Kajdannik
| Kajdannik | |
|---|---|
|
|
Przedmiot przemian: Węgiel i mieszanina cieczy na bazie koziej krwi
Opis ogólny
Kajdanniki to kamienie, których nazwa wzięła się od kajdan, gdyż wykorzystuje się je do unieszkodliwiania magów i uniemożliwiania im rzucania zaklęć. W wielu krajach posiadanie ich jest zabronione, w wielu też dostęp do nich jest limitowany jedynie dla służb porządkowych. Ich wygląd jest dość niepozorny – w surowej postaci stanowią bezkształtne bryły gładkiego kamienia o brunatnej barwie, z subtelnym rdzawym połyskiem.
Właściwości
Kajdanniki działają jedynie w wyniku bezpośredniego kontaktu z ciałem osoby, na które mają wywierać wpływ. Są nieszkodliwe tak długo, jak osoba mająca z nimi kontakt nie użyje magii. Próba rzucenia zaklęcia kończy się jednak aktywacją kamienia, który wpływa bezpośrednio na umysł maga, utrudniając koncentrację i w ten pośredni sposób utrudniając mu czarowanie. Siła działania kajdannika jest zależna od mocy zaklęcia, które go wzbudziło – wyjątkowo silne czary mogą tak podkręcić jego moc, że ofiara zacznie doświadczać halucynacji bądź zaburzeń ośrodka mowy bądź równowagi. Wyjątkowo silna wola może osłabić działanie kamienia, ale nigdy nie zniweluje go całkowicie. Przed jego działaniem nie chronią również wrodzone zdolności, takie jak bariery umysłowe, telepatyczne czy inne.
Możliwe jest kształtowanie gotowego kajdannika bez zmiany jego właściwości i powodowania zagrożenia, jednak jest on tak twardy, że większość kreomagów się na to nie decyduje – o wiele popularniejsze jest nadanie kształtu docelowego przed jego transmutowaniem
Otrzymywanie
Kajdanniki powstają na drodze transmisji transmutowanej energii magicznej przez ciepło. Do ich stworzenia wykorzystywany jest węgiel kamienny, który na samym początku należy zanurzyć na dwa cykle księżycowe w zimnej wodzie i zostawić go w ciemnym i chłodnym miejscu. Po upływie tego czasu przez trzy noce należy go gotować w specjalnym magicznym roztworze, który nada mu docelowe właściwości, za dnia zakrywając garnek i ponownie chowając go w ciemne, chłodne miejsce. Jeśli chodzi o sam roztwór, jest to transmutowana mieszanka koziej krwi, soku z glistnika i muchomorków szpakowych, w proporcjach na jedną kwartę krwi dwa łuty soku i pół funta suszonych grzybów. Krew z dodatkami umieszczana jest w zamkniętym, czystym naczyniu (może być zwykły słoik), które następnie poddaje się transmutacji w kręgu składającym się z dwunastu poziomów, wychodząc od wody i kończąc również na wodzie, z przejściem przez pięć kręgów ziemi, trzy ognia i dwa kolejne wody. Symbole wspomagające pochodzą w dużej mierze z podgrup śmierci i ulegają podwojeniu na każdym kolejnym poziomie kręgu. Transmutowany roztwór należy użyć w przeciągu doby, inaczej straci swoje właściwości. Na drodze gotowania zawarta w nim przemieniona energia magiczna przechodzi w kamień i go nasyca, samej stając się jałową, smolistą substancją bez żadnych przydatnych właściwości.
Po trzech nocach gotowania kajdannika można go wyjąć i opłukać w kwaśnej wodzie, a pozostałości w garnku należy zneutralizować przy pomocy dowolnego antidotum.
