Feerie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Grymuar
Skocz do: nawigacja, szukaj
 
(Nie pokazano 19 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
{{Specyfikacja rasy | Harpie| Naturianie | 300 lat | 15-270 lat | Latanie
+
{{Specyfikacja rasy | Feerie| Naturianie | 340 lat | 15-320 lat | Latanie i ewolucje
  
Mowa zwierząt |  
+
Mowa zwierząt
 +
 
 +
Mowa Roślin
 +
 
 +
Czytanie Aur |  
  
 
''Niezbyt silny''
 
''Niezbyt silny''
  
''Kruchy''
+
''Wrażliwy''
 +
 
 +
''Niezwykle zręczny''
  
''Zręczny''
+
''Szybki''
  
 
''Dobry wzrok''
 
''Dobry wzrok''
  
''Czuły słuch''
+
''Piękny'' |
  
''Ładny'' |
+
Podkowie Wzgórza
  
Wierzbowy Gaj
+
Jezioro Nimf
  
Las Falandar
+
Tęczowe Jeziora
  
Archipelag Farrahin
+
Lilithia i okolice
  
Villket
+
Od Randahar do Orum
  
Pojezierze Neolar
+
Lasy Atruvii
  
Tęczowe Jeziora
+
Dolina Wielkich Jezior
 
|
 
|
[[File: Feerie.jpg]]
+
[[File: Rasa_feerie.jpg]]
 
}}
 
}}
  
Linia 33: Linia 39:
 
{{Opis rasy | Wygląd =
 
{{Opis rasy | Wygląd =
  
Harpie, to wcale nie przerażające, a piękne istoty, są połączeniem ptaka i istoty humanoidalnej, jak człowiek. Niektóre mają okrągłe inne szpiczaste uszy. Mają ludzkie twarze, często bardzo ładne, o łagodnych rysach. Tak naprawdę występuje pięć rodzajów harpii. Te które zamieszkują Wierzbowy Gaj i Las Falandar to zazwyczaj mieszanki z ptakami leśnymi, o piórach w kolorze braw ziemi i lasu. Drozdami, dzięciołami, krukami, wronami, wróblami, sowami. Harpie z Archipelagu Farrahin to ptaki kolorowe, egzotyczne, rajskie, jak papugi, kolibry, kanarki czy cudowronki. Natomiast te, które zamieszkują wyspę i okolice Villket to duże ptaki jak orły, jastrzębie, bociany, żurawie. Te harpie, które zostały zrodzone na terenie Tęczowych jezior to ptaki kolorowe, lecz nie tak egzotyczne jak te z Farrahin. To gile, wilgi, bogatki, dudki, dzięcioły zielone, modraszki, żółte pliszki, zimorodki, czy żołny. W Tęczowych Jeziorach i na Pojezierzu Neolar występują także harpie o ubarwieniu flamingów. Jednak na Pojezierzu Neolar żyją harpię mocno różniące się od tych na pozostałych obszarach. Być może była to kwestia tego, że ten fragment świat usiany jeziorami był zupełnie inny od reszty, tutaj powstały harpie podobne do ptaków wodnych. Ich ciała są inne. Całe nogi pokrywają pióra, lecz harpie te mają ludzkie stopy. Ich pierś prawie zawsze jest zakryta. Z głowy wyrastają włosy naprzemiennie z piórami. Ich ubarwienie to typowe ubarwienie ptaków wodnych, gęsi, kaczek, łabędzi, perkozów. Żyją nisko, w szałasach i gniazdach zbudowanych w trzcinach i na niskich partiach drzew. Jako jedyne potrafią wylądować na jeziorze, by zanurkować. W locie mogą dokonać przemiany skrzydeł w ludzkie ręce. Harpie z Farrahin i Wierzbowego Gaju są przeciętnego wzrostu, zazwyczaj nie przekraczają 5,5 stopy. Te z Villket mogą natomiast mierzyć nawet ponad 6 stóp, zwłaszcza te powiązane z orłami. Od pasa w dół wszystkie harpie pokryte są piórami, zamiast ludzkich stóp mają ptasie pazury (oprócz harpii z Neolar, jak wyżej). Mimo to poruszają się wyprostowane, choć ich chód jest nieco inny niż ludzki. Niektóre harpie zamiast rąk mają wyłącznie skrzydła, zakończone pazurami, jak stopy, ale są wyjątki od tej reguły. Te z Archipelagu Farrahin i Tęczowych Jezior często mają normalne ręce i dłonie, ale skrzydła wyrastają nie z pleców, a z dołu rąk, mimo to potrafią latać. Harpie egzotyczne najczęściej mają szpiczaste uszy, pozostałe okrągłe. I często są sporo niższe od pozostałych sióstr, zwłaszcza te o ubarwieniu kanarków i kolibrów. Harpie praktycznie nie noszą ubrań. Niektóre gatunki mają piersi pokryte piórami, inne nie. Harpie charakteryzuje również to, że ich biust jest raczej niewielki, w najlepszych przypadkach średni. Niektóre harpie posiadają także pierzaste ogony. Stworzenia te to wyłącznie kobiety. Mogą posiadać wszystkie kolory włosów, nie tylko te, które występują u innych ras, ale też włosy o barwie karmazynu, turkusu, lazuru, seledynu, fioletu, a także włosy wielobarwne. Z oczami jest podobnie, jedynym kolorem oczu jakiego nie posiadają harpie jest czerwony. Egzotyczne harpie często cierpią na heterochromię, mają więc dwie różne tęczówki.  
+
Feerie (czytamy feerje, akcentując oba "e") to humanoidalne istoty posiadające piękne, często wielobarwne skrzydła. Na samym początku warto zaznaczyć, że feerie to istoty obu płci. Ich nazwa nie ma jednak odpowiednika męskoosobowego, dlatego zarówno mężczyzna, jak i kobieta powie: Jestem feerią. Choć podobne do wróżek, czy chochlików znacząco różnią się od nich wzrostem. Feerie rozmiarem przypominają ludzi. Mierzą przeciętnie od około 5 i pół stopy, do ponad 6 stóp (mniej więcej od 160 cm do 180 cm). Kolor ich skóry zazwyczaj jest jasny, ale zdarzają się też osobniki o śniadej cerze. To co odróżnia feerie od ludzi to oczywiście skrzydła. Nie są one pierzaste, przypominają skrzydła ważek, lub motyli, z tym, że bardzo rzadko bywają całkowicie barwne 98% feerii ma skrzydła przeźroczyste, lub półprzeźroczyste, choć kolorowe i przeplecione barwnymi żyłami. Ich kształt może się znacznie od siebie różnić, jedne mają skrzydła szerokie, jak u motyli i ciem, inne wąskie jak u ważek, jeszcze inne szpiczaste. Co ciekawe feerie posiadają minimalnie 2 pary skrzydeł, nie tak jak u fellarian, czy aniołów tylko jedną. Górne skrzydła przeważnie są większe, dolne mniejsze. Bywają osobniki sześcio, a nawet ośmioskrzydłe. Skrzydła feerii wydają się być bardzo kruche i delikatne, nic bardziej mylnego. Są one pokryte niezwykle wytrzymałą, przeźroczystą błoną, która jest znacznie trwalsza niż ludzka skóra. Łatwiej zranić feerię w humanoidalne ciało, niż zrobić krzywdę jej skrzydłom. Poza tym feerie posiadają niezwykle przydatną umiejętność opuszczania skrzydeł. Nie składają ich jak ptaki, czy aniołowie, lecz opuszczają w dół w taki sposób, że niezależnie od tego ile mają par skrzydła mogą położyć się wzdłuż kręgosłupa, co znacznie ułatwia przebywanie wśród ludzi i w miejscach, gdzie feeria nie może ich rozprostować. Jeśli zajdzie taka potrzeba skrzydła feerii można nawet schować pod ubraniem tak, że zupełnie ich nie widać.  
  
