Górskie Elfy: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | + | {{Specyfikacja rasy | Leśne Elfy | Elfy | 6500 lat | 20-1000 lat | Mowa wiatru | ''Wyostrzone czucie'' | |
| − | |||
| − | + | ''Wyostrzony zmysł magiczny'' | |
| − | + | ''Delikatne'' | |
| − | + | ''Niezwykle precyzyjne'' | |
| − | + | ''Bystre'' | |
| − | + | ''Błyskotliwe'' | | |
| + | [[Góry Księżycowe]] | | ||
| + | [[File: Rasa_gorska_elfka.jpg | 400px ]] | ||
| + | }} | ||
| − | + | {{Opis rasy | Wygląd = | |
| − | + | Górskie elfy w znaczącym stopniu przypominają elfy leśne. Posiadają podobną, szczupłą sylwetkę, niemal identyczne rysy twarzy czy ciemne włosy. Główną różnicą są ich oczy. O ile oczy leśnych elfów pełne są iskier, o tyle górskie elfy są ciemnookie, ich źrenice zdają się być nieskończenie głębokie, przyciągają uwagę oraz hipnotyzują. W chwilach, gdy elfy oddają się rozmyślaniom, niektórzy widzą na ich źrenicach krótkie rozbłyski, dochodzące jakby z głębi ich oczu. Nie powinno nikogo zaskakiwać, że posiadają długie, spiczaste uszy. Tym, co najbardziej różni ich od leśnych elfów, jest ich wzrost. Rzadko kiedy można spotkać dorosłego górskiego elfa mającego mniej niż sześć stóp wysokości. | |
| + | |||
| + | | Pochodzenie = | ||
Żyją odosobnieniu w górach na wschód od Środkowej Alaranii. Są potomkami jednej z czterech grup, które wyruszyły z niegdyś zamieszkiwanej przez wszystkie elfy krainy. Ich przodkowie osiedlili się w górach, albowiem spodobał im się spokój, jaki tam odnaleźli. Uznali także, że górskie zbocza oraz jaskinie idealnie nadają się do hartowania ducha i sprzyjają rozwojowi osobistemu każdego z nich. | Żyją odosobnieniu w górach na wschód od Środkowej Alaranii. Są potomkami jednej z czterech grup, które wyruszyły z niegdyś zamieszkiwanej przez wszystkie elfy krainy. Ich przodkowie osiedlili się w górach, albowiem spodobał im się spokój, jaki tam odnaleźli. Uznali także, że górskie zbocza oraz jaskinie idealnie nadają się do hartowania ducha i sprzyjają rozwojowi osobistemu każdego z nich. | ||
| − | + | | Kultura = | |
Przewodnim tematem w życiu każdego górskiego elfa jest wiedza. W ich mniemaniu jedynie zbieranie oraz pomnażanie posiadanej wiedzy może doprowadzić do zrozumienia natury, a tym samym do stania się jednością z nią. Dlatego też olbrzymią wagę przywiązują do nauczania dzieci od najmłodszych lat. Mało który z elfów ma jednak dar przekazywania wiedzy w odpowiedni dla dziecięcego umysłu sposób. Jest to naprawdę rzadka cecha, dlatego wyznaczani do tego są nauczyciele, z których każdy zazwyczaj uczy jedno dziecko. Ten proces traktowany jest z niemal pobożną czcią, choć żaden z elfów nie przyznałby się do tego. Wśród młodszych górskich elfów znana jest historia o złym nauczycielu, który został ukarany przez uwięzienie go za pomocą magii na górskim szczycie, gdzie boleśnie skonał. Starsze górskie elfy uznają te historię za nieprawdziwą i darzą ją wielką pogardą. | Przewodnim tematem w życiu każdego górskiego elfa jest wiedza. W ich mniemaniu jedynie zbieranie oraz pomnażanie posiadanej wiedzy może doprowadzić do zrozumienia natury, a tym samym do stania się jednością z nią. Dlatego też olbrzymią wagę przywiązują do nauczania dzieci od najmłodszych lat. Mało który z elfów ma jednak dar przekazywania wiedzy w odpowiedni dla dziecięcego umysłu sposób. Jest to naprawdę rzadka cecha, dlatego wyznaczani do tego są nauczyciele, z których każdy zazwyczaj uczy jedno dziecko. Ten proces traktowany jest z niemal pobożną czcią, choć żaden z elfów nie przyznałby się do tego. Wśród młodszych górskich elfów znana jest historia o złym nauczycielu, który został ukarany przez uwięzienie go za pomocą magii na górskim szczycie, gdzie boleśnie skonał. Starsze górskie elfy uznają te historię za nieprawdziwą i darzą ją wielką pogardą. | ||
