Harenidzi
| Harenidzi | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Zmiennokształtni |
| Rasa | Harenidzi |
| Przeciętna długość życia | 180 lat |
| Grywalny wiek postaci | 15 - 160 lat |
| Cechy rasowe | Mowa zwierząt
Królicza łapka Zmiana rozmiaru Gen dominujący Instynkt przetrwania |
| Przeciętne atrybuty | Wyostrzony słuch
Wyostrzony węch Słaby wzrok Zwinny |
| Występowanie |
Cała Alarania |
Wygląd
Czystokrwiści harenidzi najbardziej przypominają antropomorficzne króliki. Międzygatunkowe związki skutkowały jednak wytworzeniem się znacznej różnorodności wśród tej rasy. Mieszańce zwykle są bardziej humanoidalnie i mają zdecydowanie mniej króliczych cech, jednakże charakterystyczne uszy i puszysty ogonek nigdy nie zanikają. Przykładowo ze związku harenida z krasnoludem lub nordem powstanie bardzo niski, lub wysoki królik, być może nieco silniejszy niż jego pobratymcy, podobnie z czarodziejami, którzy przekazują swoim dzieciom zwiększony talent do magii. Łatwo również rozpoznać potomka tego typu harenida oraz elfa, królicze uszy takiego osobnika będą zdecydowanie dłuższe niż u typowego przedstawiciela tej rasy. Kolor futra i włosów, których barwa zwykle odpowiada sierści, często zależy, skąd dany osobnik pochodzi. Te z północy i innych mroźnych rejonów Alaranii będą posiadać śnieżnobiałe futro, nieco gęstsze, dostosowane do niskich temperatur. Podczas gdy ci występujący w tropikach będą mieć je zdecydowanie krótsze i bardziej kolorowe, często z licznymi plamkami i łatami. W klimacie pustynnym najczęściej można zaobserwować odcienie rudawe, a w umiarkowanym różne odcienie brązu. Jak w przypadku większości ras wśród harenidów występuje również albinizm, zwierzonidzi dotknięci tą przypadłością zwykle są wykluczani ze społeczeństwa i traktowani jako zły omen. Zazwyczaj mają brązowe oczy, rzadziej niebieskie. W przypadku albinizmu są również różowe lub czerwone. Inne, nienaturalne odcienie są rzadkością i występują zwykle wśród mieszańców, którzy odziedziczyli je po rodzicu niebędącym harenidem.
Pochodzenie
Początkowo tworzyli ujednoliconą genetycznie zgraną rodzinę, aczkolwiek rozprzestrzenili się po całej Alaranii w zawrotnym tempie. Harenidzi to rasa bardzo plemienna, takie życie również prowadzili. Po około 30 latach życia w jednej, zgranej wiosce wyruszyli w różne części Alaranii, zasiewając jej tereny swoją liczebnością - i dzięki temu zawdzięczamy wszelką różnorodność wśród harenidów - poprzez czystokrwiste osobniki, króliki o humanoidalnych kształtach, aż po okazy z zaledwie paroma znakami zewnętrznymi, które przywiązują je do tej króliczej rasy. Teraz można spotkać przedstawicieli tejże rasy na całym kontynencie. Można ich także znaleźć w opracowanych przez ich przodków norach, podziemnych korytarzach i wioskach skrytych pod powierzchnią Alaranii.
Kultura
Dawniej kultura harenidów była ścisła i dość prosta - żyli w jednym miejscu, wszyscy o takim samym wyglądzie antropomorficznego królika, w niewielkiej liczbie. Wtedy tradycja i rodzina stanowiły podstawę życia tych zwierzonidów. Problem z ich kultywacją zaczął się w momencie, w którym podziemne miasta czy małe norki nie były w stanie pomieścić tak dużej liczby potomstwa, zatem króliki wyszły na światło Alaranii i rozpoczęły swoje życie wśród innych istot. Wtedy ich kultura nie tyle dopasowała się do mieszkańców górnej krainy, co też rozwinęła w różne, indywidualne strony. Obecnie harenidzi są bardziej niezależni, żyjąc w osadach. Niektóre z wiosek mają ścisłe połączenie z dawnymi podziemnymi miastami, i to właśnie w takich można dostrzec silne przywiązanie do korzeni. Każdy harenid posiada silne więzy rodzinne - w większym bądź mniejszym stopniu - dlatego też przy spotkaniu innego przedstawiciela swojej rasy, traktują się w bardzo zaufany sposób. Niektóre wioski nadal starają się powrócić do korzeni, które wspominają, iż harenidzi to jedna wielka rodzina, zatem co jakiś czas spotykają się w umówionym miejscu - zawsze innym niż poprzednie, żeby zmylić drapieżników - i świętują przez parę dni pamięć o przodkach, ciesząc się jednocześnie swoim towarzystwem.
