Arnikosta: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "{{Opis leku| Skład = Macerat trzykrotny z arniki i żywokostu na smalcu gęsim (macerowane osobno), macerat z pięciornika na smalcu gęsim, olej lniany, ekstrakt z l...") |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| + | {{Specyfikacja receptury| Arnikosta|Maść| | ||
| + | |||
| + | [[File: Roslina_arnikosta.jpg ]] | ||
| + | | | ||
| + | }} | ||
| + | |||
{{Opis leku| Skład = | {{Opis leku| Skład = | ||
Macerat trzykrotny z arniki i żywokostu na smalcu gęsim (macerowane osobno), macerat z pięciornika na smalcu gęsim, olej lniany, ekstrakt z liści [[Wawrzyn Cmentarny|wawrzynu cmentarnego]], [[Nalewka Klarówka|nalewka klarówka]], sproszkowane listki [[Koniczyna Tęczowa|koniczyny tęczowej]]. | Macerat trzykrotny z arniki i żywokostu na smalcu gęsim (macerowane osobno), macerat z pięciornika na smalcu gęsim, olej lniany, ekstrakt z liści [[Wawrzyn Cmentarny|wawrzynu cmentarnego]], [[Nalewka Klarówka|nalewka klarówka]], sproszkowane listki [[Koniczyna Tęczowa|koniczyny tęczowej]]. | ||
| − | |||
| Postać = | | Postać = | ||
Maść | Maść | ||
| − | |||
| Sposób podania = | | Sposób podania = | ||
Aplikować na oczyszczoną skórę wokół rany wedle potrzeby. Unikać kontaktu z błonami śluzowymi - maść może je podrażnić i prowadzić do powstania rumienia. | Aplikować na oczyszczoną skórę wokół rany wedle potrzeby. Unikać kontaktu z błonami śluzowymi - maść może je podrażnić i prowadzić do powstania rumienia. | ||
| − | |||
| Sposób przygotowania = | | Sposób przygotowania = | ||
Głównym składnikiem maści są tłuszcze, które należy zmieszać w proporcji 5:5:1, gdzie jedną część stanowi olej lniany, a resztę maceraty. Aby ułatwić mieszanie składników, wszystko powinno być podgrzane, ale nie gorące - minimalnie cieplejsze niż temperatura ciała. Tłuszcze należy nieustannie mieszać i partiami dodawać najpierw ekstrakt z liści wawrzynu zmieszany w równych proporcjach z klarówką (proporcje tłuszczy i wlewanych dodatków 20:1). To spowoduje zgęstnienie mieszaniny, a nalewka dodatkowo zakonserwuje maść. Proszek z liści należy wmieszać na sam koniec, gdy ma się już gęstą mieszaninę o jednolitym kolorze. Ilość proszku określa się jako “ile przyjmie”, gdyż nadmiar będzie wytrącał się na powierzchni maści w formie pomarańczowego pudru - z reguły na słoik kremu potrzebna jest zaledwie szczypta. Maść jest gotowa do użycia dobę po zmieszaniu składników. Z czasem ciemnieje i nabiera lepszych właściwości regenerujących. | Głównym składnikiem maści są tłuszcze, które należy zmieszać w proporcji 5:5:1, gdzie jedną część stanowi olej lniany, a resztę maceraty. Aby ułatwić mieszanie składników, wszystko powinno być podgrzane, ale nie gorące - minimalnie cieplejsze niż temperatura ciała. Tłuszcze należy nieustannie mieszać i partiami dodawać najpierw ekstrakt z liści wawrzynu zmieszany w równych proporcjach z klarówką (proporcje tłuszczy i wlewanych dodatków 20:1). To spowoduje zgęstnienie mieszaniny, a nalewka dodatkowo zakonserwuje maść. Proszek z liści należy wmieszać na sam koniec, gdy ma się już gęstą mieszaninę o jednolitym kolorze. Ilość proszku określa się jako “ile przyjmie”, gdyż nadmiar będzie wytrącał się na powierzchni maści w formie pomarańczowego pudru - z reguły na słoik kremu potrzebna jest zaledwie szczypta. Maść jest gotowa do użycia dobę po zmieszaniu składników. Z czasem ciemnieje i nabiera lepszych właściwości regenerujących. | ||