| Linia 27: | Linia 31: | ||
Życie w izolacji nie sprzyja zdobywaniu nowej wiedzy. Dlatego też każdy górski elf po ukończeniu dwustu lat (wiek ten uznaje się za idealny, albowiem wówczas głód wiedzy nadal jest wielki, a posiadane sekrety nie aż tak ważne, aby ich przypadkowa strata była bolesna) każdy górski elf ma obowiązek wyruszyć do Alaranii na okres lat stu. W tym czasie ma zdobywać wiedzę na każdy możliwy temat – sytuacji politycznej, zdobyczy technologii, a przede wszystkim – odkryciom w dziedzinie korzystania z magii. Po stu latach elf musi powrócić do rodzinnego domu, aby przekazać swą wiedzę społeczności. W późniejszym czasie może do woli wyruszać do Alaranii i przebywać tam tyle, ile zechce. Elfy żyjące mniej niż półtorej tysiąca lat mają w zwyczaju urządzać z tego swoisty rodzaj zawodów, ciągnących się nieraz przez całe milenium. Starsi wolą zazwyczaj pozostawać w ojczyźnie, zajmując się dogłębną analizą zdobytej przez młodszych wiedzy. Oczywiście od tej reguły są również wyjątki. | Życie w izolacji nie sprzyja zdobywaniu nowej wiedzy. Dlatego też każdy górski elf po ukończeniu dwustu lat (wiek ten uznaje się za idealny, albowiem wówczas głód wiedzy nadal jest wielki, a posiadane sekrety nie aż tak ważne, aby ich przypadkowa strata była bolesna) każdy górski elf ma obowiązek wyruszyć do Alaranii na okres lat stu. W tym czasie ma zdobywać wiedzę na każdy możliwy temat – sytuacji politycznej, zdobyczy technologii, a przede wszystkim – odkryciom w dziedzinie korzystania z magii. Po stu latach elf musi powrócić do rodzinnego domu, aby przekazać swą wiedzę społeczności. W późniejszym czasie może do woli wyruszać do Alaranii i przebywać tam tyle, ile zechce. Elfy żyjące mniej niż półtorej tysiąca lat mają w zwyczaju urządzać z tego swoisty rodzaj zawodów, ciągnących się nieraz przez całe milenium. Starsi wolą zazwyczaj pozostawać w ojczyźnie, zajmując się dogłębną analizą zdobytej przez młodszych wiedzy. Oczywiście od tej reguły są również wyjątki. | ||
| − | Górskie elfy zamieszkują zazwyczaj górskie jaskinie, za pomocą magii kształtując je wedle swojej woli, ustalając odpowiednią temperaturę oraz oświetlenie. Nie żyją prymitywnie, posiadają meble stworzone dzięki magii. Pociąga ich także, jak niemal wszystkie elfy, sztuka. Najbardziej fascynują się literaturą, w szczególności prozą (potrafią masowo produkować książki dzięki magii), oprócz tego tworzą płaskorzeźby (także przy pomocy magii) na ścianach swoich jaskiń. Tematy przedstawiane przez nie są zupełnie niejasne dla kogoś nieposiadającego odpowiedniej wiedzy. Dla obeznanego w literaturze górskich elfów jest to jednak niesamowite źródło subiektywnych informacji, z reguły wykraczających poza treści samych książek. | + | Górskie elfy zamieszkują zazwyczaj górskie jaskinie, za pomocą magii kształtując je wedle swojej woli, ustalając