Duchy Światłości: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 17: | Linia 17: | ||
''Charyzmatyczne'' | | ''Charyzmatyczne'' | | ||
| | | | ||
| − | [[File: | + | [[File: Rasa_duch_swiatlosci.jpg | 400px ]] |
}} | }} | ||
Wersja z 19:34, 27 kwi 2018
| Duchy Światłości | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Niebianie |
| Rasa | Duchy Światłości |
| Przeciętna długość życia | Nieśmiertelne |
| Grywalny wiek postaci | 18 - 500 lat |
| Cechy rasowe | Nadzwyczajna regeneracja
Odporność na choroby |
| Przeciętne atrybuty | Silne
Wytrwałe Zręczne Szybkie Wyostrzony słuch i wzrok Bystre Piękne Charyzmatyczne |
| Występowanie | |
Wygląd
Duchy charakteryzują się dość typowym wyglądem, ciężko znaleźć takiego, który w większym stopniu różni się od innych. Posiadają pociągłe twarze oraz perłowe oczy, w których wiecznie widać odblask światła, jakby bez przerwy wpatrywały się na słońce. Nie występuje u nich zarost, a jedynymi włosami na ich ciele są te na głowie, które zawsze są jasne. Mają niezwykle piękne twarze, wszystkie bez wyjątku. Nie istnieje coś takiego, jak szpetny duch światłości, po ich ranach nie pozostają blizny.
Pochodzenie
Duchy światłości są ludzkimi mężczyznami, którzy za życia dokonali czynu na tyle dobrego, chwalebnego i wymagającego poświęcenia, że z woli Pana zostali wniebowzięci. Czyn zapewniające im miejsce wśród sług Pana musza być nadzwyczajne, w dodatku podyktowane tylko i wyłącznie dobrymi intencjami. Zabicie potężnego piekielnego czy uratowanie nawet kilku tysięcy ludzi nie jest wystarczające, jeżeli zostało to spowodowane złymi zamiarami. Zaś jeśli mężczyzna odda życie za inne i będzie to podyktowane czystymi intencjami, wtedy czyn taki zostanie wynagrodzony, a ten, kto tego dokonał stanie się duchem światłości.
Kultura
Duchy światłości, w przeciwieństwie do innych służących Panu, zamieszkują Alaranię i żyją jak normalni ludzie. Niektórzy starają się ukrywać swoją prawdziwą naturę z różnych powodów, inni otwarcie przyznają, kim tak naprawdę są. Posiadają wolną wolę, dzięki której mogą podejmować niezależne decyzje, kierować się emocjami, ale jednocześnie są podatni na zwątpienie oraz pokusę. Duchy jednak nie mogą się cieszyć pełnią wolności, choć z drugiej strony rzadko który człowiek może. Gdy Pan chce, aby duch wykonał jakieś zadanie, wzywa go do Planów Niebieskich. Każdy z duchów światłości wyczuwa wezwanie w swoim umyśle i ma obowiązek porzucić wszystko, co aktualnie robi i udać się do Nieba.
Mają pełną swobodę w działaniu, sposobie realizowania zadania oraz zgłębianych tajników magii. Nie może ich za to spotkać kara. Czym innym jednak są bezpośrednie polecenia Pana, które duch musi wykonać co do joty, nie kwestionując ich czy interpretując na własny sposób. Pan może zakazać duchowi niektórych czynności. Zazwyczaj karą za sprzeciwienie się poleceniom Pana jest unicestwienie, choć rzadko kiedy do tego dochodzi. Rzadko kiedy jakiś człowiek jest wybierany na ducha światłości, Pan jest bardzo ostrożny w wyborze, dlatego charakter wybranych mężczyzn zazwyczaj nie sprzyja niesubordynacji.
