Kakaowiec Wełnisty
| Kakaowiec Wełnisty | |
|---|---|
|
| |
| Rodzaj | Drzewo/Owoc/Kwiat |
| Występowanie | Bory klimatu zimnego oraz lasy górskie |
| Rzadkość | Stabilna |
Spis treści
Wygląd
O ile kakaowiec kosmatek już stanowi majstersztyk ewolucji rośliny -wydawać by się mogło stricte tropikalnej- w drzewo lub krzew znoszący trudy bytowania w klimacie umiarkowanym, to wywodzący się z północnych jego populacji krewniak, nazywany wełnistym bądź białym jest prawdziwym zwieńczeniem wysiłków Natury, i Prasmoka. Roślina ta nie osiąga dużych rozmiarów - ze względu na warunki panujące w północnej tajdze, niegościnnych borach Zachodu oraz w lasach na górskich zboczach nie może sobie na to pozwolić. Zazwyczaj dorasta do pięciu stóp (1,5 m) wysokości przy rozległości korony na drugie tyle. Pień i konary pokryte są kilkoma warstwami białej kory, z której wyrastają szeregi długich, wełnistych włosków, z których najbardziej zewnętrzna część może osiągać grubość nawet pięciu ludzkich czy elfich włosów. Pokryte puchem z włosków liście tej rośliny mocno przylegają do gałęzi, są też sporo (nawet do trzech razy), mniejsze od reszty przedstawicieli swego rodzaju - rzadko osiągają długość liścia lipy drobnolistnej, czyli niecałe dwa palce ( 8-9 cm). Białe kwiaty zapylane są przez pszczoły lub motyle, a na Zachodzie - czarnodźwiedzie miodojady. Wyrastające nieraz bezpośrednio z pnia czy konaru owoce są mlecznobiałe, niekiedy żółtawe i kryją w sobie -poza pokładami tłuszczu- kilkadziesiąt białych niczym kły bladej śmierci nasion. Najbardziej wysunięte na północ populacje gubią liście na zimę jako jedyne spośród kakaowców. Uczeni nordyjscy i eravalscy nadali temu weteranowi walk z mrozem termin naukowy Theobroma alba.
Właściwości
Tłuszcz nasienny kakaowca wełnistego, znany jako masło białokakaowe, posiada mlecznobiałe zabarwienie, czasami nawet wpadające w lekki alabaster. Eravallowie mawiają, że roślina zaklęła w nim śnieg.
Nasiona przed wykorzystaniem należy lekko uprużyć nad ogniem, aż nabiorą koloru zastygłej krwi. Ze sproszkowanych wytłoków po produkcji masła białokakaowego mieszkańcy Północy i Zachodu wytwarzają tzw. białe kakao o nieco mniejszej zawartości typowych dla kakaowca przeciwutleniaczy, chociaż zamiast nich roślina wytwarza inne związki o tym charakterze. Tłuszcz nasienny wraz z białym kakao i często drobinkami łusek nasiennych w połączeniu z mlekiem barabuchów, reniferów, owiec, kóz, jaków lub bydła domowego oraz miodem stanowi podstawę do uzyskania białej czekolady. Ten smakołyk można wytwarzać tylko w chłodnym klimacie, ze względu na nieopłacalność transportu surowców w tropikalne tereny. Proces produkcji jest zbliżony do tego, w wyniku którego powstaje czekolada ciemna, zwana popularnie gorzką z tym niewielkim detalem, iż etap konszowania jest sporo krótszy, a z porcji rozrobionej masy uzyskuje się zwykle do trzech razy tyle gotowego wyrobu, co w przypadku tradycyjnej czekolady ciemnej.
Kakaowiec biały sprzyja wzrostowi i rozwojowi roślin dostosowanych do wymagających warunków Północy i gór. W cieniu tych drzew gatunki uprawne stają się mniej podatne na szkodniki, choroby oraz dają zwiększony wielekroć plon. Nie ima się ich też destrukcyjny wpływ przeszywającego mrozu.
Masło białokakaowe stanowi bazę dla różnorakich specyfików kojących dolegliwości związane z wystawieniem skóry na długotrwałe działanie chłodu i mrozu. Posiada nie tylko właściwości ochronne, ale także wspomaga regenerację tkanek uszkodzonych przez warunki atmosferyczne Północy i gór.
Występowanie
Kakaowiec wełnisty jest rośliną niezwykle wytrzymałą. Dobrze ma się w zimnym klimacie Północy i na zboczach gór do granicy hal. Przysadzisty pokrój rośliny, małe liście oraz długie sznury kilkuwarstwowej okrywy włosowej pnia i konarów pomagają mu w radzeniu sobie z mrozami, a wydzielane związki lotne podgrzewają otoczenie, by stopić śnieg osadzający się na powierzchni rośliny. To charakterystyczne dla Północy drzewo można również spotkać w klimacie umiarkowanym chłodnym, a nawet kontynentalnym, jednakże przegrywa konkurencję z lepiej przystosowanym do tych warunków kakaowcem kosmatkiem, z północnych populacji którego się wywodzi. Jedyną dlań ostoją poza północną tajgą -póki co- pozostają zimne, surowe górskie zbocza oraz Zachód, gdzie kakaowiec kosmatek jakimś cudem jeszcze nie dotarł.
Informacje dodatkowe
Krasnoludy używają tłuszczu z owoców kakaowca wełnistego do wypieku placka lub bułki zwanej przez Alarian “chlebem krasnoludów”. Pieczywo to charakteryzuje się wyjątkową trwałością i odpornością na niekorzystne warunki środowiska. Nie tykają go szczury (jest dla nich trujący), a kudłate wieprze spożywają ową potrawę wyłącznie wtedy, gdy naprawdę nie mogą znaleźć żadnego innego źródła pożywienia w pobliżu. Uważa się, iż póki w zapasie jest wystarczająca ilość chleba krasnoludów, głód nie będzie zagrażać tak społeczności, jak i poszczególnym jej członkom.
Mieszkańcy Północy chętnie przyozdabiają sobie brody lub baczki (mężczyźni) oraz włosy (w większości kobiety) nanizanymi na pukle lub w nie wplatanymi nasionami kakaowca białego. Liczba takich ozdobników świadczy o pozycji danego przedstawiciela rasy, jaką zajmuje w swym społeczeństwie. Olejki eteryczne i pozostałe związki lotne zawarte w nasionach odstraszają owadzie pasożyty (wszy, pchły), a także uciążliwych natrętów - muchy, komary czy meszki. Ponadto, pielęgnują tak same włosy, jak i skórę, w której zakotwiczone są ich cebulki. Zapewne dlatego nie spotkano jeszcze krasnoluda, który naturalnie całkowicie wyłysiał.
Eravallowie chętnie obsadzają tym kakaowcem zbocza wzgórz świątynnych i zamkowych. Nie dość, że chronią w ten sposób glebę przed erozją i zapobiegają osuwiskom ziemi, a w najbardziej skrajnych przypadkach lawinom błotnym, to mogą się cieszyć widokiem i zapachem kwiecia oraz dojrzewającymi w słońcu owocami. Wyznawcy Najwyższego uważają, iż jedząc białą czekoladę przygotowaną z owoców świątynnych drzew kakaowych otrzymuje się specjalne względy u Pana.
