Mroczne Elfy
| Mroczne Elfy | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Elfy |
| Rasa | Mroczne Elfy |
| Przeciętna długość życia | 1200 lat |
| Grywalny wiek postaci | 15-1000 lat |
| Cechy rasowe | Widzenie w ciemności |
| Przeciętne atrybuty | Silne
Wytrwałe Czuły dotyk Przytępiony smak |
| Występowanie | |
Wygląd
Nie sposób pomylić mrocznego elfa z jakimkolwiek innym przedstawicielem elfów, czy też ogółem jakiejkolwiek innej rasy. Posiadają ciemną skórę, jednak nie w naturalnej odcieni brązu, jak u pustynnych elfów, a bardziej przynoszącą na myśl barwę popiołu z suchego drewna. Ich włosy przybierają dwie barwy, czarną jak smoła, lub białą jak śnieg. Ich oczu nie da się pomylić z oczami żadnego innego żywego stworzenia. Są czarne lub czerwone, a ich spojrzenie zdaje się świdrować w głąb umysłu. Podobnie jak górskie elfy są bardzo wysokie, lecz posiadają o wiele większą muskulaturę. Jednak nieodzowną cechą, która pozwala stwierdzić ich przynależność, są spiczaste uszy. Wśród mrocznych elfów zdarzają się przypadki osobników o skórze bez pigmentowej. Tacy przedstawiciele rasy mają bladą, praktycznie białą cerę i białe włosy.
Pochodzenie
Gdy łuska Prasmoka spadła na krainę elfów, większość z nich zdecydowała się odnaleźć nowy dom. Inaczej jednak postąpiły mroczne elfy. Pozostały w swej ojczyźnie, ukrywając się w korytarzach i jaskiniach, jakich mnóstwo znaleźć można było u korzeni tamtejszych gór. Z czasem zaczęli schodzić coraz niżej, coraz bardziej także się zmieniali. Życie pod ziemią zupełnie zniszczyło wszystko to, co cechuje pozostałych elfów. Prawie. Rzadko kiedy opuszczają swoje podziemne tunele i kierują się do Alaranii, nie ma jakiegoś większego powodu, dla którego mieliby to robić. Każdy mroczny elf na kontynencie posiada własną, osobistą historię wyjaśniającą to.
Kultura
Wszystkie elfy kochają naturę, a różnice pomiędzy nimi zrodziły się z różnych aspektów pojmowania jej. Mroczne elfy nie czczą lasu, morza, pustyni czy gór. Dla nich natura nie jest pięknem jakiegoś miejsca. Dla nich natura to bezustanna walka o byt. Przekonały ich o tym tysiąclecia spędzone pod ziemią, gdzie żaden z nich nie mógł liczyć na pomoc drugiego, a przeżywali tylko ci, którzy okazywali się silniejsi. Dlatego też mroczne elfy są tak agresywne, nawet w porównaniu z ludźmi, a co dopiero innymi elfami. W każdym obcym widzą zagrożenie, którego można by się łatwo pozbyć. Mimo to w jakiś sposób nauczyły się żyć ze sobą, choć w niewielkich grupach, tworząc klany. Każdy z klanów rządzony jest przez najsilniejszego elfa w klanie.
Mroczne elfy darzą niemal wszystkie rasy pogardą. Wyjątkami są inni ludzie i inne elfy. Te dwie rasy nie uważając za nic nieznaczący pył na drodze. Te dwie rasy szczerze nienawidzą i widzą je jako przeszkodę na drodze, którą należy usunąć. Na szczęście dla ludzi oraz elfów, mroczne elfy nie przybywają do Alaranii masowo, w dodatku na kontynencie nie zachowują się aż tak agresywnie. Zazwyczaj. Zależy to od powodu ich przebywania w Alaranii oraz drobnej przewagi liczebnej znienawidzonej rasy. W zamian większość ras uważa mroczne elfy za przynoszące jedynie utrapienie. Często zrzucana jest na nich wina za najrozmaitsze złe rzeczy.
Są to jedyne elfy, które nie uznają sztuki. Podziemne, ciemne korytarze nie są najlepszym miejscem na pielęgnowanie zmysłu artystycznego. Jedyną sztuką, jaką uznają, jest dla nich walka, która sama w sobie wydaje się dla nich być dostatecznym oddaniem wszystkiego, co może ich spotkać w tak długim życiu.
Mroczne elfy cechuje egoizm, arogancja, rasizm oraz upartość. Kiedy jeden z nich obejmie sobie coś za cel, niezwykle trudno jest go od tego odwieść, jest to praktycznie niemożliwe. Utrudnia im to kontakty społeczne, lecz jednocześnie sprawia, że słyną jako doskonali najemnicy. Owszem, niezwykle trudno jest przekonać mrocznego elfa, aby zaczął dla ciebie pracować, ale raz podjętego zadania już nie porzuci, nieważne, jak bardzo by się go zirytowało. Jednakże i tak należy uważać, aby ich nie denerwować. Niekiedy natychmiast po zakończonym zleceniu zabijają zleceniodawcę, jeżeli ten wcześniej ośmielał się na zbyt wiele. Jak chociażby zbyt apodyktyczne rozkazywanie im. Nie cierpią, gdy inne rasy w jakimkolwiek stopniu sprawiają wrażenie, jakby uważały się za lepsze. Nieistotne, jak wyglądałaby sytuacja.
