Krzew Illthu
| Krzew Illthu | |
|---|---|
|
| |
| Rodzaj | Krzew kwitnący |
| Występowanie | Alarania |
| Rzadkość | Częste, tylko w specjalnych warunkach. |
Spis treści
Wygląd
Poza sezonem kwitnięcia, roślina wygląda bardzo niepozornie. Ma zdrewniałe łodygi, które pozbawione kwiatów i charakterystycznych nasion można byłoby uznać za wyschnięte. Jest niewielki, wyrasta na wysokość maksymalnie dwóch stóp. Podczas kwitnienia pojawiają się na niej niepozorne, kremowe pączki. Nasiona tej rośliny zwisają z gałęzi, są obleczone w coś na kształt pyłku. Charakterystyczne jest również to, że nie posiada liści, a funkcje oddychania wykonują łodyki i bardzo zaawansowany system korzeniowy. Dzieje się tak, ponieważ krzew nie odżywia się dzięki promieniom słonecznym, a księżycowym. Najbardziej charakterystyczną formę przybiera w trakcie pełni, kiedy jest już gotowa, by rozkwitnąć. W pełni rozwinięty kwiatostan ukazuje płatki o perłowym kolorze, nierzadko z domieszką kolorów w odcieniach fioletu czy niebieskiego. Pręciki i słupki wypuszczają zarodniki, które świecą się ciepłym, słonecznym blaskiem lub równie często przybierają różne barwy. Trafiają one na również świecące się wiszące nasiona, powodując rozsiew. Taka noc na jeden krzew przypada raz, góra dwa razy w ciągu roku. Rośliny te kwitną najczęściej podczas przesilenia letniego. To widowisko jest szczególnie piękne, kiedy uda się trafić na polanę pełną krzewów Illithu, w noc kwitnienia.
Właściwości
Roślina ta nie posiada szczególnych leczniczych, czy magicznych właściwości. Niektórzy wierzą, że pozyskanie pyłku w dniu kwitnienia zwiększa moc eliksirów, lub kamieni runicznych, zwłaszcza takich związanych z mocą księżyca, jednak świecące zarodniki i nasiona same w sobie nie posiadają wyjątkowej magicznej mocy. Korzenie, które sięgają bardzo głęboko i momentami mają zgrubienia podobne do bulw można jeść, w smaku są jednak dość przeciętne i raczej mdłe. Krzew jest rośliną, która związana jest raczej z wieloma legendami i zwyczajami tradycyjnymi, niż z ziołolecznictwem czy alchemią.
Występowanie
Ze względu na odżywianie się światłem księżycowym krzewy te porastają otwarte przestrzenie z dostępem do czystych wód i żyznych ziem. Występują one w całej środkowej Alaranii, głównie jednak na leśnych polanach Szepczącego Lasu, na stokach Gór Dasso i na Równinie Maurat i Theryjskiej. Jest możliwość hodowania tych roślin, jednak wymagają one specjalnych szklarni, w których woda przepływałaby przez grunt, a także nie byłoby dostępu do innych źródeł światła w nocy.
Informacje dodatkowe
W związku ze specyficznym kwitnieniem rośliny, jest ona źródłem legend, pieśni a nawet jest elementem tradycji. Wśród wielu kultur elfów Szepczącego Lasu, funkcjonuje tradycja poszukiwania tych kwiatów z ukochanym w trakcie nocy letniego przesilenia. Jedna z najpopularniejszych legend opowiada, jak elficka bogini księżyca Illithu zlitowała się nad młodzieńcem nie mogącym znaleźć w ciemności drogi do domu. Strząsnęła więc z nieba gwiazdy, które zaczepiły się na gałęzi, a chłopczyk trzymając ją przed sobą jako pochodnię mógł odnaleźć drogę do domu. Stąd najpopularniejsza nazwa tej rośliny.
