Tygrysołaki
| Tygrysołaki | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Zmiennokształtni |
| Rasa | Tygrysołaki |
| Przeciętna długość życia | 250 lat |
| Grywalny wiek postaci | 15 -200 lat |
| Cechy rasowe | Mowa zwierząt
Przemiana Atak tygrysa Klątwa
|
| Przeciętne atrybuty | "Niezwykle silny"
"Zręczne" "Bardzo szybkie" "Wyostrzony węch i wzrok" "Bystre" "Charyzmatyczne” "Inteligentne” |
| Występowanie | |
Wygląd
Tygrysołaki na tle innych likantropów zdają się być bardzo charakterystyczną rasą i na swój sposób nieco odrębną od całej reszty. Podobnie, jak pozostali pobratymcy, mogą przybrać trzy formy – humanoidalną, zwierzęcą lub hybrydę, lecz w ich przypadku ta cecha jest najrzadziej spotykana. Najczęściej bowiem można natknąć się na tygrysołaka w formie antropomorficznej z możliwością przemiany w tygrysa, ale tak jak było to wspomniane – nie jest to zwartą regułą, a po prostu statystycznym wynikiem. Jako zwierzęta nie odróżniają się wyglądem od przeciętnego przedstawiciela tego gatunku. Zdradzają je tylko oczy, na których dnie tlą się iskry inteligencji. Krzepkie ciało o potężnej budowie z krótkimi, ale silnymi nogami, zakończone jest długim ogonem ułatwiającym utrzymanie równowagi. Posiadają doskonale wyćwiczone zmysły w tym aspekcie. Spośród kotowatych kuzynów są najcięższe. Ich pazury są niebywale ostre, w kształcie gładkiego łuku, który bywa zabójczy, gdy tylko capną ofiarę łapami. Wówczas można liczyć jedynie na szczęście, litość takiego osobnika lub pozostaje wyrwanie się z jego uścisku z ryzykiem utraty pewnych części tkanek. Chowając pazury, tygrysołak staje się niemalże perfekcyjnym myśliwym, gdyż jest w stanie podkraść się do przyszłej zdobyczy praktycznie nie wytwarzając żadnego dźwięku, po czym rzuca się na ofiarę i z łatwością rozszarpuje. Stąd też uznawane są za wyjątkowo niebezpieczne. Niemniej jednak, jest to nieco mylny obraz. Ten rodzaj likantropii pozwala na zachowanie czystego umysłu nawet w postaci zwierzęcej, mniej lub bardziej, lecz w porównaniu z resztą zmiennokształtnych, wypadają na tym tle znacznie lepiej. Tracą jedynie zmysły wyczuwając zapach świeżej krwi, to z automatu sprawia, że zatracają się w instynkcie i pragną polować. Jako humanoidzi posiadają mocno rozbudowane sylwetki i silne ciała. Są dobrze umięśnione, a ich charakter raczej przechyla się ku opanowaniu niżeli porywczości, głównie dlatego, że część z nich podobno powstała z krwi czarodziejów oraz muszą zapanować nad duchem tygrysa. Sprawny obserwator dojrzy, że mają odrobinę krótsze nogi od przeciętnego mieszkańca Alaranii, aczkolwiek nie jest to cecha wybitnie charakterystyczna, szczególnie u płci pięknej zważając na fakt, że i ludzkie kobiety potrafią mieć ku temu kompleksy. Niewybitnie się więc przejmują tą cechą i śmiało wtapiają się w tłum. Mężczyźni dodatkowo rodzą się z wąskimi biodrami i wyjątkowo szerokimi barkami przypominając tym samym sylwetkę tygrysa samego w sobie. W ludzkiej postaci głównie odznaczają się niezwykłą zwinnością i refleksem, co w razie niepomyślności może stać się dla nich ratunkiem albo śmiercią łowcy zmiennokształtnych. Jako hybrydy czy zwierzęta są nieco mniej zwinne, ale za to zdecydowanie silniejsze od choćby panterołaka. Bardzo charakterystycznym jest też to, że tygrysołaki z wrodzoną antropomorfią nie odczują wielkich zmian, gdy przybiorą postać tygrysa. Ich węch czy wzrok będzie oscylował cały czas (mniej więcej) na tym samym poziomie, chociaż faktem jest, że jako zwierzę będą bardziej wyczulone. Osobnicy mogący przybrać trzy formy zdecydowanie odczują wszelkie zmiany. W ludzkiej postaci ich zmysły będą bardziej wyostrzone niż u przeciętnego człowieka czy też elfa, ale nie tak imponujące jak w postaci hybrydy, a już na pewno nie tak intensywnie, jak u zwierzęcia. Kolejna ciekawostka dotyczy różnicy między samymi ów tygrysołakami. Antropomorficzne tygrysołaki to z reguły dzieci z klątwy albo wspomniani czarodzieje zamknięci w postaci tygrysa, zaś możliwość trzech form zazwyczaj zyskują te jednostki, które zostały ugryzione, bądź jest to wynik ciążącej na rodzinie klątwie lub też w inny sposób zyskały cechy tychże zmiennokształtnych (np. dzieci urodzone ze związku dwóch tygrysołaków). Mimo całej kreacji kontroli i opanowania znane są przypadki, gdy tygrysołaki ulegają nie tylko zapachu krwi w zwierzęcej postaci, ale też zatracają się w opętaniu przez ducha tygrysa. Ich życie to ciągła wewnętrzna walka z nim, a przegrane potyczki zakończyły się nieraz w historii pożarciem nie tylko zwierząt, ale i zwykłych ludzi. To czego nie można im ująć - to siła. Spośród wszystkich kotowatych są pionierami, górują pod względem siły , lecz tracą odrobinę na szybkości, czy zwinności.