odpowiednią temperaturę oraz oświetlenie. Nie żyją prymitywnie, posiadają meble stworzone dzięki magii. Pociąga ich także, jak niemal wszystkie elfy, sztuka. Najbardziej fascynują się literaturą, w szczególności prozą (potrafią masowo produkować książki dzięki magii), oprócz tego tworzą płaskorzeźby (także przy pomocy magii) na ścianach swoich jaskiń. Tematy przedstawiane przez nie są zupełnie niejasne dla kogoś nieposiadającego odpowiedniej wiedzy. Dla obeznanego w literaturze górskich elfów jest to jednak niesamowite źródło subiektywnych informacji, z reguły wykraczających poza treści samych książek. |
| − | + | | Odżywianie = | |
Jak na mędrców poświęcających życie, górskie elfy przypisują zaskakująco dużą wagę do rodzaju rzeczy tak przyziemnej, jak jedzenie. Górskie elfy dzięki magii potrafią stworzyć dania, które nieznane są gdziekolwiek indziej. Także składniki zdobywają za jej pośrednictwem, choć ich jakość nigdy nie jest tak dobra, jak chociażby jabłek z Szepczącego Lasu. Ich leśni pobratymcy potrafią o wiele lepiej przekonać naturę, aby oddała im najlepsze ze swoich owoców. Jednakże leśnym elfom brakuje wiedzy, którą posiadają górskie elfy. Eksperymenty z magią życia doprowadziły do powstania w górach nowych rodzajów roślin, w szczególności przypraw. Górskie elfy przyprawiają praktycznie wszystko i podczas ich pobytu w Alaranii trudno im się przystosować do tak ubogiej palety smaków. | Jak na mędrców poświęcających życie, górskie elfy przypisują zaskakująco dużą wagę do rodzaju rzeczy tak przyziemnej, jak jedzenie. Górskie elfy dzięki magii potrafią stworzyć dania, które nieznane są gdziekolwiek indziej. Także składniki zdobywają za jej pośrednictwem, choć ich jakość nigdy nie jest tak dobra, jak chociażby jabłek z Szepczącego Lasu. Ich leśni pobratymcy potrafią o wiele lepiej przekonać naturę, aby oddała im najlepsze ze swoich owoców. Jednakże leśnym elfom brakuje wiedzy, którą posiadają górskie elfy. Eksperymenty z magią życia doprowadziły do powstania w górach nowych rodzajów roślin, w szczególności przypraw. Górskie elfy przyprawiają praktycznie wszystko i podczas ich pobytu w Alaranii trudno im się przystosować do tak ubogiej palety smaków. | ||
| − | + | | Rozmnażanie = | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | Stosunki seksualne są wśród górskich elfów tematem tabu, który wprawia w zakłopotanie, ilekroć się pojawi. Elfy te starają się być obojętne na emocje typowe dla ludzi, w tym także i pożądanie, jednak bez niego ich rasa nie mogłaby przetrwać. Związki górskich elfów zazwyczaj trwają do końca życia, najczęściej jedyną przyczyną ich rozpadów są różnice ideologiczne lub śmierć. Posiadanie dziecka jest o wiele bardziej wiążące niż wśród ludzi. Dla rodziców potomek zazwyczaj jest naczyniem, które można napełnić wiedzą, aby ta niosła się dalej. Dlatego też czasami rodzice pokonują niechęć do dzielenia się wiedzą i uczą swoje dzieci, równolegle z nauczycielem. Zazwyczaj doprowadza to do konfliktów między nimi. Ciąża u elfek górskich trwa dwanaście miesięcy. | |
| + | | Śmierć = | ||
