Piorunnica
| Piorunnica | |
|---|---|
|
|
Przedmiot przemian: Żelazo
Opis ogólny
Piorunnica jest dwupostaciową substancją chroniącą przed wyładowaniami elektrycznymi bądź rażącą prądem – w zależności od stopnia kontaktu. Jest przechowywana w specjalnych butelkach, z których w chwili wzbudzenia nie może „uciec”..
Właściwości
Piorunnica w stanie spoczynku ma postać gęstej cieczy przypominającej rtęć – jest nieprzeźroczysta, o srebrnym kolorze i tłustym połysku. Nawet gdy pojemnik z nią stoi nieruchomo, powierzchnia cieczy drży i porusza się. Przed użyciem Piorunnicę należy wstrząsnąć – wtedy ciecz przemienia się w plazmę przypominającą kłębowisko piorunów, a pojemnik, w której jest przechowywana, zdaje się być znacznie lżejszy, jakby był pusty. Po odkorkowaniu butelki plazma z niej nie ucieka – aby ją wydobyć należy włożyć do środka metalowy szpikulec, do którego „przykleją się” pojedyncze wyładowania plazmy – można je następnie nanieść na pożądaną powierzchnię, na której utrzymają się od kilkunastu minut do godziny.
Jeśli chodzi o właściwości magiczne, Piorunnica działa na dwa sposoby: chroni przed wyładowaniami i jednocześnie potrafi porazić tego, kto będzie miał z nią kontakt. Jest często wykorzystywana przez osoby pracujące w trudnych warunkach atmosferycznych, np. podczas burzy. W tym przypadku nawet bezpośrednie uderzenie pioruna nie spowoduje większych szkód – co najwyżej utrzymujące się kilka godzin odrętwienie. Jej moc rażenia zaś nieco silniejsza niż w przypadku elektrycznych węgorzy. Często pokrywa się nią broń przed starciem albo wykorzystuje do montowanych na szybko pułapek.
Otrzymywanie
Choć Piorunnica ma postać płynu bądź plazmy, otrzymuje się ją ze sztabki żelaza – a ponieważ tak daleko idąca zmiana postaci jest bardzo skomplikowanym energetycznie procesem, jest to przemiana niebezpieczna, za którą nie powinni zabierać się niedoświadczeni alchemicy, a i ci doświadczeni powinni zachować szczególną ostrożność. Proces przemiany zaczyna się od alchemicznie czystej sztabki żelaza, którą należy naznaczyć srebrnych rylcem, rysując na każdej ze ścianek symbol powietrza i po jednym symbolu neutralnym oraz negatywnym po obu jego stronach. Tak przygotowaną sztabkę umieszcza się w misce ze źródlaną zimną wodą i poddaje się transmutacji. Krąg do tego przeznaczony rozpoczyna się od symbolu metalu, a następnie przechodzi przez pięć naprzemiennie po sobie następujących symboli metalu i ognia. Kończy się symbolem wody. Podczas przemiany można zaobserwować rozpuszczanie się sztaby przy jednoczesnym braku zmiany temperatury wody. Mieszanina powstała w ten sposób musi być poddana dalszym przemianom w przeciągu trzech dni, w przeciwnym razie metal zacznie ponownie tężeć i cały proces będzie trzeba powtarzać.
Mieszaninę należ przelać do specjalnie w tym celu stworzonej butelki - jest to dzieło kreomagów, którzy odpowiednio zaklinają szkło magią energii. Zakorkowaną butelkę umieszcza się w kręgu razem z pięcioma czarnymi świecami, które muszą palić się przez cały proces przemiany. Krąg zaś składa się z 23 poziomów. Otwiera go woda, a kończy powietrze, pomiędzy nimi zaś dominuje powietrze i metal, z dwa symbolami ognia - jednym tuż po symbolu wejściowym, a drugim przed wyjściowym. Zestaw symboli pomocniczych jest ściśle określony - odpowiednią rycinę wraz z opisem znajdzie się w większości podręczników do alchemii. Wskazane jest, aby tuż przed przemianą butelkę z płynem pokryć jeszcze śluzem z zieleńca szkieletowego.
Przemiana następuje bardzo szybko - podczas niej często obserwuje się wybuchy płomieni świec oraz wrzenie zawartości butelki, a czasami również pokrywanie się szkła szronem. Jeśli energia w danym miejscu będzie zbyt słaba i przez to przepływ będzie utrudniony, może dojść do destabilizacji przemiany i wybuchu. Na sam koniec mikstura przemienia się w plazmę, a świece gasną. Warto pozostawić butelkę w kręgu jeszcze na jakiś czas, aby plazma ponownie stała się cieczą. Transport eliksirów jest stosunkowo bezpieczny - tak długo, jak z butelki nie wypadnie korek.
