Pustynne Elfy: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{Specyfikacja rasy | Pustynne Elfy | Elfy | 3500 lat | 15-1000 lat | Przystosowanie do pustynnego życia | ''Wytrwałe'' | + | {{Specyfikacja rasy | Pustynne Elfy | Elfy | 3500 lat | 15-1000 lat | Przystosowanie do |
| + | |||
| + | pustynnego życia | ''Wytrwałe'' | ||
''Przytępiony smak'' | ''Przytępiony smak'' | ||
| Linia 21: | Linia 23: | ||
Pustynne elfy mają o wiele większą świadomość społeczną niż większość innych ras. Życie w tak trudnym środowisku sprawia, że każdy z elfów jest w stanie poświęcić samego siebie, aby tylko zapewnić całej grupie bezpieczeństwo. Często powtarzanym przez nich przysłowiem jest: „dobro wielu ponad dobrem jednego”. Najbardziej potępianą wśród pustynnych elfów cechą jest chciwość i egoizm. Nie ma dla nich niczego gorszego. Nawet zabójstwo innego elfa, o ile jest dyktowane dobrem ich wszystkich, jest wybaczane. Można by pomyśleć, że pustynne elfy widziane są jako rasa współczująca i współpracująca, jednak ich duch braterstwa ogranicza się jedynie do ich własnej rasy, częstokroć nawet jedynie do własnej grupy. Ciężko spotkać pustynnego elfa, który bezinteresownie pomógłby obcemu. | Pustynne elfy mają o wiele większą świadomość społeczną niż większość innych ras. Życie w tak trudnym środowisku sprawia, że każdy z elfów jest w stanie poświęcić samego siebie, aby tylko zapewnić całej grupie bezpieczeństwo. Często powtarzanym przez nich przysłowiem jest: „dobro wielu ponad dobrem jednego”. Najbardziej potępianą wśród pustynnych elfów cechą jest chciwość i egoizm. Nie ma dla nich niczego gorszego. Nawet zabójstwo innego elfa, o ile jest dyktowane dobrem ich wszystkich, jest wybaczane. Można by pomyśleć, że pustynne elfy widziane są jako rasa współczująca i współpracująca, jednak ich duch braterstwa ogranicza się jedynie do ich własnej rasy, częstokroć nawet jedynie do własnej grupy. Ciężko spotkać pustynnego elfa, który bezinteresownie pomógłby obcemu. | ||
| − | Na | + | Na [[Pustynia Nanher|Pustyni Nanher]] pustynne elfy organizują się w niewielkie grupy nomadzkie. Ich głównym zajęciem jest hodowla zwierząt oraz poszukiwanie wody, której potrzebują do przeżycia o wiele mniej niż jakakolwiek inna rasa (może za wyjątkiem nieumarłych).Posiadają także zbiór sposobów na dostanie się do podziemnych wód i użytkowanie ich. Pomimo ich niechęci do pomagania innym rasom, częstokroć zatrudniają się jako przewodnicy lub strażnicy u osób, które pragną pokonać pustynie. W ramach zapłaty nie przyjmują pieniędzy, a jedynie najbardziej potrzebne dobra, co czyni najęcie ich dodatkowo trudnym. Nie ułatwia tego to, że zapłata za wynajęcie nomadzkiej grupy jest bardzo wysoka, co jednak ma swoje powody. Mając za przewodnika pustynnego elfa, można być pewnym, że pokona się pustynię bezpiecznie, a i usłyszy się wiele historii na temat krajobrazu, o ile rzecz jasna zdoła się przekonać elfa do rozmowy. Elfy znają także większość dawnych miast przykrytych piaskiem, niektórych, słabo przysypanych, w przypadku burzy piaskowej używają jako schronienia. |
Zdarza się, że pustynne elfy można spotkać także w miastach poza pustynią. Są to zazwyczaj pojedyncze osobniki, które z jakichś powodów opuściły nomadzkie grupy, z własnej lub cudzej woli. Starają się zazwyczaj dostosować do ludzkiej kultury i porzucają swe dawne zwyczaje. Sprawia to, że elfy żyjące wedle tradycyjnego sposobu życia na pustyniach częstokroć potępiają je, nierzadko odrzucając ich jako członków swej rasy. Wśród ludzi jednak często mawia się, że pustynne elfy przynoszą szczęście (z powodu legend o umiejętnościach elifckich przewodników oraz faktu, że żyją w tak trudnym środowisku), dlatego te żyjące w miastach często uczestniczą w naprawdę dziwnych