Smoki
| Smoki | |
|---|---|
| {{{8}}} | |
| Grupa | Pradawni |
| Rasa | Smoki |
| Przeciętna długość życia | Kilka tysięcy lat |
| Grywalny wiek postaci | 100 - 2500 lat |
| Cechy rasowe | Latanie
Zianie ogniem Zdolność przemian Pamięć absolutna |
| Przeciętne atrybuty | Niezwykle silne
Niezwykle wytrwałe Niezwykle odporne Wyostrzony węch Niezwykle wyostrzony zmysł magiczny Niezwykle bystre Bardzo błyskotliwe Silna wola Bardzo charyzmatyczne |
| Występowanie |
|
Wygląd
Chyba każdy w Alaranii wie, jak wyglądają smoki. Niemal każdemu dziecku opowiadane są historie o tych niezwykłych istotach. Choć w historiach zazwyczaj są wielkimi bestiami o łuskach barwy ognia. W rzeczywistości rozmiar smoków są naprawdę różne, żadna inna rasa w Alaranii, ba, można nawet podejrzewać iż w całym wymiarze nie posiada tak zróżnicowanego wzrostu. Występują smoki rozmiarów koni, choć te są prawdziwą rzadkością, pojawiają się takie wielkości domu, wieży, a nawet olbrzymy dorównujące mniejszym górom. Jest nawet jeden smok rozmiaru całego świata! Także różnorodność barw ich łusek jest niezwykła i olbrzymia, o ile inne rasy może to dziwić, o tyle dla tych jaszczurów jest to normalne tak, jak dla nas różne barwy włosów. Niezwykle różnią się także inne ich cechy. Różne kształty pysków akurat nie powinny zbytnio dziwić, w końcu i my posiadamy różne twarze, jednakże różnią się od siebie także kształtem skrzydeł, sposobem pokrycia ciała łuskami (niektórym okrywają całe ciało, innym kończą się przy brzuchu) czy nawet takimi cechami, jak obecnością rogów czy uszu. Można by wręcz uznać, że są to najróżniejsze gatunki smoków, choć tak w rzeczywistości nie jest. Stanowią jedną, spójną rasę, tak ogromnie jednak różnorodną.
Pochodzenie
Niegdyś część z duchów narodzonych z myśli Prasmoka zstąpiła na ziemię, gdzie przybrali ciała podobne do dzisiejszych smoków. Nazwani zostali Pierwotnymi i są najdalszymi przodkami tej rasy. Wielka wojna między ówczesnymi smokami sprawiła jednak, iż te na wiele tysiącleci zapadły w sen, podczas których rozkwitły inne rasy. Współcześnie smoków jest o wiele mniej niż niegdyś, ich pojawienie się stanowi dla większości ludzi prawdziwą niezwykłość. Ostatnio jednak ponoć tych prastarych gadów pojawia się coraz więcej. Niektórzy sądzą, iż jest to znak, że zbliża się coś strasznego, coś dzięki czemu smoki znowu odzyskają swą dawną potęgę. Mało kto jednak zgadza się z tymi opiniami.
Kultura
Smoki, choć z pozoru tak różnorodne i niepowtarzalne, w rzeczywistości posiadają nadzwyczaj podobne cechy charakteru oraz zwyczaje. Wszystkie smoki bez wyjątku są próżne oraz przeświadczone o swej wielkości i wyjątkowości. Niektóre starają się to ukrywać, inne akceptują to całkowicie i z tym żyją, jednak każdego dotyka to w tym samym stopniu. Różni się tylko to, jak bardzo są w stanie kontrolować te uczucia. Pomiędzy sobą zazwyczaj otwarcie okazują pogardę, w przypadku przedstawicieli innych ras niektóre to maskują, a niektóre robią jeszcze bardziej. Nigdy nie zniosłyby nad sobą żadnego przywódcy, kilkukrotnie próbowano stworzyć smocze stada, lecz nigdy nie dochodziło do to skutków. Smoki nie są w stanie traktować się nawzajem nawet z równością, a co dopiero mieć kogoś nad sobą. Do tego dochodziła także wrodzona awersja smoków do innych smoków. Jaszczury te nie są w stanie zaufać sobie nawet w obrębie własnej rasy. Ma to korzenie w pradawnej smoczej wojnie, która niemal zbudziła Prasmoka. Ma jednak też wiele wspólnego z ich pychą, która mówi im, że jeśli już, to tylko inne smoki byłyby w stanie im zagrozić.
