Eravallowie: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 3: | Linia 3: | ||
{{Opis rasy | Wygląd = | {{Opis rasy | Wygląd = | ||
| − | Eravallowie to ludzie dość wysocy i bardzo smukli. Praktycznie nie ma wśród nich osób otyłych. Mają długie, smukłe nogi, są wąscy w talii i ramionach, zarówno kobiety jak i mężczyźni. Są posiadaczami charakterystycznych małych dłoni o długich i wąskich palcach. Ich skóra jest nienaturalnie biała, nie przypomina skóry | + | Eravallowie to ludzie dość wysocy i bardzo smukli. Praktycznie nie ma wśród nich osób otyłych. Mają długie, smukłe nogi, są wąscy w talii i ramionach, zarówno kobiety jak i mężczyźni. Są posiadaczami charakterystycznych małych dłoni o długich i wąskich palcach. Ich skóra jest nienaturalnie biała, nie przypomina skóry Alaranian, która jest beżowa, lub lekko różowa. Eravallowie są bardzo bladzi, niczym duchy. Lud ten jest niezwykle piękny, ich twarz są delikatne o łagodnych rysach. Kobiety są niesamowicie urodziwe. Mężczyźni natomiast mają charakterystyczną androgyniczną urodę. To znaczy do złudzenia przypominają kobiety. Praktycznie nie posiadają zarostu, jeśli się pojawia to jest on raczej rzadki. Oblicza Eravallów są gładkie, a ich oczy lekko skośne. Tęczówki mogą posiadać w bardzo różnych barwach, w tym fiołkowej, czy turkusowej. Najbardziej pospolitym kolorem oczu Eravallów jest niebieski i szary. Ich włosy nigdy nie są kręcone, zawsze proste. Eravallowie mogą mieć jedynie dwa odcienie koloru włosów czarne lub białe. Z czego jakieś 95% populacji jest czarnowłosa, a zaledwie 5% posiada włosy siwe. Niewielu jest śmiałków, którzy posiadają włosy krótkie, zdecydowana większość, zarówno kobiet jak i mężczyzn zapuszcza długie włosy. Są one grube i ciężkie, nierzadko sięgające talii. Noszą je zazwyczaj rozpuszczone, lub związane w koński ogon, bardzo rzadko noszą warkocze. Wyższe sfery upinają włosy w koki i ozdabiają przeróżną biżuterią. Ubierają się dość specyficzne, w zwiewne długie szaty, często o tiulowych rękawach. Ich ubrania składają się zazwyczaj z kilku warstw delikatnych tkanin nałożonych na siebie. Ich szaty do złudzenia mogą niektórym przypominać szlafroki, czy podomki, jednak Eravallowie ubierają się tak na co dzień. Mężczyźni nie rzadko noszą długie szaty, przypominające ubiór czarodziejów. Ze względu na swoja dość delikatną budowę bardzo rzadko walcząc ciężką bronią. Najbardziej pospolitym narzędziem walki jest u nich płaski, lekki, długi miecz nazywany kataną. Posługują się również łukami. Trzeba też powiedzieć, że są doskonałymi jeźdźcami, zwłaszcza kobiety, które jeżdżą w męskim siodle. Do takiej jazdy noszą zazwyczaj obcisłe spodnie i długie, zwiewne tuniki. W Wyższych sferach Eravallowie noszą ozdobne parasolki, często z koronek. Nie służą one do ochrony przed deszczem, a przed słońcem. Skóra Eravallów jest bardzo delikatna i starają się oni ją chronić przed poparzeniami słonecznymi. |
| Pochodzenie = | | Pochodzenie = | ||
| − | Eravallowie, | + | Eravallowie, Mahińczycy, Tarianie i Alarianie, należą do jednej grupy ludzi, którzy wyewoluowali od Przodków. Eravallowie osiedlili się na zachodzie kontynentu na Równianie Eravall, stąd ich nazwa i Równinie Rafgar oraz Laarin. Nie wiadomo do końca dlaczego ich wygląd jest tak osobliwy. Legendy głoszą, że Przodkowie z Zachodu byli delikatni niczym kwiaty i osiedlili się na spokojnych równianach o umiarkowanym klimacie ze względu na płaski i bezpieczny teren, gdzie mogli żyć w spokoju. Krzyżując się ze sobą dali początek rasie delikatnych ludzi. Można powiedzieć, że Eravallowie są najbardziej podobni do elfów z wszystkich ras ludzkich, choć nie odziedziczyli po nich długowieczności. |
| Kultura = | | Kultura = | ||
