Eliksir Miłosny
| Eliksir Miłosny | |
|---|---|
|
|
Przedmiot przemian: Mieszanina cieczy na bazie hydrolatu z róży adriońskiej
Opis ogólny
Silna i nielegalna w wielu krajach mikstura, która wywołuje uczucie zakochania ofiary w osobie, która podała jej specyfik. Efekt jej działania utrzymuje się latami, ale z czasem słabnie – minimalny okres trwałości czaru to pięć lat. Mikstura ma tym słabsze działanie, im bardziej długowieczna jest ofiara, najlepiej działa więc na ludzi. Piekielni są na jej działanie całkowicie odporni.
Właściwości
Ma postać klarownego, gęstego jak syrop płynu o intensywnej różowej barwie oraz silny zapachu oraz smaku róż. Jest słodkawa, a alkohol użyty do jej sporządzenia jest mocno wyczuwalny. Nie podaje jej się bezpośrednio osobie, dla której jest przeznaczona – musi ją wypić osoba, która chce stać się obiektem westchnień swojej ofiary, a następnie (w przeciągu kwadransa) dmuchnąć do wnętrza szklanki, z której ofiara będzie piła. Szkło poza zwykłym zamgleniem pokryje się na krótką chwilę złoto-różowymi symbolami, które zaraz zblakną – wtedy do szklanki należy wlać dowolny napój (nie musi być pełna po brzeg), który ofiara musi wypić do końca, aby czar zadziałał. Efekt jest natychmiastowy i często powoduje duży skok namiętności. Jeśli z tej samej szklanki napiją się dwie osoby – czar nie zadziała, wywoła jedynie silną migrenę u wszystkich pijących, która ustąpi po dwóch dniach.
Otrzymywanie
Najważniejszymi składnikami potrzebnymi do stworzenia eliksiru miłosnego jest hydrolat z róży adriońskiej oraz świeże serce istoty rozumnej bądź silnie magicznej (np. jednorożec). Serce przed przystąpieniem do ekstrakcji należy na całą dobę zostawić zanurzone w mocnym, czystym alkoholu – może być wódka, najlepszy jednak będzie spirytus. Następnie należy poddać je nasycaniu energią w kręgu składającym się z trzydziestu poziomów, poczynając od metalu, a kończąc na powietrzu, odwracając co drugi symbol. W kręgach pośrednich dominuje metal oraz woda, z niewielką domieszką kręgów powietrza, tylko jednym ognia i ani jednym ziemi. Układ poszczególnych kręgów oraz spis symboli pomocniczych możliwych do zastosowania można znaleźć w odpowiednich opracowaniach (dostęp do nich może być ograniczony).
Serce umieszczone w opisanym powyżej kręgu należy owinąć w czerwony jedwab (gładką stroną do góry), który zostanie przymocowany do organu za pomocą dwunastu srebrnych szpilek, jak najrówniej rozmieszczonych. Dodatkowo na materiał należy wylać dwanaście kropli krwi dziewicy dowolnej rasy, jednakże tej samej płci, której jest osoba, na którą ma zadziałać eliksir – różnica płci poskutkuje wyraźnym osłabieniem działania mikstury: będzie krótsze i słabsze.
Transmutacja serca trwa kilka godzin – w zależności od jego rozmiaru – jest jednak procesem bezpiecznym, bez wysokiego poboru energii i konieczności jej kontrolowania. W jej wyniku materiał scali się z sercem i nie będzie można go już oderwać – po wszystkim możliwe będzie jedynie wyciągniecie szpilek, co nie jest konieczne, jednak zaleca, gdyż w przeciwnym razie eliksir może nabrać wyczuwalnego żelazistego smaku.
Tak przygotowane serce należy umieścić w naczyniu z przeźroczystego, bezbarwnego szkła i zalać hydrolatem z róży adriońskiej tak, aby płyn zakrył całkowicie przemieniony organ – wskazane jest, aby lustro płynu znajdowało się dwa palce nad nim. Do naczynia należy dodać jeszcze dwa tuziny świeżych płatków róży adriońskiej, szczyptę pyłku z grabu mangrowego i łyżeczkę jasnego miodu. Zawartość słoja zostaje poddana podwójnej transmutacji. Pierwszą należy wykonać tego samego dnia, w którym się go przygotowało. W kręgu składającym się z siedmiu poziomów, kolejno: wody, dwóch ognia, metalu, powietrza, ognia i ostatniego wody, umieszcza się otwarty słój, który należy ciasno opisać symbolami pomocniczymi z podgrup życia poszczególnych kręgów. Dopiero tak przygotowany krąg można domknąć. Nasycanie energią trwa pół dnia – podczas procesu na powierzchni transmutowanego serca pojawiają się pęcherzyki powietrza, a dodatkowe składniki opadają na dno. Gdy proces dobiegnie końca, bąbelki ulecą ku górze, a w kontakcie z powietrzem atmosferycznym wytworzą białą, ciężką mgłę o intensywny zapachu róż i krwi. Opary nie są trujące.
Po pierwszej transmutacji słój można zabezpieczyć pokrywką i odstawić w ciemne miejsce – następny etap można wykonać dopiero podczas nowiu. Podczas finalnej przemiany do wcześniej nasyconego roztworu dodaje się kolejny tuzin płatków róży adriońskiej oraz dwa świeże pąki jaśminu i dwa płatki złota wielkości paznokcia. Czternastopoziomowy krąg transmutacyjny stanowi podwojony krąg z pierwszego etapu przemiany wzmocniony dodatkowymi symbolami na ostatnim poziomie. Ponadto między siódmym a ósmym poziomem należy ustawić sześć czerwonych świec z wosku pszczelego, po ⅔ funta każdą. W tym przypadku domknięcie ostatniego kręgu nie poskutkuje przepływem energii - dopiero zapalenie świec uruchomi przemianę. Proces trwa całą noc - od zmierzchu do świtu - podczas niego wszelkie stałe elementy ulegną rozpuszczeniu i finalnie otrzymamy roztwór o karminowej barwie, lekko mętny, z którego jednak nie powinien wytrącać się osad.
Ostatnim etapem produkcji eliksiru jest wlanie do niego alkoholu w proporcjach 1:10 - należy zastosować ten sam rodzaj alkoholu, co podczas moczenia serca na samym początku. Poskutkuje to otrzymaniem klarownego płynu o różowej barwie, w którym na dnie wytrącił się osad. Aby uniknąć ewentualnego mętnienia, eliksir należy zlać do fiolki przez filtr sporządzony z czterech warstw płótna przesypanych sproszkowanym węglem drzewnym. Pozostałości po filtracji najlepiej spalić, a klarowną miksturę przelać do szczelnie zamykanej fiolki.