Większość smoków wykazuje się także chciwością. Tak, legendy o olbrzymich smoczych skarbach są jak najbardziej prawdziwe. Częstokroć takie fortuny pozwalałyby na zakup miasta, a w skrajnych przypadkach nawet niewielkiego państwa. Skarby swe ukrywają w legowiskach, lecz te nigdy nie znajdują się pod miastami, jak to rzeczą niektóre legendy! O nie! Smoki zbytnio obawiają się o swój skarb, aby móc go trzymać w takich miejscach. Na swe siedliska wybierają więc takie, do którego dostanie się jest wymagające nawet dla smoków. Najbardziej oczywistym miejscem dla wszystkich gadów są Góry Dasso, które jednocześnie skupiają najwięcej smoków spośród wszystkich miejsc w Alarnii (może zza wyjątkiem Smoczych Pieczar). Śnieżne wichury, które zazwyczaj szaleją przy szczytach, uniemożliwiają spokojny lot i utrudniają wypatrzenie jaskini. Niektóre smoki posiadają swe siedliska głęboko pod ziemią, tak bardzo, że nie zapuszcza się tam żadna inna rozumna istota. Najrzadszym i chyba najoryginalniejszym miejscem są morskie głębiny, gdzie smoki dostają się dzięki olbrzymiej pojemności płuc oraz odpowiedniemu pędowi. Jednakże ma to swoją wadę: morskie elfy, syreny i trytony. Jeśli gdzież w pobliżu znajdzie się jedna z tych istot, zazwyczaj nie ma problemu z odróżnieniem smoka od ryby. A wielki skarb z czasem zaczyna pustoszeć. Jedynie najsprytniejsze smoki są w stanie odpowiednio dobrze ukryć swoją fortunę na dnie morza.
Pomimo podobnych zachowań, w życiu każdy z nich tak naprawdę chce osiągnąć co innego. Niektóre pragną zebrać najwspanialszy skarb świata i zginąć, śpiąc na prawdziwej górze złota, inne kierują się pierwotnymi instynktami i chcą stać się najgroźniejszymi drapieżnikami w okolicy, inne gromadzą wielką wiedzę, inne starają się stać potężni oraz wpływowi wśród ludzi. Wszystkie smoki łączy w tej kwestii właściwie jedno – ambicja. W tym, co robią muszą być najlepsze, zazwyczaj nie są to też małe rzeczy. Niektórzy wybitni ludzcy przedstawiciele w rzeczywistości byli właśnie smokami, które po kilkuset latach przygotowań na kilkadziesiąt pojawiały się pod pewnym imieniem. Imiona te są skrzętnie wyszukiwane przez smoki i straszliwie je to bawi. To chyba jedyna rzecz, która jest w stanie połączyć i powstrzymać od konfliktu dwa obce smoki: żarty na ten temat. Nigdy nie przegapią nawet cienia okazji, aby poznać nowe imiona.
Odżywianie
Smoki są wszystkożerne. W najbardziej dosłownym tego słowa znaczeniu. Jako najbardziej magiczne istoty na ciele Prasmoka są w stanie przetrawić praktycznie wszystko. Znane są przypadki smoków żywiących się kamieniami szlachetnymi, samymi kamieniami lub ziemią. Olbrzymia różnorodność występująca wśród smoków przejawia się także tu. Nie da się stwierdzić, co dany smok może lubić jeść. Owszem, niektóre smakują w mięsach poszczególnych ras, choć jest to rzadkość. Największą rzadkością są smoki kanibale, które jednak zdarzają się znacznie częściej niż wśród innych ras.