Odżywianie
Harenidzi, z racji na silne przywiązanie do matki ziemi oraz jej wytworów, są roślinożerni. Żywią się głównie zatem jadalnymi roślinami, warzywami oraz owocami, rzadko się zdarza, aby istniał mięsożerny przedstawiciel tejże rasy. Mimo wegańskich skłonności, dzięki istnieniu różnego rodzaju łakoci i przepisów promujących takowy styl życia, obecnie harenidzi skłaniają się ku temu, że zjedzą praktycznie wszystko, co nie ma w sobie mięsa. Ich żołądki są przystosowane na przyjmowanie pokarmu wielorakiego pochodzenia, uodparniając tym samym rasę harenidów na wszelkiego rodzaju trutki czy ciężkostrawne potrawy.
Rozmnażanie
Harenidzi są stosunkowo młodą rasą, aczkolwiek ich nagłe odkrycie spowodowało, że wręcz zasypali całą Alaranię swoim gatunkiem. Pierwotnie rozmnażali się głównie między sobą, płodząc w ten sposób osobniki tak zwanej “czystej krwi”. Gdy jednak wyszli z ukrycia, zaczęli się, przysłowiowo stwierdzając, mnożyć jak króliki - nie zwracali uwagi na czystość gatunku w tak dużym stopniu jak przedtem, a z międzygatunkowego rozmnażania powstały intrygujące mieszanki. Dzieci harenidów z ludźmi bądź elfami rodziły się równie zdrowe, lecz z cechami króliczymi, które były zależne od stopnia pokrewieństwa z czystokrwistymi królikoczłekami. Dzięki temu wiadomo, że mogą rozmnażać się płciowo zarówno z przedstawicielami swojego gatunku, a także z ludźmi, elfami, krasnoludami, nordami oraz czarodziejami. Geny harenidów zawsze są dominujące i z takich połączeń zawsze wyjdzie ów zwierzonid, zachowując jedynie cechy związane z wyglądem swego drugiego rodzica czy też predyspozycje do magii. Wyłącznie z połączenia harenida z czarodziejem, królikoczłeki mogą mówić o wyjątkowym zmyśle magicznym.
Śmierć
Harenidzi potrafią dożyć aż stu osiemdziesięciu lat (190). Umierają ze starości bądź przez wszelkiego rodzaju choroby, aczkolwiek niestraszne im trucizny. Ich żołądki są na tyle przystosowane do przyjmowania pokarmu wątpliwego pochodzenia, że nie ma obaw utraty życia w ten sposób. Najliczniejsze zachorowania tej rasy są na wirusy wszelkich chorób wenerycznych, zważając na prędkość rozmnażania się harenidów.
Cechy rasowe
- Mowa zwierząt
- Bez wysiłku potrafią porozumieć się z każdym zwierzęciem i rośliną, które znajduje się w ich otoczeniu. Problem mają naturalnie z organizmami, które są nietypowe dla ich środowiska.
- Królicza łapka
- Harenidzi posiadają niezwykłe szczęście w swoim życiu - fakt, że potrafiły do tej pory przeżyć w trudnych warunkach i się ukrywać przed bacznym wzrokiem drapieżników, sprawia, iż muszą mieć prawdziwego farta.
- Zmiana rozmiaru
- Zwierzonidzi pochodzenia króliczego są w stanie kontrolować swoje rozmiary - aby z łatwością móc przemieszczać się po świecie wielkich stworzeń, a także żeby zmieścić się do wyrytych w ziemi norek i bez problemu trafić do podziemnych wiosek.
- Gen dominujący
- Niezależnie od tego, z jaką z możliwych raz rozmnoży się harenid, jego cechy zawsze będą dominować. Tym samym dziecko innej rasy (czarodzieja, norda, krasnoluda, elfa czy człowieka) połączone z rasą królików, zawsze będzie należeć do tychże zwierzonidów.
- Instynkt przetrwania
- Niezależnie od tego, z jaką z możliwych raz rozmnoży się harenid, jego cechy zawsze będą dominować. Tym samym dziecko innej rasy (czarodzieja, norda, krasnoluda, elfa czy człowieka) połączone z rasą królików, zawsze będzie należeć do tychże zwierzonidów.
- Galeria