| Pochodzenie =
+
Feerie to szczupłe, dość słabe fizycznie istoty, nadrabiają to jednak niezwykłą zwinnością i gibkością ciała. Kobiety mają wąskie biodra, szczupłe nogi, płaskie brzuchy i zazwyczaj średniej wielkości piersi. Mężczyźni mają stosunkowo wąskie ramiona, ich nogi są niezbyt umięśnione, a stopy dość małe. Twarze feerii są gładkie i piękne, o regularnych, symetrycznych rysach. Mężczyźni nie posiadają zarostu. Obie płcie są pozbawione owłosienia na ciele, nie licząc brwi, rzęs i włosów wyrastających z głowy. Jeśli chodzi o te ostatnie to feerie mogą posiadać włosy w najróżniejszych kolorach, a także włosy wielokolorowe. Podobnie sprawa ma się z kolorem tęczówek. Niektóre feerie mają okrągłe uszy, inne zakończone lekkim szpicem, jeszcze inne posiadają uszy bardzo długie i mocno szpiczaste. Feerie mają bardzo twarde i nieco chropowate podeszwy stóp, dzięki czemu z łatwością mogą siadać na gałęziach drzew, a na ziemi praktycznie nie potrzebują butów. Jeśli chodzi o ubrania, to noszą ich tyle ile wymaga od nich klimat. W gorącym klimacie zakrywają jedynie strefy intymne. Mężczyźni noszą najczęściej spodnie sięgające do kolan. Kobiety nie przepasują bioder jak w innych kulturach, a również noszą spodnie, tylko krótsze niż męskie, ze względu na umiejętność latania i akrobacji powietrznych spodnie nawet w najdziwniejszej pozycji zasłaniają wszystkie istotne miejsca. Jeśli chodzi o zakrywanie piersi bywa różnie, najczęściej wiążą na nich wielobarwne chusty. W zimniejszych klimatach dostosowują ubiór do pogody. Jak już było wspomniane ich skrzydła są niezwykle elastyczne, więc bez problemu są w stanie nosić kurtkę, czy płaszcz, opuszczając je wzdłuż kręgosłupa.  
Jak wszystkich naturian, tak i harpie stworzyła Matka Natura. Wieki temu Matka, która jest wszechobecna i obserwuję całą przyrodę poczuła wielki smutek widząc co dzieje się wśród koron jej drzew. Driady opiekowały się lasem na dole, w dzień, krydiany strzegły go w nocy, lecz tego co działo się w koronach trudno było bronić istotą, które nie miały skrzydeł. Matka Natura chciała stworzyć nowe strażniczki, by pilnowały nieba i tego co pod nim, by strzegły ptaków i istoty żyjących pod niebem. Jej smutek jednak nie dał jej sił, lecz osłabił. Wszechmatka uroniła pięć łez, których moc i siła stworzyła harpie, lecz łzy te spadły tylko na pięć miejsca w całej Alaranii. Oblały deszczem Wierzbowy Gaj i Las Falandar, Archipelag Farrahin, wyspę na północnym zachodzie, której stolicą było miasto Villket, Tęczowe Jeziora, a także Pojezierze Neolar. Tak pojawiły się pierwsze kobiety-ptaki. Strażniczki przestworzy, koron drzew i nie tylko. Niestety ich dzikość i odmienny wygląd były ogromną przeszkodą by rozprzestrzeniły się po całym świecie. Opiekowały się krainami, w których zostały zrodzone, ich siedliska powiększały się niezwykle powoli. Zbyt powoli by stały się rasą znaną w szerokim świecie. Mówią o nich tylko nieliczne księgi. Niewielu miało okazję poznać harpie. Dla niektórych są tylko legendą, mitem, opowieścią na dobranoc. W pewnych częściach świata opowieści o nich przybrały charakter mrocznej legendy o strażniczkach niebios, groźnych, półptakch, atakujących ludzi i innych humanoidów, ich wygląd miał przerażać, ich twarze i ciała miały być brzydkie, lub zdeformowane. Tymi opowieściami straszyło się dzieci. Są jednak miejsca gdzie harpie są widywane i znane mieszkańcom, którzy starają się prostować nieprawdziwe legendy i mity.  
 