| + | Górskie elfy obawiają się śmierci jak niczego innego. Jest to kres całej wiedzy, jaką zdołali zgromadzić, a równocześnie prowadzi do innego, zupełnie nieznanego świata, w której ich umiejętności mogą być bezwartościowe. Gdy inne rasy umierają ze starości, zazwyczaj przyjmują to z ulgą i z gotowością. Górskie elfy nie potrafią pogodzić się ze śmiercią. Zawsze odchodzą w strachu. Ci, którzy przez całe życie byli ponad emocjami. Nie mają ceremonii pogrzebowych, ich sposób na radzenie sobie ze śmiercią to unikanie tego tematu, a w przypadku jej wystąpienia, jak najszybsze pozbycie się rzeczy przypominających o tym. Górskie elfy chowane są w specjalnie do tego przygotowanych podziemnych katakumbach, bez żadnego obrzędu czy przygotowania. | ||
| − | + | | Cechy = | |
| + | ; Mowa wiatru : Górskie elfy potrafią w pewien sposób porozumieć się z samym wiatrem, co pozwala im na zmianę jego kierunku lub siły, a także na przekazywanie za jego pośrednictwem wiadomości na odległość. Niektóre elfy utrwalają nawet w wichrze posiadaną przez nich wiedzę. I choć jedynie górskie elfy potrafią odczytać cokolwiek z wiatru, to i tak sama myśl o wiedzy wędrującej po świecie jest dla większości okropna. | ||
| + | }} | ||
Wersja z 11:55, 19 kwi 2018
| Leśne Elfy | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Elfy |
| Rasa | Leśne Elfy |
| Przeciętna długość życia | 6500 lat |
| Grywalny wiek postaci | 20-1000 lat |
| Cechy rasowe | Mowa wiatru |
| Przeciętne atrybuty | Wyostrzone czucie
Wyostrzony zmysł magiczny Delikatne Niezwykle precyzyjne Bystre Błyskotliwe |
| Występowanie | |
Wygląd
Górskie elfy w znaczącym stopniu przypominają elfy leśne. Posiadają podobną, szczupłą sylwetkę, niemal identyczne rysy twarzy czy ciemne włosy. Główną różnicą są ich oczy. O ile oczy leśnych elfów pełne są iskier, o tyle górskie elfy są ciemnookie, ich źrenice zdają się być nieskończenie głębokie, przyciągają uwagę oraz hipnotyzują. W chwilach, gdy elfy oddają się rozmyślaniom, niektórzy widzą na ich źrenicach krótkie rozbłyski, dochodzące jakby z głębi ich oczu. Nie powinno nikogo zaskakiwać, że posiadają długie, spiczaste uszy. Tym, co najbardziej różni ich od leśnych elfów, jest ich wzrost. Rzadko kiedy można spotkać dorosłego górskiego elfa mającego mniej niż sześć stóp wysokości.
Pochodzenie
Żyją odosobnieniu w górach na wschód od Środkowej Alaranii. Są potomkami jednej z czterech grup, które wyruszyły z niegdyś zamieszkiwanej przez wszystkie elfy krainy. Ich przodkowie osiedlili się w górach, albowiem spodobał im się spokój, jaki tam odnaleźli. Uznali także, że górskie zbocza oraz jaskinie idealnie nadają się do hartowania ducha i sprzyjają rozwojowi osobistemu każdego z nich.
Kultura
Przewodnim tematem w życiu każdego górskiego elfa jest wiedza. W ich mniemaniu jedynie zbieranie oraz pomnażanie posiadanej wiedzy może doprowadzić do zrozumienia natury, a tym samym do stania się jednością z nią. Dlatego też olbrzymią wagę przywiązują do nauczania dzieci od najmłodszych lat. Mało który z elfów ma jednak dar przekazywania wiedzy w odpowiedni dla dziecięcego umysłu sposób. Jest to naprawdę rzadka cecha, dlatego wyznaczani do tego są nauczyciele, z których każdy zazwyczaj uczy jedno dziecko. Ten proces traktowany jest z niemal pobożną czcią, choć żaden z elfów nie przyznałby się do tego. Wśród młodszych górskich elfów znana jest historia o złym nauczycielu, który został ukarany przez uwięzienie go za pomocą magii na górskim szczycie, gdzie boleśnie skonał. Starsze górskie elfy uznają te historię za nieprawdziwą i darzą ją wielką pogardą.
