Trucizna Noctua
| Trucizna Noctua | |
|---|---|
|
|
Przedmiot przemian: Smocza krew
Opis ogólny
Noctua jest niezwykle specyficzną trucizną, która działa z opóźnieniem – dopiero gdy ofiarę ogarnie całkowita ciemność, toksyna krążąca już od dawna w jej żyłach zacznie siać spustoszenie w organizmie. Nie zabija też od razu – średnio ofiary przeżyją cztery noce od jej spożycia, co niesie za sobą dwojakie konsekwencje: z jednej strony łatwo jest podać ofierze odtrutkę, z drugiej jednak trudno złapać truciciela. Poza tym jej działanie jest na tyle subtelne, że można nie rozpoznać go w porę.
Właściwości
Trucizna ma postać gęstego czarnego płynu z oleistym, granatowym połyskiem. Jest bezwonna i bez smaku, może jednak nieznacznie przyciemnić kolor pitego napoju – dlatego najczęściej podaje się ją w czerwonym winie. Po wypiciu toksyna rozchodzi się po całym organizmie, nie czyniąc mu żadnych spustoszeń. Teoria głosi, iż odkłada się ona w skórze, dlatego jest tak wrażliwa na działanie światła, które ją dezaktywuje. Prawdopodobnie noszenie ubrań nie wpływa na jej aktywność, gdy jednak ofiarę spowija całkowita ciemność – znajduje się w pomieszczeniu bez okien albo po prostu panuje noc – Noctua zaczyna działać. Pierwszym objawem jej spożycia są zimne poty i uczucie niepokoju, z czasem serce zaczyna bić coraz szybciej i coraz bardziej nierówno, czemu może również towarzyszyć drżenie kończyn. Drugiej nocy większość ofiar zaczyna doświadczać silnych bóli brzucha i traci apetyt. Z kolejnymi nocami objawy się pogłębiają – ostatecznie ofiara umiera na zawał serca. Za dnia większość objawów się cofa, choć ofiara nie wraca w tym czasie do pełni zdrowia.
Na Noctuę istnieje wiele skutecznych odtrutek, istotny jest więc element zaskoczenia albo zapewnienie warunków, w których świadoma niebezpieczeństwa ofiara mimo wszystko nie będzie w stanie zdobyć odtrutki.
Na truciznę niewrażliwi są nieumarli oraz piekielni i niebianie – również ci mieszanej krwi, jak błogosławieni.
Otrzymywanie
Głównym składnikiem Noctuy jest smocza krew – na porcję trucizny dla dorosłego mężczyzny potrzeba jej aż pół kwaterki. Świeżo utoczoną posokę należy zakwasić dowolnym kwasem: może być nawet ocet. W transmutowanej zlewce nie mogą pojawić się żadne skrzepy, wskazane jest więc przecedzenie krwi przez gęste sitko bądź tkaninę. Nie bez znaczenia jest również naczynie, w którym będzie przebiegała przemiana – musi być nieprzeźroczyste i zamykane, o pojemności dwukrotnie większej niż objętość wszystkich użytych składników. Poza smoczą krwią do sporządzenia trucizny wykorzystuje się również odnóża pająka ptasznika w ilości dwóch sztuk na ćwierć kwaterki krwi oraz sowie oko i jedną drachmę srebra. Wszystkie składniki umieszcza się razem w naczyniu, zamyka i zapieczętowuje woskiem dowolnego koloru i pochodzenia. Tak zamknięte naczynie umieszcza się w już zamkniętym kręgu transmutacyjnym o zaledwie pięciu poziomach, gdzie wejściowym elementem jest ogień, a następnie występują kolejno: woda, metal, metal, woda. Symbole wspomagające umieszcza się tylko między symbolami metalu i należą one tylko do podgrupy śmierci grupy metalu. Przemiana przebiega samorzutnie i zajmuje całą noc. Po odpieczętowaniu butelki truciznę można przechowywać w dowolnym naczyniu, podczas przelewania należy ją jednak przecedzić.