  
  
 +
| Pochodzenie =
  
| Kultura =
+
Feerie pochodzą z Archipelagu Farrahin. Zamieszkiwały dwanaście wysp na zachodzie. Wyspy te były sporo oddalone od reszty. Legenda głosi, że żyły magiczne przechodzące pod wyspami skrzyżowały się z życiodajnymi sokami Matki Natury i w ten oto sposób na świat zostały przywołane feerie. Feerie - zrodzone z barw, to ich nazwa oznacza w języku wspólnym. Feerie żyły spokojnie przez wieki na swoich wyspach, bez wojen i konfliktów, we wspólnocie. Dwanaście wysp było tak bogatych w jedzenie i inne składniki potrzebne do życia, że kontakt z resztą archipelagu nie był potrzebny. Feerie stykały się jednak z syrenami, czy morskimi elfami, ale nie z ludźmi. W końcu jednak ci ostatni odnależli wyspy magicznych istot. Nikt jednak nie przewidział, że dla feerii będzie to miało aż takie konsekwencję. Na wyspach feerii rosły nieznane dotąd rośliny, zwłaszcza owoce. Żyły tajemnicze zwierzęta, a skały przy brzegach pokryte były tęczowymi kryształami. Kiedy ludzie zaczęli budować pierwsze domy feerie zgodziły się na ustępstwo, pozwalając zbudować małe porty na trzech z ich dwunastu wysp. Ludzie jednak chcieli o wiele więcej niż tylko mieszkać na rajskich plażach. Zaczęli eksplorować ląd, kraść zwierzęta i sprzedawać je zagranicznym kupcom. W końcu rzucili się także na magiczne rośliny. Z każdym miesiącem było gorzej, a piękne wyspy feerii niszczały. Feerie do tej pory nie musiały walczyć, jednak człowiek je tego nauczył. Podjęły więc desperacką próbę odzyskania swoich ziem. Większość z nich pojmano do niewoli i wywieziono. Jednak części udało się uciec. Rada starszych złożona z sześciu magów (których kiedyś było dwunastu, każdy na jedną wyspę). Otworzyła portale do innych krain. Feerie uciekały w pośpiechu. Uratowały życie, lecz portale wyrzuciły je w różne części całej Alaranii. Stało się to jakieś sto lat temu, większość z uratowanych pamięta wojnę i to co wydarzyło się na rodzimych wyspach. Dlatego feerie niechętnie zbliżają się do ludzi, są nieufne. Zawierają jednak znajomości z driadami, krydianami, elfami. Jeśli już żyją wśród ludzi to najczęściej ukrywają swoje pochodzenie.
 +
| Kultura =  
 +
Dawniej, kiedy feerie mieszkały na tropikalnych wyspach tworzyły zwarte społeczeństwa. Każda wyspa miała swojego wodza, nazywanego najczęściej Najwyższym Magiem.  Wszystkie dwanaście wysp było ze sobą powiązane, feerie przemieszczały się pomiędzy nimi bez przeszkód. Magowie tworzyli radę starszych i decydowali od dobrze wszystkich mieszkańców. Wśród feerii nie było konfliktów, żyły w spokoju i dobrobycie. Wyspy dostarczały wystarczającą ilość pożywienia i innych materiałów. Feerie w tropikach nie budowały domostw. Ciepły klimat wyspy pozwalał im żyć na drzewach, sypiać w ich koronach, albo na miękkim poszyciu lasów. Ich głównym zajęciem była opieka nad zwierzętami zamieszkującymi wyspy, a także tymi, które przypływały do nich z różnych stron oceanu. Feerie przez setki lat żyły w idealnej harmonii z naturą. Z czasem nauczyły się pleść różne przedmioty użytkowe z dostępnych materiałów. W ten sposób zaczęły powoli powstawać małe wioski w koronach drzew. Feerie zaczęły pleść podłużne legowiska, które rozpinało się pomiędzy drzewami, dla ułatwienia nazwano je hitari (dla cywilizacji hitari to dobrze znany hamak). Hitari rozwieszano niedaleko siebie, tak by rodziny mogły spać blisko siebie. Małe dzieci najczęściej spały w objęciach rodziców, z czasem jednak i dla nich zaczęto pleść legowiska. Pod gałęziami podwieszano specjalne kosze na świeże owoce, a także maty do ich suszenia. Życie zaczęło odbywać się w koronach drzew.
  
Kultura harpii jest zróżnicowana, w zależności od tego gdzie żyją. Te z Wierzbowego Gaju i Lasu Falandar są chyba najbliżej natury. Mieszkają w koronach największych drzew, budują gniazda z gałęzi, mchów, suchych traw i liści. Mieszkają zazwyczaj pojedyńczo, tyko nieliczne harpie żyją w jednym gnieździe z rodziną, siostrą, matką, czy kuzynką. Jednak tworzą bardzo zwarte stada. Niezależnie od miejsca bytowania wszystkie harpie tworzą bardzo silne więzi i skupiają się w miniejsze, lub większe stada. Stada natomiast tworzą klany połączone ze sobą przez harpie położoną najwyżej w stadzie. Harpie taką osobę nazywają różnie, najczęściej to Najwyższa Kapłanka, Szamanka, Wiedźma, jest ona przywódcą stada. Harpie nie walczą o terytorium, klany rozdzielają je sprawiedliwie między siebie biorąc pod uwagę różne umiejętności poszczególnych kobiet tworzących dane stado. Kilka stad łączy się w klan i rada najstarszych harpii decyduje o opiece nad terytorium. Harpie są stworzeniami, które opiekują się ptakami, wiewiórkami, czy innymi stworzeniami żyjącymi w gałęziach drzew. W przypadku harpii z Farrahin są to także małpy, czy małpiatki. Dbają też o dobro drzew i roślin. W stadach występuje hierarchia, jednak nie jest ona ścisła i nie wygląda tak jak u ludzi. Na czele stada stoi jak już było wspomniane Najwyższa Szamanka i jest nią zazwyczaj najstarsza z harpii, później znajdują się starsze harpie, te bardziej doświadczone, które w życiu odchowały już pisklęta, są one swego rodzaju opiekunkami tych młodszych. Harpie mają różne umiejętności. Te które mają ludzkie dłonie najczęściej zajmują się "krawiectwem". Tam gdzie harpie muszą przetrwać zimę potrzebują dodatkowej ochrony przed zimnem, pióra nie zawsze wystarczają. Te harpie zbierają miękkie gałązki, trawy, młodą korę i wyplatają z niej różne rzeczy. Wszystkie stada harpii zdobyły umiejętność wyplatania koszy, oczywiście z materiałów, które są dostępne w danym regionie. Specjalne kosze są wyplatane i podwieszane pod gałęzie. Zbiera się do nich pożywienie, nie tylko dla stada, ale też dla potrzebujących zwierząt. Te stada, które muszą przetrwać zimę tworzą długie kosze w których zbierają pożywienie zdolne przetrwać chłodne pory roku.  
+
Po wojnie życie feerii na Tęczowych Jeziorach, Podkowich Wzgórzach, wokół Jeziora Nimf a także na południu kontynentu jest najbardziej podobne do tego, które wiodły kiedyś na macierzystych wyspach. To tereny ciepłe i obfite w jadalne rośliny, zwłaszcza owoce. Dlatego feerie mogą żyć podobnie jak kiedyś. Niestety życie na stałym lądzie obfituje w niebezpieczeństwa, dlatego feerie musiały nauczyć się bronić i broń wytwarzać. Teraz praktycznie każda feeria potrafi strzelać z łuku i wyrabiać strzały. Najmocniej zmieniło się życie feerii, które musiały przystosować się do chłodniejszego klimatu, na szczęście okazało się, że ich ciała i skrzydła łatwo się dostosowują. Feerie musiały jednak nauczyć się budować domostwa, wyrabiać ciepłe ubrania i żyć razem z ludźmi. Na wyspach nie posługiwały się pieniądzem. Musiały dostosować się do życia jakby w innym świecie. Zaczęły więc polować, zbierać dobra natury i sprzedawać je, a w zamian za uzyskane pieniądze kupować ciepłe ubrania, czy buty. Feerie musiały diametralnie zmienić swoje życie, ale przystosowały się w rekordowym tempie. Co ciekawe, choć grupy feerii wylądowały w różnych częściach świata, wszystkie za broń obrały sobie łuki i strzały. Obecnie żyją w w małych skupiskach w lasach, lub samotnie, podróżując po świecie.  
  