Pochodzenie
Powstanie tygrysołaków nie jest jednokierunkowe. Bardzo rzadko spotykane w Alaranii tygrysołaki posiadają na temat swojego powstania wiele legend. To co jednak łączy każdą z nich to zły duch tygrysa, który jest w stanie wstąpić w ziemskie ciało. Jedni mówią, że są to potężni czarodzieje, którzy padli ofiarą własnych, nieudanych eksperymentów z zaklęciami – po zmianie całkowicie utracili zdolności do magii lub też mogli ją wykorzystać w minimalistyczny sposób. Ci pradawni, opętani przez ducha tygrysa, napadali na zwierzęta hodowlane, a czasem także i na ludzi nie mogąc początkowo okiełznać swojej nowej postaci. Wszak są już oni tygrysołakami, a nie czarodziejami. Inni powiadają, że jest to klątwa dziedziczona pokoleniami (może się ona nawet ponownie ujawnić po kilku wiekach) lub jest to sprawka mściwego ducha, który sam zdołał wstąpić do czyjegoś ciała (najlepszym na to okresem jest Miesiąc Wilka). Plotki głoszą także, że tygrys, który zje ludzkie mięso również może stać się hybrydą obu gatunków.
Kultura
Tygrysołaki z natury są bardzo opanowane. Bez względu na to jaką formę przybiorą to od razu zyskują respekt. Szybko chłoną wiedzę, są mądre i rzadko zdarza się im podjąć głupią decyzję. Nie działają pochopnie, wolą przemyśleć wszystko na spokojnie, ale nawet gdy brakuje im czasu to działają bardzo rozsądnie. Jest to głównie spowodowane tym, że w ich ciele gości duch tygrysa, który niestety nie jest już tak pokojowo nastawiony. To ciągła, wewnętrzna walka z nim sprawia, że tygrysołaki nie chcą tak łatwo ulec emocjom. Wbrew temu, łatwo przyswajają ową postawę – całkowitego panowania nad sytuacją, bo tak naprawdę to dopiero skrajne emocje mogą wzbudzić w nich wściekłość, szaleństwo i zatracenie. Nawet rozgoryczenie czy złość są w stanie przełknąć, o ile tylko tygrysołak zechce, bo ci zmiennokształtni raczej nie lubią się patyczkować. Owszem, jak najbardziej spływają po nich wszelkie obelgi i trudno je poruszyć emocjonalnie. Są dla siebie samych panami własnego losu więc ostatecznie to do nich należy decyzja - czy zechcą ukręcić ci kark by pozbyć się problemu, czy też może odejdziesz wolno. Tygrysołaki nie należą do rozmownych osób. Wolą zdecydowanie słuchać niż opowiadać. Siadając przy ognisku w większej grupie można się spodziewać, że wybiorą miejsce najbardziej samotne, ale nie ma co liczyć na to, że czegoś nie dosłyszą. Jeżeli zechcą mogą obserwować, jeżeli zechcą mogą słuchać. To oni wyznaczają odpowiednie granice, które przekroczyć może jedynie głupiec. Gdy już się odzywają to nie mówią o sobie. Nie używają bogatego słownictwa (choć je z reguły znają). Ci zmiennokształtni są bardziej praktyczni. Wolą mówić, jak najkrócej, ale też tak, by wszystko dokładnie wyjaśnić. Nie rozczulają się nad długimi rozmowami, rzadko kiedy wchodzą w jakąkolwiek dyskusję. Są to osoby bardzo kompetentne, jeżeli się w coś angażują to mają zamiar to pociągnąć do końca. Ich związki są różne. Wolą nie mieszać się z innymi rasami, najlepiej jest im żyć ze sobą nawzajem, chociaż też nie do końca przeszkadza im wychowywanie dziecka samotnie. Tutaj nieco zaczerpnęli z kultury czarodziei, o ile się zdecydują to dziecko przez kilka lat będzie wychowywać matka, a przez kolejne ojciec. Nigdy nie trzymają swego potomka zbyt długo pod dachem, starają się szybko wzbudzić w nim chęć samodzielności, a takie właśnie są tygrysołaki. Samowystarczalne i samodzielne. Idealnie sprawdzają się jako strażnicy lasu. Są to zwierzęta terytorialne więc taka praca im niebywale odpowiada. Mając wyznaczone i jasne cele trzymają się ich. Z reguły starają się doprowadzić sytuacje do czarno-białych, o ile jest to temat godny zainteresowania lub bezpośrednio