Morskie Elfy
| Morskie Elfy | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Elfy |
| Rasa | Morskie Elfy |
| Przeciętna długość życia | 3000 lat |
| Grywalny wiek postaci | 19-1000 lat |
| Cechy rasowe |
Niezwykła pojemność płuc Znajomość mowy podwodnych istot Nadzwyczajny zmysł równowagi |
| Przeciętne atrybuty |
Niezwykle delikatne Wytrwałe Bardzo zręczne Wyostrzone czucie Piękne |
| Występowanie | |
Wygląd
Morskie elfy różnią się od człowieka o wiele bardziej niż elfy leśne. Przede wszystkim wzrostem. Rzadko kiedy są wyższe niż na pięć i pół stopy, zdarzają się nawet elfy niższe niż na trzy i pół. W przeciwieństwie do leśnych elfów, ich włosy są jasne, najczęściej białe i srebrne, rzadko zdarzają się błękitne. To, co ich łączy, to niezwykła szczupłość. Życie pod wodą i ciągły przymus pływania sprawiają, że pomimo diety bogatej w mięso i tłuszcze, zazwyczaj są szczuplejsze nawet od leśnych elfów. Posiadają także długie palce, a ich paznokcie są o wiele ostrzejsze od ludzkich. Ich skóra jest nadzwyczaj jasna, niemal całkiem blada. Posiadają tylko szare lub błękitne oczy, które w zamyśleniu pokrywa biała mgła.
Pochodzenie
Morskie elfy pochodzą z krainy zamieszkiwanej współcześnie przez pustynne elfy. W przeciwieństwie do swych ciemnoskórych pobratymców nie chcieli zostać na pustyni, gdy wody zaczęły wysychać. Zdecydowali się wyruszyć w morze. Początkowo zamierzali żeglować po oceanach bez końca, w tym celu zbudowali z pomocą magii specjalne statki, które nie psułyby się i nigdy nie tonęły. Wyruszyli we wszystkie strony świata, lecz szybko okazało się, że pośpiesznie budowane okręty nie spełniały swej roli. Z czasem zostały zniszczone, a elfy musiały osiedlić się na wybrzeżach. Dlatego morskie elfy można odnaleźć nie tylko w Alaranii. Zazwyczaj też żyją w samotności - ich przodkowie byli pyszni i pewni swej siły, ale ich plan okazał się być olbrzymim błędem, przez który pycha zmieniła się we wstyd. Dzisiejsze morskie elfy nie pamiętają nawet o swych przodkach, jednakże awersja do innych ras pozostała.
Kultura
Morskie elfy to rasa największych samotników w całej Alaranii. Żyją samotnie, zamieszkując wyspy oraz podwodne groty na Morzu Cienia oraz Oceanie Jadeitów. Rzadko, ale jednak, zdarza się, że tworzą niewielkie grupy. Wówczas niekiedy nabierają na tyle śmiałości, aby zamieszkiwać wybrzeże samego kontynentu. Nie lubią zmian oraz zbyt długich podróży, a także kontaktów z innymi rasami. Są rasą upośledzoną społecznie, przez co nawet prosta wymiana towarów z ludźmi jest dla nich niezwykle trudnym przeżyciem. Jakoby w ramach rekompensaty posiadają niezwykle rozwinięty zmysł artystyczny.
Morskie elfy, podobnie jak ich pobratymcy z lasów, uwielbiają sztukę. Mieszkańcy mórz i oceanów korzystają jednak z nietypowych surowców, używając wszystkiego, co można znaleźć na dnie morza. Ze zdobytych materiałów tworzą rzeczy użyteczne, ale piękne jednocześnie. Pod względem sztuki przeganiają swoich braci z lądu o setki lat, zwłaszcza jeżeli chodzi o różnorodność. Choć także i praktyczność. Najczęstszą rzeczą tworzoną przez morskie elfy są specjalne maski na usta stworzone z muszli, dodatkowo zaklętych tak, aby umożliwiać oddychanie pod wodą. Popularne są także przeróżnego rodzaju rzeczy tworzące strefę wolną od wody, co pozwala im zamieszkiwać podwodne jaskinie. Większość wytwarzanych przez nie przedmiotów jest dodatkowo zaklęta. W przeciwieństwie do leśnych elfów, morskie kochają nie tylko tworzyć sztukę, ale także ją posiadać. Ich jaskinie zazwyczaj pełne są stworzonych przez nie skarbów. Jest to kolejny powód, przez który wolą samotniczy żywot – zbytnio się obawiają, że ktoś mógłby wyczyścić ich podwodne skarbce i odebrać im niezwykłe dzieła, tworzone przez całe ich życie.
Wśród ludzi uchodzą za stworzenia chciwie, ukrywające swoje skarby pod wodą. Krążą także plotki, jakoby mieliby celowo zatapiać niektóre okręty w celu zdobycia materiałów do swoich dzieł sztuki. W Trytonii powstało nawet bractwo Ochotniczych Braci Harpunników, którzy obierają sobie za cel polowanie na morskie elfy i zdobywanie ich bezcennych skarbów. Organizują oni co roku wyprawy na Morze Cienia, jednakże rzadko kiedy kończą się one sukcesem. Ten jednak, któremu uda się odnaleźć skarb morskiego elfa, może do końca życia cieszyć się bogactwem oraz sławą wśród wszystkich marynarzy północy. Z tego też powodu morskie elfy na północy są szczególnie nieufne, niektóre rzeczywiście dopuszczają się ataków na ludzkie statki w ramach zemsty. Wszystko przez działanie organizacji, która miała temu zapobiegać.