+
| Odżywianie =
 
+
Feerie żywią się głównie roślinami. Warzywa, owoce, kiełki, bulwy, zioła, grzyby. Praktycznie nie jedzą mięsa, nie jest ono dla nich trujące i są w stanie je strawić, jednak trwa to dość długo i daje mniej energii niż pokarm roślinny. Jedyny rodzaj mięsa jaki trawią normalnie, to mięso ryb, jednak musi być ono ugotowane. Jedzą też produkty nabiałowe, jaja, sery, mleko. Są w stanie spożywać pieczywo. Ich żołądki jednak zdecydowanie lepiej trawią produkty gotowane niż smażone. Ich przysmakiem są słodkie owoce, jeśli mają do nich dostęp jedzą ich dużo i chętnie. Od cytrusów, po jagody, czy poziomki. Owoce dają im bardzo dużo energii, dzięki czemu latanie i ewolucje powietrze stają się szybsze. Owoce są głównym motorem napędowym dla ciał feerii. Chodzi głównie o to, że one bogate w cukier. Podobne działanie ma więc także miód. Brak dostępu do cukru nie powoduje, że feerie umierają, lub są słabsze, jednak latają wolniej i stają się nieco mniej zwinne w locie. Dlatego feerie dopracowały do mistrzostwa suszenie wszelkiego rodzaju owoców. Nauczyły się, że zajmują one mało miejsca, a dają dużo energii, dzięki czemu są niezastąpione w podróżach. Te latające stworzenia są w stanie jeść także orzechy, oczywiście tylko te obrane ze skorup. Bardzo lubią mleko kokosowe, nawet w nadmiarze nie powoduje u nich problemów trawiennych.  
| Odżywianie =  
 
Harpie odżywiają się w większości pokarmem roślinnym, ciężko (lub wcale) trawią mięso, nawet te z ubarwieniem ptaków drapieżnych jedzą głównie rośliny. Nie pogardzą owocami, zwłaszcza te z Archipelagu Farrahin, a także z terenów Tęczowych Jezior, gdzie owoców jest pod dostatkiem. Harpie jedzą także orzechy, młode pąki, zioła, kwiaty, miękką korę drzew, miód pszczeli. W cywilizacji są w stanie jeść wszelkiego rodzaju pieczywo, ser, warzywa i inne produkty, właściwie wszystko oprócz mięsa. Niektóre podgatunki harpii jedzą grzyby. Dzięki specjalnym enzymom trawiennym harpie trawią nawet grzyby toksyczne dla innych humanoidów. Tylko harpie pochodzące z Pojezierza Neolar są w stanie trawić surowe mięso ryb, skorupiaków, a także małże. Natomiast harpie z Archipelagu Farrahin bywa że jedzą też larwy owadów, ze względu na źródło białka. Larwy owadów jedzą także harpie z terenów gdzie występuje zima. Dzikie harpie nie gotują, piją wodę prosto ze zbiornika, jedzą to co aktualnie rośnie wokół nich. Zimą wygrzebują pazurami u stóp mchy i porosty, które skrywane pod śniegiem. Harpie, który żyją na terytoriach, gdzie pory roku następują regularnie tworzą spiżarnie w wyplatanych przez siebie koszach (więcej na ten temat w dziale Kultura). Gromadzą najczęściej orzechy, potrafią też suszyć grzyby i je przechowywać, podobnie czynią z mchami i ziołami. Te podgatunki harpii w czasie zimy jedzą też larwy owadów, najczęściej tych schowanych pod korą drzewa.  
 
  
  
