Kuchnia: Arrantalis
Kuchnia Arrantalis jest niejednolita, czego przyczynę można upatrywać zarówno w jej położeniu na dwóch wyspach, jak i w tym, iż relatywnie od niedawna oba państwa stanowią jedność, wcześniej zaś rozwijały się oddzielnie.
Na wyspie Talianis dominuje prostota. Dania serwowane w tutejszych karczmach wielu podróżnikom mogą skojarzyć się z tym, co na kontynencie jada się na wsi bądź w niewielkich miasteczkach utrzymujących się z uprawy roli i prac leśnych. Przez cały rok dieta obfituje w warzywa - polewkę z warzyw korzeniowych z dodatkiem kapusty jada się tu o każdej porze dnia, niektóre gospodynie podają ją z krajanką makaronową. Wiosną popularne są zupy z młodych warzyw zabielane śmietaną, które serwuje się razem z gotowanymi ziemniakami okraszonymi słoniną. Wśród potraw mięsnych ze względu na duże zalesienie wyspy dominuje dziczyzna. Przyrządza się ją w dość oszczędny sposób, z reguły opiekając nad ogniem z niewielkim dodatkiem ziół. Mniejsze zwierzęta, takie jak króliki czy dzikie kaczki, piecze się w całości w piecach chlebowych, niejednokrotnie wykładając brytfannę warzywami, m.in. marchewką, groszkiem cukrowym bądź ziemniakami. Na Talianis produkcja wina bądź piwa jest szczątkowa, większość trunków, jakich można się tu napić, pochodzi z Arranty. W niektórych wsiach produkuje się nalewki bądź wódki z leśnych ziół, oprócz tego jednak mieszkańcy wyspy pijają głównie napary bądź soki rozcieńczone wodą.
Na Arrancie, ze względu na większą możliwość handlu, kontakt z krajami z kontynentu oraz usytuowanie siedziby królowej kuchnia jest zdecydowanie bogatsza. Te same mięsa, które na Talianis przyrządzano w sposób prosty, tu znajdują nową oprawę: z królików robi się wykwintne pasztety, a pieczenie są z fantazją doprawiane przyprawami z kontynentu. Na Arrancie je się również znacznie więcej ryb, głównie w postaci wędzonej, na zimno jak i na gorąco, chociaż gotuje się z nich również zupę, którą zamożni mieszkańcy doprawiają szafranem. Dodatkowo stolica wyspy słynie ze swoich deserów. Są to przede wszystkim niewielkie bezy barwione sokami owocowymi, a oprócz nich biszkopty przekładane kremami na bazie śmietany i dekorowane owocami, lokalnymi bądź importowanymi z miast Wybrzeża Jadeitów.
