Taluna-Nala: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
{{Opis rosiln| Wygląd = | {{Opis rosiln| Wygląd = | ||
| − | Pień posiada brązową barwę i w całości porośnięty jest ostrymi i długimi kolcami. Zwęża się ku górze, zwieńczając się zielonym pióropuszem liści. Osiąga wysokość od | + | Pień posiada brązową barwę i w całości porośnięty jest ostrymi i długimi kolcami. Zwęża się ku górze, zwieńczając się zielonym pióropuszem liści. Osiąga wysokość od pięciu do nawet dziesięciu sążni. Czasami z jednego systemu korzeniowego wyrasta kilka kłodzin. Liście są pierzaste, sztywne, o długości do dwóch sążni. Pojedynczy liść składa się z lancetowatych, ostro zakończonych listków, których liczba może dochodzić do stu pięćdziesięciu. Liście na szczycie korony są wzniesione, niższe zwisające. Ogonek liściowy ma trójkątny przekrój poprzeczny z dwoma kątami bocznymi i jednym grzbietem, po jego obu stronach znajdują się liczne kolce. |
| Właściwości = | | Właściwości = | ||
Aktualna wersja na dzień 10:24, 25 cze 2022
| Taluna-Nala | |
|---|---|
|
| |
| Rodzaj | Drzewo |
| Występowanie | Wyspy Atramentowe |
| Rzadkość | Pospolite |
Spis treści
Wygląd
Pień posiada brązową barwę i w całości porośnięty jest ostrymi i długimi kolcami. Zwęża się ku górze, zwieńczając się zielonym pióropuszem liści. Osiąga wysokość od pięciu do nawet dziesięciu sążni. Czasami z jednego systemu korzeniowego wyrasta kilka kłodzin. Liście są pierzaste, sztywne, o długości do dwóch sążni. Pojedynczy liść składa się z lancetowatych, ostro zakończonych listków, których liczba może dochodzić do stu pięćdziesięciu. Liście na szczycie korony są wzniesione, niższe zwisające. Ogonek liściowy ma trójkątny przekrój poprzeczny z dwoma kątami bocznymi i jednym grzbietem, po jego obu stronach znajdują się liczne kolce.
Właściwości
Taluna-Nala jest uznawana jest za jedną z najbardziej szkodliwych roślin na całym kontynencie. Wszystko w niej jest trujące, począwszy od korzeni, poprzez korę i liście, kończąc na owocach. Przekrój dolegliwości jakie mogą spotkać każdego w kontakcie z nią jest naprawdę duży i wiele zależy od szczęścia oraz zakresu kontaktu z rośliną. Uważa się, że najbardziej trującym składnikiem jest związek o nazwie farbol, który występuje między innymi w soku, który spływa po korze oraz pojawia się na liściach. Rozpuszcza się on w wodzie, więc stanie pod drzewem podczas ulewy, to pewność, że zostanie się dotkliwie poparzonym (na skórze pojawiają się duże i bolesne bąble). Otarcie się o korę, powoduje silne bóle brzucha, wymioty, pęcherze na skórze i opuchlizny na ciele. Trzeba także uważać podczas spalania drewna tej rośliny - powstający dym może silnie podrażnić narząd wzroku (istnieją doniesienia o ciężkich przypadkach zapalenia oka, a nawet tymczasowej ślepoty). Szkodliwe jest również wdychanie tych oparów. Ponadto palma wytwarza orzechowate, ładnie pachnące owoce, które po spożyciu na surowo, niestety mogą spowodować okropne dolegliwości, a nawet śmierć. A zatem mogłoby się wydawać, że bezpieczny kontakt z tą rośliną jest praktycznie niemożliwy. Mieszkańcy wysp natomiast poprzez wieki opanowali i udoskonalili wiele technik dzięki którym zaczęli wykorzystywać zasoby palmy dla własnych korzyści. Silnie toksyczny sok odnalazł zastosowanie w produkcji broni np. strzał. Drewno po odpowiednio długim wysuszeniu (około dwa tygodnie) służy jako dobrej jakości materiał stolarski. Owoce z kolei po ugotowaniu i obraniu ze skóry stanowią istotny składnik wielu zdrowotnych nalewek i syropów.
Występowanie
Informacje dodatkowe
Ze względu na tak groźne właściwości, w niektórych rejonach palma oznaczana jest czerwonymi skrawkami materiału, czerwoną farbą lub niekiedy umieszcza się na nich tablice ostrzegawcze.
Palma służyła miejscowym do torturowania wrogów, nieszczęśnika przywiązywano do pnia i po jakimś czasie umierał on w straszliwych bólach i męczarniach.