Rozmnażanie
To właśnie sprawia, iż wszystkie te odmienne stworzenia należą do jednej rasy. Nieważne, jakie cechy fizyczne posiadałby dany smok, nieważne czy dwa smoki różniłyby się od siebie całkowicie, są w stanie posiadać wspólne potomstwo, które przejmuje niezwykłą mieszankę genów od każdego z rodziców. Młode smoki zazwyczaj posiadają kolor łusek po jednym z rodziców, choć może się zdarzyć, iż będą w innym kolorze. Także pod względem wszystkich innych rzeczy często pojawiają się różnice pomiędzy dzieckiem, a rodzicami. Rozmnażanie jest jedyną rzeczą, która jest w stanie zbliżyć do siebie jakiekolwiek dwa smoki. Przyszli rodzice zazwyczaj od początku nie pragną się nawzajem pozabijać, co jest dla nich znakiem. Wiążą się ze sobą wówczas zazwyczaj na resztę życia, czas poszukiwania partnera występuje zazwyczaj w wieku tysiąca lat. Smoczyca składa w leżu jedno jajo, rzadkością są "bliźnięta". Opieka nad młodym trwa to zazwyczaj od stu do pięciuset lat. Smok zostaje dorosły wtedy, kiedy zaczyna odczuwać niechęć oraz nieufność do innych smoków, w tym swoich rodziców. Jedynym wyjątkiem zawsze jednak jest rodzeństwo – pewna więź łamie wszystkie uprzedzenia. Oczywistym jest, że dorosły smok jest zmuszony opuścić leże. Rzadko próbuje zabić rodziców, lecz ci niemal zawsze okazują się silniejsi. Naprawdę niezwykłym jest przypadek, gdy mu się to udaje, wówczas przejmuje siedlisko oraz cały skarb.
Śmierć
Smoki jako jedyne spośród ras długowiecznych najczęściej umierają śmiercią naturalną. Ich przewaga nad innymi rasami sprawia, iż mało kto jest w stanie je zabić, nawet podczas tak długiego życia. Te, które przeżyły już tyle tysiącleci, że straciły chęć do życia, najczęściej udają się do Smoczego Cmentarza, olbrzymiej groty gdzieś pod Smoczymi Pieczarami, gdzie w nigdy niezakłócanym spokoju mogą powoli umrzeć. No, prawie nie zakłócanym. Zdarza się, iż pojawiają się tam intruzi, lecz ci zazwyczaj nie przeżywają zbyt długo. Smoki pragnące śmierci robią się strasznie drażliwe. Drugą najczęstszą przyczyną ich śmierci jest zabicie przez drugiego smoka. Wynika to z ich braku zaufania, niechęci do siebie oraz chciwości. Ciało tak zabitego jaszczura pozostaje zazwyczaj na pobojowisku i stopniowo się rozkłada, aż zostają same kości. W przypadku wyjątkowo wielkich smoków po kilkuset latach powstają na nich nawet niewielkie miasteczka. Ostatnią przyczyną śmierci smoka może być zabicie przez przedstawiciela obcej rasy. Wówczas głowa smoka zazwyczaj ląduje na jakiejś ścianie lub bramie, a resztom jego ciała zajmują się alchemicy. Smoki są całkowicie niewrażliwe na trucizny i choroby, ich ognista krew umożliwiająca im zianie ogniem wypala wszelkie obce ciała czy substancje.
Cechy rasowe
- Latanie
- Dzięki swym skrzydłom są w stanie latać najlepiej spośród wszystkich ras rozumnych. Nie ma nikogo, kto mógłby im pod tym względem dorównać, latanie sprawia im nadzwyczajną przyjemność.
- Zianie ogniem
- Dzięki ognistej krwi potrafią ziać nadzwyczaj gorącym strumieniem ognia.
- Zdolność przemian
- Smoki są w stanie przemieniać się w elfa lub człowieka, zdarzają się też przypadki, kiedy smok potrafi zmienić się również w zwierzę.
- Pamięć absolutna
- Smoki zapamiętują praktycznie wszystko, co zobaczą, nie są w stanie zapomnieć niczego, chyba że za wyjątkiem wyjątkowo silnej magii.