| − | Eravallowie tworzą ścisły krąg kulturowy. Większość z nich mieszka w miastach podobnych do miast | + | Eravallowie tworzą ścisły krąg kulturowy. Większość z nich mieszka w miastach podobnych do miast Alarian, choć ich architektura jest lżejsza i budują raczej z drewna niż kamienia. Ich zamki, a raczej pałace buduje się jednak z cegieł by były trwalsze, a ich ściany maluje na biało. Uważa się bowiem, że biały jest najczystszym z kolorów. Ich dwory są delikatne niczym oni sami. Arystokraci tak jak wszędzie, ściśle przestrzegają surowej etykiety. Oczywiście wśród Eravallów nie brakuje rzemieślników, czy mieszczan, jednak nawet oni posługują się bardzo pięknym językiem i przestrzegają etykiety. Ich karczmy są niezwykle spokojnie, praktycznie nie ma w nich burd. Oczywiście piją alkohol, ale nawet po nim pamiętają o wzorcach zachowań przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Przywiązują niezwykłą wagę do poprawnego i spokojnego zachowania. Bardzo cenią sobie porządek, ich domy są czyste, ulice posprzątane, parki zadbane z mnogością kwiatów i niskich krzewów. Uwielbiają naturę, dlatego ich ośrodki miejskie obfitują w skwery, ogrody i parki. Są świetnymi zielarzami, wytwarzają kosmetyki z różnych specyfików, głównie z kwiatów. Bardzo dbają o swój wygląd, smarują skórę balsamami, kremami, musami i masłami różnego rodzaju. Ich miasta są największymi eksporterami kosmetyków. Na polach uprawia się nie tylko rośliny nadające się później do jedzenia, a także kwiaty różnej maści, od róż po malwy, czy rumianek w ogromnych ilościach. Wytwarzaniem kosmetyków zajmują się głównie kobiety, nieczęsto z wyższych sfer. Uważa się, że bowiem, że wytwarzanie pachnideł i kosmetyków do pielęgnacji jest niezwykle trudnym zajęciem., a potrzeba do tego ogromnej wiedzy. Eravallowie bardzo dbają o swoją cerę, która tak mocno jest podatna na słońce. Przedstawiciele tej rasy bardzo rzadko się opalą, gdyż zamiast opalenizny i ciemniejszej skóry robią się czerwoni a ich cera bardzo szybko ulega oparzeniom słonecznym. |
| Odżywianie = | | Odżywianie = | ||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
| Rozmnażanie = | | Rozmnażanie = | ||
| − | Eravallowie mogą rozmnażać się z wieloma rasami, a także między sobą, dokładnie na tej samej zasadzie co | + | Eravallowie mogą rozmnażać się z wieloma rasami, a także między sobą, dokładnie na tej samej zasadzie co Alarianie i reszta ras ludzkich. Z listą krzyżówek ludzi można zapoznać się tutaj: |
[[Alarianie#Rozmnażanie]] | [[Alarianie#Rozmnażanie]] | ||
| Śmierć = | | Śmierć = | ||
| − | Eravallowie, tak samo jak Alarianie umierają ze starości, jeśli cieszą się dobrym zdrowiem dożywają nawet dziewięćdziesiątki, ale przeciętna długość życia Eravellów jest nieco wyższa niż Alarianina, czy Mahończyka i jest to jakieś 85-95 lat, w zależności od tego jak wyglądało życie danego człowieka. Eravallowie żyją w bardzo dobrych warunkach i wygodzie. Choć oczywiście średnia długość życia mieszkańców wsi jest nieco niższa, ponieważ parają się oni ciężka pracą. Swoich zmarłych grzebią w ziemi, nie palą ich ciał, chyba, że ktoś zachorował na chorobę zakaźną. Kolorem żałoby jest kolor biały. W większości wierzą w Najwyższego, nie tak jak na przykład | + | Eravallowie, tak samo jak Alarianie umierają ze starości, jeśli cieszą się dobrym zdrowiem dożywają nawet dziewięćdziesiątki, ale przeciętna długość życia Eravellów jest nieco wyższa niż Alarianina, czy Mahończyka i jest to jakieś 85-95 lat, w zależności od tego jak wyglądało życie danego człowieka. Eravallowie żyją w bardzo dobrych warunkach i wygodzie. Choć oczywiście średnia długość życia mieszkańców wsi jest nieco niższa, ponieważ parają się oni ciężka pracą. Swoich zmarłych grzebią w ziemi, nie palą ich ciał, chyba, że ktoś zachorował na chorobę zakaźną. Kolorem żałoby jest kolor biały. W większości wierzą w Najwyższego, nie tak jak na przykład Tarianie w Matkę Naturę. Ich pogrzeby są długie, odmawia się wiele modlitw, by dusza zmarłego trafiła do Pana i Arkadii. Podczas pochówku śpiewa się pieśni z rożnymi prośbami do Najwyższego. |
