywają owo danie- bywają kartofle z ogniska bądź pieca oraz racuchy z mąki żołędziowej. Las Duchów słynie także z wykorzystania młodych liści paproci jako przyprawy do mięsa lub zieleniny sałatkowej. Popularne są też różne rodzaje miodów, głównie malinowy, spadziowy, z tulipanowca tudzież gatunek wielokwiatowego z nektaru roślin leśnych. Mieszkańcy regionu piją zazwyczaj napary z owoców, ziół, grzybów czy kory drzew. Spotyka się również fermentowane mleko żubrze oprószone solą i dzikim koprem oraz sok z czarnego bzu. W Nole'ara warzy się także trunki: miody pitne i różnorakie cydry. Specjalność Lasu stanowi saeh’tae - prapiwo owsiane z dodatkiem jałowca, fermentowane przez drożdże piekarskie, a następnie przesączane przez grubą warstwę jałowcowych gałęzi.

Na każdą rocznicę wyzwolenia Lasu Duchów spod jarzma rodu von Hodor odbywa się wielka uroczystość, której kulminacyjnym punktem jest degustacja pieczonego na rożnie dzika. Na ogół pod nóż trafia wtedy kilkadziesiąt nawet do dwustu zwierząt. Odbywają się także zawody łucznicze, wyścigi mastodontów, śpiewy oraz skoki przez wysokie ognisko.

Krainy
Krainy Geograficzne	Daleka Północ - Góry Dasso - Góry Druidów - Góry Ksiezycowe - Jadeitowe Wybrzeże - Las Driad - Morze Cienia - Mroczne Doliny - Nizina Arkadyjska - Ocean Jadeitów - Opuszczone Królestwo - Pustynia Nanher- Równiny Andurii - Równina Drivii- Równina Magenar - Równina Maurat - Równiny Theryjskie - Szepczący Las - Szczyty Fellarionu - Śnieżny Las - Lasy Eriantur - Wybrzeże Cienia - Wielka Pustynia Słońca - Wulkany Sori-Andu - Wyspa Syren
Regiony Naturalne	Astra i Luna - Czarna Puszcza - Dolina Umarłych - Jezioro Czarodziejek - Lisie Wodospady - Łzy Rapsodii - Wierzbowy Gaj - Tęczowe Jeziora
Tajemnicze Miejsca	Drzewo Jutrzenki - Drzewo Świata - Drzewo Zmierzchu - Hurma Dotkniętych - Klasztor Mrocznych Sekretów - Kryształowe Groty - Ogrody Edenu - Piaski Czasu - Ruiny Nemerii - Świątynia Deszczu - Świątynia Węży - Twierdza Czarodziejów - Zamek Czarodziejek - Zatopione Miasto
Plany Zewnętrzne	Otchłań - Niebiosa - Piekło