Każdy duch światłości posiada amulet, w którym uwięziony został niewielki piorun kulisty. Jest to przedmiot tworzony dla każdego ducha z osobna przez najbardziej uzdolnionych niebian zamieszkujących Plany Niebieskie. Dzięki niemu duch światłości może się przenieść w dowolne miejsce, ale potrzebuje wcześniej wiedzieć, jak ono wygląda. Najlepiej, aby sam je kiedyś widział i miał w pamięci. Często jednak wystarcza umiejętny rysunek danego miejsca, oczywiście pokazujący dostatecznie wiele. Najrzadziej jest używany sam opis. Żeby duch mógł w ogóle się gdzieś dzięki niemu przenieść, musi on być nadzwyczaj dokładny i nie zawierać fałszywych informacji. Przenoszenie się do nieznanych miejsc jest niebezpieczne, nie tylko dla anioła. Znane są przypadki, że doszło do implozji amuletu, która niszczyła wszystko dookoła. Dlatego duchy światłości są bardzo ostrożne w używaniu medalionów. Głównie wędrują dzięki nim pomiędzy Planami Niebiańskimi, a Alaranią. Amulet zawsze wraca do właściciela, nie da się go ukraść ani zgubić. Nawet jeśli ktoś go zabrał i amulet nie będzie mógł wrócić to rozpadnie się na kawałki, a duchowi zostanie zesłany drugi.
Odżywianie
Duchy światłości nie potrzebują pożywienia, a wręcz jest ono dla nich niebezpieczne. Nie trawią pokarmów, więc próby spożywania zbyt wielu rzeczy mogą skończyć się tragicznie dla samego ducha. Podobnie jest w przypadku płynów.
Rozmnażanie
Duchy mogą posiadać własne rodziny. Dzieci mogą mieć jedynie z ludźmi i tylko ludźmi mogą być ich dzieci, nie zaś mieszańcami pomiędzy duchem, a człowiekiem. Wolna wola sprawia, że odczuwają pożądanie oraz przyjemność ze współżycia. Swoich synów zazwyczaj starają wychowywać się na osoby dobre oraz cnotliwe, albowiem mogą poprosić Pana, aby ten przyjął ich w szereg duchów światłości, nawet jeśli nie wsławili się niczym szczególnym. Służba Najwyższemu i częste zadania nie sprzyjają jednak odpowiedniemu wychowywaniu potomka, dlatego rzadko kiedy zdarza się, aby jakiś rzeczywiście został przyjęty do grona niebiańskich sług. Jeśli jednak już tak się dzieje, zazwyczaj jest w tym zasługa dobrej matki. Inaczej sprawa ma się z córkami. Te nie mogą zostać wychowane na sługi Pana, ani polecone przez ojców. Żyją normalnie, mają pełną wolną wolę i to okoliczności w jakich się wychowują i żyją decydują o ich losie po śmierci.
Śmierć
Duchy światłości są nieśmiertelne i teoretycznie nie można ich zabić. W praktyce jednak duch światłości, który otrzymał śmiertelny cios, trafia do Planów Niebieskich, gdzie jego ciało powoli przywracane jest do pełnej sprawności. Przez ludzi nazywane jest to rozproszeniem. Zazwyczaj po tygodniu może powrócić do Alaranii, aby kontynuować swoją misję. Wyjątkiem są sytuacje, gdy duch sprzeciwi się rozkazowi Pana. Wówczas jest on unicestwiany, lecz w tym przypadku nie pozostaje po nim nic, co można by pochować. W Planach Niebieskich nie czci się pamięci tych, którzy sprzeciwili się Panu, jednak duchy światłości, w przeciwieństwie do aniołów, mają zazwyczaj własną rodzinę w Alaranii. Tutaj sytuacja się komplikuje. Nikt nie mówi rodzinie ducha, że został on unicestwiony za nieposłuszeństwo. Jako, że żony duchów często są przyzwyczajone do ich długiej nieobecności, dopiero po kilku latach dochodzą do wniosku, że zostali sami. Jednak nie wszystkie duchy światłości mówią swoim partnerkom o takiej możliwości. Czasami kobieta do końca życia wierzy, że jej mąż w końcu wróci. Gdy jednak któraś zaakceptuje stratę, zazwyczaj organizuje mu symboliczny grób na ziemi
Duchów światłości nie da się rozproszyć za pomocą chorób, na które są całkowicie odporne.
Cechy rasowe
- Nadzwyczajna regeneracja
- Rany duchów światłości szybko się goją, dodatkowo nie pozostaje po nich żadna blizna. Potrafią także odtwarzać skomplikowane struktury wewnętrzne, a nawet odpowiednio ustawiać kości.
- Odporność na choroby
- Ducha nie można zarazić żadną chorobą śmiertelników, są nawet odporne na choroby psychiczne.
