Klasztorna Maść Przeciwbólowa
Klasztorna Maść Przeciwbólowa | |
---|---|
Postać | Maść |
Skład |
Spis treści
Sposób podania
Smarować cienką warstwą obolałe miejsca, masować aż do wchłonięcia. Stosować jednorazowo bądź trzy razy dziennie w przypadku przewlekłego bólu. W przypadku przesuszenia skóry między użyciami stosować krem natłuszczający. Nie stosować na otwarte rany i błony śluzowe. Unikać kontaktu z oczami – w razie dostania się do oczu przemyć je dużą ilością wody i stosować przez kilka dni krople o właściwościach regenerujących. Nie spożywać. W przypadku stosowania maści w miejscach o dużym owłosieniu, np. na skalpie, przemyć miejsce aplikacji między kolejnymi dawkami. Maść nie przenika przez łuskę. Nie wykazuje działania na rasy nieumarłe, np. wampiry oraz na piekielnych.
Sposób przygotowania
Intrakt i sok z owoców zmieszać razem w równych proporcjach, faza wodna stanowi 15% maści. Osobno zmieszać wszystkie tłuszcze i wosk – wosk stanowi 5% masy maści, macerat żywicy 50%, a pozostałe oleje w równych proporcjach resztę. Fazę tłuszczową podgrzać do całkowitego rozpuszczenia składników, następnie ostudzić – musi być ciepła, ale nie gorąca. Fazę wodną podgrzać do zbliżonej temperatury. Połączyć obie fazy, intensywnie mieszając, po powstaniu jednolitej emulsji maść przełożyć do słoiczków i schłodzić. Zużyć w przeciągu roku.
Wygląd
Gęsta, lekko szara, szklista maść. Bez smaku i zapachu.
Właściwości i zastosowanie
Jak sama nazwa wskazuje maść ta ma działanie przeciwbólowe. Można ją stosować zarówno w przypadku stłuczeń, kontuzji, jak i bólów stawów, pleców itd. Nie działa leczniczo ani regenerująco, jedynie łagodzi dolegliwości bólowe. Nie pomaga w przypadku bólów głowy i narządów wewnętrznych, np. bóli menstruacyjnych. Można stosować również u dzieci, jednak ostrożnie - może powodować poparzenia na delikatnej skórze.
Informacje dodatkowe
Nazwa „maść klasztorna” nie wzięła się z przypadku, gdyż pierwsze źródła pisane – zawierające przede wszystkim recepturę – pochodzą właśnie z nieistniejącego już klasztoru sług Pana w Aerii. Jest to jeden z najstarszych przepisów na leki w historii, który przetrwał stulecia w niezmienionej formie. Maść może powodować poparzenia u osób o delikatnej skórze oraz u niebian – przed pierwszym użyciem należy wykonać test na niewielkim fragmencie skóry i rozpocząć kurację dopiero w chwili, gdy posmarowane miejsce nie zacznie piec, swędzieć ani się nie zaczerwienie w przeciągu piętnastu minut.