 
| Rozmnażanie =
 
| Rozmnażanie =
Harpie są w stanie rozmnażać się praktycznie z każdym, płodnym samcem, który posiada humanoidalne narządy płciowe. Chyba, że uniemożliwia to anatomia obu partnerów. Na przykład dysproporcje w rozmiarze ciał, jak u harpii, które mają umaszczenie kolibrów i są bardzo niskie, z męskim przedstawicielem rasy nordów, którego narządy mogą znacznie przekraczać możliwość spółkowania z harpią. Niezależnie od tego, czy samiec będzie człowiekiem, elfem, aniołem, czy czarodziejem z takiego związku zawsze urodzi się harpia, rasa ta posiada wyłącznie przedstawicielki płci żeńskiej. Harpie dziedziczą po ojcach nieliczne geny, może to być barwa włosów, czy kolor oczu, mężczyźni nie mogą przekazać potomkowi z harpią żadnych predyspozycji do magii, a także zdolności specjalnych. Harpie oczywiście, jak wszystkie humanoidy są istotami czującymi i mogą żyć w związku z ojcem swojego dziecka, jednak w większości przypadków harpie wychowują dzieci we własnych stadach jak driady i krydiany. Harpie posiadają ludzkie narządy płciowe, które skrywane są pod piórami obrastającymi strefy intymne. Do zapłodnienia dochodzi tak jak u ssaków, jednak kolejne etapy znacznie się różnią. W łonie harpi zarodek rozwija się bardzo szybko, po około dwóch miesiącach w macicy znajduje się nie żywa harpia, a jajo, które harpia rodzi, lub jak kto woli "wydala", lub znosi. Jest to podobne do porodu, jednak kolejne etapy rozwoju płodu dokonują się w jaju, nie w łonie matki. Harpia wysiaduje swoje jajko (które prawie zawsze jest tylko jedno) przez kolejne 2 miesiące. W czwartym miesiącu rozwoju jajko pęka i w ten sposób rodzi się mała harpia. Rzecz jasna matka nie jest w stanie opiekować się jajkiem przez cały czas. Harpie z jej stada pomagają podczas okresu wysiadywania, nie tylko pozwalając matce "rozciągnąć skrzydła" od czasu do czasu, ale także przynosząc jej jedzenie.  
+
Feerie mogą rozmnażać się ze sobą oraz z elfami. Ze związków z własną rasą rodzą się oczywiście feerie. Natomiast ze związków z elfami zawsze rodzą się półelfy. Dziedziczą one zazwyczaj cechy specjalne, lecz rodzą się bez skrzydeł. Często dziedziczą także kolor włosów. Dlatego półelfy zrodzone ze związków feeria+elf łatwo rozpoznać, ponieważ ich potomkowie mogą poszczycić się włosami w nienaturalnym dla zwykłego elfa, czy półelfa kolorze. Ciąża u feerii trwa krócej niż u ludzi, bo osiem miesięcy. Dzieci rodzą się z miękkimi, małymi skrzydłami, które najczęściej są bezbarwne, nabierają kolorów dopiero podczas dorastania. U feerii bardzo często rodzą się bliźnięta jednojajowe, dlatego łatwo spotkać dwie identyczne feerie. Mają identyczny kolor oczu i włosów. Feerie rodzą się z kolorowymi tęczówkami, ich barwa nie zmienia się z czasem, jak u ludzi. Feerie rozpoznają bliźnięta dzięki czytaniu aur, które nigdy nie są identyczne.  
  
 
| Śmierć =
 
| Śmierć =
Harpie umierają ze starości, przez chorobę, lub od odniesionych ran. Po śmierci w ciągu kilku dni, powoli zamieniają się w pył. Te, które umierają w swoim stadzie są składane w macierzystym gnieździe, inne harpie czuwają nad ciałem, to nie rozpadnie się w pył i nie rozwieje go wiatr. Rozkład jest widoczny, a pył, który powstaje ma kolor ciemnego złota, każdy powiew wiatru sprawia, że w powietrze wzbijają się dziesiątki złotych drobinek. Podczas czuwania harpie najczęściej śpiewają pieśni i rozmawiają ze sobą na temat zmarłej. Ich czuwanie nie jest przesycone żałobą w tradycyjnym tego słowa znaczeniu. Oczywiście utrata jednej ze stada, niezależnie w jakim wieku wiąże się z bólem, jednak kiedy harpia umiera ze starości zostaje oddana Matce Naturze, dlatego pozostałe wolą chwalić Wszechmatkę pieśniami i rozmawiać o dobrych wspomnieniach związanych ze zmarłą. Inaczej wyglądają "pogrzeby" dzieci, czy zamordowanych, te są przepełnione bólem i łzami. Dzieci znacznie szybciej "zabiera wiatr", jak mówią harpie, trwa to zaledwie dzień, lub nawet krócej. Co ciekawe po śmierci dziecka w gałęziach gniazda zaczynają rozwijać się pąki i wyrastają liście.  
+
Feerie umierają ze starości, przez choroby, lub od doniesionych ran. Po śmierci ich chciała zachowują się zupełnie jak ludzkie. To znaczy ulegają rozkładowi. Mimo, że za życia najtrwalszą częścią ich ciała są skrzydła, po śmierci w ciągu kilku godzin ulegają zniszczeniu, pozostawiając tylko główny szkielet. Dopóki feerie żyły na swoich macierzystych wyspach poświęcały ciała swoich pobratymców morzu. Pleciono specjalne tratwy, na których umieszczano ciało zmarłego, dookoła układano kwiaty. Tradycja nakazywała także, żeby przykryć płatkami kwiatów oczy i usta zmarłego. Praktycznie w każdym społeczeństwie feerii znajdował się choć jeden mag władający magią wody i to on zajmował się tym, by tratwa z ciałem odpłynęła ostatecznie daleko. Tradycyjnie pogrzeby odbywały się o wschodzie słońca. Feerie z tej okazji śpiewały specjalne pieśni. Żałobę każdy obchodził indywidualnie.  
 +
 
 +
Obecnie feerie dostosowały swoje obrzędy pogrzebowe do miejsc, w których przebywają. Większość z uciekinierów wylądowała na stałym lądzie i nie może już poświęcać swoich zmarłych morzu. Zmarli są więc najczęściej paleni, a prochy rozrzuca się nad rzeką, lub jeziorem, w ten sposób, choć w ułamku kultywując dawną tradycję. Na terenach od Randahar do Orum feerie najczęściej żyją blisko morza, tam więc kultywują dawne tradycje.  
 +
 
 
   
 
   
  
 
| Cechy =
 
| Cechy =
; Latanie: Postać potrafi latać dzięki skrzydłom które posiada.
+
; Latanie i ewolucje: Feerie nie tylko potrafią latać, ale mają wrodzoną zdolność do wykonywania skomplikowanych ewolucji w powietrzu, są niezwykle szybkie i gibkie, mają niesamowicie elastyczne i wygimnastykowane ciała. Potrafią wykonywać w powietrzu salta, obroty, latać do tyłu, zawisać w powietrzu. Ich skrzydła nie działają jak ptasie, poruszają się bardzo szybko, dlatego z łatwością poruszają się pomiędzy przeszkodami, szybko wzbijają się w powietrze, robią błyskawiczne zwroty i uniki.
 +
 
 +
; Mowa zwierząt: Feerie potrafią porozumiewać się z wszystkimi zwierzętami, od delfinów przez małpy, na wężach kończąc. Mogą robić to za pomocą umysłu przekazując swoje myśli danemu zwierzęciu, lub mówiąc do nich na głos.
 +
 
 +
; Mowa roślin: Potrafią porozumiewać się z roślinami, nie chodzi tu jednak o rozmowę, jak z człowiekiem, czy zwierzęciem. Feerie potrafią współodczuwać razem z roślinami.  
  