Zdecydowanie najlepiej ze wszystkich elfów opanowały sztukę władania bronią, żaden z ich pobratymców nie może nawet marzyć, aby zbliżyć się do ich poziomu. W zamian jednak nie potrafią używać potężniejszej magii, nawet gdy są zdeterminowani poznać jakąś w większym stopniu, przychodzi im to z największym trudem. O wiele bardziej wolą proste rozwiązania. Niektóre rodzaje bólu sprawiają im przyjemność, co czyni ich o wiele lepiej przystosowanymi do pracy fizycznej od innych rodzajów elfów. Jednakże naprawdę intensywny ból może przemóc nawet ich. W końcu po coś się go czuje.
Odżywianie
Mroczne elfy, żyjąc w podziemiach, przyzwyczaiły się do smaku jaskiniowych grzybów czy dziwnych, pokrytych chitynowym pancerzem stworzeń żyjących w najgłębszych korytarzach. Nie potrzebują wyspecjalizowanej diety, zjedzą niemal wszystko, co tylko zdołają znaleźć. Choć nie oznacza to, że nie wolą jeść pewien rodzaj pokarmu. Najbardziej jednak mięso. Wierzą, że natura to walka o byt, uważają także, że to oni są najlepiej przygotowani do owej walki, dlatego też uwielbiają polować na inne stworzenia i posilać się nimi. Posiadają przytępiony smak, dzięki czemu znieść mogą zarówno smak grzyba, którego nie przełknąłby żaden z ich pobratymców, jak i zwykłego jabłka, które żadne z innych podziemnych stworzeń nie chciałoby tknąć.
Rozmnażanie
Stosunki pomiędzy kobietami, a mężczyznami mrocznych elfów o wiele bardziej przypominają zwierzęce gody, niż zwyczaje jakiejkolwiek innej rasy. Tym między innymi się szczycą i podają to za argument, że to właśnie oni są najbliżej natury, nie zaś pozostałe, żyjące na powierzchni elfy. Nie jest to rzecz nazbyt skomplikowana: kobiety mrocznych elfów szukają mężczyzn o odpowiednich cechach, dzięki którym jej potomstwo będzie silniejsze i miało większa szansę na przeżycie, a także kogoś, kto będzie mógł zapewnić wyżywienie całej rodziny. Z mężczyznami jest bardziej spontanicznie, zazwyczaj nie posiadają z góry określonych cech, jakie powinna posiadać ich partnerka. Gody mrocznych elfów mogą mieć różnorodne postacie, wszystko zależy od samych elfów. Zazwyczaj jednak wiąże się to z zagrożeniem lub udowodnieniem swoich przymiotów.
Mroczne elfy są o wiele bardziej płodne od swoich pobratymców, wielodzietne rodziny są u nich dosyć częstym zjawiskiem. Zazwyczaj jednak nie wszystkie dzieci przeżywają trudy ciężkiego życia w podziemiach. Te, które narodziły się z upośledzeniem na ciele są wręcz zabijane przez rodziców. Jest to bardziej akt łaski niż okrucieństwa. Mroczne elfy nie wyobrażają sobie cierpienia, jakie musiałby przeżywać kaleka w ciągu całego życia, które tak czy owak bez wątpienia zakończyłoby się jego śmiercią.
Śmierć
Mroczne elfy żyją o wiele krócej, niż ich pobratymcy. Choć w ich filozofii słabsi muszą umrzeć, aby przetrwać mogli silni, pozornie nie ma miejsca na jakikolwiek szacunek dla zmarłych, to jednak posiadają własne ceremonie pogrzebowe. Każdy mroczny elf ma obowiązek zapewnić godny pochówek innemu, nawet jeżeli zginął on z jego ręki. Nieboszczyka należy przygotować do pogrzebu, malując na jego ciele (szczególnie twarzy i ramionach) odpowiednie znaki krwią jakiegoś stworzenia, a jeżeli nie uda się niczego upolować, swoją własną. Są pewne korytarze, w których mroczne elfy chowają swoich zmarłych, położone tak głęboko, że żadne inne stworzenia się tam nie zapuszczają. Skała robi się tam zadziwiająco miękka. Zmarłego chowa się w przygotowanym grobie, zasypuje się go, a następnie w miejscu pochowania zapisuje się jedno zdanie mówiące, w jaki sposób zmarł. Jest to zarówno sposób na oznaczenie zajętych miejsc, jak i lekcji dla tych, którzy tam przybędą.
Cechy rasowe
- Widzenie w ciemności
- Ich wzrok funkcjonuje nawet w najbardziej ciemnych miejscach, co jest skutkiem długotrwałego zamieszkiwania podziemi i stopniowego schodzenia coraz niżej. W zamian jednak są wyjątkowo wrażliwe na zbyt jasne światło, podróżowanie na powierzchni w dzień jest dla nich rzeczą straszliwie męczącą.