To, że tak mało elfów potrafi nauczać dzieci nie wzięło się znikąd. Górskie elfy czują niechęć do współdzielenia się wiedzą, nawet z innymi członkami własnej rasy, choć w tym przypadku akurat dzieje się to dosyć często, a nawet nie wyobrażają sobie przekazywania jakiejkolwiek wiedzy innym rasom. Są za to świetne w pozyskiwaniu informacji od innych, częstokroć nawet wbrew ich woli. Mogłoby się zdawać, że robią to dzięki magii, lecz tak naprawdę to tylko ich spryt. Są mistrzami potyczek słownych, debat czy zagadek. Wśród niektórych czarodziejów panuje zwyczaj, że osoba pragnąca wykazać swą sprawność umysłu powinna zmierzyć się na spryt z jakimś górskim elfem i pokonać go. Udaje się to o wiele częściej, niż się przypuszcza, a to dlatego, że górskie elfy zazwyczaj wstrzymują się z najsilniejszymi argumentami, nie chcąc pozwolić, aby wiedza kryjąca się za nimi została zdobyta przez kogoś innego. Czasami jednak chęć zmiażdżenia przeciwnika jest tak olbrzymia, że całkowicie o tym zapominają i zaczynają używać całej swej wiedzy. Czarodziej biorący udział w takim pojedynku skazany jest na porażkę, ale jednocześnie wygrywa, gdyż zdobywa wielkie zasoby wiedzy. Wśród górskich elfów osoby, które dały się na to nabrać stanowią częsty temat żartów, choć w szczególnych wypadkach także i pogardy.
Każdy górski elf potrafi posługiwać się przynajmniej trzema rodzajami magii. Nie jest to ich wrodzona zdolność, a jedynie skutek odpowiedniej nauki. Górskie elfy posiadają olbrzymią wiedzę oraz wprawę w używaniu magii i nie wahają się tego robić dla swoich zachcianek. Inne elfy potępiając to, uważając, że zmierzają do zrobienia tego samego błędu, co niegdyś Przodkowie. Zamieszkujące góry elfy jednak nic sobie nie robią z tych zarzutów, wierząc, że są o wiele rozsądniejsi od magów, którzy roztrzaskali czas. Życie w izolacji nie sprzyja zdobywaniu nowej wiedzy. Dlatego też każdy górski elf po ukończeniu dwustu lat (wiek ten uznaje się za idealny, albowiem wówczas głód wiedzy nadal jest wielki, a posiadane sekrety nie aż tak ważne, aby ich przypadkowa strata była bolesna) każdy górski elf ma obowiązek wyruszyć do Alaranii na okres lat stu. W tym czasie ma zdobywać wiedzę na każdy możliwy temat – sytuacji politycznej, zdobyczy technologii, a przede wszystkim – odkryciom w dziedzinie korzystania z magii. Po stu latach elf musi powrócić do rodzinnego domu, aby przekazać swą wiedzę społeczności. W późniejszym czasie może do woli wyruszać do Alaranii i przebywać tam tyle, ile zechce. Elfy żyjące mniej niż półtorej tysiąca lat mają w zwyczaju urządzać z tego swoisty rodzaj zawodów, ciągnących się nieraz przez całe milenium. Starsi wolą zazwyczaj pozostawać w ojczyźnie, zajmując się dogłębną analizą zdobytej przez młodszych wiedzy. Oczywiście od tej reguły są również wyjątki.
