Eugony
| Eugony | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Naturianie |
| Rasa | Eugony |
| Przeciętna długość życia | 500 |
| Grywalny wiek postaci | 15 - 450 |
| Cechy rasowe | Mowa węży
Przemiana w człowieka i węża Agresja Czasem choroba psychiczna Regeneracja Magia ziemi |
| Przeciętne atrybuty | "Silne"
"Barbarzyńskie" "Wyostrzony słuch i węch" "Bardzo silna wola" "Brzydkie" "Charyzmatyczne" "Odporne" |
| Występowanie |
Jeziora i bagna |
Wygląd
W ludzkiej postaci eugony różnią się od siebie tak, jak bywa to u ludzi - jedne są smukłe, inne muskularne, lecz większość z nich to urodziwe kobiety i mężczyźni. Czasami można w ich wyglądzie dostrzec gadzie elementy, takie jak pionowe źrenice czy łuski pokrywające część skóry. Zazwyczaj jednak w tej formie niczym nie różnią się od innych przedstawicieli Alaranii.
W formie hybrydy, która jest ich naturalną, wszystkie eugony łączy kilka wspólnych cech. Od brzucha lub podbrzusza, obejmując biodra, zaczyna się ich długi, wężowy ogon, osiągający w zależności od osobnika nawet kilkanaście metrów długości. Grube łuski na ogonie, poza funkcją ochronną służą ozdobie, mieniąc się różnymi kolorami i tworząc tym samym wielobarwne wzory. Oczywiście część z nich koncentruje się wokół barw kamuflujących, ułatwiających eugonie wtopienie się w krajobraz bagna lub lasu. Górna część ciała eugon to zawsze ciało w mniej lub bardziej oczywistej formie ludzkie. Tym co odróżnia je od ludzi są łuski na części skóry, pionowe źrenice, węże zamiast włosów (co jest częste, ale nie jest regułą) oraz długi, szpiczasty język. Ich twarz często krzywi się w przerażających grymasach, a nienawistne spojrzenia i gadzie cechy sprawiają, że ludzie uważają je za szkaradne potwory.
Pod postacią węży reprezentują one typowe, choć najczęściej bardzo duże osobniki. Ich barwa zależy od cech i charakteru danej eugony. Większość z nich zachowuje świadomość również pod tą postacią, chociaż charakter niektórych eugon diametralnie się zmienia podczas przemiany, przez co potrafią stać się agresywne i niebezpieczne.
Choć eugony samych siebie nie określiłby jako brzydkie, ich dzikość i odmienność powoduje, że ludzie często uważają je za odrażające i straszne. Z tego powodu część z nich ma problem z zaakceptowaniem samych siebie, co w połączeniu z odrzuceniem przez społeczeństwo oraz samotniczym trybem życia prowadzi czasami do poważnych zaburzeń psychicznych.
Pochodzenie
Eugony istnieją na ziemi od tak dawna, że ich pochodzenie owiane jest tajemnicą. Od lat co jakiś czas ku przerażeniu wieśniaków z bagien i moczarów wypełzało stworzenie będące połączeniem kobiety i węża. Rzadziej zdarzało się trafić na męskich przedstawicieli tego gatunku. W końcu wśród ludzi zaczęto szeptać o grzesznicach, które po śmierci powracały jako węże lub o niechcianych dzieciach, którymi zaopiekowały się w lesie żmije, dając im swój ogon i możliwość przemiany. Same eugony wierzą, że są starożytną rasą stworzoną przez Matkę Naturę i to jej poprzysięgły posłuszeństwo. Według ich podań pewnego dnia wąż zakochał się w ludzkiej kobiecie i pragnąc zbliżyć się do niej, zaczął błagać Prasmoka o nowe ciało. Matka Natura słysząc te prośby zlitowała się nad wężem i dała mu tors oraz głowę mężczyzny. Zachowała jednak ogon ku przestrodze - by nigdy nie zapomniał, że jest naturianinem. Eugony niechętnie rozmawiają jednak o swoim pochodzeniu, przez co mity dotyczące ich narodzin nadal są spowite mgłą niewiadomej.
Kultura
Eugony są tak różne jak kolory tęczy - jedne spokojne i przyjazne, inne zamknięte w sobie, jeszcze inne wyniosłe, nieufne i agresywne wobec ludzi. Tych ostatnich jest zdecydowanie najwięcej. Wszystkie eugony łączy jednak silna więź z naturą. Szanują ją, dbają o nią i nie pozwalają jej niszczyć. Część z eugon jest zagubiona we własnych ciałach - odczuwa odrazę do swojej szkaradnej, hybrydowej formy. W ludzkiej postaci często są łagodnymi owieczkami, zaś gdy tylko przywdzieją łuski stają się krwiożercze i bezwzględne. Wiele z nich jednak akceptuje siebie, rozumiejąc, że bycie eugoną to tylko kolejny sposób na dumne obnoszenie po świecie dzieła Matki Natury.
Za siedliska wybierają najczęściej tereny silnie związane z naturą - góry, bagna, lasy lub pustynie. W otoczeniu przyrody czują się znacznie lepiej, choć jest również garść eugon, które dobrze odnalazły się w miastach, pod warunkiem, że otoczenie je zaakceptowało.
Pół ludzie pół węże to istoty z reguły samotnicze. Choć większość z nich nie stroni od przedstawicieli innych gatunków, rzadko można spotkać dwie eugony podróżujące razem. Skrywają swoje emocje, a dotarcie do nich trwa na tyle długo, że rzadko kiedy decydują się zakładać rodziny. Nie mogą z resztą liczyć na potomstwo, jako że są niemal całkowicie bezpłodne. Mimo to potrafią wejść w związek, jeśli naprawdę będą tego chciały.