z nimi związany. Zatrudnienie ich jako strażników lasu jest zarówno wadą, jak i zaletą. Nikt tak, jak tygrysołaki nie będzie pilnował terenu, ale też nikt tak, jak one nie będzie się słuchać słabszego, a nawet i silniejszego. Prędzej spojrzą podejrzliwie czy aby na pewno jesteś pewien swoich słów dając ostatnią szansę na zmianę postawy, a gdy to nie zadziała to najczęściej odrzucają (już wówczas) zbędną odznakę i idą własną drogą... albo rozszarpią osobnika, który będzie się za bardzo rzucać. Jeżeli uznają jakąś ustawę za głupią to nie będą się do niej dostosowywać kreując własną ścieżkę. Koty właśnie takie są – idą zawsze własną drogą. Ci zmiennokształtni zyskują respekt nie tylko swoją posturą ani siłą od nich bijącą, ale ujawniając swoje pochodzenie każdy przechodni z tyłu głowy będzie wiedział, do czego zdolny jest ów kotowaty. Niech Prasmok chroni tych, którzy przekroczyli granicę tygrysołaka i ujrzeli jego wściekłość. Rzadko kto przeżyje coś podobnego. Tygrysołaki potrafią zabijać bez oporu, zjadać mięso jakie wpadnie im pod pazury. Raczej nie bawią się jedzeniem, wolą od razu pożerać. Jeżeli ten zmiennokształtny ulegnie duchowi tygrysa to często żałuje tego czego dokonał, bo litości w takim szale nikt nie zazna. Świeża krew bardzo pobudza tygrysołaki, szczególnie ta należąca do kogoś innego niż zwierzę. Będą wciąż posiadać świadomość i jasność umysłu, ale zwężone źrenice oraz wijący się ogon wskażą gotowość kota do ataku. .
Odżywianie
Jak na tygrysy przystało – najchętniej posiłkują się odżywczym mięsem, które odnaleźć mogą w większości w lesie. Upolowany jeleń to dla nich spory obiad, ale nie pogardzą gryzoniami, ptakami czy też złowionymi rybami. Piją wodę, mogą smakować alkoholu, nie jest to dla nich przeszkodą, chociaż wszystko zależne jest od przybranej formy. Należy jednakże uważać na wygłodniałe tygrysołaki, gdyż są one w stanie pożreć do ponad jednego cetnara mięsa ( to jest 5 kamieni lub 125 funtów) by zaspokoić swój głód.
Rozmnażanie
Rozmnażają się w sposób płciowy i mogą posiadać potomstwo praktycznie z każdą inną płodną rasą. Dzieci nie muszą być naznaczone likantropią. Mogą urodzić się zwykłymi jednostkami bez wyjątkowych cech. Ze związku międzygatunkowego nie powstanie „mieszaniec” - to oznacza, ze ktoś albo urodzi się albo człowiekiem albo tygrysołakiem. Magowie, którzy ulegli własnym własnym eksperymentom tracą całkowicie talent magiczny lub ich talent magiczny jest o minimalny. Klątwa likantropii w rodzinie może ponownie ujawnić się także po wielu pokoleniach. Wstąpienie do czyjegoś ciała ducha tygrysa ma miejsce bardzo, bardzo rzadko. Muszą ku temu istnieć idealne warunki (Miesiąc Wilka jest pod tym względem najlepszy), a osoba opętywana przez ducha musi ulec skrajnym emocjom (najczęściej dzieję się tak podczas dokonywania na kimś zemsty).
Śmierć
Umierają z reguły ze starości lub zadanych im ran. Można je uśmiercić ostrzem lub bełtem podobnie, jak każdego, innego śmiertelnika, chociaż zdecydowanie w codziennym funkcjonowaniu pomaga im gruba warstwa skóry oraz niezwykła siła.
Cechy rasowe
- Przemiana
- Są w stanie przybrać trzy formy, człowieka, hybrydę i tygrysa.
- Mowa zwierząt
- Biegle posługują się mową zwierząt.
- Klątwa
- Osoby o słabej odporności ugryzione przez tygrysołaka mogą zarazić się liknatropią, choć klątwę można zyskać na inne sposoby. Podczas eksperymentów z zaklęciami, jako rzucona klątwa na rodzinę czy też podczas ulegnięciu silnym emocjom podczas dobrych warunków atmosferycznych dla wędrującej i mściwej duszy tygrysa.
- Atak tygrysa
- precyzyjna i zabójcza sekwencja – skok, zwarcie, przytrzymanie i ostatecznie rozszarpanie przy użyciu ostrych pazurów i masywnych szczęk