zdarzeniach, czasem jedynie zabawnych, nieraz jednak niebezpiecznych. | Zdarza się, że pustynne elfy można spotkać także w miastach poza pustynią. Są to zazwyczaj pojedyncze osobniki, które z jakichś powodów opuściły nomadzkie grupy, z własnej lub cudzej woli. Starają się zazwyczaj dostosować do ludzkiej kultury i porzucają swe dawne zwyczaje. Sprawia to, że elfy żyjące wedle tradycyjnego sposobu życia na pustyniach częstokroć potępiają je, nierzadko odrzucając ich jako członków swej rasy. Wśród ludzi jednak często mawia się, że pustynne elfy przynoszą szczęście (z powodu legend o umiejętnościach elifckich przewodników oraz faktu, że żyją w tak trudnym środowisku), dlatego te żyjące w miastach często uczestniczą w naprawdę dziwnych zdarzeniach, czasem jedynie zabawnych, nieraz jednak niebezpiecznych. | ||
Aktualna wersja na dzień 14:26, 14 mar 2021
| Pustynne Elfy | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Elfy |
| Rasa | Pustynne Elfy |
| Przeciętna długość życia | 3500 lat |
| Grywalny wiek postaci | 15-1000 lat |
| Cechy rasowe | Przystosowanie do
pustynnego życia |
| Przeciętne atrybuty | Wytrwałe
Przytępiony smak Piękne Silna wola |
| Występowanie | |
Wygląd
Pustynne elfy znacząco różnią się od innych elfów. Osiągają przeciętny wzrost, zazwyczaj nie przekraczają sześciu stóp. Ich włosy przybierają tylko i wyłącznie jasne odcienie, wedle tradycji powinny być długie oraz zaplecione w warkocze. Zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Inny sposób uczesania świadczy o wykluczeniu go ze społeczności, czy to przymusowej, czy samowolnej. Jednak podobnie jak wszystkie elfy są niezwykle urodziwe. Znaczącą różnicą jest to, że pustynne elfy posiadają ciemną karnację, dodatkowo uderzającą w porównaniu z jasną skórą innych elfów. Ich oczy są ciemne, zazwyczaj są brązowe, rzadziej czarne lub bursztynowe. Jak wszystkie inne podrasy elfów także i pustynna posiada szpiczaste uszy, są one jednak nieco krótsze niż u innych przedstawicieli gatunku.
Pochodzenie
Elfy te zamieszkują wielkie pustynie na południe od środkowej Alaranii, gdzie tworzą rozbudowane społeczeństwa. Udali się tam, gdy ich własna kraina została doszczętnie zniszczona. Początkowo odnaleziony przez nich świat był pełen tropikalnych roślin i rozległych dżungli. Elficcy magowie popełnili jednak błąd, przed którym sami niegdyś ostrzegali Przodków. Ich nieostrożne korzystanie z magii z czasem uczyniło nieodwracalne szkody i sprawiło, że rzeki wyschły, a po urodzajnej ziemi pozostał jedynie suchy piasek. Niektóre elfy opuściły wówczas tę krainę, stając się morskimi elfami, jednak większość była zbyt przywiązana do swoich domów. Zaczęli przystosowywać się do nowych warunków życia, ucząc się nowych sposobów na pozyskiwanie wody. Bardzo skromne surowce sprawiają, że często grupy pustynnych elfów opuszczają dom, starając się odnaleźć podobne miejsce, w którym mogliby się osiedlić. Pewnego dnia kilkudziesięciu z nich zawędrowało do Alaranii.
Kultura
Pustynne elfy mają o wiele większą świadomość społeczną niż większość innych ras. Życie w tak trudnym środowisku sprawia, że każdy z elfów jest w stanie poświęcić samego siebie, aby tylko zapewnić całej grupie bezpieczeństwo. Często powtarzanym przez nich przysłowiem jest: „dobro wielu ponad dobrem jednego”. Najbardziej potępianą wśród pustynnych elfów cechą jest chciwość i egoizm. Nie ma dla nich niczego gorszego. Nawet zabójstwo innego elfa, o ile jest dyktowane dobrem ich wszystkich, jest wybaczane. Można by pomyśleć, że pustynne elfy widziane są jako rasa współczująca i współpracująca, jednak ich duch braterstwa ogranicza się jedynie do ich własnej rasy, częstokroć nawet jedynie do własnej grupy. Ciężko spotkać pustynnego elfa, który bezinteresownie pomógłby obcemu.