Większość eugon jest skupiona na przetrwaniu, a instynkt walki i ucieczki jest u nich silnie rozwinięty. Niektóre potrafią zakopać się pod ziemię w chwilach największego stresu i w ułamku sekundy zniknąć prześladowcy w chmurze roztaczającego się pyłu. Potrafią również wezwać na pomoc węże, z którymi komunikują się telepatycznie lub przy pomocy głośnego, przeszywającego uszy syku.
Wiele eugon ma silne poczucie sprawiedliwości, być może ze względu na to, jak traktują ich napotkani ludzie. W związku z tym niektóre z nich, gdy zobaczą krzywdę wyrządzaną dzieciom lub okrucieństwo wobec kobiet, potrafią zaatakować oprawcę z brutalnością i bezwzględnością. Rzadko kiedy stają w obronie mężczyzn. Potrafią spełnić prośbę o wymierzenie sprawiedliwości, rzucając na sprawcę klątwę, pozbawiając majątku lub wymierzając karę śmierci. Czasami, zwłaszcza w przypadku dzieci, ograniczają się do nastraszenia i słownego upomnienia. Eugony mogą zdziałać wiele dobrego względem innych istot, pod warunkiem, że te traktują je z szacunkiem, nie wywyższają się lub pełnią dobroczynną posługę. Wobec zbrodniarzy i osób, które je skrzywdziły są bezlitosne i bezkompromisowe, nawet jeżeli ci okażą skruchę. Z tego względu nie uważa się ich za istoty dobre, same również o sobie tak nie myślą. Nikt jednak nie podważa ich poczucia sprawiedliwości i skuteczności w jej wymierzaniu. Zdecydowanie częściej spotyka się jednak eugony nie ingerujące w życie innych ras.
Odżywianie
Eugony nie muszą szczególnie się troszczyć o regularne posiłki, a to dlatego, że zazwyczaj konsumują na raz dużą ilość jedzenia, która potem wystarcza im na kilka dni. Zwykle, do kilku godzin po posiłku są nieco ociężałe, przez co też bardziej podatne na atak. Z tego względu zwykle odżywiają się w samotności, przebywając w tym czasie w bezpiecznym miejscu. Jedzą głównie mięso. Żywe stworzenia wszelakiej maści - od ryb (najczęściej) i gryzoni, po sarny a nawet ludzi. To ostatnie jednak widzi się najrzadziej, ponieważ zwykle ludzkim mięsem żywią się bardziej agresywne i nienawistne wobec innych przejawów życia przedstawicielki tejże rasy. Mięso mogą jeść zarówno surowe, jak i pieczone. Eugony często dobrze znają się na ziołach i różnych przyprawach, więc nie jest im obce odpowiednie doprawianie potraw. Rzadko jednak żywią się owocami i warzywami. Małe ilości im nie zaszkodzą, ale też nie dostarczą substancji odżywczych oraz energii. Większe ilości zaś są już szkodliwe - mogą powodować zatrucie pokarmowe.
Rozmnażanie
Eugony w dużej mierze są bezpłodne. Naprawdę z cudem graniczy odnalezienie takiej, która byłaby w stanie wydać na świat potomstwo. Mówi się, że jest to kolejna kara dla grzesznych kobiet i ochrona przed złem, które mogłoby się plenić. Tego nie można być pewnym. Tak głoszą legendy. Pewnym za to można być tego, że jest to uwarunkowane genetycznie, a jednak nawet w genach czasem nastąpi jakiś błąd, zmiana - i wtedy na świat przychodzi eugona płodna. Jest to u nich tak samo rzadkie, jak u ludzi bezpłodność. Brzemienną wybrankę darzy się ogromnym szacunkiem, a podniesienie na nią ręki jest traktowane jak wypowiedzenie wojny. Jednak, jako, że jest to rzadkość, wiele eugon wspomaga się magią, gdy pragnie zajść w ciążę. Czasem się udaje.
Męskie eugony to zjawisko bardzo rzadko spotykane, a jednak widuje się również i ich. Ze względu na ich małą liczebność, wszyscy są zdolni do uczynienia kobiety brzemienną.
Eugony są w stanie posiadać potomstwo wyłącznie z przedstawicielami własnej rasy oraz ludźmi. Rozmnażanie odbywa się wyłącznie w postaci ludzkiej, natomiast sam poród w postaci hybrydy, więc ich dzieci przychodzą na świat skryte w dużym jaju o grubej skorupce, które chroni rozwijający się płód przed niebezpiecznym środowiskiem. Matka otacza je troskliwą opieką i w tym okresie staje się dosyć agresywna wobec obcych. Po wykluciu mała eugona jest wychowywana najczęściej przez matkę, choć zdarzają się również przypadki porzucenia dziecka na bagnach lub w górach. Ze względu na twardy charakter większość porzuconych eugon radzi sobie sama.
Śmierć
Tak jak każdej innej istocie, również eugonie można zadać poważne rany. Choć ich skórę chroni gruba łuska, a w razie niebezpieczeństwa mogą zakopać się pod ziemię lub przemienione w węża uciec, jeżeli zrani się je wystarczająco głęboko, będą krwawić. Najskuteczniejszym sposobem na zabicie eugony jest dekapitacja, jednak pomysłowa ludzkość odkryła już kilka innych, takich jak przebicie serca czy spalenie. Tak poważnych obrażeń nawet szybka regeneracja nie jest w stanie zniwelować. Nie niepokojone jednak eugony potrafią dożyć sędziwego wieku, choć ze względu na swój wygląd i budzącą się w nich agresję, rzadko kiedy umierają ze starości.
Cechy rasowe
- Mowa węży
- Przemiana w człowieka i węża
- Agresja, czasem choroba psychiczna
- Regeneracja