Na Oceanie Jadeitów znaleźć można o wiele więcej elfów żyjących w grupach; o wiele częściej także kontaktują się z innymi rasami, nieraz nawet są skłonne wymienić jeden ze swoich drogocennych skarbów na potrzebne rzeczy. Płoszy je jednak, gdy ktoś próbuje je odszukać. Sama myśl, że zwróciły czyjąś uwagę w tak dużym stopniu, wydaje się być dla nich niebezpieczna i za wszelką cenę unikają takich ludzi.
Morskie elfy umiłowały wodę, każdy z nich posiada przynajmniej podstawową wiedzę na temat magii wody, która to jest traktowana przez nich z niemal nabożną czcią. Nie uznają żadnych bogów, a ich jedynym obiektem kultu jest samo morze. Nie okazują mu czci w żaden określony sposób, uznają korzystanie z magii wody i życie pod powierzchnią morza za wystarczający akt oddania religijnego. Potrafią także po mistrzowsku pływać, z równą wprawą co syreny lub trytony, nawet pomimo braku skrzeli i rybiego ogona.
Odżywianie
Przeciętna dieta morskich elfów zawiera zarówno dużo podmorskich roślin, jak i mięsa. Często pożywiają się rybami oraz zwierzętami zamieszkującymi morza. Wszystko zależy od środowiska, w którym żyją. Nie potrafią się jednak szybko dostosowywać, dlatego też zazwyczaj nie podróżują, a zmiana sposobu żywienia w okresie innym niż dzieciństwo jest dla nich naprawdę trudna. Nie tolerują mięsa większości zwierząt żyjących na lądzie, wyjątkami są jedynie stworzenia nadmorskie. Zupełnie inaczej jest w przypadku roślin, z których to mogą spożywać każde rosnące na kontynencie, choć by się nasycić, potrzebują ich o wiele więcej niż roślin podwodnych.
Rozmnażanie
Samotny tryb życia nie sprzyja podtrzymywaniu rasy. Morskie elfy z Oceanu Jadeitów, które pragną mieć potomka, każdej wiosny udają się do wybrzeża Alaranii i odnajdują ujście Livaru – rzeki na tyle szerokiej i głębokiej, że można bez problemu nią płynąć. Następnie podążają nią w głąb lądu, aż do dopływu z Wodospadu Snów. Tam właśnie co roku spotykają się morskie elfy, by znaleźć pobratymca, z którym można by przedłużyć gatunek. Robią to jednak bardzo nieliczni. Przyszli rodzice powracają do oceanu, odnajdują nowy dom i tam oddają się wychowywaniu dziecka, co staje się wtedy najwyższym priorytetem. Gdy młody elf będzie już gotów wyruszyć w morze, rodzice zazwyczaj się rozstają i każde powraca do własnego domu lub grupy. Czasami jednak się zdarza, że para postanawia ze sobą pozostać. Wówczas jedna osoba przenosi swój skarb do leża drugiej i od tej pory żyją razem.
Inaczej sprawa ma się na Morzu Cieni, gdzie do niedawna panował podobny zwyczaj, jednak został on uniemożliwiony przez polowania. Rzeka w głębi lądu zastąpiona została kilkunastoma wyspami, z których nigdy nie ma pewnej. Każdy udaje się jedynie na jedną, dlatego o wiele ciężej jest odnaleźć partnera.
Ciąża u morskiej elfki jest znacznie krótsza niż u elfek leśnych, ze względu na ich wątłą budowę ciała i niski wzrost. Trwa ona, tak jak u ludzi, tylko dziewięć miesięcy.
Niezwykle rzadką rzeczą jest mieszaniec z morskiego elfa, ale jak najbardziej możliwą, ograniczaną jedynie przez kontakt z przedstawicielem innej rasy. Naprawdę ciężko jest zajść z morskim elfem w na tyle zażyłe stosunki, aby pragnął on mieć dziecko, które nie mogłoby wychowywać się w morzu.
Śmierć
Morski elf może zginąć równie łatwo, co zwykły człowiek. Morza pełne są niebezpiecznych drapieżników, a owe elfy nie posiadają odporności na choroby swoich krewnych. Samotniczy tryb życia morskich elfów sprawia, że zazwyczaj umierają one w samotności. Jeśli śmierć przychodzi do nich powoli, zazwyczaj starają się dotrzeć do swojego skarbu i tam właśnie skonać. W grupach elfów istnieje jednak ceremoniał pogrzebowy, polegający na pochowaniu zmarłego razem z jego najbardziej ukochanymi dziełami w niewielkiej grocie, a następnie zawaleniu wejścia za pomocą magii. Kult przodków nigdy nie był w centrum uwagi morskich elfów, w większości wolą skupiać się na chwili obecnej.
Cechy rasowe
- Niezwykła pojemność płuc
- Choć morskie elfy nie posiadają skrzeli, to ich nadzwyczaj pojemne płuca sprawiają, że przedstawiciele tej rasy są w stanie wstrzymać oddech nawet na kilkadziesiąt minut. U starszych elfów może to nawet być kilka godzin - zdolność ta staje coraz silniejsza wraz z wiekiem.
- Znajomość mowy podwodnych istot
- Nie wszystkie morskie elfy potrafią porozumiewać się z morskimi istotami, te jednak, które posiadły ten dar, potrafią zdobyć od nich potrzebne informacje na temat niemal wszystkiego. Od położeń wraków statków przez kierunek prądów morskich do miejsc bytowania wyjątkowo groźnych podwodnych drapieżników.
- Nadzwyczajny zmysł równowagi
- W morzu rozwinięty zmysł równowagi jest o wiele użyteczniejszy niż na lądzie. Morskie elfy nigdy nie gubią się w przestrzeni, nawet podczas wykonywania skomplikowanych akrobacji.