| Cechy = | | Cechy = | ||
Brak. | Brak. | ||
}} | }} | ||
Wersja z 15:23, 19 lip 2019
| Eravallowie | |
|---|---|
| |
| Grupa | Ludzie |
| Rasa | Eravallowie |
| Przeciętna długość życia | 90 lat |
| Grywalny wiek postaci | 15-90 lat |
| Cechy rasowe | Brak |
| Przeciętne atrybuty | Przeciętne |
| Występowanie | Zachód |
Wygląd
Eravallowie to ludzie dość wysocy i bardzo smukli. Praktycznie nie ma wśród nich osób otyłych. Mają długie, smukłe nogi, są wąscy w talii i ramionach, zarówno kobiety jak i mężczyźni. Są posiadaczami charakterystycznych małych dłoni o długich i wąskich palcach. Ich skóra jest nienaturalnie biała, nie przypomina skóry Alaranian, która jest beżowa, lub lekko różowa. Eravallowie są bardzo bladzi, niczym duchy. Lud ten jest niezwykle piękny, ich twarz są delikatne o łagodnych rysach. Kobiety są niesamowicie urodziwe. Mężczyźni natomiast mają charakterystyczną androgyniczną urodę. To znaczy do złudzenia przypominają kobiety. Praktycznie nie posiadają zarostu, jeśli się pojawia to jest on raczej rzadki. Oblicza Eravallów są gładkie, a ich oczy lekko skośne. Tęczówki mogą posiadać w bardzo różnych barwach, w tym fiołkowej, czy turkusowej. Najbardziej pospolitym kolorem oczu Eravallów jest niebieski i szary. Ich włosy nigdy nie są kręcone, zawsze proste. Eravallowie mogą mieć jedynie dwa odcienie koloru włosów czarne lub białe. Z czego jakieś 95% populacji jest czarnowłosa, a zaledwie 5% posiada włosy siwe. Niewielu jest śmiałków, którzy posiadają włosy krótkie, zdecydowana większość, zarówno kobiet jak i mężczyzn zapuszcza długie włosy. Są one grube i ciężkie, nierzadko sięgające talii. Noszą je zazwyczaj rozpuszczone, lub związane w koński ogon, bardzo rzadko noszą warkocze. Wyższe sfery upinają włosy w koki i ozdabiają przeróżną biżuterią. Ubierają się dość specyficzne, w zwiewne długie szaty, często o tiulowych rękawach. Ich ubrania składają się zazwyczaj z kilku warstw delikatnych tkanin nałożonych na siebie. Ich szaty do złudzenia mogą niektórym przypominać szlafroki, czy podomki, jednak Eravallowie ubierają się tak na co dzień. Mężczyźni nie rzadko noszą długie szaty, przypominające ubiór czarodziejów. Ze względu na swoja dość delikatną budowę bardzo rzadko walcząc ciężką bronią. Najbardziej pospolitym narzędziem walki jest u nich płaski, lekki, długi miecz nazywany kataną. Posługują się również łukami. Trzeba też powiedzieć, że są doskonałymi jeźdźcami, zwłaszcza kobiety, które jeżdżą w męskim siodle. Do takiej jazdy noszą zazwyczaj obcisłe spodnie i długie, zwiewne tuniki. W Wyższych sferach Eravallowie noszą ozdobne parasolki, często z koronek. Nie służą one do ochrony przed deszczem, a przed słońcem. Skóra Eravallów jest bardzo delikatna i starają się oni ją chronić przed poparzeniami słonecznymi.
Pochodzenie
Eravallowie, Mahińczycy, Tarianie i Alarianie, należą do jednej grupy ludzi, którzy wyewoluowali od Przodków. Eravallowie osiedlili się na zachodzie kontynentu na Równianie Eravall, stąd ich nazwa i Równinie Rafgar oraz Laarin. Nie wiadomo do końca dlaczego ich wygląd jest tak osobliwy. Legendy głoszą, że Przodkowie z Zachodu byli delikatni niczym kwiaty i osiedlili się na spokojnych równianach o umiarkowanym klimacie ze względu na płaski i bezpieczny teren, gdzie mogli żyć w spokoju. Krzyżując się ze sobą dali początek rasie delikatnych ludzi. Można powiedzieć, że Eravallowie są najbardziej podobni do elfów z wszystkich ras ludzkich, choć nie odziedziczyli po nich długowieczności.