| − | |||
| Wygląd = | | Wygląd = | ||
Gęsta maść, pod wpływem ciepła ciała zamieniająca się w olejek. Kolor od kremowego do żółtego, w zależności od etapu dojrzewania. Bez zapachu, o lekko słodkim smaku, z gorzkim finiszem. | Gęsta maść, pod wpływem ciepła ciała zamieniająca się w olejek. Kolor od kremowego do żółtego, w zależności od etapu dojrzewania. Bez zapachu, o lekko słodkim smaku, z gorzkim finiszem. | ||
| − | |||
| Właściwości i zastosowanie = | | Właściwości i zastosowanie = | ||
To jedna z najpopularniejszych używanych przez podróżników maści na rany. Stosuje się ją zarówno w przypadku ran otwartych, jak i siniaków – przyspiesza regenerację, działa odkażająco i jednocześnie lekko przeciwbólowo. | To jedna z najpopularniejszych używanych przez podróżników maści na rany. Stosuje się ją zarówno w przypadku ran otwartych, jak i siniaków – przyspiesza regenerację, działa odkażająco i jednocześnie lekko przeciwbólowo. | ||
Wersja z 16:26, 1 sty 2021
| Arnikosta | |
|---|---|
| Maść |
Spis treści
Sposób podania
Aplikować na oczyszczoną skórę wokół rany wedle potrzeby. Unikać kontaktu z błonami śluzowymi - maść może je podrażnić i prowadzić do powstania rumienia.
Sposób przygotowania
Głównym składnikiem maści są tłuszcze, które należy zmieszać w proporcji 5:5:1, gdzie jedną część stanowi olej lniany, a resztę maceraty. Aby ułatwić mieszanie składników, wszystko powinno być podgrzane, ale nie gorące - minimalnie cieplejsze niż temperatura ciała. Tłuszcze należy nieustannie mieszać i partiami dodawać najpierw ekstrakt z liści wawrzynu zmieszany w równych proporcjach z klarówką (proporcje tłuszczy i wlewanych dodatków 20:1). To spowoduje zgęstnienie mieszaniny, a nalewka dodatkowo zakonserwuje maść. Proszek z liści należy wmieszać na sam koniec, gdy ma się już gęstą mieszaninę o jednolitym kolorze. Ilość proszku określa się jako “ile przyjmie”, gdyż nadmiar będzie wytrącał się na powierzchni maści w formie pomarańczowego pudru - z reguły na słoik kremu potrzebna jest zaledwie szczypta. Maść jest gotowa do użycia dobę po zmieszaniu składników. Z czasem ciemnieje i nabiera lepszych właściwości regenerujących.
Wygląd
Gęsta maść, pod wpływem ciepła ciała zamieniająca się w olejek. Kolor od kremowego do żółtego, w zależności od etapu dojrzewania. Bez zapachu, o lekko słodkim smaku, z gorzkim finiszem.
Właściwości i zastosowanie
To jedna z najpopularniejszych używanych przez podróżników maści na rany. Stosuje się ją zarówno w przypadku ran otwartych, jak i siniaków – przyspiesza regenerację, działa odkażająco i jednocześnie lekko przeciwbólowo.
Informacje dodatkowe
Maść nie sprawdza się w ciepłym klimacie – jeszcze w słoiku przechodzi ze stanu stałego w ciekły i przez to z czasem traci swoje właściwości lecznicze. Jej trwałość w przypadku prawidłowego przechowywania określana jest na 3-5 lat.