; Mowa zwierząt:Harpie od momentu kiedy stają się świadome potrafią zrozumieć mowę zwierząt. Z czasem zaczynają się z nimi porozumiewać. Jedne robią to za pomocą umysłu, inne są w stanie rozmawiać ze zwierzętami w ludzkim języku.  
+
; Czytanie aur: Feerie rodzą się z umiejętnością odczytywania aur innych istot, oczywiście, jako niemowlęta nie potrafią tego robić, ale z czasem, gdy dorastają zaczynają widzieć i czuć aury, małe dzieci i ich rodzice rozróżniają bliźnięta jednojajowe poprzez doczytanie właśnie ich aury.  
 
}}
 
}}

Aktualna wersja na dzień 19:38, 29 mar 2020

Feerie

Rasa feerie.jpg

Grupa Naturianie
Rasa Feerie
Przeciętna długość życia 340 lat
Grywalny wiek postaci 15-320 lat
Cechy rasowe Latanie i ewolucje

Mowa zwierząt

Mowa Roślin

Czytanie Aur

Przeciętne atrybuty

Niezbyt silny

Wrażliwy

Niezwykle zręczny

Szybki

Dobry wzrok

Piękny

Występowanie

Podkowie Wzgórza

Jezioro Nimf

Tęczowe Jeziora

Lilithia i okolice

Od Randahar do Orum

Lasy Atruvii

Dolina Wielkich Jezior


Wygląd

Feerie (czytamy feerje, akcentując oba "e") to humanoidalne istoty posiadające piękne, często wielobarwne skrzydła. Na samym początku warto zaznaczyć, że feerie to istoty obu płci. Ich nazwa nie ma jednak odpowiednika męskoosobowego, dlatego zarówno mężczyzna, jak i kobieta powie: Jestem feerią. Choć podobne do wróżek, czy chochlików znacząco różnią się od nich wzrostem. Feerie rozmiarem przypominają ludzi. Mierzą przeciętnie od około 5 i pół stopy, do ponad 6 stóp (mniej więcej od 160 cm do 180 cm). Kolor ich skóry zazwyczaj jest jasny, ale zdarzają się też osobniki o śniadej cerze. To co odróżnia feerie od ludzi to oczywiście skrzydła. Nie są one pierzaste, przypominają skrzydła ważek, lub motyli, z tym, że bardzo rzadko bywają całkowicie barwne 98% feerii ma skrzydła przeźroczyste, lub półprzeźroczyste, choć kolorowe i przeplecione barwnymi żyłami. Ich kształt może się znacznie od siebie różnić, jedne mają skrzydła szerokie, jak u motyli i ciem, inne wąskie jak u ważek, jeszcze inne szpiczaste. Co ciekawe feerie posiadają minimalnie 2 pary skrzydeł, nie tak jak u fellarian, czy aniołów tylko jedną. Górne skrzydła przeważnie są większe, dolne mniejsze. Bywają osobniki sześcio, a nawet ośmioskrzydłe. Skrzydła feerii wydają się być bardzo kruche i delikatne, nic bardziej mylnego. Są one pokryte niezwykle wytrzymałą, przeźroczystą błoną, która jest znacznie trwalsza niż ludzka skóra. Łatwiej zranić feerię w humanoidalne ciało, niż zrobić krzywdę jej skrzydłom. Poza tym feerie posiadają niezwykle przydatną umiejętność opuszczania skrzydeł. Nie składają ich jak ptaki, czy aniołowie, lecz opuszczają w dół w taki sposób, że niezależnie od tego ile mają par skrzydła mogą położyć się wzdłuż kręgosłupa, co znacznie ułatwia przebywanie wśród ludzi i w miejscach, gdzie feeria nie może ich rozprostować. Jeśli zajdzie taka potrzeba skrzydła feerii można nawet schować pod ubraniem tak, że zupełnie ich nie widać.

Feerie to szczupłe, dość słabe fizycznie istoty, nadrabiają to jednak niezwykłą zwinnością i gibkością ciała. Kobiety mają wąskie biodra, szczupłe nogi, płaskie brzuchy i zazwyczaj średniej wielkości piersi. Mężczyźni mają stosunkowo wąskie ramiona, ich nogi są niezbyt umięśnione, a stopy dość małe. Twarze feerii są gładkie i piękne, o regularnych, symetrycznych rysach. Mężczyźni nie posiadają zarostu. Obie płcie są pozbawione owłosienia na ciele, nie licząc brwi, rzęs i włosów wyrastających z głowy. Jeśli chodzi o te ostatnie to feerie mogą posiadać włosy w najróżniejszych kolorach, a także włosy wielokolorowe. Podobnie sprawa ma się z kolorem tęczówek. Niektóre feerie mają okrągłe uszy, inne zakończone lekkim szpicem, jeszcze inne posiadają uszy bardzo długie i mocno szpiczaste. Feerie mają bardzo twarde i nieco chropowate podeszwy stóp, dzięki czemu z łatwością mogą siadać na gałęziach drzew, a na ziemi praktycznie nie potrzebują butów. Jeśli chodzi o ubrania, to noszą ich tyle ile wymaga od nich klimat. W gorącym klimacie zakrywają jedynie strefy intymne. Mężczyźni noszą najczęściej spodnie sięgające do kolan. Kobiety nie przepasują bioder jak w innych kulturach, a również noszą spodnie, tylko krótsze niż męskie, ze względu na umiejętność latania i akrobacji powietrznych spodnie nawet w najdziwniejszej pozycji zasłaniają wszystkie istotne miejsca. Jeśli chodzi o zakrywanie piersi bywa różnie, najczęściej wiążą na nich wielobarwne chusty. W zimniejszych klimatach dostosowują ubiór do pogody. Jak już było wspomniane ich skrzydła są niezwykle elastyczne, więc bez problemu są w stanie nosić kurtkę, czy płaszcz, opuszczając je wzdłuż kręgosłupa.