Kultura
Eravallowie tworzą ścisły krąg kulturowy. Większość z nich mieszka w miastach podobnych do miast Alarian, choć ich architektura jest lżejsza i budują raczej z drewna niż kamienia. Ich zamki, a raczej pałace buduje się jednak z cegieł by były trwalsze, a ich ściany maluje na biało. Uważa się bowiem, że biały jest najczystszym z kolorów. Ich dwory są delikatne niczym oni sami. Arystokraci tak jak wszędzie, ściśle przestrzegają surowej etykiety. Oczywiście wśród Eravallów nie brakuje rzemieślników, czy mieszczan, jednak nawet oni posługują się bardzo pięknym językiem i przestrzegają etykiety. Ich karczmy są niezwykle spokojnie, praktycznie nie ma w nich burd. Oczywiście piją alkohol, ale nawet po nim pamiętają o wzorcach zachowań przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Przywiązują niezwykłą wagę do poprawnego i spokojnego zachowania. Bardzo cenią sobie porządek, ich domy są czyste, ulice posprzątane, parki zadbane z mnogością kwiatów i niskich krzewów. Uwielbiają naturę, dlatego ich ośrodki miejskie obfitują w skwery, ogrody i parki. Są świetnymi zielarzami, wytwarzają kosmetyki z różnych specyfików, głównie z kwiatów. Bardzo dbają o swój wygląd, smarują skórę balsamami, kremami, musami i masłami różnego rodzaju. Ich miasta są największymi eksporterami kosmetyków. Na polach uprawia się nie tylko rośliny nadające się później do jedzenia, a także kwiaty różnej maści, od róż po malwy, czy rumianek w ogromnych ilościach. Wytwarzaniem kosmetyków zajmują się głównie kobiety, nieczęsto z wyższych sfer. Uważa się, że bowiem, że wytwarzanie pachnideł i kosmetyków do pielęgnacji jest niezwykle trudnym zajęciem., a potrzeba do tego ogromnej wiedzy. Eravallowie bardzo dbają o swoją cerę, która tak mocno jest podatna na słońce. Przedstawiciele tej rasy bardzo rzadko się opalą, gdyż zamiast opalenizny i ciemniejszej skóry robią się czerwoni a ich cera bardzo szybko ulega oparzeniom słonecznym.
Odżywianie
Eravallowie jedzą praktycznie wszystko, oprócz padliny. Ich kuchnia jest jednak dość skomplikowana. Lubią się w przyprawach wszelkiej maści. Jedzą zarówno mięso jak i warzywa, a także ogromną ilość owoców i ziół. Owoce i warzywa suszą na różne sposoby. Nie przepadają za suszonym mięsem, w podróżach żywią się raczej trwałym pieczywem i owocami. (Więcej na temat jedzenia znajdziesz w artykule: Kuchnia Alarańska)
Rozmnażanie
Eravallowie mogą rozmnażać się z wieloma rasami, a także między sobą, dokładnie na tej samej zasadzie co Alarianie i reszta ras ludzkich. Z listą krzyżówek ludzi można zapoznać się tutaj: Alarianie#Rozmnażanie
Śmierć
Eravallowie, tak samo jak Alarianie umierają ze starości, jeśli cieszą się dobrym zdrowiem dożywają nawet dziewięćdziesiątki, ale przeciętna długość życia Eravellów jest nieco wyższa niż Alarianina, czy Mahończyka i jest to jakieś 85-95 lat, w zależności od tego jak wyglądało życie danego człowieka. Eravallowie żyją w bardzo dobrych warunkach i wygodzie. Choć oczywiście średnia długość życia mieszkańców wsi jest nieco niższa, ponieważ parają się oni ciężka pracą. Swoich zmarłych grzebią w ziemi, nie palą ich ciał, chyba, że ktoś zachorował na chorobę zakaźną. Kolorem żałoby jest kolor biały. W większości wierzą w Najwyższego, nie tak jak na przykład Tarianie w Matkę Naturę. Ich pogrzeby są długie, odmawia się wiele modlitw, by dusza zmarłego trafiła do Pana i Arkadii. Podczas pochówku śpiewa się pieśni z rożnymi prośbami do Najwyższego.
Cechy rasowe
Brak.
