Karminiak Purpurzec
Karminiak Purpurzec | |
---|---|
Rodzaj | Grzyb |
Występowanie | Lasy Zagłębia Artystów |
Rzadkość | Stabilna |
Spis treści
Wygląd
Ten gatunek grzyba na pierwszy rzut oka podobny jest do maślaka zwyczajnego, powszechnie spożywanego przez Alarańczyków w rozmaitych daniach. Jego rozłożysty kapelusz oraz gruby trzon przybierają z reguły barwę ciemnej purpury lub burgundu z rzadka wpadającego w czerń. Jedynie spód kapelusza, ujawniający struktury zwane rurkami, mieni się jaskrawym karminem. Obydwie barwy stanowią źródło nazwy owego nietypowego grzyba. Karminiak purpurzec osiąga wysokość przeciętnego maślaka (od ~0,5 palca do ~1 piędzi (~3-~10 cm)). Z rurek kryjących się na spodzie kapelusza wydobywa się purpurowa poświata, będąca wynikiem magicznego przekształcenia śluzu bądź jego rozkładu w wyniku żerowania mikrobów. Blask nadaje grzybom mistycznego charakteru. Zarodniki, z reguły bordowe, są pokryte żelem, który wykazuje właściwości zbliżone do śluzu.
Właściwości
Karminiak jest w Zagłębiu Artystów cenionym dodatkiem do zup, sosów, potraw z ryb czy mięs. Wysuszone zarodniki tego grzyba noszą nazwę karminek i używane są jako spożywczy barwnik, a niekiedy także wzmacniacz smaku przyrządzonych z ich udziałem dań. W miejscach, gdzie z jakichś powodów nie rośnie lubczyk, stanowią one jego zastępnik, określany przez miejscowych terminem mag-gue.
Z kapeluszy dojrzałych owocników wytwarza się barwnik - karmin grzybowy, który wykorzystuje się w produkcji tekstyliów. Tkaniny poddane jego działaniu charakteryzują się jednolicie rozłożoną, żywą barwą i połyskiem jedwabiu, a uzyskane z nich szaty należą do dóbr luksusowych; przeciętnie osiągają wartość porównywalną z koniem bojowym czy większym skupiskiem siół.
Wysuszone zarodniki karminiaka rozsypuje się wzdłuż głównych szlaków komunikacyjnych, by zarówno one same, jak i wyrosłe z nich grzyby, oświetlały gościńce, zwiększając tym samym komfort podróżujących nimi istot. Nierzadko wnętrza lamp miejskich tudzież źródeł światła stosowanych w domostwach mieszkańców Zagłębia Artystów zawierają w sobie te niecodzienne grzyby. Tym samym wyeliminowano zagrożenia związane z wywołaniem pożarów (łuczywa/pochodnie, świece), zniszczeniem mienia przez gorący, stopiony wosk świec, oparzeń tudzież skutków eksplozji materiałów luminescencyjnych zmienionych w sposób alchemiczny bądź magiczny.
Grzyby tego gatunku wydzielają związki trujące dla niektórych szkodników domowych lub uprawnych. Szczególnie niebezpieczny jest dla motyli żerujących na owocach, ziarnach oraz sierści. Jaja i młode larwy zabija niemal od razu, natomiast u osobników dorosłych zaburza koordynację wzrokowo-ruchową, w początkowych stadiach zatrucia znacznie upośledzając lot, następnie jakiekolwiek poruszanie się, na koniec zaś sprowadza na owady bolesną śmierć.
Występowanie
Karminiaka spotkać można na terenach Zagłębia Artystów i okolic. Z reguły występuje w rzadkich lasach iglastych lub mieszanych. Często zasiedla również kępy krzewów na obszarach trawiastych. Mury porasta dość rzadko i tylko w towarzystwie kosodrzewiny czy karłowatych cedrów. Tereny bagniste z dużą zawartością torfu w podłożu nie służą mu, podobnie jak pustynie: piaszczyste czy kamieniste.
Informacje dodatkowe
Nie od dziś wiadomo, że grzyby kapeluszowe spotkać można pod drzewami. Ten krewniak maślaka szczególnie upodobał sobie cedry, jałowce, a w obszarach o większej wilgotności również cedrzyńce czy cypryśniki, z którymi grzyb wchodzi we wzajemną zależność: broni roślin przed szkodnikami, a także dostarcza minerałów, w zamian otrzymując środowisko życia i pokarm. Drzewa, będące towarzyszami karminiaka, charakteryzują się twardszym, bardziej odpornym na czynniki zewnętrzne drewnem, a także o wiele wyższą zawartością substancji eterycznych, tak pożądanych przez humanoidów. Nic więc dziwnego, iż podjęto skuteczne próby uprawy tego grzyba, a drewno wytworzone z jego udziałem osiągnęło znaczną wartość rynkową. Podobno rzeźby zeń wykonane nie mają sobie równych wśród miłośników sztuki, nie imają ich się szkodniki, chłód, wilgoć ani ząb czasu.