Pochodzenie

Feerie pochodzą z Archipelagu Farrahin. Zamieszkiwały dwanaście wysp na zachodzie. Wyspy te były sporo oddalone od reszty. Legenda głosi, że żyły magiczne przechodzące pod wyspami skrzyżowały się z życiodajnymi sokami Matki Natury i w ten oto sposób na świat zostały przywołane feerie. Feerie - zrodzone z barw, to ich nazwa oznacza w języku wspólnym. Feerie żyły spokojnie przez wieki na swoich wyspach, bez wojen i konfliktów, we wspólnocie. Dwanaście wysp było tak bogatych w jedzenie i inne składniki potrzebne do życia, że kontakt z resztą archipelagu nie był potrzebny. Feerie stykały się jednak z syrenami, czy morskimi elfami, ale nie z ludźmi. W końcu jednak ci ostatni odnależli wyspy magicznych istot. Nikt jednak nie przewidział, że dla feerii będzie to miało aż takie konsekwencję. Na wyspach feerii rosły nieznane dotąd rośliny, zwłaszcza owoce. Żyły tajemnicze zwierzęta, a skały przy brzegach pokryte były tęczowymi kryształami. Kiedy ludzie zaczęli budować pierwsze domy feerie zgodziły się na ustępstwo, pozwalając zbudować małe porty na trzech z ich dwunastu wysp. Ludzie jednak chcieli o wiele więcej niż tylko mieszkać na rajskich plażach. Zaczęli eksplorować ląd, kraść zwierzęta i sprzedawać je zagranicznym kupcom. W końcu rzucili się także na magiczne rośliny. Z każdym miesiącem było gorzej, a piękne wyspy feerii niszczały. Feerie do tej pory nie musiały walczyć, jednak człowiek je tego nauczył. Podjęły więc desperacką próbę odzyskania swoich ziem. Większość z nich pojmano do niewoli i wywieziono. Jednak części udało się uciec. Rada starszych złożona z sześciu magów (których kiedyś było dwunastu, każdy na jedną wyspę). Otworzyła portale do innych krain. Feerie uciekały w pośpiechu. Uratowały życie, lecz portale wyrzuciły je w różne części całej Alaranii. Stało się to jakieś sto lat temu, większość z uratowanych pamięta wojnę i to co wydarzyło się na rodzimych wyspach. Dlatego feerie niechętnie zbliżają się do ludzi, są nieufne. Zawierają jednak znajomości z driadami, krydianami, elfami. Jeśli już żyją wśród ludzi to najczęściej ukrywają swoje pochodzenie.

Kultura

Dawniej, kiedy feerie mieszkały na tropikalnych wyspach tworzyły zwarte społeczeństwa. Każda wyspa miała swojego wodza, nazywanego najczęściej Najwyższym Magiem. Wszystkie dwanaście wysp było ze sobą powiązane, feerie przemieszczały się pomiędzy nimi bez przeszkód. Magowie tworzyli radę starszych i decydowali od dobrze wszystkich mieszkańców. Wśród feerii nie było konfliktów, żyły w spokoju i dobrobycie. Wyspy dostarczały wystarczającą ilość pożywienia i innych materiałów. Feerie w tropikach nie budowały domostw. Ciepły klimat wyspy pozwalał im żyć na drzewach, sypiać w ich koronach, albo na miękkim poszyciu lasów. Ich głównym zajęciem była opieka nad zwierzętami zamieszkującymi wyspy, a także tymi, które przypływały do nich z różnych stron oceanu. Feerie przez setki lat żyły w idealnej harmonii z naturą. Z czasem nauczyły się pleść różne przedmioty użytkowe z dostępnych materiałów. W ten sposób zaczęły powoli powstawać małe wioski w koronach drzew. Feerie zaczęły pleść podłużne legowiska, które rozpinało się pomiędzy drzewami, dla ułatwienia nazwano je hitari (dla cywilizacji hitari to dobrze znany hamak). Hitari rozwieszano niedaleko siebie, tak by rodziny mogły spać blisko siebie. Małe dzieci najczęściej spały w objęciach rodziców, z czasem jednak i dla nich zaczęto pleść legowiska. Pod gałęziami podwieszano specjalne kosze na świeże owoce, a także maty do ich suszenia. Życie zaczęło odbywać się w koronach drzew.

Po wojnie życie feerii na Tęczowych Jeziorach, Podkowich Wzgórzach, wokół Jeziora Nimf a także na południu kontynentu jest najbardziej podobne do tego, które wiodły kiedyś na macierzystych wyspach. To tereny ciepłe i obfite w jadalne rośliny, zwłaszcza owoce. Dlatego feerie mogą żyć podobnie jak kiedyś. Niestety życie na stałym lądzie obfituje w niebezpieczeństwa, dlatego feerie musiały nauczyć się bronić i broń wytwarzać. Teraz praktycznie każda feeria potrafi strzelać z łuku i wyrabiać strzały. Najmocniej zmieniło się życie feerii, które musiały przystosować się do chłodniejszego klimatu, na szczęście okazało się, że ich ciała i skrzydła łatwo się dostosowują. Feerie musiały jednak nauczyć się budować domostwa, wyrabiać ciepłe ubrania i żyć razem z ludźmi. Na wyspach nie posługiwały się pieniądzem. Musiały dostosować się do życia jakby w innym świecie. Zaczęły więc polować, zbierać dobra natury i sprzedawać je, a w zamian za uzyskane pieniądze kupować ciepłe ubrania, czy buty. Feerie musiały diametralnie zmienić swoje życie, ale przystosowały się w rekordowym tempie. Co ciekawe, choć grupy feerii wylądowały w różnych częściach świata, wszystkie za broń obrały sobie łuki i strzały. Obecnie żyją w w małych skupiskach w lasach, lub samotnie, podróżując po świecie.

Odżywianie

Feerie żywią się głównie roślinami. Warzywa, owoce, kiełki, bulwy, zioła, grzyby. Praktycznie nie jedzą mięsa, nie jest ono dla nich trujące i są w stanie je strawić, jednak trwa to dość długo i daje mniej energii niż pokarm roślinny. Jedyny rodzaj mięsa jaki trawią normalnie, to mięso ryb, jednak musi być ono ugotowane. Jedzą też produkty nabiałowe, jaja, sery, mleko. Są w stanie spożywać pieczywo. Ich żołądki jednak zdecydowanie lepiej trawią produkty gotowane niż smażone. Ich przysmakiem są słodkie owoce, jeśli mają do nich dostęp jedzą ich dużo i chętnie. Od cytrusów, po jagody, czy poziomki. Owoce dają im bardzo dużo energii, dzięki czemu latanie i ewolucje powietrze stają się szybsze. Owoce są głównym motorem napędowym dla ciał feerii. Chodzi głównie o to, że są one bogate w cukier. Podobne działanie ma więc także miód. Brak dostępu do cukru nie powoduje, że feerie umierają, lub są słabsze, jednak latają wolniej i stają się nieco mniej zwinne w locie. Dlatego feerie dopracowały do mistrzostwa suszenie wszelkiego rodzaju owoców. Nauczyły się, że zajmują one mało miejsca, a dają dużo energii, dzięki czemu są niezastąpione w podróżach. Te latające stworzenia są w stanie jeść także orzechy, oczywiście tylko te obrane ze skorup. Bardzo lubią mleko kokosowe, nawet w nadmiarze nie powoduje u nich problemów trawiennych.