Górskie elfy zamieszkują zazwyczaj górskie jaskinie, za pomocą magii kształtując je wedle swojej woli, ustalając odpowiednią temperaturę oraz oświetlenie. Nie żyją prymitywnie, posiadają meble stworzone dzięki magii. Pociąga ich także, jak niemal wszystkie elfy, sztuka. Najbardziej fascynują się literaturą, w szczególności prozą (potrafią masowo produkować książki dzięki magii), oprócz tego tworzą płaskorzeźby (także przy pomocy magii) na ścianach swoich jaskiń. Tematy przedstawiane przez nie są zupełnie niejasne dla kogoś nieposiadającego odpowiedniej wiedzy. Dla obeznanego w literaturze górskich elfów jest to jednak niesamowite źródło subiektywnych informacji, z reguły wykraczających poza treści samych książek.
Odżywianie
Jak na mędrców poświęcających życie, górskie elfy przypisują zaskakująco dużą wagę do rodzaju rzeczy tak przyziemnej, jak jedzenie. Górskie elfy dzięki magii potrafią stworzyć dania, które nieznane są gdziekolwiek indziej. Także składniki zdobywają za jej pośrednictwem, choć ich jakość nigdy nie jest tak dobra, jak chociażby jabłek z Szepczącego Lasu. Ich leśni pobratymcy potrafią o wiele lepiej przekonać naturę, aby oddała im najlepsze ze swoich owoców. Jednakże leśnym elfom brakuje wiedzy, którą posiadają górskie elfy. Eksperymenty z magią życia doprowadziły do powstania w górach nowych rodzajów roślin, w szczególności przypraw. Górskie elfy przyprawiają praktycznie wszystko i podczas ich pobytu w Alaranii trudno im się przystosować do tak ubogiej palety smaków.
Rozmnażanie
Stosunki seksualne są wśród górskich elfów tematem tabu, który wprawia w zakłopotanie, ilekroć się pojawi. Elfy te starają się być obojętne na emocje typowe dla ludzi, w tym także i pożądanie, jednak bez niego ich rasa nie mogłaby przetrwać. Związki górskich elfów zazwyczaj trwają do końca życia, najczęściej jedyną przyczyną ich rozpadów są różnice ideologiczne lub śmierć. Posiadanie dziecka jest o wiele bardziej wiążące niż wśród ludzi. Dla rodziców potomek zazwyczaj jest naczyniem, które można napełnić wiedzą, aby ta niosła się dalej. Dlatego też czasami rodzice pokonują niechęć do dzielenia się wiedzą i uczą swoje dzieci, równolegle z nauczycielem. Zazwyczaj doprowadza to do konfliktów między nimi. Ciąża u elfek górskich trwa dwanaście miesięcy.
Śmierć
Górskie elfy obawiają się śmierci jak niczego innego. Jest to kres całej wiedzy, jaką zdołali zgromadzić, a równocześnie prowadzi do innego, zupełnie nieznanego świata, w której ich umiejętności mogą być bezwartościowe. Gdy inne rasy umierają ze starości, zazwyczaj przyjmują to z ulgą i z gotowością. Górskie elfy nie potrafią pogodzić się ze śmiercią. Zawsze odchodzą w strachu. Ci, którzy przez całe życie byli ponad emocjami. Nie mają ceremonii pogrzebowych, ich sposób na radzenie sobie ze śmiercią to unikanie tego tematu, a w przypadku jej wystąpienia, jak najszybsze pozbycie się rzeczy przypominających o tym. Górskie elfy chowane są w specjalnie do tego przygotowanych podziemnych katakumbach, bez żadnego obrzędu czy przygotowania.
Cechy rasowe
- Mowa wiatru
- Górskie elfy potrafią w pewien sposób porozumieć się z samym wiatrem, co pozwala im na zmianę jego kierunku lub siły, a także na przekazywanie za jego pośrednictwem wiadomości na odległość. Niektóre elfy utrwalają nawet w wichrze posiadaną przez nich wiedzę. I choć jedynie górskie elfy potrafią odczytać cokolwiek z wiatru, to i tak sama myśl o wiedzy wędrującej po świecie jest dla większości okropna.