Na Pustyni Nanher pustynne elfy organizują się w niewielkie grupy nomadzkie. Ich głównym zajęciem jest hodowla zwierząt oraz poszukiwanie wody, której potrzebują do przeżycia o wiele mniej niż jakakolwiek inna rasa (może za wyjątkiem nieumarłych).Posiadają także zbiór sposobów na dostanie się do podziemnych wód i użytkowanie ich. Pomimo ich niechęci do pomagania innym rasom, częstokroć zatrudniają się jako przewodnicy lub strażnicy u osób, które pragną pokonać pustynie. W ramach zapłaty nie przyjmują pieniędzy, a jedynie najbardziej potrzebne dobra, co czyni najęcie ich dodatkowo trudnym. Nie ułatwia tego to, że zapłata za wynajęcie nomadzkiej grupy jest bardzo wysoka, co jednak ma swoje powody. Mając za przewodnika pustynnego elfa, można być pewnym, że pokona się pustynię bezpiecznie, a i usłyszy się wiele historii na temat krajobrazu, o ile rzecz jasna zdoła się przekonać elfa do rozmowy. Elfy znają także większość dawnych miast przykrytych piaskiem, niektórych, słabo przysypanych, w przypadku burzy piaskowej używają jako schronienia.
Zdarza się, że pustynne elfy można spotkać także w miastach poza pustynią. Są to zazwyczaj pojedyncze osobniki, które z jakichś powodów opuściły nomadzkie grupy, z własnej lub cudzej woli. Starają się zazwyczaj dostosować do ludzkiej kultury i porzucają swe dawne zwyczaje. Sprawia to, że elfy żyjące wedle tradycyjnego sposobu życia na pustyniach częstokroć potępiają je, nierzadko odrzucając ich jako członków swej rasy. Wśród ludzi jednak często mawia się, że pustynne elfy przynoszą szczęście (z powodu legend o umiejętnościach elifckich przewodników oraz faktu, że żyją w tak trudnym środowisku), dlatego te żyjące w miastach często uczestniczą w naprawdę dziwnych zdarzeniach, czasem jedynie zabawnych, nieraz jednak niebezpiecznych.
Posiadają sztukę, choć o wiele bardziej prymitywną od swoich innych pobratymców. Ich dzieła zazwyczaj są plecionkami lub amuletami mającymi przynieść dostatek. Do tworzenia ich używają wszystkiego, co zdołają znaleźć na pustyni, częstokroć wzorują się także na tworach, które odnajdą w prastarych miastach ukrytych pod piaskiem.
Odżywianie
Pustynne elfy żywią się w większości mięsem oraz produktami uzyskiwanymi z hodowli zwierząt. Najczęstszym zwierzęciem hodowanym przez nomadzkie grupy są kozy, których mleko jest głównym składnikiem diety przeciętnego pustynnego elfa. Potrzebują także znacznie mniej wody niż inne rasy, potrafią bez niej przetrwać nawet miesiąc, jednakże zbyt wiele płynów przyjętych w zbyt krótkim czasie może wprawić je w chorobę, a w skrajnych sytuacjach – nawet zabić.
Rozmnażanie
Pustynne elfy przez życie na pustyni nie mogą mieć zbyt licznego potomstwa. Wśród nomadzkich grup zazwyczaj panuje zasada, że każda para może posiadać jedynie jedno dziecko. Owszem, pustynne elfy łączą się w pary, w których zazwyczaj pozostają przez całe życie. Głównie przez to, że jest ich dosyć niewiele i nie mają wiele szans na odnalezienie partnera, więc żaden nie chce ryzykować, że nie będzie miał drugiej. Wśród pustynnych elfów to kobiety wybierają sobie partnerów, także tylko one mogą zdecydować o rozstaniu się, jak i posiadają pełne prawo do wychowywania dziecka na własny sposób i nikomu nie wolno im tego narzucać. Zdarzały się przepadki łamania tej reguły, lecz w niezwykłych okolicznościach i przy dezaprobacie innych elfów. Oczywiście od tej reguły są też odstępstwa, ale dotyczy to głównie osobników, które wybrały życie poza grupami nomadów. Ciąża u pustynnej elfki jest krótka, tak jak u morskich elfów i trwa dziewięć miesięcy.
Śmierć
Choć są o wiele wytrzymalsze od innych swoich pobratymców, to są znacznie bardziej narażone na zmienne warunki. Pustynne elfy nie uznają ceremonii pogrzebowych, które zbytnio obciążałyby całą grupę. Dlatego też są krótkie i niezbyt skomplikowane. Zmarłego chowa się w pustynnych piaskach razem z najbardziej prywatną rzeczą, inne zaś są dzielone pomiędzy innych członków grupy. Wierzy się, że to nie pochwalne pogrzebanie kogoś sprawia, że jego dusza zostaje pomiędzy jego bliskimi, a korzystanie z owoców jego pracy, oddanej pracy dla dobra całej grupy.
Cechy rasowe
- Przystosowanie do pustynnego życia
- Pustynnym elfom nie przeszkadza gorąco, bardzo jednak wrażliwe są na zimno, które łatwo może doprowadzić do zachwiania się równowagi ich organizmów. Mogą także wytrzymać miesiąc bez wody, jednak nagłe przyswojenie zbyt dużej ilości płynów doprowadza do pojawienia się drgawek, zaburzenia pracy płuc, a czasami nawet śmierci.