Rozmnażanie

Feerie mogą rozmnażać się ze sobą oraz z elfami. Ze związków z własną rasą rodzą się oczywiście feerie. Natomiast ze związków z elfami zawsze rodzą się półelfy. Dziedziczą one zazwyczaj cechy specjalne, lecz rodzą się bez skrzydeł. Często dziedziczą także kolor włosów. Dlatego półelfy zrodzone ze związków feeria+elf łatwo rozpoznać, ponieważ ich potomkowie mogą poszczycić się włosami w nienaturalnym dla zwykłego elfa, czy półelfa kolorze. Ciąża u feerii trwa krócej niż u ludzi, bo osiem miesięcy. Dzieci rodzą się z miękkimi, małymi skrzydłami, które najczęściej są bezbarwne, nabierają kolorów dopiero podczas dorastania. U feerii bardzo często rodzą się bliźnięta jednojajowe, dlatego łatwo spotkać dwie identyczne feerie. Mają identyczny kolor oczu i włosów. Feerie rodzą się z kolorowymi tęczówkami, ich barwa nie zmienia się z czasem, jak u ludzi. Feerie rozpoznają bliźnięta dzięki czytaniu aur, które nigdy nie są identyczne.

Śmierć

Feerie umierają ze starości, przez choroby, lub od doniesionych ran. Po śmierci ich chciała zachowują się zupełnie jak ludzkie. To znaczy ulegają rozkładowi. Mimo, że za życia najtrwalszą częścią ich ciała są skrzydła, po śmierci w ciągu kilku godzin ulegają zniszczeniu, pozostawiając tylko główny szkielet. Dopóki feerie żyły na swoich macierzystych wyspach poświęcały ciała swoich pobratymców morzu. Pleciono specjalne tratwy, na których umieszczano ciało zmarłego, dookoła układano kwiaty. Tradycja nakazywała także, żeby przykryć płatkami kwiatów oczy i usta zmarłego. Praktycznie w każdym społeczeństwie feerii znajdował się choć jeden mag władający magią wody i to on zajmował się tym, by tratwa z ciałem odpłynęła ostatecznie daleko. Tradycyjnie pogrzeby odbywały się o wschodzie słońca. Feerie z tej okazji śpiewały specjalne pieśni. Żałobę każdy obchodził indywidualnie.

Obecnie feerie dostosowały swoje obrzędy pogrzebowe do miejsc, w których przebywają. Większość z uciekinierów wylądowała na stałym lądzie i nie może już poświęcać swoich zmarłych morzu. Zmarli są więc najczęściej paleni, a prochy rozrzuca się nad rzeką, lub jeziorem, w ten sposób, choć w ułamku kultywując dawną tradycję. Na terenach od Randahar do Orum feerie najczęściej żyją blisko morza, tam więc kultywują dawne tradycje.

Cechy rasowe

Latanie i ewolucje
Feerie nie tylko potrafią latać, ale mają wrodzoną zdolność do wykonywania skomplikowanych ewolucji w powietrzu, są niezwykle szybkie i gibkie, mają niesamowicie elastyczne i wygimnastykowane ciała. Potrafią wykonywać w powietrzu salta, obroty, latać do tyłu, zawisać w powietrzu. Ich skrzydła nie działają jak ptasie, poruszają się bardzo szybko, dlatego z łatwością poruszają się pomiędzy przeszkodami, szybko wzbijają się w powietrze, robią błyskawiczne zwroty i uniki.
Mowa zwierząt
Feerie potrafią porozumiewać się z wszystkimi zwierzętami, od delfinów przez małpy, na wężach kończąc. Mogą robić to za pomocą umysłu przekazując swoje myśli danemu zwierzęciu, lub mówiąc do nich na głos.
Mowa roślin
Potrafią porozumiewać się z roślinami, nie chodzi tu jednak o rozmowę, jak z człowiekiem, czy zwierzęciem. Feerie potrafią współodczuwać razem z roślinami.
Czytanie aur
Feerie rodzą się z umiejętnością odczytywania aur innych istot, oczywiście, jako niemowlęta nie potrafią tego robić, ale z czasem, gdy dorastają zaczynają widzieć i czuć aury, małe dzieci i ich rodzice rozróżniają bliźnięta jednojajowe poprzez doczytanie właśnie ich aury.
Rasy
Ludzie Alarianie - Tarianie - Mahińczycy - Eravallowie - Dotknięci
Elfy Leśne Elfy - Morskie Elfy - Pustynne Elfy - Górskie Elfy - Mroczne Elfy - Lodowe Elfy
Pradawni Czarodzieje - Smoki - Drakoni - Rarogi
Naturianie Fellarianie - Driady - Nimfy - Krydiany - Chochliki/Wróżki - Syreny/Trytony - Centaury - Maie - Minotaury - Eugony- Satyry - Harpie - Feerie - Irminsulani
Zmiennokształtni Wilkołaki - Kotołaki - Niedźwiedziołaki - Smokołaki - Panterołaki - Tygrysołaki - Lisołaki - Jeleniołaki - Leonidzi -
Zwierzonidzi Anurai - Arachnidzi - Harenidzi
Piekielni Diabły - Upadłe Anioły - Łowcy Dusz - Pokusy - Potępieńcy
Niebianie Duchy Światłości - Aniołowie Światła - Aniołowie Ducha - Dobre Duchy - Palladyni - Emisariusze - Błogosławieni
Demony Nemorianie - Kaer Natherini - Upiory - Przemienieni
Nieumarli Wampiry - Dhampiry - Liche - Zjawy
Nordowie Nordyjczycy - Krasnoludy - Ragarianie - Brevijczycy
Rasy niegrywalne Akolici - Archaniołowie - Armahirowie i Protherianki - Eskulapi - Lwy Sheriońskie - Mistrzowie i Mentorki - Motyle Etariońskie - Przodkowie - Serafini - Węże Periońskie